Aleksander Dobrzycki

Aleksander Dobrzycki syn Ignacego i Tekli z Kazanowskich, urodzony w 1842 roku, osierocony w 5-m roku życia, wychował się u stryja swojego Dobrzyckiego w Radomia, gdzie uczęszczał do szkoły realnej 4-0 klasowej. Po skończenia takowej pracował przy budowie kolei Warszawsko-Piotrogrodzkiej. Po wybuchu powstania, wstąpił w Łapach do partii, organizowanej przez obywatela Cichowskiego pod pseudonimem Zameczek, następnie walczył w partii Padlewskiego, rozstrzelanego później w Płocku, uczestniczył w dwóch większych bitwach pod Myszyńcem i Siemiatyczami i jako konny strzelec pod dowództwem Arendka na rekonesansie złapany przez kozaków we wsi Pachajac na karpiach w gub. Płockiej, odstawiony do Ostrołęki, następnie do Łomży, wywieziony do Włodzimierza nad Klaźmą, gdzie był osądzony na 5 lat rot aresztanckich. Wysłany do budowy kolei z Orła do Tały, w roku 1867 manifestem cesarza Aleksandra II-go uwolniony, powrócił do kraju.