Walerian Wilczewski

D-r. Walerjan Wilczewski. Urodził się w Siennie g. mińskiej r. 1835. Skończył w Nowogródku szkołę szlachecką V klasową, a gimnazjum w Słucku, zaś uniwersytet w Kijowie ze stopniem lekarza. W Słonimie osiadł jako wolno praktykujący lekarz; w czasie powstania był pomocnikiem i zastępcą naczelnika powiatu rewolucyjnego D-r. Simonowicza.
Tu był aresztowany zaś wkrótce potem wywieziony do Ufy w guberni oremburskiej-z Ufy odesłany do Wilna i tam stawiony przed Murawjewem. Potem został skazany na zesłanie do wschodniej Syberyi bez pozbawienia praw. Na Sybir etapem szedł 7 miesięcy.
Przez 7 lat mieszkał w Minusińsku, w górach Sajańskich.
Wrócił do kraju w roku 1871 r. w myśl manifestu Aleksandra II-go - z zabronieniem powrotu na Litwę, gdzie t. j. w Królestwie jakiś czas zostawał pod dozorem policji.
Uwolniony od dozoru policyjnego, wstąpił do szpitala Ś. Trójcy w Kaliszu jako młodszy ordynator. Następnie po kilku latach został naczelnym lekarzem w tymże szpitalu. Jako emeryt 50 parę lat jest doktorem, obchodził jubileusz piędziesięcioletni w Kaliszu przed trzema laty.
Był w trzech bitwach: w Mołowidzach pod Michalinem i na Brzozowem błocie w grodzieńskiej guberni w pzrtjach, pod dowództwem Izydora Łukasiewicza oficera ruskiego, w charakterze doktora wojskowego.