Melchior Czyżyk

(ok. 1830-1899)
Syn Józefa, pochodził ze szlachty z mińskiej gub. Studiował w Połocku w konstantynowskim korpusie kadetów. Był w randze podporucznika w korpusie grenadierskim kiedy wybuchło powstanie i miał walczyć przeciwko rodakom. Próbował złożyć dymisję, symulował chorobę, wreszcie wyjechał i wstąpił do powstania w pow. borysowskim. W oddziale Laskowskiego walczył w pow. ihumeńskim (awansował na sztabskapitana). Po rozwiązaniu oddziału nie zdecydował się na emigrację i zgłosił na policję. Po śledztwie został skazany na karę śmierci, którą zamieniono na ciężkie roboty do końca życia, potem na 20 lat. Katorgę odbywał w Siwakowej. Po kolejnych amnestiach i przejściu do kategorii osiedleńców przebywał w gm. Uryk, a następnie zatrudniał się do pracy jako oficjalista w prywatnych kopalniach złota. W 1874 r. przywrócono mu prawa stanu. Z żoną i trojgiem dzieci przebywał w olekmińskim okr. ja- kuckiej gub. Do kraju nie powrócił, zmarł prawdopodobnie w Nochtujsku nad rzeką Leną. Jego rodzina mieszkała potem w Maczy nad Leną.