Kazimierz Kralczyński

Kazimierz Zygrfyd Kralczyński. Ur. 26.2.1834 Kraków[9], zm. 29.6.1882 Kraków.[5][6] Syn Kazimierza i Tekli Sinkowskiej[9]

Ukończył gimnazjum św. Anny w Krakowie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, na Wydziale Lekarskim. 1857-63 student zwyczajny. 5.2.1863 uzyskał tytuł doktora medycyny. 15.3.1870 tytuł doktora chirurgii (było to pierwszy publiczny egzamin na wydziale wg nowych wymogów[11]). Ponadto w I semestrze 1874-5 student nadzwyczajny.[1]

W czasie Powstania leczył rannych w szpitalu Tarnowie okazując niezwykłe serce. Wymieniony w podziękowaniach w prasie, m.in. od Filipa Kahane, Stanisława Dzierżyńskiego, Benedykta Męzika i Piotra Łuckiego.[2][8] Przyjęty na lekarza zamkowego - prywatnego w Łańcucie w dobrach Alfreda Potockiego działał na rzecz utworzenia z inicajatywy Józefiny Potockiej szpitala w Łańcucie, działającego przy kościele farnym, oraz prosektorium funkcjonującego na terenie cmentarza. Dzięki jego działaniom w budynku powstała sala operacyjna, 4 sale chorych, a także pralnia i łaźnia w podziemiu.[1]

Po powstaniu lekarz i społecznik. Współtwórca „projektu urządzania służby zdrowia w Galicji” przedstawionego w 1868 r. Sejmowi Krajowemu we Lwowie. Założyciel i prezes powstałego w 1868 r. Stowarzyszenia Oświaty „Mrówka”, inicjator powołania w 1876 r. Straży Pożarnej. W uznaniu zasług otrzymał honorowe obywatelstwo Łańcuta. [2][4][7]

W 1882 powołany do Krakowa do walki z epidemią tyfusu plamistego zmarł zaraziwszy się od pacjenta.[3] Pochowany został w Krakowie na Rakowicach, kwatera Ad. [6]
Uhonorowany ulicą w Łańcucie, a także epitafium od Straży Pożarnej na ścianie kościoła farnego.[7]

Żona: Helena Jałbrzykowska (1864 Stary Sącz)[10]