Roman Jabłoński, h. Jasieńczyk ur. 9.11.1826 Dworaki Pikaty, zm. 3.1.1865 Warszawa. Syn, piąte dziecko Stanisława, (syna sędziego, właściciela dóbr, wójta gminy Drągi) i Wiktorii Budziszewskiej, (córki łowczego). W 1848 w Jaciążku ożenił się z Ludwiką Barbarą Łaguna (ur.1828, zm. 1867). Miał 3 dzieci: Zygmunta (1851), Adama (1853) i Teodora (1854) - wszystkie urodzone w Romanowie. Był właścicielem dóbr ziemskich w Romanowie. Prowadził tam m.in. hodowlę koni (otrzymał list pochwalny od rządu za wystawienie 8-letniego ogiera kasztanowatego na Wystawie Łowickiej w 1859 roku.[7] W latach 1854-1861 wielokrotnie przyjeżdżał do Warszawy a 1859-61 także do Krakowa (kilkukrotnie notowany w hotelach). Był wierzycielem sumy 1500 rubli srebrnych na dobrach Poddębice w zgierskim.[9] Zmarł po długiej chorobie.[3] Pochowany jest na cm. Powązkowskim.[4] W 1866 w styczniu i sierpniu odbyły się nabożeństwa za jego duszę w kościele św. Krzyża - zamówione przez żonę i dzieci.[8]
