Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zbiórka przez Pomagam.pl

Slaski Adam (ok. 1657-1704)

13.11.2025 13:34
Herb GrzymałaAdam Slaski, h. Grzymała. Ur. między 1655 a 1660, zm. 6.1704. Syn Tomasza i Katarzyny Pucek, z rodziny krakowskich mistrzów murarskich.

W młodości studiował literaturę, a w 1683 r. walczył pod Janem III Sobieskim z Turkami. Brał udział w bitwach pod Wiedniem, Parkanami i Ostrzyhomem. Pełnił funkcje sądownicze, w 1697 r. był elektorem króla Augusta II Mocnego, a w latach 1695-1704 sprawował urząd podczaszego mielnickiego.
Odziedziczony po ojcu majątek (wsie Bełzów, Pałecznicę, Pamięcice, Czajęczyce i część na Slasach Leszczach) znacznie powiększył dokupując: Szczekarzów i część Boszczynka (k. Bełzowa), Majkowice (k. Czajęczyc) oraz Szarbię i Glew w proszowskiem.

Był człowiekiem o wszechstronnych zainteresowaniach i ogólnie szanowanym.

Karty tytułowe panegirykuZostał pochowany w Pałecznicy. W Bibliotece Jagiellońskiej zachował się łaciński panegiryk, napisany w związku ze śmiercią Adama Slaskiego, przez Kazimierza Ceyplera doktora filozofii Uniwersytetu Krakowskiego. Panegiryk podnosi zasługi zmarłego i innych członków rodu Slaskich w 5 i 6 pokoleniu. Drugi panegiryk, o charakterze kondolencyjnym, został skierowany do żony Konstancji.

Żona: Konstancja Czarniecka (ślub 1680), zm. między 1719-1721

Dzieci
1. Stefan
2. Franciszek
3. Stanisław
4. Jacek
5. Michał
6. Andrzej

=> Genealogia rodziny Slaski

Bibliografia

[1] Slaski Michał, Slascy-przodkowie, maszynopis w zbiorach rodzinnych
[2] Suffragia woyewodztw i ziem... 1697, w: Volumina Legum t. V, s. 422
[3] Wielcy.pl (błędy)
[2] Ceypler Kazimierz, Turres abundantia meritorum in Ecclesiam & Patriam instrvctae, multiplici virtutum armatura invicti Grzymalii herois, [...] D. Adami in Slasy Slaski [...], contra fatales Libitinae portas, mvnitae ac dum eidem magno amicorum & totius Palatinatus Cracoviensis dolore, inferiae laureatae, in Ecclesia parochiali Pałesnicensi persolverentur; dolenti, & post fata etiam debitae gratitudinis conscia penna, Kraków 1704