Tartuchy czyli prażuchy (1868)

Wiele osob gustuje bardzo w téj oryginalnéj chłopskiéj potrawie. Wziąć mąki pszennéj lub tatarczanéj czyli gryczanéj, wsypać w rądelek i mięszać ciągle na wolnym ogniu łyżką póki się mąka nie zrumieni dobrze; wtedy przesiać ją, gruzełki rozetrzeć łyżką; zagotować w rądelku kwaterkę wody na cztery osoby i w gotującą sypać mąkę, posoliwszy ją trochę, ciągle łyżką mięszając na wolnym ogniu tyle, aby massa była gęsta; potém należy jeszcze łyżką mięszać, póki massa od rądla odstawać nie będzie, wtedy już jest dobra; zdjąć z ognia, ułożyć na półmisek, biorąc z rądla łyżką maczaną w tłustości i polać suto słoniną młodą. Jeżeli się robi z surowéj niepalonéj mąki, to należy po ugotowaniu utrzeć i kłaść ją kawałkami łyżką w słoninę smażoną w rądlu i wstawić w piec na pół godziny.
[Makarego 730 obiadów wielkich, średnich i małych, mięsnych i postnych z opisem śniadań i wieczerzy tudzież spiżarni, sklepu i kuchni dla chorych.]

Por. lemieszka, prażucha