Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Frank Zachariasz
14.06.2010 01:12
Doktor Zachariasz Frank (1890 - 1957)
Zachariasz Frank urodził się 15 września 1890 r. w Warszawie. Był synem Izaaka, buchaltera, i Sary z domu Fajnglas.3 Ukończył Gimnazjum im. Króla Władysława IV na Pradze. Od 1912 r. studiował medycynę na uniwersytecie w Genewie, w Szwajcarii. Tytuł doktora medycyny uzyskał w 1918 r. Po powrocie do kraju, 24 lipca 1919 r., złożył egzamin przed komisją Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego i nostryfikował swój dyplom w Polsce.4
Podjął pracę (najpierw jako lekarz wolontariusz) w Oddziale I Wewnętrznym Szpitala Przemienienia Pańskiego w Warszawie.5
W latach 1919-1922 służył w wojsku, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. (6) Służbę wojskową zakończył w stopniu porucznika lekarza. Jeszcze podczas pobytu w Szwajcarii poznał przyszłą żonę Carlotę Oltramare.7 Zamożna rodzina Franków pozostała nieprzychylna temu małżeństwu i młody lekarz wyjechał z Warszawy. Osiedlił się w Wołominie w maju 1922 r. Zamieszkał w drewnianym domu przy ulicy Sienkiewicza 24, gdzie rozpoczął prywatną praktykę lekarską. Wkrótce stał się znanym i szanowanym w mieście internistą. Leczył z oddaniem kilka pokoleń Wołominian, a wdzięczni pacjenci darzyli go zaufaniem i szacunkiem. 27 maja 1934 r. został wybrany do Rady Miejskiej.
W 1939 r. wziął udział w kampanii wrześniowej, był ordynatorem w Szpitalu Ewakuacyjnym nr 902 w Brześciu.8 W okresie okupacji niemieckiej, zamknięty w wołomińskim getcie, wychodził stamtąd w nocy, narażając własne życie, aby nieść pomoc chorym.9 Po ucieczce z getta ukrywał się pod przybranym nazwiskiem (prawdopodobnie Karol Wielowiejski) w klasztorze pod Warszawą.10 Przeżył dzięki pomocy ówczesnego burmistrza Wołomina Józefa Cicheckiego i przede wszystkim dzięki ofiarnej pomocy Marii Nachtman.11 Przez krótki czas, od grudnia 1944 r. do 25 marca 1946 r. ukrywał się także w okolicach Krakowa.
Po wojnie Zachariasz Frank wrócił do Wołomina i do pracy w Szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie, gdzie był ordynatorem oddziału internistycznego. Pracował także jako lekarz rejonowy (w PKP) w Zielonce. Zmarł 1 listopada 1957 r., w wieku 67 lat. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kobyłce, w kwaterze B 5.12 Dwadzieścia lat później w tym grobie spoczęła także Carlota.
Pozostawił dwie córki: Graziellę (1920 - 2005 w Izraelu) i Agnieszkę (27.07.1937 - 03.01.2001 w Wołominie). Graziella wyjechała do Izraela, do Tell Awiwu, gdzie mieszkał już brat Zachariasza, Stanisław Frank, lekarz gastrolog. Agnieszka, podobnie jak ojciec, była doktorem medycyny, do końca życia pracowała w Wołominie. Przez 37 lat przyjmowała swoich pacjentów, ostatnim czasie w przychodni na ulicy Prądzyńskiego. Pozostała w pamięci mieszkańców Wołomina jako nadzwyczaj życzliwy człowiek i lekarz pochylający się, z rzadko spotykaną troską, nad wszystkimi chorymi i z uwagą zajmujący się ich problemami.
Rygało Łukasz www.wolomin
Zachariasz Frank urodził się 15 września 1890 r. w Warszawie. Był synem Izaaka, buchaltera, i Sary z domu Fajnglas.3 Ukończył Gimnazjum im. Króla Władysława IV na Pradze. Od 1912 r. studiował medycynę na uniwersytecie w Genewie, w Szwajcarii. Tytuł doktora medycyny uzyskał w 1918 r. Po powrocie do kraju, 24 lipca 1919 r., złożył egzamin przed komisją Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego i nostryfikował swój dyplom w Polsce.4
Podjął pracę (najpierw jako lekarz wolontariusz) w Oddziale I Wewnętrznym Szpitala Przemienienia Pańskiego w Warszawie.5
W latach 1919-1922 służył w wojsku, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. (6) Służbę wojskową zakończył w stopniu porucznika lekarza. Jeszcze podczas pobytu w Szwajcarii poznał przyszłą żonę Carlotę Oltramare.7 Zamożna rodzina Franków pozostała nieprzychylna temu małżeństwu i młody lekarz wyjechał z Warszawy. Osiedlił się w Wołominie w maju 1922 r. Zamieszkał w drewnianym domu przy ulicy Sienkiewicza 24, gdzie rozpoczął prywatną praktykę lekarską. Wkrótce stał się znanym i szanowanym w mieście internistą. Leczył z oddaniem kilka pokoleń Wołominian, a wdzięczni pacjenci darzyli go zaufaniem i szacunkiem. 27 maja 1934 r. został wybrany do Rady Miejskiej.
W 1939 r. wziął udział w kampanii wrześniowej, był ordynatorem w Szpitalu Ewakuacyjnym nr 902 w Brześciu.8 W okresie okupacji niemieckiej, zamknięty w wołomińskim getcie, wychodził stamtąd w nocy, narażając własne życie, aby nieść pomoc chorym.9 Po ucieczce z getta ukrywał się pod przybranym nazwiskiem (prawdopodobnie Karol Wielowiejski) w klasztorze pod Warszawą.10 Przeżył dzięki pomocy ówczesnego burmistrza Wołomina Józefa Cicheckiego i przede wszystkim dzięki ofiarnej pomocy Marii Nachtman.11 Przez krótki czas, od grudnia 1944 r. do 25 marca 1946 r. ukrywał się także w okolicach Krakowa.
Po wojnie Zachariasz Frank wrócił do Wołomina i do pracy w Szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie, gdzie był ordynatorem oddziału internistycznego. Pracował także jako lekarz rejonowy (w PKP) w Zielonce. Zmarł 1 listopada 1957 r., w wieku 67 lat. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kobyłce, w kwaterze B 5.12 Dwadzieścia lat później w tym grobie spoczęła także Carlota.
Pozostawił dwie córki: Graziellę (1920 - 2005 w Izraelu) i Agnieszkę (27.07.1937 - 03.01.2001 w Wołominie). Graziella wyjechała do Izraela, do Tell Awiwu, gdzie mieszkał już brat Zachariasza, Stanisław Frank, lekarz gastrolog. Agnieszka, podobnie jak ojciec, była doktorem medycyny, do końca życia pracowała w Wołominie. Przez 37 lat przyjmowała swoich pacjentów, ostatnim czasie w przychodni na ulicy Prądzyńskiego. Pozostała w pamięci mieszkańców Wołomina jako nadzwyczaj życzliwy człowiek i lekarz pochylający się, z rzadko spotykaną troską, nad wszystkimi chorymi i z uwagą zajmujący się ich problemami.
Rygało Łukasz www.wolomin