Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Makowski
19.06.2010 13:39
MAKOWSKI. Mikołaj, Michał, Zygmunt i Feliks, synowie Mateusza, dziedzice dóbr Makowa-Kobylina 1585 r. Kazimierz i Szymon 1648 r. z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę. Stanisław, syn Andrzeja, 1650 r. Felicyan, syn Mateusza, 1653 r. Szymon, syn Michała, 1663 r. Tomasz i Bartłomiej, synowie Kazimierza, 1670 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Maciej, syn Bartłomieja i Zofii Okruchowskiej, 1714 r./ jego brat stryjeczny Jan Butrym, komornik bielski 1714 r. Stanisław, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego. Marek, sekretarz królewski 1756 r., z żony Ludwiki Kitowiczówny miał córkę Julię. Marcin, cześnik żytomierski 1767 r.
Po Andrzeju z Barbary Kwileckiej pięciu synów: Ignacy, Zygmunt, Michał, Adam i Antoni, komornik ziemski wschowski 1781—1788 r.
Aleksander-Kazimierz, ur. 1804 r. we wsi Łosośnie pod Grodnem, syn Jana, budowniczego królewskiego, i Elżbiety Baranowskiej, ukończył szkoły w Grodnie, a Uniwersytet w Wilnie i jako adwokat pracował w Grodnie do 1830 r. Wypadki krajowe porwały Aleksandra, i jako prosto żołnierz wstąpił do 2 pułku piechoty liniowej, gdzie brat jego Antoni był kapitanem, i za odznaczenie się w bitwach pod Ostrołęką, Grochowem i War¬szawą otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i rangę podporucznika. Po upadku powstania wyjechał do Paryża, gdzie był dyrektorem mennicy. Zajęcia probiercze podkopały zdrowie Makowskiego i zmusiły do opuszczenia tego stanowiska w 1847 roku, poczem wyjechał do Gdańska, gdzie założył dom komisowy i na tem polu wielkie przyniósł korzyści handlowi polskiemu i zachęcił wielu do pracy. Aleksander um. 1874 r. w majątku swym Woli Ossowińskiej, na Podlasiu, pozostawiając z żony N., wdowy po baronie von Deseń syna Aleksandra (Ks. Wojskowe).
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego
Maciej, syn Bartłomieja i Zofii Okruchowskiej, 1714 r./ jego brat stryjeczny Jan Butrym, komornik bielski 1714 r. Stanisław, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego. Marek, sekretarz królewski 1756 r., z żony Ludwiki Kitowiczówny miał córkę Julię. Marcin, cześnik żytomierski 1767 r.
Po Andrzeju z Barbary Kwileckiej pięciu synów: Ignacy, Zygmunt, Michał, Adam i Antoni, komornik ziemski wschowski 1781—1788 r.
Aleksander-Kazimierz, ur. 1804 r. we wsi Łosośnie pod Grodnem, syn Jana, budowniczego królewskiego, i Elżbiety Baranowskiej, ukończył szkoły w Grodnie, a Uniwersytet w Wilnie i jako adwokat pracował w Grodnie do 1830 r. Wypadki krajowe porwały Aleksandra, i jako prosto żołnierz wstąpił do 2 pułku piechoty liniowej, gdzie brat jego Antoni był kapitanem, i za odznaczenie się w bitwach pod Ostrołęką, Grochowem i War¬szawą otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i rangę podporucznika. Po upadku powstania wyjechał do Paryża, gdzie był dyrektorem mennicy. Zajęcia probiercze podkopały zdrowie Makowskiego i zmusiły do opuszczenia tego stanowiska w 1847 roku, poczem wyjechał do Gdańska, gdzie założył dom komisowy i na tem polu wielkie przyniósł korzyści handlowi polskiemu i zachęcił wielu do pracy. Aleksander um. 1874 r. w majątku swym Woli Ossowińskiej, na Podlasiu, pozostawiając z żony N., wdowy po baronie von Deseń syna Aleksandra (Ks. Wojskowe).
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego