Możajski

MOŻAJSKI. Książęta. Są młodszą gałęzią wielkich książąt moskiewskich, a nazwisko wzięli od swego udziału miasta Możajska. Andrzej, piąty syn Dymitra Iwanowicz Dońskiego, otrzymawszy z działów Możajsk, Wereje, Kaługę i Białojeziersk, zaślubił Agrypinę, córkę kn. Aleksandra Starodubskiego, i z niej pozostawił córkę Anastazyę za Borysem kn. Twerskim, i dwóch synów, Iwana, nazywającego się kn. Możajskim, i Michała, tytułującego się kn. Werejskim.
Kn. Iwan wskutek nieporozumień z wielkim ks. moskiewskim Wasilem Wasilewiczem uszedł na Litwę, i w 1448 r. złożył zobowiązanie wierności królowi Kazimierzowi, co zaręczył kn. Fedor Woratyński. Wkrótce jednak powrócił do Moskwy, gdyż w 1449 r. występuje w przymierzu, jakie zawarł wielki książę Wasil z królem Kazimierzem; ale i tym razem musiał uciekać na Litwę 1454 roku, i wtedy to król nadał mu Starodub, Homel i Briańsk. Kn. Iwan z żony N., córki kn. Fedora Worotyńskiego pozostawił dwóch synów, Andrzeja i Semena.
Kn. Andrzej około 1486 r. otrzymał od króla Kazimierza myto nowogrodzkie i znaczne dobra Swerzeń, z których dawano 14 koni na potrzeby wojenne; kn. Andrzej um. 1487 r., pozostawiwszy z żony Owdotii kn. Czartoryskiej syna Fedora, młodo zmarłego.
Kn. Semen, posiadacz Homla 1484 r., otrzymał 1486 r. daninę 10 kop, a w 1493 r. wojował przeciw Moskwie, i w 1496 roku otrzymał przywilej na Czernihow, Karaczew, oraz potwierdzenie posiadania dóbr Staroduba i Homla. W 1500 r. w czasie wojny z Moskwą kn. Semen poddał Czernihow, Homel i Starodub wielkiemu ks. Moskiewskiemu i od niego otrzymał zatwierdzenie posiadania tych włości; kn. Semen odtąd zwał się kn. Starodubskim i od 1500—1504 r. wojował przeciw Litwie; um. około 1505 r. i pozostawił syna Wasila, żonatego z N., córką Juria Saburowa, który był kn. na Starodubie, Czernihowie i Homlu, i um. około 1519 r. bezpotomnie (Metr. Litew., Bon., Wolff).
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/
Herbarz Seweryna Uruskiego