Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Długosiodło
18.07.2010 11:39
Długosiodło - woj. mazowieckie
Długosiodło
Długosiodło to wieś bardzo stara. Podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w 1998r. w okolicach Kornacisk odnaleziono ślady domostw (paleniska, fragmenty naczyń i narzędzia) z około II w. n.e. - okresu zwanego w archeologii okresem "rzymskim". Pierwszą wzmiankę historyczną można znaleźć w dokumencie księcia Konrada Mazowieckiego z 1203r., który głosi, że książę darował tę wieś wraz z innymi posiadłościami biskupowi płockiemu Gunterowi. W tych średniowiecznych zapiskach nazwę miejscowości zapisano jako Długosedle. Swoje miano zyskała najprawdopodobniej od wyglądu rozciągającej się wzdłuż traktu osady - sioła, położonej w dolinie między wzgórzami. Warszawa jest więc przynajmniej 300 lat młodsza od Długosiodła. W 1262 roku miała tu miejsce krwawa bitwa mazowieckiego rycerstwa z połączonymi siłami Litwinów, Rusinów i Jaćwingów, którzy spustoszyli całą ziemię pod przywództwem Mendoga i Swarna. Z tych czasów, według miejscowego podania, pochodzi do dziś widoczny piaszczysty nasyp zwany Jaćwingowym Wałem. Są jeszcze malownicze Dziewcze Góry, wydmy porośnięte częściowo sosnowym borem. Według podań, tutaj zapadły się pod ziemię dziewczęta kurpiowskie, uciekające przed napastującymi je żołnierzami szwedzkimi. Henryk Sienkiewicz w "Potopie" wymienia Długosiodło jako jedno z miejsc, przez które przejeżdżał główny bohater powieści – Andrzej Kmicic.
Prawdopodobnie w 1794r., w czasie Insurekcji, Naczelnik Tadeusz Kościuszko zatrzymał się w Długosiodle podczas podróży z Warszawy do Ostrołęki. Aby uczcić to wydarzenie i na cześć wielkiego Polaka jego imieniem nazwano ulicę oraz Publiczną Szkołę Podstawową w Długosiodle. W Długosiodle znajdują się również dwa pomniki: Tadeusz Kościuszko na koniu - pomnik z brązu ufundowany w 1977 roku przez mieszkańców Długosiodła oraz pomnik z popiersiem bohatera ufundowany "w setną rocznicę skonu".
Krwawo zaznaczyły się w naszej gminie kolejne powstania narodowe. W 1831 roku doszło tu do zwycięskiej bitwy, w której wojska polskie pod dowództwem gen. Jankowskiego wyparły Rosjan z Długosiodła i okolicznych lasów.
W 1863r., na przełomie lutego i marca, Zygmunt Padlewski w okolicach Długosiodła i Przetyczy przeprowadził zgrupowanie wojsk powstańczych.
W latach 1939 - 44 okoliczne lasy były terenem działań partyzanckich. Ziemie gminy Długosiodło są jak alfabet żywej pamięci, znaczone litera po literze cmentarzami, zbiorowymi mogiłami, samotnymi grobami, pomnikami, krzyżami i tablicami upamiętniającymi wojenne wydarzenia i tych, którzy cierpieli i zginęli.
A była to największa danina złożona na ołtarzu Ojczyzny, bo z krwi i życia. Odwiedzając przepiękne i gościnne ziemie Długosiodła warto odwiedzić i pochylić czoło nad miejscowymi grobami - pomnikami, bo "ten, kto nie szanuje swojej przeszłości, nie jest godzien szacunku i prawa do przyszłości".
Długosiodło
Długosiodło to wieś bardzo stara. Podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w 1998r. w okolicach Kornacisk odnaleziono ślady domostw (paleniska, fragmenty naczyń i narzędzia) z około II w. n.e. - okresu zwanego w archeologii okresem "rzymskim". Pierwszą wzmiankę historyczną można znaleźć w dokumencie księcia Konrada Mazowieckiego z 1203r., który głosi, że książę darował tę wieś wraz z innymi posiadłościami biskupowi płockiemu Gunterowi. W tych średniowiecznych zapiskach nazwę miejscowości zapisano jako Długosedle. Swoje miano zyskała najprawdopodobniej od wyglądu rozciągającej się wzdłuż traktu osady - sioła, położonej w dolinie między wzgórzami. Warszawa jest więc przynajmniej 300 lat młodsza od Długosiodła. W 1262 roku miała tu miejsce krwawa bitwa mazowieckiego rycerstwa z połączonymi siłami Litwinów, Rusinów i Jaćwingów, którzy spustoszyli całą ziemię pod przywództwem Mendoga i Swarna. Z tych czasów, według miejscowego podania, pochodzi do dziś widoczny piaszczysty nasyp zwany Jaćwingowym Wałem. Są jeszcze malownicze Dziewcze Góry, wydmy porośnięte częściowo sosnowym borem. Według podań, tutaj zapadły się pod ziemię dziewczęta kurpiowskie, uciekające przed napastującymi je żołnierzami szwedzkimi. Henryk Sienkiewicz w "Potopie" wymienia Długosiodło jako jedno z miejsc, przez które przejeżdżał główny bohater powieści – Andrzej Kmicic.
Prawdopodobnie w 1794r., w czasie Insurekcji, Naczelnik Tadeusz Kościuszko zatrzymał się w Długosiodle podczas podróży z Warszawy do Ostrołęki. Aby uczcić to wydarzenie i na cześć wielkiego Polaka jego imieniem nazwano ulicę oraz Publiczną Szkołę Podstawową w Długosiodle. W Długosiodle znajdują się również dwa pomniki: Tadeusz Kościuszko na koniu - pomnik z brązu ufundowany w 1977 roku przez mieszkańców Długosiodła oraz pomnik z popiersiem bohatera ufundowany "w setną rocznicę skonu".
Krwawo zaznaczyły się w naszej gminie kolejne powstania narodowe. W 1831 roku doszło tu do zwycięskiej bitwy, w której wojska polskie pod dowództwem gen. Jankowskiego wyparły Rosjan z Długosiodła i okolicznych lasów.
W 1863r., na przełomie lutego i marca, Zygmunt Padlewski w okolicach Długosiodła i Przetyczy przeprowadził zgrupowanie wojsk powstańczych.
W latach 1939 - 44 okoliczne lasy były terenem działań partyzanckich. Ziemie gminy Długosiodło są jak alfabet żywej pamięci, znaczone litera po literze cmentarzami, zbiorowymi mogiłami, samotnymi grobami, pomnikami, krzyżami i tablicami upamiętniającymi wojenne wydarzenia i tych, którzy cierpieli i zginęli.
A była to największa danina złożona na ołtarzu Ojczyzny, bo z krwi i życia. Odwiedzając przepiękne i gościnne ziemie Długosiodła warto odwiedzić i pochylić czoło nad miejscowymi grobami - pomnikami, bo "ten, kto nie szanuje swojej przeszłości, nie jest godzien szacunku i prawa do przyszłości".
Bibliografia
http://www.dlugosiodlo.pl