Stanisław Maringe ps. Staszek 1918 – 1942 ur. 6.9.1918 w Smolinie, pow. kolski. Syn Tadeusza i Antonilli z Wyganowskich h. Łodzia ze Zbylczyc. Absolwent szkoły Wawelberga w Warszawie. Szeregowy. W konspiracji (TAP) od listopada 1939 r., pracował w wywiadzie na terenie Warszawy w komórce St. Dangla, ps. Salisch. Później członek ZWZ-AK. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Zasługi. Syn właściciela majątku Smolina w pow. kolskim, woj. łódzkim. Aresztowany przez Gestapo wiosną 1941 r. w domu przy ul. Filtrowej 69 w Warszawie po nieudanym napadzie na kasjera „Społem” (w celu zdobycia pieniędzy na działalność konspiracyjną). Torturowany w siedzibie Gestapo w al. Szucha, nie wydał nikogo. 5.4.1941 przewieziony do Oświęcimia (nr 12691), tam działał w tajnej organizacji założonej na terenie obozu przez Witolda Pileckiego i innych. Wkrótce zachorował na tyfus i został zastrzelony dnia 12.6.1942 r.
Bibliografia
K. Jasiewicz, Straty ziemiaństwa polskiego 1939 – 1945, Warszawa 1995.