Branicki Adam h. Korczak 1892 - 1947

Adam Maria Jan Stefan Branicki h. Korczak 1892 – 1947
ur. 30.3.1892 w Krakowie, s. Ksawerego Władysława Aleksandra Konstantego Andrzeja Leona (19.4.1864 – 18.6.1926) i Anny z Potockich h. Pilawa z Krzeszowic. Ziemianin.
Ukończył szkołę średnią w Białej Cerkwi, następnie uczęszczał na kursy rolnicze. Prezes Polskiego Czerwonego Krzyża, członek Parlamentu, członek Kresowego Związku Ziemian. Członek ZWZ-AK.
Odznaczony orderem Polonia Restituta. Właściciel dóbr Wilanów i dóbr Roś, w pow. wołkowyskim. Podczas okupacji niemieckiej był dwukrotnie więźniem Pawiaka i al. Szucha. Po Powstaniu Warszawskim w obozie w Pruszkowie oraz w więzieniach w Grójcu i Łowiczu.
23.1.1945, po wkroczeniu Rosjanm został wywieziony (wraz z żoną i córkami) do ZSRR, gdzie przebywał prawie 3 lata. Przetrzymywany w różnych więzieniach, m.in. w Brześciu (BSSR), na Łubiance w Moskwie. Ok. 2 lat przebywał w ośrodku NKWD i ok. w obozie jenieckim w Krasnogorsku. Po powrocie do Polski aresztowany przez UB i osadzony w areszcie w Warszawie. Ogólnie wycieńczony, z rozwiniętą gruźlicą w wyniku pobytu w więzieniach i miejscach odosobnienia, zmarł 2.12.1947, po miesiącu wolności, w sanatorium w Otwocku. Pochowany w grobie rodzinnym w kościele w Wilanowie.

Rodzice: Ksawery Władysław Aleksander Konstanty Andrzej Leon Branicki i Anna Potocka h. Pilawa
Żona: Maria Beata Antonina Bernardyna Potocka h. Pilawa
Dzieci:
1. Maria Branicka ur. 1923 + Stanisław de Virion h. Leliwa
2. Anna Branicka ur. 1924 + Tadeusz Wolski
3. Beata Branicka ur. 1926 + Leszek Rybicki

Bibliografia

K. Jasiewicz, Straty ziemiaństwa polskiego 1939 – 1945, Warszawa 1995.