Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Chrostowski-Ostoja, Stanisław
9.11.2010 15:46
Chrostowski-Ostoja, Stanisław (1900-1974)
Lata I wojny Światowej spędza w Rosji. W 1917 roku kończy gimnazjum w Moskwie, podejmując jednocześnie studia architektoniczne. W roku 1923 wraca do kraju i rozpoczyna naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Studiuje malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, grafikę u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka, a także kompozycję brył i płaszczyzn, modelowanie, ceramikę, stolarstwo i kilimkarstwo. Dyplom uzyskuje w 1934 roku. Już w okresie studiów zdobywa wiele znaczących nagród. Członek Stowarzyszenia Artystów Grafików Ryt" i Koła Artystów Grafików Reklamowych. Organizuje, przy współpracy Adama Półtawskiego, doświadczalną Pracownię Graficzną O.O. Salezjanów przy warszawskiej Salezjańskiej Szkole Rzemiosł. W roku 1932 obejmuje kierownictwo artystyczne wydawnictwa Instytutu Literackiego. Wiele lat jest wiceprezesem Bookplate Association International w Los Angeles. W latach 1936-1937 przechodzi poważną chorobę prawej ręki, co ogranicza jego działalność artystyczną. W roku 1937, po śmierci Władysława Skoczylasa, obejmuje Katedrę Grafiki Artystycznej warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie II wojny światowej działa w konspiracji. Po roku 1945 zarzuca wszelką twórczość. Po zakończeniu wojny reaktywuje i reorganizuje warszawską Akademię Sztuk Pięknych, i zostaje wybrany jej rektorem. W roku 1947 wraz z Edwardem Kokoszką organizuje grupę artystyczną "Powiśle". Twórczość Chrostowskiego obejmuje pierwotnie równorzędnie drzeworyt i techniki metalowe, później ogranicza się jedynie do drzeworytu, głównie sztorcowego. Początkowo artysta znajduje się pod przemożnym wpływem stylu Władysława Skoczylasa. W dojrzałej twórczości przeciwstawia się wpływom drzeworytu ludowego, szukając inspiracji w osiągnięciach drzeworytników reprodukcyjnych II połowy XIX wieku. Około roku 1932 poświęca się niemal wyłącznie zdobnictwu książki. Ozdabia swymi drzeworytami m. in.: Legendę Żeglarską Henryka Sienkiewicza, Tytuł w dawnej Polsce Juliana Maliniaka, Józef Piłsudski na Syberii Mieczysława Bogdana Lepeckiego. Wykonuje plakaty, dyplomy, programy, życzenia świąteczne, zaproszenia, etykiety itp. Jest autorem około 60 ekslibrisów. Sztukę Chrostowskiego charakteryzują mistrzostwo techniczne, czystość i subtelność wykonania przy bardzo szerokiej skali fakturowej oraz precyzja opracowania niezwykle bogatych szczegółów kompozycyjnych.
Źródłó:biulpol.net
Lata I wojny Światowej spędza w Rosji. W 1917 roku kończy gimnazjum w Moskwie, podejmując jednocześnie studia architektoniczne. W roku 1923 wraca do kraju i rozpoczyna naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Studiuje malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego, grafikę u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka, a także kompozycję brył i płaszczyzn, modelowanie, ceramikę, stolarstwo i kilimkarstwo. Dyplom uzyskuje w 1934 roku. Już w okresie studiów zdobywa wiele znaczących nagród. Członek Stowarzyszenia Artystów Grafików Ryt" i Koła Artystów Grafików Reklamowych. Organizuje, przy współpracy Adama Półtawskiego, doświadczalną Pracownię Graficzną O.O. Salezjanów przy warszawskiej Salezjańskiej Szkole Rzemiosł. W roku 1932 obejmuje kierownictwo artystyczne wydawnictwa Instytutu Literackiego. Wiele lat jest wiceprezesem Bookplate Association International w Los Angeles. W latach 1936-1937 przechodzi poważną chorobę prawej ręki, co ogranicza jego działalność artystyczną. W roku 1937, po śmierci Władysława Skoczylasa, obejmuje Katedrę Grafiki Artystycznej warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie II wojny światowej działa w konspiracji. Po roku 1945 zarzuca wszelką twórczość. Po zakończeniu wojny reaktywuje i reorganizuje warszawską Akademię Sztuk Pięknych, i zostaje wybrany jej rektorem. W roku 1947 wraz z Edwardem Kokoszką organizuje grupę artystyczną "Powiśle". Twórczość Chrostowskiego obejmuje pierwotnie równorzędnie drzeworyt i techniki metalowe, później ogranicza się jedynie do drzeworytu, głównie sztorcowego. Początkowo artysta znajduje się pod przemożnym wpływem stylu Władysława Skoczylasa. W dojrzałej twórczości przeciwstawia się wpływom drzeworytu ludowego, szukając inspiracji w osiągnięciach drzeworytników reprodukcyjnych II połowy XIX wieku. Około roku 1932 poświęca się niemal wyłącznie zdobnictwu książki. Ozdabia swymi drzeworytami m. in.: Legendę Żeglarską Henryka Sienkiewicza, Tytuł w dawnej Polsce Juliana Maliniaka, Józef Piłsudski na Syberii Mieczysława Bogdana Lepeckiego. Wykonuje plakaty, dyplomy, programy, życzenia świąteczne, zaproszenia, etykiety itp. Jest autorem około 60 ekslibrisów. Sztukę Chrostowskiego charakteryzują mistrzostwo techniczne, czystość i subtelność wykonania przy bardzo szerokiej skali fakturowej oraz precyzja opracowania niezwykle bogatych szczegółów kompozycyjnych.
Źródłó:biulpol.net