Żurawski-Leliwa, Władysław (1888-1963) Malarz, grafik, ilustrator, pedagog. Studiuje w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod kierunkiem Wojciecha Weissa, Jacka Malczewskiego i Konstantego Laszczki. Grafiki uczy się u Józefa Pankiewicza. W roku 1922 wyjeżdża na krótki okres do Paryża. Po powrocie do kraju obejmuje posadę nauczyciela rysunków w gimnazjum w Sokalu, gdzie mieszka do 1944 roku. Często przebywa na plenerach w Jaremczu. Później osiedla się w Mielcu. Jest profesorem rysunków w tamtejszym Gimnazjum. Początkowo uprawia techniki metalowe i litografię. Od 1928 zajmuje się drzeworytem, wtedy też grafika staje się główną domeną jego działalności. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Grafików i Związku Lwowskich Artystów Grafików. Wystawy indywidualne jego prac odbyły się we Lwowie (1931), Krakowie (1932), i Warszawie (1933). Lata 1920-1939 to okres najpłodniejszy w twórczości artysty. Jego ulubionymi tematami są akty kobiece, kompozycje mitologiczne i religijne, a także sceny z życia Hucułów, sceny rodzajowe, pejzaże i portrety. W latach 1928-1929 powstaje duży cykl prac Dwanaście miesięcy w przypowieściach ludowych. Artysta wykonywał także wiele ilustracji książkowych, m. in. do Balladyny Juliusza Słowackiego, Pawła i Gawła Aleksandra Fredry, Sielanek Szymona Szymonowica. Jest twórcą licznych ekslibrisów. Duży zbiór prac artysty znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie. Źródło:biulpol.net