Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Barański Zbigniew
28.11.2010 14:39
Zbigniew Barański profesor
Zbigniew Barański urodził się 7 stycznia 1925 roku w wiosce Tiutków (dziś Ukraina). W roku 1936 rozpoczął naukę w gimnazjum w Trembowli. Wybuch II wojny światowej zmusił go do przerwania edukacji. Ukończył Oficerską Szkołę Łączności w stopniu podporucznika. W autobiografii wspomina: „nie byłem na pierwszej linii frontu, ale zaznałem żołnierskiej poniewierki”.
Po wojnie przyjechał do Wrocławia. W 1952 roku uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim dwa dyplomy: magistra filologii rosyjskiej i magistra filologii słowiańskiej w zakresie filologii bułgarskiej. Jeszcze jako student został zastępcą asystenta w kierowanej przez prof. Mariana Jakóbca Katedrze Historii Literatury Rosyjskiej i Innych Literatur Słowiańskich.
Po magisterium kontynuował studia na Uniwersytecie Leningradzkim. Tam w 1955 roku obronił napisaną pod auspicjami prof. Grzegorza Białego pracę i uzyskał stopień kandydata nauk (odpowiednik polskiego doktoratu). W grudniu podjął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim. Kierował też dwiema katedrami - literatury i języka rosyjskiego - w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, wykładał literaturę rosyjską XX wieku w Instytucie Polsko-Radzieckim w Warszawie i prowadził seminarium magisterskie na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1961 roku uzyskał habilitację na podstawie monografii „Literatura polska w Rosji na przełomie XIX i XX wieku" i został docentem. Profesorem został w 1971 roku (zwyczajnym w 1979).
Przez dwie kadencje piastował funkcję prodziekana Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1967 roku objął Katedrę Filologii Rosyjskiej w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z Jego inicjatywy zaczął tam wychodzić periodyk naukowy „Studia Rossica Posnaniensia”, który ukazuje się do dziś. W latach 1972-1975 kierował rusycystyką wrocławską, sprawując jednocześnie funkcję dyrektora nowo powstałego Instytutu Filologii Rosyjskiej i Słowiańskiej w Poznaniu. W latach 1984-1987 został wybrany na dyrektora Instytutu Filologii Słowiańskiej UWr.
Był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, prezesem I oddziału Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem Komitetu Słowianoznawstwa PAN, członkiem redakcji „Slavii Orientalis”.
UW
Zbigniew Barański urodził się 7 stycznia 1925 roku w wiosce Tiutków (dziś Ukraina). W roku 1936 rozpoczął naukę w gimnazjum w Trembowli. Wybuch II wojny światowej zmusił go do przerwania edukacji. Ukończył Oficerską Szkołę Łączności w stopniu podporucznika. W autobiografii wspomina: „nie byłem na pierwszej linii frontu, ale zaznałem żołnierskiej poniewierki”.
Po wojnie przyjechał do Wrocławia. W 1952 roku uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim dwa dyplomy: magistra filologii rosyjskiej i magistra filologii słowiańskiej w zakresie filologii bułgarskiej. Jeszcze jako student został zastępcą asystenta w kierowanej przez prof. Mariana Jakóbca Katedrze Historii Literatury Rosyjskiej i Innych Literatur Słowiańskich.
Po magisterium kontynuował studia na Uniwersytecie Leningradzkim. Tam w 1955 roku obronił napisaną pod auspicjami prof. Grzegorza Białego pracę i uzyskał stopień kandydata nauk (odpowiednik polskiego doktoratu). W grudniu podjął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim. Kierował też dwiema katedrami - literatury i języka rosyjskiego - w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, wykładał literaturę rosyjską XX wieku w Instytucie Polsko-Radzieckim w Warszawie i prowadził seminarium magisterskie na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1961 roku uzyskał habilitację na podstawie monografii „Literatura polska w Rosji na przełomie XIX i XX wieku" i został docentem. Profesorem został w 1971 roku (zwyczajnym w 1979).
Przez dwie kadencje piastował funkcję prodziekana Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1967 roku objął Katedrę Filologii Rosyjskiej w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z Jego inicjatywy zaczął tam wychodzić periodyk naukowy „Studia Rossica Posnaniensia”, który ukazuje się do dziś. W latach 1972-1975 kierował rusycystyką wrocławską, sprawując jednocześnie funkcję dyrektora nowo powstałego Instytutu Filologii Rosyjskiej i Słowiańskiej w Poznaniu. W latach 1984-1987 został wybrany na dyrektora Instytutu Filologii Słowiańskiej UWr.
Był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, prezesem I oddziału Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem Komitetu Słowianoznawstwa PAN, członkiem redakcji „Slavii Orientalis”.
UW