Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Peterek Kazimierz
5.01.2011 16:59
PETEREK KAZIMIERZ (Kasimir),
Więzień więzienia w Rybniku, w Raciborzu, w Zgorzelcu, w Rawiczu, KL Buchenwald nr 374.(później 10038)
Urodzony 7.08.1882 r. w miejscowości Marynin pow. warszawski, mieszkaniec Radlina pow. rybnicki. Był murarzem z zawodu. Przybył na Śląsk w 1904 r. Jako obywatel niemiecki, odbyć musiał czynną służbę wojskową w Brzegu n/Odrą, a po jej zakończeniu udał się do Westfalii w poszukiwaniu pracy - został górnikiem. W 1909 r. ożenił się z Franciszką z d. Weideman z Radlina-Głożyny. W Westfalii brał czynny udział w życiu polonijnym, był członkiem Związku Zawodowego Górników. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej przyjechał na Górny Śląsk. W 1919 r. włączył się w agitację o przyłączenie Górnego Śląska do Polski, lecz w powstaniach nie brał udziału. Od 1919 r. do drugiej wojny światowej pracował w koksowni w Radlinie jako murarz. Zaangażował się też w pracę społeczną jako członek zarządu istniejącego Związku Ochrony Kresów Zachodnich - przy koksowni. Został aresztowany 7.09.1939 r. i przebywał w piwnicach Urzędu Gminnego w Radlinie, a następnie był przenoszony do więzienia w Rybniku, w Raciborzu, Zgorzelcu i Rawiczu. Z Rawicza przekazany został do KL Buchenwald i zarejestrowany jako więzień nr 374. W obozie tym oraz jego filiach przeżył do wyzwolenia przez wojska amerykańskie tj. do 11.04.1945 r. Powrócił do domu 21.06.1945 r. i niemal natychmiast podjął pracę w koksowni w Radlinie jako mistrz placowy. Przeszedł na emeryturę w 1952 r. Zmarł w 1957 r. Ojciec 3 synów: Alojzego, Jana i Piotra.
Bibliografia: Zbiory J. Delowicza (w oparciu o relację Alojzego Peterka - syna), skor. 3.
http://lwww.straty.pl
Więzień więzienia w Rybniku, w Raciborzu, w Zgorzelcu, w Rawiczu, KL Buchenwald nr 374.(później 10038)
Urodzony 7.08.1882 r. w miejscowości Marynin pow. warszawski, mieszkaniec Radlina pow. rybnicki. Był murarzem z zawodu. Przybył na Śląsk w 1904 r. Jako obywatel niemiecki, odbyć musiał czynną służbę wojskową w Brzegu n/Odrą, a po jej zakończeniu udał się do Westfalii w poszukiwaniu pracy - został górnikiem. W 1909 r. ożenił się z Franciszką z d. Weideman z Radlina-Głożyny. W Westfalii brał czynny udział w życiu polonijnym, był członkiem Związku Zawodowego Górników. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej przyjechał na Górny Śląsk. W 1919 r. włączył się w agitację o przyłączenie Górnego Śląska do Polski, lecz w powstaniach nie brał udziału. Od 1919 r. do drugiej wojny światowej pracował w koksowni w Radlinie jako murarz. Zaangażował się też w pracę społeczną jako członek zarządu istniejącego Związku Ochrony Kresów Zachodnich - przy koksowni. Został aresztowany 7.09.1939 r. i przebywał w piwnicach Urzędu Gminnego w Radlinie, a następnie był przenoszony do więzienia w Rybniku, w Raciborzu, Zgorzelcu i Rawiczu. Z Rawicza przekazany został do KL Buchenwald i zarejestrowany jako więzień nr 374. W obozie tym oraz jego filiach przeżył do wyzwolenia przez wojska amerykańskie tj. do 11.04.1945 r. Powrócił do domu 21.06.1945 r. i niemal natychmiast podjął pracę w koksowni w Radlinie jako mistrz placowy. Przeszedł na emeryturę w 1952 r. Zmarł w 1957 r. Ojciec 3 synów: Alojzego, Jana i Piotra.
Bibliografia: Zbiory J. Delowicza (w oparciu o relację Alojzego Peterka - syna), skor. 3.
http://lwww.straty.pl