Syn Tomasza Papki (lub Papca) i Zofii z domu Tacikowskiej. Urodził się ok. 1628 roku w Podegrodziu w zamożnej rodzinie rzemieślniczo-chłopskiej. Księga z jego aktem urodzenia spłonęła w pożarze przed 1822 rokiem. Starszy brat Jana. Ojciec jego był kowalem, piastował we wsi stanowisko sołtysa i zarządcy dóbr parafialnych. Rodzice byli bardzo pobożni, a zwłaszcza matka. Miał brata i sześć sióstr. Ukończył szkołę parafialną w Podegrodziu. Był zdolny i dobrze się uczył. Rozpoczął naukę w szkole średniej w Nowym Sączu około roku 1643 w ślad za bratem Janem. Między nim a uczniami wywiązała się bójka nie wiadomo na jakim tle. W jego obronie stanął brat. Po tym incydencie Piotr nie wrócił już do szkoły. Udał się do miejscowych Franciszkanów, gdzie zatrudniono go na stanowisku kanto-ra w kościele. Był organistą, śpiewakiem i kapelmistrzem. Dalsze jego losy nie są znane. Być może przejął zawód ojca i jego majątek.
Na postawie książki Ks. Tadeusza Rogalewskiego „Żywot Stanisława Papczyńskiego”