Syn Józefa Tacikowskiego i Marianny Zdzisławy z domu Kamińskiej. Urodził się w Pułtusku 30 stycznia 1925 roku. Miał młodszego brata Józefa i siostrę Jadwigę. W wieku 11 lat stracił ojcieca. W czasie powstania w Warszawie, pod-warszawską miejscowość Włochy, gdzie mieszkali z matką, 16 września 1944 roku Niemcy otoczyli kordonem policji i wojska. Przez megafony ogłaszali komunikaty, że „wszyscy mężczyźni od 16 do 50 roku życia są aresztowani i zgłoszą się natychmiast na stacji kolejowej Włochy celem wyjazdu na rolne i przemysłowe roboty do Rzeszy”. Zagrozili, że kto nie podporządkuje się zarządzeniu władz zostanie na miejscu rozstrzelany. Wszyscy uwięzieni dali wiarę temu komunika-towi zgłosili się na stacji w celu wyjazdu. Józef razem z bra-tem i innymi mężczyznami wsiedli do pociągu elektrycznego kursującego ruchem wahadłowym między Włochami i Pruszkowem. Przewieziono ich do Naprawczych Zakładów Taboru Kolejowego w Pruszkowie, skąd po krótkim pobycie załadowano do wagonów bydlęcych. Po 30 godzinach jazdy w straszliwych warunkach bez picia i jedzenia, stłoczeni do granic wytrzymałości wyładowano w obozie Auschwitz-Birkenau. Władysław otrzymał numer 198610, a jego brat Józef otrzymał numer 198611. Po 6 tygodniach bycia na tzw. kwarantannie zostali deportowani do obozu we Flossenbürgu, gdzie Władysław otrzymał numer 31862, a jego brat numer 31863. W dniu 5 listopada 1944 roku został rozdzielony z bratem , który Jako pełnoletni wywieziony został do obozu w Hersbrucku (koło Norymbergi). Władysław jako młodociany pozostał we Flossenbürgu. Został zamordowany w obozie w wieku 19 lat, 2 grudnia 1944 roku.