Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Spis poległych i zmarłych 1863/4
23.01.2011 14:58
Korzystając z różnych dzienników krajowych i zagranicznych, jako też wielu korespondencyj i wypisów od pojedynczych osób mi przysłanych, zbierałem przez cały przeciąg powstania w r. 1863. i 1864. nazwiska poległych, straconych lub zmarłych po szpitalach z ran otrzymanych w boju, które ułożywszy porządkiem alfa¬betycznym podaje drukiem jako materjał do historji, a zarazem, jako pamiątkę dla interesowanych rodzin, znajomych i przyjaciół poległych ofiar ostatniego powstania.
Dla uzupełnienia zbioru przyjmuję i nadal wszelkie doniesienia o zgonie naszych ziomków, które nieomieszkam zuzytkowąć w dodatkowem odbiciu.
Lwów dnia 24. października 1865
Hipolit Stupnicki.
Abicht Henryk, za udział w powstaniu stracony w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.
Abramowicz, dziedzic Sołowijówki pod Berdyczowem, zamordowany przez wzburzone chłopstwo w maju 1863.
Adamowicz Jan, za wyrokiem sądu wojenno-moskiewskiego rozstrzelany w Brześciu litewskim dnia 5. sierpnia 1863.
— Ignacy, syn profesora, za udział w powstaniu stracony w Łukiszkach dnia 2. stycznia 1864. 0.
|Adamski Michał, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. października 1863. w skutek ran otrzymanych w powstaniu.
Aleksandrowicz Franciszek, stracony w Oszmianie na Litwie za udział w powstaniu r. 1863.
Alger Wilhelm, po ucierpieniu katuszy cielesnych w cytadeli warszawskiej, rozstrzelany tamże za wyrokiem sądu wojennego dnia 7. paźdz. 1863.
Alkiewicz Jan, kleryk z Poznania, poległ w bitwie pod Mieczownicą.
Alszer Józef, majster szewcki ze Lwowa, poległ w powstaniu w walce z Moskalami dnia 1. maja 1863.
Ambrożewicz Jan, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Ancypa, za udział w powstaniu rozstrzelany w Mohilewie dnia 6. czerwca 1863.
Anderson, były oficer wojsk tureckich, wziął udział w powstaniu polskiem, w którem dostawszy się w niewolę w lasach Świętokrzyskich, za wyrokiem sądu wojennego został rozstrzelany w Kielcach roku 1864.
Andrzejewski Franciszek, rolnik z Garwolina, poległ w potyczce pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863.
Inny tego nazwiska, z Poznańskiego , zginął w powstaniu r. 1863.
Andrzejkiewicz Aleksander, obywatel z powiatu pińskiego , przydybany przez Moskali u sąsiada swego w gościnie, tamże zamordowany dnia 9. maja 1863.
Androszek Józef, stracony na szubienicy za udział w powstaniu w Sieradzu w listopadzie 1863.
Andruszkiewicz, poległ w utarczce z Moskalami w Augustowskiem r. 1863.
Antoniewicz Józef, kucharz z Rybna w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Józefowem r. 1863.
Apanowicz Franciszek, Litwin, dostał się do niewoli; ostatnich dni listopada 1863. stracony w Oszmiani.
Babecki, obywatel z stanisławowskiego, w skutek ran odniesionych w powstaniu, umarł we Lwowie dnia 18. czerwca 1863.
Babski, warszawianin, poległ w walce pod Świeżą d.25. marca 1863.
Bachmiński Stanisław, poległ pod Babicami dnia 14 kwiet.1863
Bakszański Julian, były wygnaniec syberyjski, zamordowany pod Mołodeczną na Litwie dnia 4. kwietnia 1863.
Balicki Tytus, samborzanin, poległ pod Szycami 7. maja 1863.
Banach Stanisław, włościanin, stracony przez Moskali na szubienicy w Łomży d. 31..grudnia 1863.
Banaszkiewicz, z oddziału Komorowskiego, poległ w utarczce pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
Baraniecki, dowódzca oddziału, zginął w walce pod Borodianką na Ukrainie r. 1863.
Baranowski, rozstrzelany za wyrokiem sądu wojennego w Kalwarji (w Augustowskiem) dnia 11. listop. 1863.
Ignacy, obywatel rolnik z Poznańskiego, poległ w bitwie pod Ignacewem.
Inny tego nazwiska, farbiarz z Wągrowca w Poznańskiem, zginął pod Mieczownicą.
Barański, włościanin, odznaczył się odwagą w kilku potyczkach, następnie poległ w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863.
Bartników Piotr, mieszczanin, za udział w powstaniu stracony w Wieluniu dnia 16. marca 1864.
Baryłowicz Zygmunt, zajęty w niewolę i oskarżony jakoby był organizatorem powstania, wyrokiem sądu polowego rozstrzelany w Koninie r. 1863.
Batory, porucznik z oddziału Topora, poległ w walce w Opatowie w lutym 1864.
Bąkiewicz Kazimierz, warszawianin, za odpoliczkowanie danej urazy przez oficera moskiewskiego przy śledztwie, wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Piotrkowie dnia 20. czerwca 1863.
Bellardi, były oficer wojsk pruskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, dostał się do niewoli moskiewskiej i za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kielcach roku 1864.
Bełeszczyński, były podpułkownik wojsk moskiewskich pod nazwą Zaremba objąwszy dowództwo po Iskrze, w rozprawie pod Melkowem dnia 30. września 1863. ranny ciężko umarł w 10 dni potem. Zwłoki jego pochowano w Lelowie.
Benvenuto, kapelan obozowy oddziału Cieszkowskiego, w bitwie z Moskalami pod Zawiercem dnia 22. marca 1863. poległ od kuli nieprzyjacielskiej.
Beszkiszkin, były kapitan wojsk moskiewskich, uczestnicząc w powstaniu dostał się do niewoli, gdzie stawiony przed sąd wojenny śmiało odpowiedział: „że zrodzony z matki Polki, czuje się być obowiązanym pomścić się za krzywdy jej synów i braci", zaco skazany na śmierć przez powieszenie, którą odniósł w Kielcach r. 1864.
Białobłocki Stanisław, kapitan wojsk moskiewskich, Wziąwszy czynny udział w powstaniu r. 1863., poległ w bitwie pod Faisławicami.
Białoskórski. poległ w utarczce pod Jurkowcami dnia UST. października 1863.
Białozor Wincenty, obywatel ziemski na Żmudzi, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Kownie dnia 6. czerwca 1863.
Bielawski Henryk, młodzieniec 191etni, pisarz wójta gminy, rozstrzelany w Suwałkach dnia 5. lutego 1864.
Bielecki, obywatel ziemski z Poznańskiego, poległ w boju pod Gopłem dnia 20. lutego 1863.
Bieliński, rozstrzelany w Ostrowie dnia 5. czerwca 1864.
Bieniecki Stanisław, uczeń 6. klasy gimnazjalnej lwowskiej, poległ pod Tuczampami dnia 19. maja 1863.
Bieńkowski, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie d. 9. sierpnia 1863.
Biesiadowski Józef, zabity przez rozhukane chłopstwo pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Birtus Jan, dymisjonowany kapitan austrjacki, dowodzący oddziałem powstańczym w mazowieckiem, dostał się do niewoli i rozstrzelany w Łodzi dnia 8. grudnia 1863.
Biskupski, włościanin z Krerowa w Poznańskiem, zginął w boju pod Olszową r. 1863.
Błażejewski, z Poznańskiego, poległ w powstaniu r. 1863.
Błeszyński, przewódzca powstania w województwie krakowskiem pod przybranem nazwiskiem Bończy, jako były kapitan artylerji moskiewskiej wiedząc słabą stronę i skład armji, nękał ją i alarmował nieustannemi podjazdami; ogółem był on jednym z najdzielniejszych partyzantów i brał udział we wszystkich potyczkach Langiewicza. W bitwie pod Górą dnia 18. czerwca 1863. raniony śmiertelnie (prócz 16 ran przestrzelony na wylot), zakończył życie dnia 19. lipca 1863.
Błeszyński, proboszcz, były oficer z r. 1831., stracony przez Moskali przez powieszenie w Piotrkowie dnia 4. marca 1864.
Błędowski, podoficer, poległ w walce pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Błociszewski Stanisław, agronom, poległ w walce pod Ignacewem.
Bobowski, zabity pod Berdyczowem przez chłopów wr. 1863.
Bóbr, właściciel ziemski na Wołyniu, rozstrzelany w Dubnie dnia 21. marca 1864.
Bogdański Antoni, technik ze Lwowa, porucznikując w oddziale Śląskiego, poległ pod Borowem dnia 23.października 1863.
Bogdanowicz Kazimierz, przewódca powstania w Lubelskiem, dostawszy się do niewoli, rozstrzelany w Lublinie dnia 11. marca 1863.
Bogucki, adjutant Rynarzewskiego majora, odniósł śmiertelne rany w walce pod Żelazną dnia 6. listopada 1863.
Bogusławski Włodzimirz, z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Nową Awsią r 1863.
Inny tego nazwiska, włościanin z Krerowa pod Środą w Poznańskiem, poległ w walce z Moskalami pod Olszową r. 1863.
Bogusz. ujęty w niewolę przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Włocławku dnia 24.listopada 1863.
Bohdanowicz Paulin, rozstrzelany w Szawlach na Żmudzi za udział w powstaniu d. 28. grudnia 1863.
Bohm J., zakończył życie w Krakowie dnia 22. kwietnia 1863. w skutek ran otrzymanych pod Bentkowicami.
Boleski Ksawery, oficer artylerji z r. 1831., następnie 30 letni tułacz i ojciec rodziny, poległ pod Poryckiem na Wołyniu 2. listopada 1863. Wysłany z sześcioma towarzyszami broni na rekonesans i napadnięty przez sotnię kozaków, bronił się do upadłego, i rozsiekany został na sztuki.
Boloboński Edward, technik akademii lwowskiej, z odniesionych ran pod Radziwiłowem umarł w Ditkowcach pod Brodami dnia 4. sierpnia 1863.
Borelowski Marcin, Krakowianin, pod przybranem nazwiskiem Lelewela, będąc w czynności w jednej z fabryk maszyn warszawskich, na odgłos powstania pierwszy chwycił za oręż i w poczcie kilku towarzyszy udał się w Podlaskie, gdzie zebrawszy oddział po największej części z włościan, dłuższy czas ucierał się z Moskalami. Przeniósłszy się następnie w Lubelskie, organizował i wprowadzał nowe oddziały do boju, gdzie też w bitwie pod Batorzem stoczonej dnia 6. wrześnie 1863. poległ na czele swego oddziału. Energia, nieustraszona odwaga i talent organizatorski zjednały mu pełne zaufanie i mianowanie pułkownikiem.
Bończa, obacz Błeszyński.
Borejsza Paweł, Litwin, prawnuk Tad. Rejtena, poległ w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863., gdzie trafiony kulą w pierś, otrzymał jeszcze siedm pchnięć bagnetem.
Borgielski, poległ w jednej z utarczek na Litwie dnia 3. września 1863.
Borkowski, adjutant Krysińskiego, poległ w walce nad Wieprzem w Lubelskiem dnia 1. kwietnia 1864.
Inny tego nazwiska zginął na rusztowaniu w Siedlcach d. 11. listopada 1863.
Borkowski, sługa dworski z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Nową Wsią r. 1863.
Józef, stracony przez Moskwę w Włocławku r. 1863.
Borowski, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Drugi tego nazwiska zginął pod Borodianką na Ukrainie w otoczeniu przez przeważające siły mo¬skiewskie r. 1863.
trzeci, za udział w powstaniu przez zakupno koni, stracony w Staniszynie dnia 29. grudnia 1863.
Boski, oficer przybyły świeżo z Francji, w utarczce z Moskalami pod Krzywosądem w lutym 1863., poległ od kuli nieprzyjacielskiej.
Braczko, mieszczanin, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Radziwiłowie na Litwie w r. 1864.
Brazulisa Kazimierz, włościanin, powieszony przez Moskali w Szawlach na Litwie dnia 11. paździer¬nika 1863.
Brekere Maksymilian, agronom, z Poznańskiego, poległ w walce pod Ignacewem r. 1863.
Brodowski, z Poznańskiego, zginął w powstaniu r.1863.
Broniewski Wincenty, za udział w powstaniu stracony przez powieszenie w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Bronikowski Ludwik, z Kościeszyna w Poznańskiem, umarł dnia 26. kwietnia 1863. z ran odniesionych w walce pod Nową Wsią.
Bronisz Stanisław, poległ pod Netrebą d. 22. kwietnia 1863.
Broński, dymisjonowany oficer austrjacki, zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863.
Brzozowski Stefan, poległ w bitwie pod Walewiczami r. 1863.
Drugi tego nazwiska, zginął pod Borodianką na Ukrainie r. 1863.
Brzyski Piotr, poległ w bitwie pod Żyzynem w Lubelskiem dnia 8. sierpnia 1863.
Buboicski Franciszek, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Buczyński Aleksander, zabity przez chłopów pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Budziłoicicz Ignacy, były porucznik moskiewski, rozstrzelany za udział w powstaniu w Orszy dnia 10. września 1862.
Budziszewski Stanisław, syn ś. p. pułkownika B., właściciela dóbr Grabkowa w Poznańskiem, umarł w Pleszewie we wrześniu 1865. w skutek ran w kilku bitwach powstańczych odniesionych.
Bugielski Polikarp, urzędnik przy magistracie w Suwałkach, za udział w powstaniu rozstrzelany w Szczuczynie w Augustowskiem, dnia 14. maja 1864.
Bujny, leśniczy, zamordowany przez rozhukane żoł- dactwo moskiewskie w Magnuszewie dnia 10. sierpnia 1863.
Bukowczyk Paweł, towarzysz sztuki drukarskiej we Lwowie, poległ w powstaniu r. 1864.
Bunczus Wicenty, były wojskowy moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Łowiczu 30. marca 1864.
Buraczkowski Marcin, włościanin z Józefowa, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Kowalu na Kujawach dnia 27. stycznia 1864.
Burok Antoni, włościanin, powieszony przez Moskwę w Górze Kalwaryjskiej dnia 29.marca 1864.
Bykowski poległ w utarczce pod Brożencinem. dnia 10. kwietnia 1863.
Byszewski stracony na szubienicy w Wilkowyskach na Litwie r. 1863.
Celiński, major, przybyły na odgłos powstania z za granicy do Polski, poległ w walce pod Krzywosądem w lutym 1863 r.
Chabriol, Francuz, w potyczce pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863., jako kapitan dotarłszy ze swemi ludźmi do armat moskiewskich na 10 kroków, poległ na placu od kuli nieprzyjacielskiej. Zwłoki jego pochowano w Kurzelowie.
Charewicz Edward, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Borowlanach d. 30. maja 1864. O.
Charkowski, były uczeń szkoły w Cuneo we Włoszech, poległ w walce pod Borowem d. 22. kwietnia 1863.
Inny tego nazwiska, umarł w Chwałowicach roku 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Hutą Ireną.
Chmielewski, poległ w utarczce pod Dartką na Wołyniu r. 1863.
Drugi tego nazwiska, samborzanin, raniony pod Tuczampami na polu walki, został zamordowany przez żołdaków moskiewskich.
Chmieliński, były oficer wojsk moskiewskich, półkownikował w powstaniu w województwie Krakowskiem; w bitwie pod Bodrzechowem śmiertelnie raniony i wzięty w niewolę, został rozstrzalany w Radomiu 23. grudnia 1863.
Chłopicki, w potyczce pod Tuczampami r. 1863. raniony śmiertelnie.
Chmurowicz Józef, z Podkamienia w Brzeżańskiem, poległ w powstaniu r. 1863.
Chodyński, zarąbany przez oficerów moskiewskich W Piotrkowie w czerwcu 1863.
Choiński, były porucznik saperów moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w Żytomierzu r. 1863.
Chojnacki, przewódzca powstania w Skwirskiem, ujęty przez Moskali w niewolę, zastrzelony w Żytomierzu r. 1863.
Julian, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Warszawie przez powieszenie dnia 29. paździer¬nika 1863.
Chojnowski, były oficer moskiewski, za udział w powstaniu, za wyrokiem sądu wojennego stracony r. 1863.
Cholewa Telesfor, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Borowianach w gub. Mińskiej dnia 24. marca 1865.
Chonest Józef, stracony w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Chościakiewicz, poległ w walce pod Komarowem 20. czerwca 1863.
Chruściński, porucznik, poległ w walce pod Opatowem w lutym 1864. Zwłoki pochowano na cmentarzu opatowskim.
Chrzanowski, stracony na szubienicy w Łomży roku 1864.
Chyryński, w podróży przedsiebranej w interesie swego chlebodawcy, wzięty w niewolę przez Moskali, zamordowany 30. maja 1863.
Cichocki Aleksander, poległ pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Ciechoński Władysław, były rotmistrz wojsk moskiewskich, dowodząc powstaniem na Wołyniu, poległ w utarczce w lasach Zasławskich dnia 23. maja 1863.
Ciehmowski Józef, stolarz z Lublina, zginął w wyprawie Jagmina.
Ciechowski Józef, poległ w boju pod Żyzynem w Lu-belskim 8. sierpnia 1863.
Cielecki, porucznik jazdy kujawskiej, poległ w utarczce pod Strzygowem dnia 9. lipca 1863.
Edmund, raniony ciężko i wzięty w niewolę, umarł w Stopnicy r. 1863.
Cielecki, pod nazwą Orlika, przewódzca powstania, w bitwie pod Lubowidzem dostał się raniony w niewolę moskiewską, wskutek czego za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony został w Prasnyszczu dnia 14. listopada 1863.
Czwarty tego nazwiska, zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą 20. czerwca 1863.
Ciesielski Władysław, syn właściciela dóbr Bielawy w Poznańskiem, poległ pod Mieczownicą r. 1863.
Cieślak Stefan, bernardyn, zabity przez Moskali przy spowiadaniu rannych w jednej z utarczek r. 1863.
Cieszkowski, dowódzca oddziału powstańczego, umarł w skutek ran odniesionych w bitwie pod Broszencinem dnia 10. kwietnia 1863.
Inny tego nazwiska, poległ w bitwie pod Panasówką 3. sierpnia 1863.
Ciuchna Michał, włościanin litewski, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony dnia 6. lipca 1863.
Ciudziowiecki Michał, inżynier, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Mińsku dna 4. czerwca 1863.
Cylski Kazimierz, aptekarz z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Brdowem r, 1864.
Cynger, lekarz z Świsłoczy, pochwycony przez Moskali pod półkownikiem Casanti — jakoby wiedzący o obozie powstańców na czele kompanji wojska był zawleczony aż pod Prużany, i tamże w. lasach po ucięciu mu obu rąk został powieszony dnia 14. lipca 1863.
Czachowski Dyonizy, dawny wojskowy z r. 1831., dowodzący w ostatnim powstaniu z chwałą niemałą, dnia 6. listopada 1864. cofając się ze swym oddziałem przed przeważającą siłą Moskali przez wieś Wierzchowice (należącej do jego córki) ku lasom, w poczcie tylko 10 ludzi napadnięty przez konnicę nieprzyjacielską, po dzielnej obronie porąbany srodze dostał się do niewoli, a nawpół jeszcze żywy wieziony do Radomia, w drodze oddał mężnego ducha.
Czajkowski Franciszek, podporucznik strzelców, poległ w walce pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Antoni, Marian i N , bracia rodzeni, synowie właściciela dóbr Tuczna w Poznańskiem, polegli w bitwie z Moskalami pod Krzywosądem r. 1863. K.
Czanocki, rozstrzelany w Siedlcach d. 15. czerwca 1863.
Czapliński, zabity przez chłopów pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Edward, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Wilnie dnia 9. sierpnia 1863.
Czarnecki Alexander, rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, inżynier prywatny, aresztowany w sierpniu 1863. w podróży, umarł w cytadeli warszawskiej na torturach.
Czaporowski, z oddziału Waligórskiego poległ w walce z Moskalami pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863. r.
Czarkowski Władysław, lekarz miasta Łosic, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Siedlcach dnia 17. lipca 1863. za dawanie pomocy powstaniu.
Czehan Jakób, wojskowy moskiewski, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie za udział w powstaniu d. 25. stycznia 1864.
Czekański Ignacy, za czynny udział w organizacji powstania, powieszony w Włocławku dnia 16. stycznia 1864.
Czerniak, oficer wojsk moskiewskich, za udział w po-wstaniu na Litwie wyrokiem sądu wojennego roz-strzelany w Kazanii 11. października 1865.
Czerwiecki Ignacy, z Sambora, poległ w walce pod Tuczampami r. 1863.
Cześelski, dowódzca strzelców pod wodzą Rynarzewskiego, poległ w utarczce pod Cikowem 9. grudnia 1863.
Czyborowski Franciszek, za ucieczkę z rot aresztańskich w Orle na Syberji dnia 14. marca 1865., rozstrzelany tamże za wyrokiem sądu wojennego.
Czupiał Jan, umarł w Krakowie d. 29. marca 1863. z ran odniesionych w bitwie stoczonej z Moskalami pod Skałą.
Czytowicz Zygmunt, obywatel ziemski na Żmudzi, poległ w potyczce pod Cytowianami dnia 8. kwietnia 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Dla uzupełnienia zbioru przyjmuję i nadal wszelkie doniesienia o zgonie naszych ziomków, które nieomieszkam zuzytkowąć w dodatkowem odbiciu.
Lwów dnia 24. października 1865
Hipolit Stupnicki.
Abicht Henryk, za udział w powstaniu stracony w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.
Abramowicz, dziedzic Sołowijówki pod Berdyczowem, zamordowany przez wzburzone chłopstwo w maju 1863.
Adamowicz Jan, za wyrokiem sądu wojenno-moskiewskiego rozstrzelany w Brześciu litewskim dnia 5. sierpnia 1863.
— Ignacy, syn profesora, za udział w powstaniu stracony w Łukiszkach dnia 2. stycznia 1864. 0.
|Adamski Michał, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. października 1863. w skutek ran otrzymanych w powstaniu.
Aleksandrowicz Franciszek, stracony w Oszmianie na Litwie za udział w powstaniu r. 1863.
Alger Wilhelm, po ucierpieniu katuszy cielesnych w cytadeli warszawskiej, rozstrzelany tamże za wyrokiem sądu wojennego dnia 7. paźdz. 1863.
Alkiewicz Jan, kleryk z Poznania, poległ w bitwie pod Mieczownicą.
Alszer Józef, majster szewcki ze Lwowa, poległ w powstaniu w walce z Moskalami dnia 1. maja 1863.
Ambrożewicz Jan, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Ancypa, za udział w powstaniu rozstrzelany w Mohilewie dnia 6. czerwca 1863.
Anderson, były oficer wojsk tureckich, wziął udział w powstaniu polskiem, w którem dostawszy się w niewolę w lasach Świętokrzyskich, za wyrokiem sądu wojennego został rozstrzelany w Kielcach roku 1864.
Andrzejewski Franciszek, rolnik z Garwolina, poległ w potyczce pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863.
Inny tego nazwiska, z Poznańskiego , zginął w powstaniu r. 1863.
Andrzejkiewicz Aleksander, obywatel z powiatu pińskiego , przydybany przez Moskali u sąsiada swego w gościnie, tamże zamordowany dnia 9. maja 1863.
Androszek Józef, stracony na szubienicy za udział w powstaniu w Sieradzu w listopadzie 1863.
Andruszkiewicz, poległ w utarczce z Moskalami w Augustowskiem r. 1863.
Antoniewicz Józef, kucharz z Rybna w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Józefowem r. 1863.
Apanowicz Franciszek, Litwin, dostał się do niewoli; ostatnich dni listopada 1863. stracony w Oszmiani.
Babecki, obywatel z stanisławowskiego, w skutek ran odniesionych w powstaniu, umarł we Lwowie dnia 18. czerwca 1863.
Babski, warszawianin, poległ w walce pod Świeżą d.25. marca 1863.
Bachmiński Stanisław, poległ pod Babicami dnia 14 kwiet.1863
Bakszański Julian, były wygnaniec syberyjski, zamordowany pod Mołodeczną na Litwie dnia 4. kwietnia 1863.
Balicki Tytus, samborzanin, poległ pod Szycami 7. maja 1863.
Banach Stanisław, włościanin, stracony przez Moskali na szubienicy w Łomży d. 31..grudnia 1863.
Banaszkiewicz, z oddziału Komorowskiego, poległ w utarczce pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
Baraniecki, dowódzca oddziału, zginął w walce pod Borodianką na Ukrainie r. 1863.
Baranowski, rozstrzelany za wyrokiem sądu wojennego w Kalwarji (w Augustowskiem) dnia 11. listop. 1863.
Ignacy, obywatel rolnik z Poznańskiego, poległ w bitwie pod Ignacewem.
Inny tego nazwiska, farbiarz z Wągrowca w Poznańskiem, zginął pod Mieczownicą.
Barański, włościanin, odznaczył się odwagą w kilku potyczkach, następnie poległ w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863.
Bartników Piotr, mieszczanin, za udział w powstaniu stracony w Wieluniu dnia 16. marca 1864.
Baryłowicz Zygmunt, zajęty w niewolę i oskarżony jakoby był organizatorem powstania, wyrokiem sądu polowego rozstrzelany w Koninie r. 1863.
Batory, porucznik z oddziału Topora, poległ w walce w Opatowie w lutym 1864.
Bąkiewicz Kazimierz, warszawianin, za odpoliczkowanie danej urazy przez oficera moskiewskiego przy śledztwie, wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Piotrkowie dnia 20. czerwca 1863.
Bellardi, były oficer wojsk pruskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, dostał się do niewoli moskiewskiej i za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kielcach roku 1864.
Bełeszczyński, były podpułkownik wojsk moskiewskich pod nazwą Zaremba objąwszy dowództwo po Iskrze, w rozprawie pod Melkowem dnia 30. września 1863. ranny ciężko umarł w 10 dni potem. Zwłoki jego pochowano w Lelowie.
Benvenuto, kapelan obozowy oddziału Cieszkowskiego, w bitwie z Moskalami pod Zawiercem dnia 22. marca 1863. poległ od kuli nieprzyjacielskiej.
Beszkiszkin, były kapitan wojsk moskiewskich, uczestnicząc w powstaniu dostał się do niewoli, gdzie stawiony przed sąd wojenny śmiało odpowiedział: „że zrodzony z matki Polki, czuje się być obowiązanym pomścić się za krzywdy jej synów i braci", zaco skazany na śmierć przez powieszenie, którą odniósł w Kielcach r. 1864.
Białobłocki Stanisław, kapitan wojsk moskiewskich, Wziąwszy czynny udział w powstaniu r. 1863., poległ w bitwie pod Faisławicami.
Białoskórski. poległ w utarczce pod Jurkowcami dnia UST. października 1863.
Białozor Wincenty, obywatel ziemski na Żmudzi, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Kownie dnia 6. czerwca 1863.
Bielawski Henryk, młodzieniec 191etni, pisarz wójta gminy, rozstrzelany w Suwałkach dnia 5. lutego 1864.
Bielecki, obywatel ziemski z Poznańskiego, poległ w boju pod Gopłem dnia 20. lutego 1863.
Bieliński, rozstrzelany w Ostrowie dnia 5. czerwca 1864.
Bieniecki Stanisław, uczeń 6. klasy gimnazjalnej lwowskiej, poległ pod Tuczampami dnia 19. maja 1863.
Bieńkowski, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie d. 9. sierpnia 1863.
Biesiadowski Józef, zabity przez rozhukane chłopstwo pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Birtus Jan, dymisjonowany kapitan austrjacki, dowodzący oddziałem powstańczym w mazowieckiem, dostał się do niewoli i rozstrzelany w Łodzi dnia 8. grudnia 1863.
Biskupski, włościanin z Krerowa w Poznańskiem, zginął w boju pod Olszową r. 1863.
Błażejewski, z Poznańskiego, poległ w powstaniu r. 1863.
Błeszyński, przewódzca powstania w województwie krakowskiem pod przybranem nazwiskiem Bończy, jako były kapitan artylerji moskiewskiej wiedząc słabą stronę i skład armji, nękał ją i alarmował nieustannemi podjazdami; ogółem był on jednym z najdzielniejszych partyzantów i brał udział we wszystkich potyczkach Langiewicza. W bitwie pod Górą dnia 18. czerwca 1863. raniony śmiertelnie (prócz 16 ran przestrzelony na wylot), zakończył życie dnia 19. lipca 1863.
Błeszyński, proboszcz, były oficer z r. 1831., stracony przez Moskali przez powieszenie w Piotrkowie dnia 4. marca 1864.
Błędowski, podoficer, poległ w walce pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Błociszewski Stanisław, agronom, poległ w walce pod Ignacewem.
Bobowski, zabity pod Berdyczowem przez chłopów wr. 1863.
Bóbr, właściciel ziemski na Wołyniu, rozstrzelany w Dubnie dnia 21. marca 1864.
Bogdański Antoni, technik ze Lwowa, porucznikując w oddziale Śląskiego, poległ pod Borowem dnia 23.października 1863.
Bogdanowicz Kazimierz, przewódca powstania w Lubelskiem, dostawszy się do niewoli, rozstrzelany w Lublinie dnia 11. marca 1863.
Bogucki, adjutant Rynarzewskiego majora, odniósł śmiertelne rany w walce pod Żelazną dnia 6. listopada 1863.
Bogusławski Włodzimirz, z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Nową Awsią r 1863.
Inny tego nazwiska, włościanin z Krerowa pod Środą w Poznańskiem, poległ w walce z Moskalami pod Olszową r. 1863.
Bogusz. ujęty w niewolę przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Włocławku dnia 24.listopada 1863.
Bohdanowicz Paulin, rozstrzelany w Szawlach na Żmudzi za udział w powstaniu d. 28. grudnia 1863.
Bohm J., zakończył życie w Krakowie dnia 22. kwietnia 1863. w skutek ran otrzymanych pod Bentkowicami.
Boleski Ksawery, oficer artylerji z r. 1831., następnie 30 letni tułacz i ojciec rodziny, poległ pod Poryckiem na Wołyniu 2. listopada 1863. Wysłany z sześcioma towarzyszami broni na rekonesans i napadnięty przez sotnię kozaków, bronił się do upadłego, i rozsiekany został na sztuki.
Boloboński Edward, technik akademii lwowskiej, z odniesionych ran pod Radziwiłowem umarł w Ditkowcach pod Brodami dnia 4. sierpnia 1863.
Borelowski Marcin, Krakowianin, pod przybranem nazwiskiem Lelewela, będąc w czynności w jednej z fabryk maszyn warszawskich, na odgłos powstania pierwszy chwycił za oręż i w poczcie kilku towarzyszy udał się w Podlaskie, gdzie zebrawszy oddział po największej części z włościan, dłuższy czas ucierał się z Moskalami. Przeniósłszy się następnie w Lubelskie, organizował i wprowadzał nowe oddziały do boju, gdzie też w bitwie pod Batorzem stoczonej dnia 6. wrześnie 1863. poległ na czele swego oddziału. Energia, nieustraszona odwaga i talent organizatorski zjednały mu pełne zaufanie i mianowanie pułkownikiem.
Bończa, obacz Błeszyński.
Borejsza Paweł, Litwin, prawnuk Tad. Rejtena, poległ w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863., gdzie trafiony kulą w pierś, otrzymał jeszcze siedm pchnięć bagnetem.
Borgielski, poległ w jednej z utarczek na Litwie dnia 3. września 1863.
Borkowski, adjutant Krysińskiego, poległ w walce nad Wieprzem w Lubelskiem dnia 1. kwietnia 1864.
Inny tego nazwiska zginął na rusztowaniu w Siedlcach d. 11. listopada 1863.
Borkowski, sługa dworski z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Nową Wsią r. 1863.
Józef, stracony przez Moskwę w Włocławku r. 1863.
Borowski, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Drugi tego nazwiska zginął pod Borodianką na Ukrainie w otoczeniu przez przeważające siły mo¬skiewskie r. 1863.
trzeci, za udział w powstaniu przez zakupno koni, stracony w Staniszynie dnia 29. grudnia 1863.
Boski, oficer przybyły świeżo z Francji, w utarczce z Moskalami pod Krzywosądem w lutym 1863., poległ od kuli nieprzyjacielskiej.
Braczko, mieszczanin, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Radziwiłowie na Litwie w r. 1864.
Brazulisa Kazimierz, włościanin, powieszony przez Moskali w Szawlach na Litwie dnia 11. paździer¬nika 1863.
Brekere Maksymilian, agronom, z Poznańskiego, poległ w walce pod Ignacewem r. 1863.
Brodowski, z Poznańskiego, zginął w powstaniu r.1863.
Broniewski Wincenty, za udział w powstaniu stracony przez powieszenie w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Bronikowski Ludwik, z Kościeszyna w Poznańskiem, umarł dnia 26. kwietnia 1863. z ran odniesionych w walce pod Nową Wsią.
Bronisz Stanisław, poległ pod Netrebą d. 22. kwietnia 1863.
Broński, dymisjonowany oficer austrjacki, zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863.
Brzozowski Stefan, poległ w bitwie pod Walewiczami r. 1863.
Drugi tego nazwiska, zginął pod Borodianką na Ukrainie r. 1863.
Brzyski Piotr, poległ w bitwie pod Żyzynem w Lubelskiem dnia 8. sierpnia 1863.
Buboicski Franciszek, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Buczyński Aleksander, zabity przez chłopów pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Budziłoicicz Ignacy, były porucznik moskiewski, rozstrzelany za udział w powstaniu w Orszy dnia 10. września 1862.
Budziszewski Stanisław, syn ś. p. pułkownika B., właściciela dóbr Grabkowa w Poznańskiem, umarł w Pleszewie we wrześniu 1865. w skutek ran w kilku bitwach powstańczych odniesionych.
Bugielski Polikarp, urzędnik przy magistracie w Suwałkach, za udział w powstaniu rozstrzelany w Szczuczynie w Augustowskiem, dnia 14. maja 1864.
Bujny, leśniczy, zamordowany przez rozhukane żoł- dactwo moskiewskie w Magnuszewie dnia 10. sierpnia 1863.
Bukowczyk Paweł, towarzysz sztuki drukarskiej we Lwowie, poległ w powstaniu r. 1864.
Bunczus Wicenty, były wojskowy moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Łowiczu 30. marca 1864.
Buraczkowski Marcin, włościanin z Józefowa, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Kowalu na Kujawach dnia 27. stycznia 1864.
Burok Antoni, włościanin, powieszony przez Moskwę w Górze Kalwaryjskiej dnia 29.marca 1864.
Bykowski poległ w utarczce pod Brożencinem. dnia 10. kwietnia 1863.
Byszewski stracony na szubienicy w Wilkowyskach na Litwie r. 1863.
Celiński, major, przybyły na odgłos powstania z za granicy do Polski, poległ w walce pod Krzywosądem w lutym 1863 r.
Chabriol, Francuz, w potyczce pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863., jako kapitan dotarłszy ze swemi ludźmi do armat moskiewskich na 10 kroków, poległ na placu od kuli nieprzyjacielskiej. Zwłoki jego pochowano w Kurzelowie.
Charewicz Edward, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Borowlanach d. 30. maja 1864. O.
Charkowski, były uczeń szkoły w Cuneo we Włoszech, poległ w walce pod Borowem d. 22. kwietnia 1863.
Inny tego nazwiska, umarł w Chwałowicach roku 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Hutą Ireną.
Chmielewski, poległ w utarczce pod Dartką na Wołyniu r. 1863.
Drugi tego nazwiska, samborzanin, raniony pod Tuczampami na polu walki, został zamordowany przez żołdaków moskiewskich.
Chmieliński, były oficer wojsk moskiewskich, półkownikował w powstaniu w województwie Krakowskiem; w bitwie pod Bodrzechowem śmiertelnie raniony i wzięty w niewolę, został rozstrzalany w Radomiu 23. grudnia 1863.
Chłopicki, w potyczce pod Tuczampami r. 1863. raniony śmiertelnie.
Chmurowicz Józef, z Podkamienia w Brzeżańskiem, poległ w powstaniu r. 1863.
Chodyński, zarąbany przez oficerów moskiewskich W Piotrkowie w czerwcu 1863.
Choiński, były porucznik saperów moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w Żytomierzu r. 1863.
Chojnacki, przewódzca powstania w Skwirskiem, ujęty przez Moskali w niewolę, zastrzelony w Żytomierzu r. 1863.
Julian, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Warszawie przez powieszenie dnia 29. paździer¬nika 1863.
Chojnowski, były oficer moskiewski, za udział w powstaniu, za wyrokiem sądu wojennego stracony r. 1863.
Cholewa Telesfor, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Borowianach w gub. Mińskiej dnia 24. marca 1865.
Chonest Józef, stracony w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Chościakiewicz, poległ w walce pod Komarowem 20. czerwca 1863.
Chruściński, porucznik, poległ w walce pod Opatowem w lutym 1864. Zwłoki pochowano na cmentarzu opatowskim.
Chrzanowski, stracony na szubienicy w Łomży roku 1864.
Chyryński, w podróży przedsiebranej w interesie swego chlebodawcy, wzięty w niewolę przez Moskali, zamordowany 30. maja 1863.
Cichocki Aleksander, poległ pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Ciechoński Władysław, były rotmistrz wojsk moskiewskich, dowodząc powstaniem na Wołyniu, poległ w utarczce w lasach Zasławskich dnia 23. maja 1863.
Ciehmowski Józef, stolarz z Lublina, zginął w wyprawie Jagmina.
Ciechowski Józef, poległ w boju pod Żyzynem w Lu-belskim 8. sierpnia 1863.
Cielecki, porucznik jazdy kujawskiej, poległ w utarczce pod Strzygowem dnia 9. lipca 1863.
Edmund, raniony ciężko i wzięty w niewolę, umarł w Stopnicy r. 1863.
Cielecki, pod nazwą Orlika, przewódzca powstania, w bitwie pod Lubowidzem dostał się raniony w niewolę moskiewską, wskutek czego za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony został w Prasnyszczu dnia 14. listopada 1863.
Czwarty tego nazwiska, zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą 20. czerwca 1863.
Ciesielski Władysław, syn właściciela dóbr Bielawy w Poznańskiem, poległ pod Mieczownicą r. 1863.
Cieślak Stefan, bernardyn, zabity przez Moskali przy spowiadaniu rannych w jednej z utarczek r. 1863.
Cieszkowski, dowódzca oddziału powstańczego, umarł w skutek ran odniesionych w bitwie pod Broszencinem dnia 10. kwietnia 1863.
Inny tego nazwiska, poległ w bitwie pod Panasówką 3. sierpnia 1863.
Ciuchna Michał, włościanin litewski, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony dnia 6. lipca 1863.
Ciudziowiecki Michał, inżynier, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Mińsku dna 4. czerwca 1863.
Cylski Kazimierz, aptekarz z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Brdowem r, 1864.
Cynger, lekarz z Świsłoczy, pochwycony przez Moskali pod półkownikiem Casanti — jakoby wiedzący o obozie powstańców na czele kompanji wojska był zawleczony aż pod Prużany, i tamże w. lasach po ucięciu mu obu rąk został powieszony dnia 14. lipca 1863.
Czachowski Dyonizy, dawny wojskowy z r. 1831., dowodzący w ostatnim powstaniu z chwałą niemałą, dnia 6. listopada 1864. cofając się ze swym oddziałem przed przeważającą siłą Moskali przez wieś Wierzchowice (należącej do jego córki) ku lasom, w poczcie tylko 10 ludzi napadnięty przez konnicę nieprzyjacielską, po dzielnej obronie porąbany srodze dostał się do niewoli, a nawpół jeszcze żywy wieziony do Radomia, w drodze oddał mężnego ducha.
Czajkowski Franciszek, podporucznik strzelców, poległ w walce pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Antoni, Marian i N , bracia rodzeni, synowie właściciela dóbr Tuczna w Poznańskiem, polegli w bitwie z Moskalami pod Krzywosądem r. 1863. K.
Czanocki, rozstrzelany w Siedlcach d. 15. czerwca 1863.
Czapliński, zabity przez chłopów pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Edward, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Wilnie dnia 9. sierpnia 1863.
Czarnecki Alexander, rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, inżynier prywatny, aresztowany w sierpniu 1863. w podróży, umarł w cytadeli warszawskiej na torturach.
Czaporowski, z oddziału Waligórskiego poległ w walce z Moskalami pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863. r.
Czarkowski Władysław, lekarz miasta Łosic, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Siedlcach dnia 17. lipca 1863. za dawanie pomocy powstaniu.
Czehan Jakób, wojskowy moskiewski, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie za udział w powstaniu d. 25. stycznia 1864.
Czekański Ignacy, za czynny udział w organizacji powstania, powieszony w Włocławku dnia 16. stycznia 1864.
Czerniak, oficer wojsk moskiewskich, za udział w po-wstaniu na Litwie wyrokiem sądu wojennego roz-strzelany w Kazanii 11. października 1865.
Czerwiecki Ignacy, z Sambora, poległ w walce pod Tuczampami r. 1863.
Cześelski, dowódzca strzelców pod wodzą Rynarzewskiego, poległ w utarczce pod Cikowem 9. grudnia 1863.
Czyborowski Franciszek, za ucieczkę z rot aresztańskich w Orle na Syberji dnia 14. marca 1865., rozstrzelany tamże za wyrokiem sądu wojennego.
Czupiał Jan, umarł w Krakowie d. 29. marca 1863. z ran odniesionych w bitwie stoczonej z Moskalami pod Skałą.
Czytowicz Zygmunt, obywatel ziemski na Żmudzi, poległ w potyczce pod Cytowianami dnia 8. kwietnia 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Komentarze (11)
23.01.2011 15:05
Dabiński, szewc z Gostynia w Poznańskiem, poległ w wojnie powstańczej r. 1863.
Dajlida, ksiądz, oskarżony o podmawianie do powstania , stracony przez rozstrzelanie w Suwałkach dnia 13. kwietnia 1864.
Dalecki, uczeń uniwersytetu Petersburgskiego, umarł z ran odniesionych w potyczce pod Piasecznem r. 1863.
Dalewski Tytus, za udział w powstaniu rozstrzelany w Wilnie dnia 11. stycznia 1864.
Daniłowski Władysław, podoficer, poległ w walce pod Szczekocinami r. 1863.
Darmanowski Mieczysław, obwiniony o udział w powstaniu, stracony w Łukiszkach dnia 2. stycznia 1864.
Daszewski Teodor, właściciel dóbr Wierzbice w Królestwie, zakończył życie 10. marca 1863. wskutek dziewięciu pchnięć bagnetem otrzymanych pod Pieskową Skałą.
Dauksza, zasłaniając odwrót oddziału powstańczego pod Władyką na Litwie dnia 24. maja 1863., poległ od kuli nieprzyjacielskiej.
Dąbczański Józef, akademik lwowski, poległ w bitwie pod Potokiem w Lubelskiem dnia 21. marca 1863.
Dąbek, Krakowianin, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Miechowem 1863.
Dąbkowski Polikarp, zamordowany przez Moskali we wsi Przesadowie dnia 10. sierpnia 1863.
Dąbrowski Józef, były oficer moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 12. listopada 1863.
Tadeusz, gorzelniany z Poznańskiego, poległ w bitwie pod Olszową r. 1863.
Leopold, kapitan, (były akademik krakowski) dostawszy się do niewoli moskiewskiej, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu dnia 16. maja 1864.
Dąbski Zygmunt, umarł w więzieniu Olsztyńskiem z ran otrzymanych w walce i złego się z nim obchodzenia r. 1864.
Dehnel Bolesław, referendarz w Poznianiu, później syndyk konsystorza ewangielickiego w Warszawie, poległ w jednej z utarczek w Augustowskiem r 1863.
Dekanowski Antoni, z Jarocina w Poznańskiem, umarł w lazarecie dam dobroczynności w skutek ran odniesionych w powstaniu r. 1863.
Dembicki Ignacy, właściciel dóbr Lipy w Opatowskiem, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony przez powieszenie dnia 23. maja 1864.
Dembiński Franciszek, agronom z Chabienic w Poznańskiem, poległ pod Dobrosławiem r. 1863.
Denisiewicz Jędrzej, były oficer wojsk serbskich, uczestnicząc w powstaniu polskiem dostał się do niewoli moskiewskiej, i za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu w maju 1864.
Dębicki Antoni, major wojsk tureckich, poległ w utarczce z Moskalami pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Degorski Michał, z Poznańskiego, zginął w wojnie powstańczej r. 1863.
Dembski Jan, rozstrzelany przez Moskali dnia 21. grudnia 1863. w Turku w Kaliskiem.
Dmosiński, broboszcz rz. kat., stracony przez Moskali w Piotrkowie r. 1863.
Dobraw Karol, zamordowany przez chłopów pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Dobrogocki Andrzej, kapitan pod dowództwem Czachowskiego, poległ w utarczce pod Stefankowem dnia 22. kwietnia 1863.
Dobrońska Zofia, zginęła w walce oddziału Langiewicza z Moskalami pod Małogoszczą w lutym 1863., przeszyta 8 ma kulami.
Dobrowolski Eugeniusz, były oficer moskiewski, po¬tem archiwista, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Warszawie d. 17. listopada 1863.
Dobrowolski , poległ w utarczce pod Walewiczami 1863.
Dobrzański, zginął w utarczce z Moskalami pod Górą dnia 17. czerwca 1863.
Roman, poległ pod Małogoszczą, wdarłszy się w czworobok reterujących Moskali.
Michał, Krakowianin, zginął pod Miechowem.
Dobrzęcki, poległ w rozprawie pod Salichą na Wołyniu w maju 1863.
Dolatkiewicz Antoni, stracony przez Moskali w Łosiach dnia 16. marca 1864.
Domagalski, były major wojsk włoskich, raniony śmiertelnie pod Radziwiłowem,zakończył życie w Brodach dnia 13. lipca 1863.
Domański Bronisław, były porucznik inżynierji moskiewskiej , za udział w powstaniu w oddziale Taczanowskiego rozstrzelany przez Moskali w Wielniu dnia 5. marca 1864.
Domanowski,, poległ pod Władyką na Litwie d. 24. maja 1863.
Domaracki Roman, porucznik strzelców, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863
Dombrowski Jan, włościanin, za udział w powstaniu stracony za wyrokiem wojennym w Wieluniu dnia 16. marca 1864.
Dongel, obywatel ziemski, zamordowany przez Moskali w drodze do Warszawy r. 1863
Dormanoicski Mieczysław, za udział w powstaniu stracony przez powieszenie w Wilnie dnia 2. stycznia 1864.
Dorożyński, Józef, zabity 'przez rozhukane chłopstwo pod Sołowijówką w Berdyczowskiem dnia 10. maja 1863.
Dowgieło, lekarz , przydybany przez Moskali we dworze w Jurkowcach, zamordowany tamże dnia 21. października 1863.
Dowranowicz, przedmieszczanin, za udział w powstaniu uwięziony w domu, za wyrokiem sądu polowego rozstrzelany w Dusiatach dnia 24. stycznia 1864. Źle trafiony od strzałów weń wymierzonych, zakopano go żywcem.
Drewnowski, rozstrzelany przez Moskwę w Radzyniu r. 1863.
Drohomirecki Makary, ukrainiec, w starciu z Moskwą pod Złoczewem w Wieluńskiem d. 13. lutego 1863. poległ na placu bitwy.
Drozdowski, były oficer huzarów moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w Pułtusku w lipcu r. 1863.
Drużbacki, obywatel ziemski na Wołyniu, zamordowany przez Moskali, w Kijowie d. 23. grudnia 1863.
Dudziński, stracony wskutek wyroku sądu wojennego w Radzyniu dnia 31. grudnia 1863.
Dulęba Walenty, akademik lwowski, poległ w bitwie pod Panasówką w Lubelskiem d. 3. września 1863.
Dunajewski, major nowo utworzonego oddziału, po stoczonej potyczce z Moskalami pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863., utonął w Wiśle.
Dymnicki Florjan, uczeń szkół gimnazjalnych z Sanockiego , pod wodzą Wierzbickiego poległ w powstaniu r. 1863.
Dzbański, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ w utarczce pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Dzięgelowski Edward, poległ w walce z Moskalami pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Dzierżanowski, poległ w bitwie pod Sompolinem dnia 8. maja 1863.
Dzimiński Antoni, major komendant inwalidów polskich, starzec powszechnie pbważany i uczestnik wszystkich walk Napoleona I.,żrospaczony zakończył życie w Suwałkach dnia 25. kwietnia 1864.
Edelstein, porucznik, poległ w walce pod Szczekocinami w listopadzie 1863.
Elget Wojciech, reformat, zabity przez Moskali pod. Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Eminowicz, w rozprawie pod Opatowem ciężko ranny (przeszyty kulą przez pierś), umarł w Dobry pod Staszowem r. 1863.
Englert, żołnierz z powstania r. 1831., walczył we Węgrzech i we Włoszech, gdzie później objął profesurę przy szkole w Cuneo. Na wiadomość powstania powrócił do kraju, gdzie przyjąwszy obowiązki majora, poległ w bitwie pod Potokiem w Lubelskiem dnia 21. marca 1863.
Esterhazy, rodem Węgier pod przybranem nazwiskim Otto dowodząc oddziałem po większej części z Węgrów złożonym, zginął pod Mełkowem w pow. Kieleckim dnia 30. września 1863. Zwłoki jego złożono do grobu w Lelowie.Etgens Józef Kajetan, słuchacz wydziału medy¬cznego na wszechnicy Jagiellońskiej, pod Imbramo- wicami dnia 15. sierpnia 1863. raniony ciężko i złożony na furgony, gdy oddział (Krukowieckiego) naciskany przez niepizyjaciela począł ustąpować, a wozy zostały pozostawione na los Opatrzności, dopadnięty przez Moskali i rozsiekany na sztuki. K.
Eustachowicz Aleksander, porucznik pod przebranem nazwiskiem Kalita, rodem z Radomia, w utarczce pod Kunowem w Sandomierskiem dnia 20. stycznia 1864. ugodzony kulą odbitą od bagnetu żołnierza w same czoło, na placu wyzionął ducha. Zwłoki jego pochowano w Kunowie.
Ewelina Maksymilian, poległ w utarczce pod Szymborowem w lipcu 1863.
Fałkowski Adam, proboszcz zażołudzki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie przez rozstrzelanie w roku 1863.
Filkiewicz Stanisław, stracony w Warszawie przez powieszenie za udział w powstaniu dnia 29. października 1863.
Fingerski, z Poznańskiego, ujęty w niewolę moskiewską, za wyrokiem sądu wojennego powieszony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Flis Jan, stracony za udział w powstaniu w Janowie dnia 11. czerwca 1864.
Franceioicz, podporucznik wojsk moskiewskich, za przejście do powstańców stracony za wyrokiem sądu wojennego r. 1863.
Frankowski Leon, dowodząc w walce z Moskalami pod Zawichostem i raniony śmiertelnie, wzięty został w niewolę, w której pielęgnowany troskliwie i wyleczony z ran, za wyrokiem sądu wojennego stracony przez powieszenie w Lublinie dnia 10. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, stracony w Wilnie dnia 4. stycznia 1864.
Frycze Karol, inżynier kolei żelaznej, poległ w bitwie z Moskalami pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
drugi tego nazwiska Ludwik, zginął w utarczce pod Rydzewem dnia 8. września 1863.
Garbowski Józef, porucznik strzelców, zginął w walce z Moskalami pod Kunkami dnia 15. maja 1863.
Gardocki, stracony na szubienicy przez Moskali w Szczuczynie w Augustowskiem dnia 27. kwietnia 1864.
Gargas Antoni, wikary kościoła worniańskiego na Litwie, za wyrokiem sądów moskiewsk. rozstrzelany w Telszach na Żmudzi dnia 19. pazdźiernika 1863.
Gaszyński, były oficer wojsk moskiewskich, zginął w bitwie pod Małogoszczą we wrześniu 1863.
Gaszyńska, 86. letnia staruszka, matka znanego zaszczytnie poety polskiego, zamordowana przy napadzie wsi Zdrowie przez Moskali dnia 29. sierpnia 1863.
Gażyc Witołd, student szkół petersburgskicli, biorąc udział w powstaniu polskiem, pojmany i skazany na Sybir, umarł w drodze ze znużenia w mieście Moskwie roku 1864.
Garasimow, artelerzysta moskiewski, za przyłączenie się do powstania polskiego, rozstrzelany w Kalwarji augustowskiej dnia 14. listopada 1863.
Gedroic Mieczysław, pod przybranem nazwiskiem Pawińskiego, zginął w utarczce pod Panasówką.
Geneli Andr zej , 701etni starzec, zastrzelony w Chrzą- stowie przez Moskali dnia 26. maja 1863.
Gilewski Antoni, Litwin, zbiegły za granicę i ztani- tąd wydany władzom moskiewskim w roku 1864., za udział w powstaniu rozstrzelany na miejscu wydania.
Gliszczyński, major, raniony śmiertelnie pod lladziwiłowem, umarł w Brodach dnia 11. lipca 1863.
Glogier, poległ w bitwie pod Piasecznem po dzielnej obronie przeważnej sile Moskali we wrześniu 1863.
Głuchowski Julian, dostawszy się ciężko ranny w niewolę moskiewską, umarł w lazarecie w Stopnicy roku 1863.
Gołębiowski Władysław, wyrokiem sądu wojennego moskiewskiego stracony przez powieszenie w Sieradzu dnia 16. marca 1864.
Gongła Marcin, włościanin, za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach dnia 10. sierpnia 1863.
Góra Tadeusz, z Poznańskiego, adjutant, poległ pod Sleżynem dnia 27. września 1863.
Gorączkiewicz Władysław, zginął w walce z Moskalami pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Górski, porucznik, poległ w walce z Moskalami w Opatowie w lutym 1864.
Drugi tego nazwiska AVładysław, poległ pod Parysowem w styczniu 1864.
Piotr, za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Warszawie dnia 29. października 1863.
Gorzkotcski, zamordowany w Słupi modliborskiej przez przechodzących Moskali dnia 5. lutego 1863.
Gościewicz, stracony przez sąd wojenny moskiewski za udział w powstaniu.
Gostkowski Wicenty, rodem z Grzymki w ziemi podlaskiej , słuchacz prawa na uniwersytecie warszawskim , z rozpoczęciem walki zamienił pióro na pałasz, a obdarzony niepospolitymi zdolnościami i duchem pełnym energji, sformował oddział partyzantów, na czele których ścierał się szczęśliwie z Moskalami, szczególniej zaś pod wsią Rydzewem w Płockiem d. 8. września 1863.; nakoniec obsaczony przez kilkakrotnie przewyższającą liczbę, zginął pod ciosami nieprzyjacia.
Grabowski Jan, w bitwie z Moskalami pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863., poległ na placu boju.
Inny tego nazwiska stracony w Suwałkach dnia 11. maja 1864.
Graczek Maksym, włościanin z Prasnyskiego, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego stracony przez Moskali na szubienicy dnia 14. czerwca 1864.
Grala Konstanty, włościanin z Prasnyskiego, za Udział w powstaniu powieszony przez Moskali 14. czerwca 1864.
Gramowski, leśniczy, umarł z ran odniesionych od Moskali w Tomaszowie r. 1863.
Granczewski, poległ w boju z Moskalami pod Rydzewem w Płockiem dnia 8. września 1863.
Grażukieioicz Mikołaj, włościanin, stracony w Górze kalwaryjskiej dnia 29. marca 1864. za udział w powstaniu.
Gregowicz, poległ w walce pod Cwietochą na Woły¬niu dnia 23. maja 1863.
Grekowicz, zginął w jednej z wielu walk stoczonych z Moskalami r. 1863.
Grothus, poległ w utarczce z Moskalami pod Rydze¬wem dnia 8. maja 1863.
Grudziński, schwytany w Kijowie przy wyściu do po¬wstania dnia 26. kwietnia 1863., zakończył życie na torturach ściskających mu głowę.
Gruszkiewicz, w utarczce z Moskalami pod Hruślinem w czerwcu 1863., poległ na polu bitwy.
Grzybowski Józef, poległ w boju pod Żyzynem w Lubelskiem dnia 8. sierpnia 1863.
Grzmot Władysław, wychodźca litewski, wydany władzom moskiewskiem w r. 1864., za udział w powstaniu rozstrzelany na miejscu odstawienia.
Gudowski, poległ w powstaniu r. 1863. w jednej z wielu utarczek z Moskalami.
Guzowski Józef, stracony przez Moskali w Kielcach dnia 8. lipcu 1863.
Hamerski, wysłużony żołnierz wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ w bitwie pod Małogoszczą r. 1863.
Hlasko Józef, porucznik, poległ w walce z Moska¬lami pod Kadyszami dnia 21. maja 1863.
Hodoly Władysław, gymnazjalista z Brzeżan, poległ w powstaniu pod wodzą Czachowskiego r. 1864.
Hofman, były oficer austryacki, w odwrocie z utarczki pod Rudnikiem dnia 25. lipca 1863. napadnięty u wsi Załęża przez dragonów moskiewskich, po odebraniu 22 ran dostał się do niewoli, a oddany do szpitalu w Koniecpolu, po dziesięciu dniach zamże zakończył życie.
Hołubski, zginął pod Salichą na Wołyniu roku 1863. Horodeński, były kapitan wojsk moskiewskich, biorąc udział w powstaniu poległ w walce pod Szyrwiantami na Litwie dnia 1. maja 1863.
Drugi tego nazwiska,dowódzca oddziału wileńskiego, poległ w walce z Moskelami pod Szeszołami na Litwie r. 1864.
Horodyński Franciszek Ksawery, oficer z r. 1831., dowódzca oddziału przeznaczonego na Wołyń, znalazł śmierć pod Radziwiłowem dnia 1. lipca 1863. Poległ a nie ustąpił i nie cofnął się pomimo przeważnej siły nieprzyjacielskiej.
Horodyński Aleksander, 201etni młodzieniec, poległ pod Kobylanką, dnia 5. maja 1864., ugodzony kulą przy rozdawaniu ładunków młodzieży walczącej.
Władysław, poległ w bitwie pod Panasówką dnia 3. września 1664.
Horuszewski Feliks, za udział w powstaniu stracony przez powieszenie w Kobryniu na Litwie dnia 10. października 1864.
Hrynczuk Jan, włościanin, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego powieszony w Szereszeniu na Litwie dnia 9. grudnia 1863.
Hryniewicz Tomasz, dymisjonowany stabsrotmistrz wojsk moskiewskich, za przyjęcie dowództwa oddziału powstańczego, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany dnia 16. lipca 1864.
Hubel Leszek, z Sambora, raniony w utarczce pod Tyszowcami, żywcem został spalony przez Moskali r. 1864.
Hubrich, kapitan, poległ w walce pod Wolą Korytowską w Lubelskiem dnia 9. grudnia 1863.
Jabłkowski, obywatel z Sieradzkiego, napadnięty w drodze przez Moskali, zamordowany przez tychże w lutym r. 1863.
Jabłoński Władysław, lwowianin pomocnik księgarski, poległ w bitwie pod Rudką dnia 21. marca 1863. w 18. roku życia.
Adam, zginął przy starciu się z Moskalami w Kaliskiem r. 1863.
Józef, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Wilnie dnia 5. sierpnia 1864. za należenie do sprawy narodowej.
Inny tego nazwiska, zabity przez Moskali pod Wygodą dnia 10. czerwca 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Dajlida, ksiądz, oskarżony o podmawianie do powstania , stracony przez rozstrzelanie w Suwałkach dnia 13. kwietnia 1864.
Dalecki, uczeń uniwersytetu Petersburgskiego, umarł z ran odniesionych w potyczce pod Piasecznem r. 1863.
Dalewski Tytus, za udział w powstaniu rozstrzelany w Wilnie dnia 11. stycznia 1864.
Daniłowski Władysław, podoficer, poległ w walce pod Szczekocinami r. 1863.
Darmanowski Mieczysław, obwiniony o udział w powstaniu, stracony w Łukiszkach dnia 2. stycznia 1864.
Daszewski Teodor, właściciel dóbr Wierzbice w Królestwie, zakończył życie 10. marca 1863. wskutek dziewięciu pchnięć bagnetem otrzymanych pod Pieskową Skałą.
Dauksza, zasłaniając odwrót oddziału powstańczego pod Władyką na Litwie dnia 24. maja 1863., poległ od kuli nieprzyjacielskiej.
Dąbczański Józef, akademik lwowski, poległ w bitwie pod Potokiem w Lubelskiem dnia 21. marca 1863.
Dąbek, Krakowianin, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Miechowem 1863.
Dąbkowski Polikarp, zamordowany przez Moskali we wsi Przesadowie dnia 10. sierpnia 1863.
Dąbrowski Józef, były oficer moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 12. listopada 1863.
Tadeusz, gorzelniany z Poznańskiego, poległ w bitwie pod Olszową r. 1863.
Leopold, kapitan, (były akademik krakowski) dostawszy się do niewoli moskiewskiej, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu dnia 16. maja 1864.
Dąbski Zygmunt, umarł w więzieniu Olsztyńskiem z ran otrzymanych w walce i złego się z nim obchodzenia r. 1864.
Dehnel Bolesław, referendarz w Poznianiu, później syndyk konsystorza ewangielickiego w Warszawie, poległ w jednej z utarczek w Augustowskiem r 1863.
Dekanowski Antoni, z Jarocina w Poznańskiem, umarł w lazarecie dam dobroczynności w skutek ran odniesionych w powstaniu r. 1863.
Dembicki Ignacy, właściciel dóbr Lipy w Opatowskiem, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony przez powieszenie dnia 23. maja 1864.
Dembiński Franciszek, agronom z Chabienic w Poznańskiem, poległ pod Dobrosławiem r. 1863.
Denisiewicz Jędrzej, były oficer wojsk serbskich, uczestnicząc w powstaniu polskiem dostał się do niewoli moskiewskiej, i za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu w maju 1864.
Dębicki Antoni, major wojsk tureckich, poległ w utarczce z Moskalami pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Degorski Michał, z Poznańskiego, zginął w wojnie powstańczej r. 1863.
Dembski Jan, rozstrzelany przez Moskali dnia 21. grudnia 1863. w Turku w Kaliskiem.
Dmosiński, broboszcz rz. kat., stracony przez Moskali w Piotrkowie r. 1863.
Dobraw Karol, zamordowany przez chłopów pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Dobrogocki Andrzej, kapitan pod dowództwem Czachowskiego, poległ w utarczce pod Stefankowem dnia 22. kwietnia 1863.
Dobrońska Zofia, zginęła w walce oddziału Langiewicza z Moskalami pod Małogoszczą w lutym 1863., przeszyta 8 ma kulami.
Dobrowolski Eugeniusz, były oficer moskiewski, po¬tem archiwista, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Warszawie d. 17. listopada 1863.
Dobrowolski , poległ w utarczce pod Walewiczami 1863.
Dobrzański, zginął w utarczce z Moskalami pod Górą dnia 17. czerwca 1863.
Roman, poległ pod Małogoszczą, wdarłszy się w czworobok reterujących Moskali.
Michał, Krakowianin, zginął pod Miechowem.
Dobrzęcki, poległ w rozprawie pod Salichą na Wołyniu w maju 1863.
Dolatkiewicz Antoni, stracony przez Moskali w Łosiach dnia 16. marca 1864.
Domagalski, były major wojsk włoskich, raniony śmiertelnie pod Radziwiłowem,zakończył życie w Brodach dnia 13. lipca 1863.
Domański Bronisław, były porucznik inżynierji moskiewskiej , za udział w powstaniu w oddziale Taczanowskiego rozstrzelany przez Moskali w Wielniu dnia 5. marca 1864.
Domanowski,, poległ pod Władyką na Litwie d. 24. maja 1863.
Domaracki Roman, porucznik strzelców, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863
Dombrowski Jan, włościanin, za udział w powstaniu stracony za wyrokiem wojennym w Wieluniu dnia 16. marca 1864.
Dongel, obywatel ziemski, zamordowany przez Moskali w drodze do Warszawy r. 1863
Dormanoicski Mieczysław, za udział w powstaniu stracony przez powieszenie w Wilnie dnia 2. stycznia 1864.
Dorożyński, Józef, zabity 'przez rozhukane chłopstwo pod Sołowijówką w Berdyczowskiem dnia 10. maja 1863.
Dowgieło, lekarz , przydybany przez Moskali we dworze w Jurkowcach, zamordowany tamże dnia 21. października 1863.
Dowranowicz, przedmieszczanin, za udział w powstaniu uwięziony w domu, za wyrokiem sądu polowego rozstrzelany w Dusiatach dnia 24. stycznia 1864. Źle trafiony od strzałów weń wymierzonych, zakopano go żywcem.
Drewnowski, rozstrzelany przez Moskwę w Radzyniu r. 1863.
Drohomirecki Makary, ukrainiec, w starciu z Moskwą pod Złoczewem w Wieluńskiem d. 13. lutego 1863. poległ na placu bitwy.
Drozdowski, były oficer huzarów moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w Pułtusku w lipcu r. 1863.
Drużbacki, obywatel ziemski na Wołyniu, zamordowany przez Moskali, w Kijowie d. 23. grudnia 1863.
Dudziński, stracony wskutek wyroku sądu wojennego w Radzyniu dnia 31. grudnia 1863.
Dulęba Walenty, akademik lwowski, poległ w bitwie pod Panasówką w Lubelskiem d. 3. września 1863.
Dunajewski, major nowo utworzonego oddziału, po stoczonej potyczce z Moskalami pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863., utonął w Wiśle.
Dymnicki Florjan, uczeń szkół gimnazjalnych z Sanockiego , pod wodzą Wierzbickiego poległ w powstaniu r. 1863.
Dzbański, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ w utarczce pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Dzięgelowski Edward, poległ w walce z Moskalami pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Dzierżanowski, poległ w bitwie pod Sompolinem dnia 8. maja 1863.
Dzimiński Antoni, major komendant inwalidów polskich, starzec powszechnie pbważany i uczestnik wszystkich walk Napoleona I.,żrospaczony zakończył życie w Suwałkach dnia 25. kwietnia 1864.
Edelstein, porucznik, poległ w walce pod Szczekocinami w listopadzie 1863.
Elget Wojciech, reformat, zabity przez Moskali pod. Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Eminowicz, w rozprawie pod Opatowem ciężko ranny (przeszyty kulą przez pierś), umarł w Dobry pod Staszowem r. 1863.
Englert, żołnierz z powstania r. 1831., walczył we Węgrzech i we Włoszech, gdzie później objął profesurę przy szkole w Cuneo. Na wiadomość powstania powrócił do kraju, gdzie przyjąwszy obowiązki majora, poległ w bitwie pod Potokiem w Lubelskiem dnia 21. marca 1863.
Esterhazy, rodem Węgier pod przybranem nazwiskim Otto dowodząc oddziałem po większej części z Węgrów złożonym, zginął pod Mełkowem w pow. Kieleckim dnia 30. września 1863. Zwłoki jego złożono do grobu w Lelowie.Etgens Józef Kajetan, słuchacz wydziału medy¬cznego na wszechnicy Jagiellońskiej, pod Imbramo- wicami dnia 15. sierpnia 1863. raniony ciężko i złożony na furgony, gdy oddział (Krukowieckiego) naciskany przez niepizyjaciela począł ustąpować, a wozy zostały pozostawione na los Opatrzności, dopadnięty przez Moskali i rozsiekany na sztuki. K.
Eustachowicz Aleksander, porucznik pod przebranem nazwiskiem Kalita, rodem z Radomia, w utarczce pod Kunowem w Sandomierskiem dnia 20. stycznia 1864. ugodzony kulą odbitą od bagnetu żołnierza w same czoło, na placu wyzionął ducha. Zwłoki jego pochowano w Kunowie.
Ewelina Maksymilian, poległ w utarczce pod Szymborowem w lipcu 1863.
Fałkowski Adam, proboszcz zażołudzki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie przez rozstrzelanie w roku 1863.
Filkiewicz Stanisław, stracony w Warszawie przez powieszenie za udział w powstaniu dnia 29. października 1863.
Fingerski, z Poznańskiego, ujęty w niewolę moskiewską, za wyrokiem sądu wojennego powieszony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Flis Jan, stracony za udział w powstaniu w Janowie dnia 11. czerwca 1864.
Franceioicz, podporucznik wojsk moskiewskich, za przejście do powstańców stracony za wyrokiem sądu wojennego r. 1863.
Frankowski Leon, dowodząc w walce z Moskalami pod Zawichostem i raniony śmiertelnie, wzięty został w niewolę, w której pielęgnowany troskliwie i wyleczony z ran, za wyrokiem sądu wojennego stracony przez powieszenie w Lublinie dnia 10. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, stracony w Wilnie dnia 4. stycznia 1864.
Frycze Karol, inżynier kolei żelaznej, poległ w bitwie z Moskalami pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
drugi tego nazwiska Ludwik, zginął w utarczce pod Rydzewem dnia 8. września 1863.
Garbowski Józef, porucznik strzelców, zginął w walce z Moskalami pod Kunkami dnia 15. maja 1863.
Gardocki, stracony na szubienicy przez Moskali w Szczuczynie w Augustowskiem dnia 27. kwietnia 1864.
Gargas Antoni, wikary kościoła worniańskiego na Litwie, za wyrokiem sądów moskiewsk. rozstrzelany w Telszach na Żmudzi dnia 19. pazdźiernika 1863.
Gaszyński, były oficer wojsk moskiewskich, zginął w bitwie pod Małogoszczą we wrześniu 1863.
Gaszyńska, 86. letnia staruszka, matka znanego zaszczytnie poety polskiego, zamordowana przy napadzie wsi Zdrowie przez Moskali dnia 29. sierpnia 1863.
Gażyc Witołd, student szkół petersburgskicli, biorąc udział w powstaniu polskiem, pojmany i skazany na Sybir, umarł w drodze ze znużenia w mieście Moskwie roku 1864.
Garasimow, artelerzysta moskiewski, za przyłączenie się do powstania polskiego, rozstrzelany w Kalwarji augustowskiej dnia 14. listopada 1863.
Gedroic Mieczysław, pod przybranem nazwiskiem Pawińskiego, zginął w utarczce pod Panasówką.
Geneli Andr zej , 701etni starzec, zastrzelony w Chrzą- stowie przez Moskali dnia 26. maja 1863.
Gilewski Antoni, Litwin, zbiegły za granicę i ztani- tąd wydany władzom moskiewskim w roku 1864., za udział w powstaniu rozstrzelany na miejscu wydania.
Gliszczyński, major, raniony śmiertelnie pod lladziwiłowem, umarł w Brodach dnia 11. lipca 1863.
Glogier, poległ w bitwie pod Piasecznem po dzielnej obronie przeważnej sile Moskali we wrześniu 1863.
Głuchowski Julian, dostawszy się ciężko ranny w niewolę moskiewską, umarł w lazarecie w Stopnicy roku 1863.
Gołębiowski Władysław, wyrokiem sądu wojennego moskiewskiego stracony przez powieszenie w Sieradzu dnia 16. marca 1864.
Gongła Marcin, włościanin, za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach dnia 10. sierpnia 1863.
Góra Tadeusz, z Poznańskiego, adjutant, poległ pod Sleżynem dnia 27. września 1863.
Gorączkiewicz Władysław, zginął w walce z Moskalami pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Górski, porucznik, poległ w walce z Moskalami w Opatowie w lutym 1864.
Drugi tego nazwiska AVładysław, poległ pod Parysowem w styczniu 1864.
Piotr, za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Warszawie dnia 29. października 1863.
Gorzkotcski, zamordowany w Słupi modliborskiej przez przechodzących Moskali dnia 5. lutego 1863.
Gościewicz, stracony przez sąd wojenny moskiewski za udział w powstaniu.
Gostkowski Wicenty, rodem z Grzymki w ziemi podlaskiej , słuchacz prawa na uniwersytecie warszawskim , z rozpoczęciem walki zamienił pióro na pałasz, a obdarzony niepospolitymi zdolnościami i duchem pełnym energji, sformował oddział partyzantów, na czele których ścierał się szczęśliwie z Moskalami, szczególniej zaś pod wsią Rydzewem w Płockiem d. 8. września 1863.; nakoniec obsaczony przez kilkakrotnie przewyższającą liczbę, zginął pod ciosami nieprzyjacia.
Grabowski Jan, w bitwie z Moskalami pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863., poległ na placu boju.
Inny tego nazwiska stracony w Suwałkach dnia 11. maja 1864.
Graczek Maksym, włościanin z Prasnyskiego, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego stracony przez Moskali na szubienicy dnia 14. czerwca 1864.
Grala Konstanty, włościanin z Prasnyskiego, za Udział w powstaniu powieszony przez Moskali 14. czerwca 1864.
Gramowski, leśniczy, umarł z ran odniesionych od Moskali w Tomaszowie r. 1863.
Granczewski, poległ w boju z Moskalami pod Rydzewem w Płockiem dnia 8. września 1863.
Grażukieioicz Mikołaj, włościanin, stracony w Górze kalwaryjskiej dnia 29. marca 1864. za udział w powstaniu.
Gregowicz, poległ w walce pod Cwietochą na Woły¬niu dnia 23. maja 1863.
Grekowicz, zginął w jednej z wielu walk stoczonych z Moskalami r. 1863.
Grothus, poległ w utarczce z Moskalami pod Rydze¬wem dnia 8. maja 1863.
Grudziński, schwytany w Kijowie przy wyściu do po¬wstania dnia 26. kwietnia 1863., zakończył życie na torturach ściskających mu głowę.
Gruszkiewicz, w utarczce z Moskalami pod Hruślinem w czerwcu 1863., poległ na polu bitwy.
Grzybowski Józef, poległ w boju pod Żyzynem w Lubelskiem dnia 8. sierpnia 1863.
Grzmot Władysław, wychodźca litewski, wydany władzom moskiewskiem w r. 1864., za udział w powstaniu rozstrzelany na miejscu odstawienia.
Gudowski, poległ w powstaniu r. 1863. w jednej z wielu utarczek z Moskalami.
Guzowski Józef, stracony przez Moskali w Kielcach dnia 8. lipcu 1863.
Hamerski, wysłużony żołnierz wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ w bitwie pod Małogoszczą r. 1863.
Hlasko Józef, porucznik, poległ w walce z Moska¬lami pod Kadyszami dnia 21. maja 1863.
Hodoly Władysław, gymnazjalista z Brzeżan, poległ w powstaniu pod wodzą Czachowskiego r. 1864.
Hofman, były oficer austryacki, w odwrocie z utarczki pod Rudnikiem dnia 25. lipca 1863. napadnięty u wsi Załęża przez dragonów moskiewskich, po odebraniu 22 ran dostał się do niewoli, a oddany do szpitalu w Koniecpolu, po dziesięciu dniach zamże zakończył życie.
Hołubski, zginął pod Salichą na Wołyniu roku 1863. Horodeński, były kapitan wojsk moskiewskich, biorąc udział w powstaniu poległ w walce pod Szyrwiantami na Litwie dnia 1. maja 1863.
Drugi tego nazwiska,dowódzca oddziału wileńskiego, poległ w walce z Moskelami pod Szeszołami na Litwie r. 1864.
Horodyński Franciszek Ksawery, oficer z r. 1831., dowódzca oddziału przeznaczonego na Wołyń, znalazł śmierć pod Radziwiłowem dnia 1. lipca 1863. Poległ a nie ustąpił i nie cofnął się pomimo przeważnej siły nieprzyjacielskiej.
Horodyński Aleksander, 201etni młodzieniec, poległ pod Kobylanką, dnia 5. maja 1864., ugodzony kulą przy rozdawaniu ładunków młodzieży walczącej.
Władysław, poległ w bitwie pod Panasówką dnia 3. września 1664.
Horuszewski Feliks, za udział w powstaniu stracony przez powieszenie w Kobryniu na Litwie dnia 10. października 1864.
Hrynczuk Jan, włościanin, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego powieszony w Szereszeniu na Litwie dnia 9. grudnia 1863.
Hryniewicz Tomasz, dymisjonowany stabsrotmistrz wojsk moskiewskich, za przyjęcie dowództwa oddziału powstańczego, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany dnia 16. lipca 1864.
Hubel Leszek, z Sambora, raniony w utarczce pod Tyszowcami, żywcem został spalony przez Moskali r. 1864.
Hubrich, kapitan, poległ w walce pod Wolą Korytowską w Lubelskiem dnia 9. grudnia 1863.
Jabłkowski, obywatel z Sieradzkiego, napadnięty w drodze przez Moskali, zamordowany przez tychże w lutym r. 1863.
Jabłoński Władysław, lwowianin pomocnik księgarski, poległ w bitwie pod Rudką dnia 21. marca 1863. w 18. roku życia.
Adam, zginął przy starciu się z Moskalami w Kaliskiem r. 1863.
Józef, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Wilnie dnia 5. sierpnia 1864. za należenie do sprawy narodowej.
Inny tego nazwiska, zabity przez Moskali pod Wygodą dnia 10. czerwca 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
23.01.2011 15:11
Jackowski, poległ w walce pod Sompolinem dnia 8. maja 1863.
Jan, zginął w starciu się oddziału polskiego z armią rumuńską pod Kastangalią na Mułtanach. dnia 15. lipca 1864.
Jaczewski Adam, poległ w bitwie pod Żyzynem w Lubelskiem dnia 8. sierpnia 1863.
Jagmin Feliks, dymisjonowany oficer moskiewski, wziął czynny udział w powstaniu, jakoż w bitwie pod Horkami raniony ciężko i wzięty w niewolę, po wyleczeniu został skazany na Sybir, gdzie atoli w drodze umarł pod Kazaniem r. 1864.
Jagmiński Ksawery, poległ w wyprawie Radziwiłowskiej r. 1864.
Jugoszewski Stanisław, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Warszawie dnia 30 września 1864.
Jakowczyk, artylerzysta moskiewski, za przyłączenie się do powstania wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kalwarji augustowskiej dnia 14. listopada 1863.
Jakubowski, poległ w starciu się z nieprzyjacielem pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1S63.
Janczewski Władysław, akademik krakowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Popielanami na Litwie r. 1863.
Janicki Tomasz, żołnierz z pułku petersburgskich ułanów, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Wierzbinku dnia 10. marca i864.
Janiszewski Władysław, z Hodwaniec, skończył życie w Tomaszowie dnia 10. października 1863. z ran odniesionych pod Ciotuszą.
Stanisław, za wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Jankowski Józef, zarządca dóbr, podczas powstania sformowawszy oddział ochotników, walczył z po wodzeniem, aż pojmany nareszcie za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Warszawie dnia 12. lutego 1864.
Jany, proboszcz z Siemianowa, poległ dnia ! 3. lutego 1863. przy starciu się oddziału księcia Drohomireckiego z Moskalami pod Złoczewem w ziemi Wieluńskiej, udzielając umierającym sakramenta.
Jaroczyński, zabity przez Moskali pod Wygodą dnia 10. czerwca 1865.
Jaroszyński Edward, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Jasiński, pojmany przez Moskali pod Pohrebyszczami na Ukrainie i przywiązany do drzewa, zastrzelony przez czynownika moskiewskiego Masłowa.
Inny tego nazwiska, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Kadomiu r. 1863.
Jaskold Stanisław, stracony przez powieszenie w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Jaskulski Bronisław, czeladnik bronzowniczy, oskarżony o zamach warszawski, stracony tamże na szubienicy dnia 16. grudnia 1864.
Jezierski, zamordowany przez Moskali w Ozerkowie dnia 10. lutego 1864.
Jeziorański Jan, szlachcic z Lubelskiego, oskarżony o branie udziału w rządzie narodowym, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Warszawie przez powieszenie dnia 5. sierpnia 1865.
Jlkowski Antoni, za udział w powstaniu powieszony w Szereszeniu na Litwie dnia 19. grudnia 1863.
Jłewicz, poległ w utarczce z Moskalami pod Druskienikami w październiku 1863.
Jocz Ludwig, wyrokiem sądu wojennege za udział w powstaniu rozstrzelany razem z żoną dnia i 9. sierpnia 1863. w Jeziernicach.
Juhre Franciszek, poległ w walce z Moskalami pod Chruśliną dnia 30. maja 1863.
Junck de Blankenheim, podporucznik 28. francuzkiego pułku piechoty, na odgłos powstania w Polsce podawszy się do dymisji, pospieszył na pole walki, gdzie otrzymawszy nominację pułkownika z uformowanym oddziałem walczył z poświęceniem w zachodniej stronie królestwa. W bitwie pomiędzy Nowąwsią a Racięcinem stoczonej dnia 16. kwietnia 1863., odznaczył się Junck niepospolitą odwagą: dla zachęcenia chwiejących się kosynierów przy komendzie do ataku zatknąwszy swoją ponsową czapeczkę na pałasz, niby z chorągwią idąc na czele prowadził swoją drużynę do chlubnego zwycięztwa. Zbyt krótko trwał atoli jego udział w tej wojnie: dnia 29. kwietnia bowiem napadnięty ze swoim oddziałem ledwie 500 ludzi wynoszącym pod Brdowem przez trzykroć przeważające siły moskiewskie, poniósł ciężką klęskę, gdzie też polagł z kilkoma najdzielniejszemi oficerami francuzkiemi. Otrzymał siedm kul w piersi, a konającemu pastwiący się nad trupami Moskale odcięli obie ręce. Zwłoki jego pochowano w Brdowie wśród niezwyczajnego udziału ludności d. 5. maja 1865. r.
Jurcowicz, zabity pod Sołowijówką d. 10. maja 1863.
Jurgens Edward, zakończył życie dnia 2. sierpnia ! 864. w skutek zadawanych mu tortur w cytadeli warszawskiej.
Jwanicki, stabskapitan moskiewski, rozstrzelany w Kazaniu r. 1864. pod zarzutem zamiaru wywołania powstania nad Wołgą.
Jzakowski Piotr, z Tarnopola, zginął w wyprawie powstańczej r. 1864.
Jzbiński Konrad, zabity przez rozhukane chłopstwa pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863. r.
Kabarzewski Józef, w jednej z utarczek z Moskalami ciężko ranny dostawszy się w niewolę, umarł w szpitalu w Stopnicy r. 1863.
Kaczmarski, krakowianin, poległ w bitwie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Kaczorowski Edward, technik szkoły krakowskiej, poległ przy obronie dworu w Glanowie dnia s 5. sierpnia 1863.
Kalinowski Wincenty, kandydat uniwersytetu petersburgskiego, uważany przez rządy Murawiewa jako organizator powstania, powieszony w Wilnie dnia 10. marca 1864.
Kalita Władysław, z Rzeszowskiego, zginął w bitwie pod Batorzem.
Kamiński Jan, ogrodnik, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Kamiński Józef, czeladnik krawiecki, za udział w powstaniu zginął w Warszawie na szubienicy dnia 4. .września 1863.
Aleksander, za zamiar ucieczki z rot aresztańskich w Orle na Syberji, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany tamże dnia 14. marca 1865.
Kamocki Antoni, z Zatora, uczeń instytutu technicznego, umarł w Krakowie w lipcu 1863. wskutek ran odniesionych w utarczce pod Chrobrzem.
Kanigowski, dziedzic wśi Grzybowa w pow. Mławskim, napadnięty w domu przez Moskali, poniósł śmierć przez zakłucie go bagnetami dnia 10. lutego 1863. Pastwiono się nadto nad trupem, któremu głowę oderznięto.
Kapczyński Walenty, za wzięcie udziału w powstaniu, za wyrokiem sądu wojennego powieszony w Włocławku dnia 16. stycznia 1864.
Kardoliński Kazimierz, agronom, rodem z Kościana w Poznańskiem, poległ w walce z Moskalami pod Pyzdrami r. 1863. K.
Karezny, włościanin, wyrokiem sądu polowego za udział w powstaniu rozstrzelany w Radomiu d. 25. wrze¬śnia 1864. O.
Karoli, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Magnuszewem dnia 10. sierpnia 1863.
Karpiński Teodor, uczeń gimnazjum Poznańskiego, poległ pod Brdowem 29. kwietnia 1863. K.
Kasprzak Bartłomiej, skazany do rotaresztanckich na Sybir, za powzięty zamiar ratowania się ucieczką, rozstrzelany w Orle 14. marca 1865.
Kaszyński, zginął w pierwszem poruszeniu powstańczem na Wołyniu dnia 23. maja 1863.
Inny tego nazwiska, zginął w utarczce pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Kazanecki Władysław, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Keller, sztabskapitan wojsk moskiewskich., za wzięcie udziału w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w r. 1864.
Kicki, poległ w utarczce pod Górą dnia 18. czerwca 1863.
Kierski Józef, stracony w Sieradzu r. 1863. przez powieszenie za udział w powstaniu.
Kiersnowski Edward, powstaniec skazany na deportację na Sybir, umarł w drodze r. 1864.
Kiliński, podczas rzezi Miechowa przez Moskali, zamordowany przez tychże dnia 17. lutego 1863.
Kiniewicz, zasłany na Sybir, posądzony o zamiar wywołania powstania nad Wołgą, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kazaniu d. 6. czerwca
Kisielewski Teodor, krakowianin, umarł d. 12. sierp. 1863. wskutek ran odniesionych pod Miechowem.
Klam, sołtys wsi Zabiele w Augustowskiem, za wzięcie udziału w powstaniu wyrokiem sądu wojennego powieszony dnia 11. kwietnia 1864.
Klat Józef, poległ w bitwie stoczonej pod Załężem d. 16. lipca 1863.
Kleczyński, wysłużony żołnierz austrjacki, poległ w powstaniu polskiem r. 1863.
Klimkiewicz Ernest, rodem z Waniowa w Galicji, kontuzjowany pod Tyszowcami dnia 18. maja, umarł w Sokalu dnia 24. lipca 1863.
Klisz, kapitan z oddziału Waligórskiego, poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Kłosowski, urzędnik komisji skarbowej w królestwie, zamordowany przez Moskali w drodze z Warszawy dnia 5. września 1863.
Kober, zamordowany w Wieluniu przez wkraczające wojska moskiewskie dnia 4. stycznia 1864.
Kobylański, dowódzca oddziału litewskiego, poległ w jednej z utarczek w Lubelskiem r. 1863. K.
Kobyliński, gorzelnik, zamordowany przez Moskali w Białoszewie dnia 30. marca 1863.
Kochanowski, z Poznańskiego, poległ w potyczce z Moskalami pod Ratyniem w marcu 1864.
Kociupiński Ludwik, krakowianin, poległ pod Mierzwicą dnia 5. grudnia 1863.
Kolbe, poległ w walce z Moskalami pod Rydzewem dnia 5. maja 1863. r.
Kołb Przemysław, aplikant szkoły inżynierji, za udział w powstaniu rozstrzelany w Dynaburgu dnia 9. czerwca 1864.
Kołysko, stracony na szubienicy w Wilnie d. 9. czerwca 1863. za udział w powstaniu.
Kominiarz Piotr, włościanin, wyrokiem sądu wojen¬nego za udział w powstaniu powieszony w Radomiu r. 1864.
Komorowski Błażej, włościanin, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego powieszony w Radomiu dnia 20. czerwca 1864.
Komornicki Władysław, poległ pod Wulką Grabowiecką dnia 2. czerwca 1863.
Konarski Agrypin, kapucyn, sprawując urząd kapelana obozowego, pojmany przez Moskali i odstawiony do Warszawy, skazany tamże na śmierć przez powieszenie na szubienicy, którą odniósł d. 13. czerwca 1863.
Konderski, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Łęczny dnia 7. grudnia 1863.
Konic, ułan, w jednej z utarczek podając dowódzcy (Parczewskiemu) swego konia dla ratowania się przed nacierającym nieprzyjacielem, dopadnięty od tegoż został na miejscu zozsiekany w sierpniu r. 1863.
Konieczka Jan, włościanin ze Smolar pod Mogilnem wwielk. księztwie Poznańskiem, poległ w utarczce z Moskalami pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Kononowicz, jeden z najczynniejszych dowódzców powstania, pod Jedlińskiem dostał się do niewoli moskiewskiej, w której stawiony przed sąd wojenny, skazanym został na śmierć, jakoż rozstrzelano go w Warcie dnia 2. czerwca 1863.
Konopka Jan, zamordowany przez Moskali w Sobocie w Łomżyńskiem dnia II. grudnia 1863.
Kopeć Władysław, poległ w bitwie pod Władyką dnia 24. maja 1863.
Korczyński, zabity pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Koreńczuk, wieśniak , za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Radomiu d. 25. września 1864.
Korfini Franciszek, z Poznańskiego, ujęty w niewolę moskiewską, stracony na szubienicy w Włocławku w listopadzie 1863.
Korsak, były oficer wojsk moskiewskich, wziął udział w powstaniu r. 1863., w którym też znalazł śmierć na polu walki.
Drugi tego nazwiska, podporucznik wojsk moskiewskich , za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Mohylewie dnia 6. czerwca 1863.
Korytyński Antoni, dowódzca oddziału powstańczego, poległ pod Lutotowem dnia 14. czerwca 1863.
Korzewoj, artylerzysta moskiewski, za przyłączenie się do powstania polskiego, wyrokiem sądu wojennego stracony w Kalwarji na Litwie dnia 14. listopada 1863.
Kosakowski, poległ w utarczce z Moskalami przy przejściu granicy pruskiej pod Łapinóżką d. 29. marca 1864. r.
Kościelniak Paweł, uczeń handlowy w Pleszewie w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem 1863.
Kościelski Antoni, syn dziedzica z Smiełowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu r. 1863.
Kościesza Tacjan, były porucznik moskiewski, po wystąpieniu z wojska poświęcił się studjom prawniczym na wszechnicy petersburgskiej, w powstaniu zaś wziąwszy udział, odznaczył się w walce pod Grochowiskami. Zmuszony potęgą okoliczności opuścił ojczyznę i zaszedł do Mnichowa, gdzie oddał się nauce i pracy piwowarstwa, lecz w niedługim czasie umarł z ran otrzymanych d. 21. maja 1865. w 24. roku życia swego.
Kościuszko, zginął w rozprawie z masami poruszonego przez Moskali chłopstwa pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Kosiński Jozafat, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Drugi tego nazwiska, 171etni młodzieniec ujęty w drodze z depeszami, za wyrokiem sądu wojennego powieszony w Radomiu dnia 5. stycznia 1864.
Kosieracki Józef, zginął w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Koskowski, major, pojmany przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Wodzisławiu dnia 25. maja 1864.
Kosocki Saturnin, poległ w utarczce pod Pniową d.11.lipca 1863.
Kostański Ludwik, uczeń gymnazjum Trzemeszeńskiego, zginął w powstaniu r. 1863..
Kostro Michał, lwowianin, ranny w bitwie pod Szczepanowcami w marcu 1863., umarł w Krakowie w skutek rany odniosionej.
Koszeniuski Władysław, rolnik z Janopola w Poznańskiem, poległ pod Dobrosławiem r. 1863.
Koszutski Jan, z Poznańskiego, zginął w bitwie pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Kotnowski, poległ pod Michałowem w lutym r. 1863.
Kowalewski Teodor, krakowianin, umarł d. 10. sierpnia 1863. z ran odniesionych pod Miechowem.
Kowalski,oficer wojsk moskiewskich, za udział w powstaniu polskim roztrzelany w Warszawie dnia 12. czerwca 1863.
Jan, podporucznik, polegl przy odwrocie oddziału powstańczego z pod Wielunia w listopadzie 1863.
Inny tego nazwiska, umarł w Rzeszowie z ran odniesionych w powstaniu r.1863
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Jan, zginął w starciu się oddziału polskiego z armią rumuńską pod Kastangalią na Mułtanach. dnia 15. lipca 1864.
Jaczewski Adam, poległ w bitwie pod Żyzynem w Lubelskiem dnia 8. sierpnia 1863.
Jagmin Feliks, dymisjonowany oficer moskiewski, wziął czynny udział w powstaniu, jakoż w bitwie pod Horkami raniony ciężko i wzięty w niewolę, po wyleczeniu został skazany na Sybir, gdzie atoli w drodze umarł pod Kazaniem r. 1864.
Jagmiński Ksawery, poległ w wyprawie Radziwiłowskiej r. 1864.
Jugoszewski Stanisław, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Warszawie dnia 30 września 1864.
Jakowczyk, artylerzysta moskiewski, za przyłączenie się do powstania wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kalwarji augustowskiej dnia 14. listopada 1863.
Jakubowski, poległ w starciu się z nieprzyjacielem pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1S63.
Janczewski Władysław, akademik krakowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Popielanami na Litwie r. 1863.
Janicki Tomasz, żołnierz z pułku petersburgskich ułanów, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Wierzbinku dnia 10. marca i864.
Janiszewski Władysław, z Hodwaniec, skończył życie w Tomaszowie dnia 10. października 1863. z ran odniesionych pod Ciotuszą.
Stanisław, za wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Jankowski Józef, zarządca dóbr, podczas powstania sformowawszy oddział ochotników, walczył z po wodzeniem, aż pojmany nareszcie za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Warszawie dnia 12. lutego 1864.
Jany, proboszcz z Siemianowa, poległ dnia ! 3. lutego 1863. przy starciu się oddziału księcia Drohomireckiego z Moskalami pod Złoczewem w ziemi Wieluńskiej, udzielając umierającym sakramenta.
Jaroczyński, zabity przez Moskali pod Wygodą dnia 10. czerwca 1865.
Jaroszyński Edward, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Jasiński, pojmany przez Moskali pod Pohrebyszczami na Ukrainie i przywiązany do drzewa, zastrzelony przez czynownika moskiewskiego Masłowa.
Inny tego nazwiska, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Kadomiu r. 1863.
Jaskold Stanisław, stracony przez powieszenie w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Jaskulski Bronisław, czeladnik bronzowniczy, oskarżony o zamach warszawski, stracony tamże na szubienicy dnia 16. grudnia 1864.
Jezierski, zamordowany przez Moskali w Ozerkowie dnia 10. lutego 1864.
Jeziorański Jan, szlachcic z Lubelskiego, oskarżony o branie udziału w rządzie narodowym, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Warszawie przez powieszenie dnia 5. sierpnia 1865.
Jlkowski Antoni, za udział w powstaniu powieszony w Szereszeniu na Litwie dnia 19. grudnia 1863.
Jłewicz, poległ w utarczce z Moskalami pod Druskienikami w październiku 1863.
Jocz Ludwig, wyrokiem sądu wojennege za udział w powstaniu rozstrzelany razem z żoną dnia i 9. sierpnia 1863. w Jeziernicach.
Juhre Franciszek, poległ w walce z Moskalami pod Chruśliną dnia 30. maja 1863.
Junck de Blankenheim, podporucznik 28. francuzkiego pułku piechoty, na odgłos powstania w Polsce podawszy się do dymisji, pospieszył na pole walki, gdzie otrzymawszy nominację pułkownika z uformowanym oddziałem walczył z poświęceniem w zachodniej stronie królestwa. W bitwie pomiędzy Nowąwsią a Racięcinem stoczonej dnia 16. kwietnia 1863., odznaczył się Junck niepospolitą odwagą: dla zachęcenia chwiejących się kosynierów przy komendzie do ataku zatknąwszy swoją ponsową czapeczkę na pałasz, niby z chorągwią idąc na czele prowadził swoją drużynę do chlubnego zwycięztwa. Zbyt krótko trwał atoli jego udział w tej wojnie: dnia 29. kwietnia bowiem napadnięty ze swoim oddziałem ledwie 500 ludzi wynoszącym pod Brdowem przez trzykroć przeważające siły moskiewskie, poniósł ciężką klęskę, gdzie też polagł z kilkoma najdzielniejszemi oficerami francuzkiemi. Otrzymał siedm kul w piersi, a konającemu pastwiący się nad trupami Moskale odcięli obie ręce. Zwłoki jego pochowano w Brdowie wśród niezwyczajnego udziału ludności d. 5. maja 1865. r.
Jurcowicz, zabity pod Sołowijówką d. 10. maja 1863.
Jurgens Edward, zakończył życie dnia 2. sierpnia ! 864. w skutek zadawanych mu tortur w cytadeli warszawskiej.
Jwanicki, stabskapitan moskiewski, rozstrzelany w Kazaniu r. 1864. pod zarzutem zamiaru wywołania powstania nad Wołgą.
Jzakowski Piotr, z Tarnopola, zginął w wyprawie powstańczej r. 1864.
Jzbiński Konrad, zabity przez rozhukane chłopstwa pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863. r.
Kabarzewski Józef, w jednej z utarczek z Moskalami ciężko ranny dostawszy się w niewolę, umarł w szpitalu w Stopnicy r. 1863.
Kaczmarski, krakowianin, poległ w bitwie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Kaczorowski Edward, technik szkoły krakowskiej, poległ przy obronie dworu w Glanowie dnia s 5. sierpnia 1863.
Kalinowski Wincenty, kandydat uniwersytetu petersburgskiego, uważany przez rządy Murawiewa jako organizator powstania, powieszony w Wilnie dnia 10. marca 1864.
Kalita Władysław, z Rzeszowskiego, zginął w bitwie pod Batorzem.
Kamiński Jan, ogrodnik, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Kamiński Józef, czeladnik krawiecki, za udział w powstaniu zginął w Warszawie na szubienicy dnia 4. .września 1863.
Aleksander, za zamiar ucieczki z rot aresztańskich w Orle na Syberji, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany tamże dnia 14. marca 1865.
Kamocki Antoni, z Zatora, uczeń instytutu technicznego, umarł w Krakowie w lipcu 1863. wskutek ran odniesionych w utarczce pod Chrobrzem.
Kanigowski, dziedzic wśi Grzybowa w pow. Mławskim, napadnięty w domu przez Moskali, poniósł śmierć przez zakłucie go bagnetami dnia 10. lutego 1863. Pastwiono się nadto nad trupem, któremu głowę oderznięto.
Kapczyński Walenty, za wzięcie udziału w powstaniu, za wyrokiem sądu wojennego powieszony w Włocławku dnia 16. stycznia 1864.
Kardoliński Kazimierz, agronom, rodem z Kościana w Poznańskiem, poległ w walce z Moskalami pod Pyzdrami r. 1863. K.
Karezny, włościanin, wyrokiem sądu polowego za udział w powstaniu rozstrzelany w Radomiu d. 25. wrze¬śnia 1864. O.
Karoli, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Magnuszewem dnia 10. sierpnia 1863.
Karpiński Teodor, uczeń gimnazjum Poznańskiego, poległ pod Brdowem 29. kwietnia 1863. K.
Kasprzak Bartłomiej, skazany do rotaresztanckich na Sybir, za powzięty zamiar ratowania się ucieczką, rozstrzelany w Orle 14. marca 1865.
Kaszyński, zginął w pierwszem poruszeniu powstańczem na Wołyniu dnia 23. maja 1863.
Inny tego nazwiska, zginął w utarczce pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Kazanecki Władysław, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Keller, sztabskapitan wojsk moskiewskich., za wzięcie udziału w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w r. 1864.
Kicki, poległ w utarczce pod Górą dnia 18. czerwca 1863.
Kierski Józef, stracony w Sieradzu r. 1863. przez powieszenie za udział w powstaniu.
Kiersnowski Edward, powstaniec skazany na deportację na Sybir, umarł w drodze r. 1864.
Kiliński, podczas rzezi Miechowa przez Moskali, zamordowany przez tychże dnia 17. lutego 1863.
Kiniewicz, zasłany na Sybir, posądzony o zamiar wywołania powstania nad Wołgą, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kazaniu d. 6. czerwca
Kisielewski Teodor, krakowianin, umarł d. 12. sierp. 1863. wskutek ran odniesionych pod Miechowem.
Klam, sołtys wsi Zabiele w Augustowskiem, za wzięcie udziału w powstaniu wyrokiem sądu wojennego powieszony dnia 11. kwietnia 1864.
Klat Józef, poległ w bitwie stoczonej pod Załężem d. 16. lipca 1863.
Kleczyński, wysłużony żołnierz austrjacki, poległ w powstaniu polskiem r. 1863.
Klimkiewicz Ernest, rodem z Waniowa w Galicji, kontuzjowany pod Tyszowcami dnia 18. maja, umarł w Sokalu dnia 24. lipca 1863.
Klisz, kapitan z oddziału Waligórskiego, poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Kłosowski, urzędnik komisji skarbowej w królestwie, zamordowany przez Moskali w drodze z Warszawy dnia 5. września 1863.
Kober, zamordowany w Wieluniu przez wkraczające wojska moskiewskie dnia 4. stycznia 1864.
Kobylański, dowódzca oddziału litewskiego, poległ w jednej z utarczek w Lubelskiem r. 1863. K.
Kobyliński, gorzelnik, zamordowany przez Moskali w Białoszewie dnia 30. marca 1863.
Kochanowski, z Poznańskiego, poległ w potyczce z Moskalami pod Ratyniem w marcu 1864.
Kociupiński Ludwik, krakowianin, poległ pod Mierzwicą dnia 5. grudnia 1863.
Kolbe, poległ w walce z Moskalami pod Rydzewem dnia 5. maja 1863. r.
Kołb Przemysław, aplikant szkoły inżynierji, za udział w powstaniu rozstrzelany w Dynaburgu dnia 9. czerwca 1864.
Kołysko, stracony na szubienicy w Wilnie d. 9. czerwca 1863. za udział w powstaniu.
Kominiarz Piotr, włościanin, wyrokiem sądu wojen¬nego za udział w powstaniu powieszony w Radomiu r. 1864.
Komorowski Błażej, włościanin, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego powieszony w Radomiu dnia 20. czerwca 1864.
Komornicki Władysław, poległ pod Wulką Grabowiecką dnia 2. czerwca 1863.
Konarski Agrypin, kapucyn, sprawując urząd kapelana obozowego, pojmany przez Moskali i odstawiony do Warszawy, skazany tamże na śmierć przez powieszenie na szubienicy, którą odniósł d. 13. czerwca 1863.
Konderski, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Łęczny dnia 7. grudnia 1863.
Konic, ułan, w jednej z utarczek podając dowódzcy (Parczewskiemu) swego konia dla ratowania się przed nacierającym nieprzyjacielem, dopadnięty od tegoż został na miejscu zozsiekany w sierpniu r. 1863.
Konieczka Jan, włościanin ze Smolar pod Mogilnem wwielk. księztwie Poznańskiem, poległ w utarczce z Moskalami pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Kononowicz, jeden z najczynniejszych dowódzców powstania, pod Jedlińskiem dostał się do niewoli moskiewskiej, w której stawiony przed sąd wojenny, skazanym został na śmierć, jakoż rozstrzelano go w Warcie dnia 2. czerwca 1863.
Konopka Jan, zamordowany przez Moskali w Sobocie w Łomżyńskiem dnia II. grudnia 1863.
Kopeć Władysław, poległ w bitwie pod Władyką dnia 24. maja 1863.
Korczyński, zabity pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Koreńczuk, wieśniak , za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Radomiu d. 25. września 1864.
Korfini Franciszek, z Poznańskiego, ujęty w niewolę moskiewską, stracony na szubienicy w Włocławku w listopadzie 1863.
Korsak, były oficer wojsk moskiewskich, wziął udział w powstaniu r. 1863., w którym też znalazł śmierć na polu walki.
Drugi tego nazwiska, podporucznik wojsk moskiewskich , za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Mohylewie dnia 6. czerwca 1863.
Korytyński Antoni, dowódzca oddziału powstańczego, poległ pod Lutotowem dnia 14. czerwca 1863.
Korzewoj, artylerzysta moskiewski, za przyłączenie się do powstania polskiego, wyrokiem sądu wojennego stracony w Kalwarji na Litwie dnia 14. listopada 1863.
Kosakowski, poległ w utarczce z Moskalami przy przejściu granicy pruskiej pod Łapinóżką d. 29. marca 1864. r.
Kościelniak Paweł, uczeń handlowy w Pleszewie w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem 1863.
Kościelski Antoni, syn dziedzica z Smiełowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu r. 1863.
Kościesza Tacjan, były porucznik moskiewski, po wystąpieniu z wojska poświęcił się studjom prawniczym na wszechnicy petersburgskiej, w powstaniu zaś wziąwszy udział, odznaczył się w walce pod Grochowiskami. Zmuszony potęgą okoliczności opuścił ojczyznę i zaszedł do Mnichowa, gdzie oddał się nauce i pracy piwowarstwa, lecz w niedługim czasie umarł z ran otrzymanych d. 21. maja 1865. w 24. roku życia swego.
Kościuszko, zginął w rozprawie z masami poruszonego przez Moskali chłopstwa pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Kosiński Jozafat, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Drugi tego nazwiska, 171etni młodzieniec ujęty w drodze z depeszami, za wyrokiem sądu wojennego powieszony w Radomiu dnia 5. stycznia 1864.
Kosieracki Józef, zginął w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Koskowski, major, pojmany przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Wodzisławiu dnia 25. maja 1864.
Kosocki Saturnin, poległ w utarczce pod Pniową d.11.lipca 1863.
Kostański Ludwik, uczeń gymnazjum Trzemeszeńskiego, zginął w powstaniu r. 1863..
Kostro Michał, lwowianin, ranny w bitwie pod Szczepanowcami w marcu 1863., umarł w Krakowie w skutek rany odniosionej.
Koszeniuski Władysław, rolnik z Janopola w Poznańskiem, poległ pod Dobrosławiem r. 1863.
Koszutski Jan, z Poznańskiego, zginął w bitwie pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Kotnowski, poległ pod Michałowem w lutym r. 1863.
Kowalewski Teodor, krakowianin, umarł d. 10. sierpnia 1863. z ran odniesionych pod Miechowem.
Kowalski,oficer wojsk moskiewskich, za udział w powstaniu polskim roztrzelany w Warszawie dnia 12. czerwca 1863.
Jan, podporucznik, polegl przy odwrocie oddziału powstańczego z pod Wielunia w listopadzie 1863.
Inny tego nazwiska, umarł w Rzeszowie z ran odniesionych w powstaniu r.1863
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
23.01.2011 15:23
Kozakiewicz, przedmieszczanin, za udział w powstaniu uwięziony w domu, za wyrokiem sądu polowego rozstrzelany w Skoperzu d. 24. stycznia 1864.
Kozakowski Stanisław, dymisjonowany oficer gwardji moskiewskiej, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Wilnie d. 8. lipca 1864. r.
Stefan, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Włocławku dnia 27. stycznia 1864.
Kozankiewicz Jan, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Kozicki, wachmistrz kosynierów, poległ w walce z Moskalami pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Koziegródzki, pod przybranem nazwiskem „Nowina" dowodząc swym oddziałem wytrwał aż do końca powstania, lecz raniony w jednej z potyczek gdy uchodził na pruskie tyretorjum, zastrzelonym został od pogoni moskiewskiej d. 11. kwietnia 1864.
Kozejewski, umarł z ran otrzymanych w Tomaszowie roku 1863.
Kozielski Feliks, szlachcic dymisjonowany żołnierz moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach dnia 10. marca 1864.
Kozieło Wicenty, dowódzca oddziału Wilejskiego na Litwie, zasłaniając przerżnięcie się swoich ludzi pod Władykami przez otaczających go na około Moskali, poległ od kuli nieprzyjacielskiej d. 24. maja 1863., trafiony w same czoło.
Kozieradzki Józef, akademik Krakowski, poległ w bitwie pod Borowem dnia 22. paźd. 1863.
Kozłowski Ignacy, zabity przez Moskali pod Berezyną dnia 3. maja 1863.
Jan, zginął w walce pod Broszencinem dnia 10. kwietnia 1863.
Józef, dowódzca oddziału ujęty w niewolę, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Szadku dnia 8. stycznia 1864.
Kozłowski Adam, umarł z ran odniesionych w walce nad Tanwią w Lubelskiem 1863.
Jan, stracony za wyrokiem sądu wojennego moskiewskiego w Włocławku r. 1863.
Cesar, poległ w utarczce pod Dartką na "Wołyniu roku 1863.
Krajewski Ignacy, z oddziału Komorowskiego, poległ pod Starą Wsią dnia 18. stycznia 1864
Rafał, budowniczy, ujęty w niewolę moskiewską powieszony w Warszawie dnia 5. sierpnia 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska stracony w Łomży roku 1864.
Kranich, kapitan strzelców, poległ pod Kleczewem (w czerwcu) 1863.
Krąkowski, poległ w utarczce pod Broszeńcinem dnia 10. kwietnia 1863.
Krassowski Rajmund, ukończony agronom, jadąc przez Radzyń i pochwycony przez Moskali, jako mniemany przewódzca napadu przez powstańców na to miasto, zastrzelony w styczniu 1863.
Krasuski, ujęty w niewolę moskiewską, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radzyniu r. 1863.
Inny tego nazwiska powieszony dnia 5. sierpnia 1864. w Warszawie za mniemany zamach na życie namiestnika jen. Berga.
Kraszewski Stefan, poległ pod Minkowcami na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Konstanty, oficer oddziału powstańczego, za wy¬rokiem sądu wojennego powieszony w Dzbowie w Kaliskiem dnia i 2. października 1863.
Kraszyński, reformat z Gostkowa pod Połtuskiem, przydybany przez Moskali w domu obywatelskim, zamordowany przez tychże dnia 5. sierpnia 1863.
Krewniak Jan, podoficer, w utarczce z Rumanami pod Kastangalią na Wołoszczyznie dnia 15. lipca 1864., poległ na placu boju.
Kriczmon Franciszek, włościanin polski, za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach r. 1863.
Krosiński Jan, dnia 5. lutego 1864. rozstrzelany w Suwałkach, za werbowanie ochotników do powstania.
Krotiuk, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Kalwarji na Litwie dnia 14 listopada 1863.
Kruszewski Laurenty, pleban zGostkowa, zamordowany przez Moskali dnia 10. sierpnia 1863. przy słuchaniu spowiedzi rannych na polu walki.
Krzymowski, podporucznik, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany przez Moskali w Łęczycy r. 1863.
Krzycki, ojciec major, i syn tegoż polegli w walce pod Kockiem na Podlasiu dnia 25. grudnia 1863.
Krynicki, podporucznik, poległ w walce pod Opato¬wem w lutym 1864.
Kryński Izajasz, student z Tarnowa, poległ w boju pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Bolesław, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Krypski, zabity przez rozhukane chłopstwo w Soło- wijówce pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Krysiński Jan, były żołnierz wojsk moskiewskich za branie udziału w powstaniu rozstrzelany w Suwałkach dnia 17 lutego 1«64.
Kryszka Andrzej, wyrokiem sądu moskiewskiego skazany na śmierć, odniósł takową przez powieszenie w Sieradzu roku 1863.
Knywański Edward, destylator, rodem z Niegolewa w Pozańskiem , zginął w powstaniu r. 1863.
Krzyżanowski P1aton, rusin, starzec 70 letni były oficer dowódzca oddziału Berdyczowskiego ujęty w niewolę moskiewską i zapędzony do Kijowa, tamże za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany dnia 13. września 1863.
Kubalak, cieśla z Kurnika w Poznańskiem, w skutek ran umarł w Strzelnie r. 1863.
Kubarzewpski Józef, raniony na polu walki i zabrany w niewolę, umarł w lazarecie w Stopnicy roku 1863.
Kucharski Walery, z Prus zachodnich, syn właściciela dóbr, umarł w Poznaniu w skutek ran odniesio¬nych w walce powstańczej roku 1863.
Zygmunt, umarł z ran odebranych w utarczce pod Olszową dnia 22. marca 1863.
Kucz, kapitan, poległ pod Korytnicą dnia 12. czerwca 1863.
Kuczborski, poległ w walce z Moskalami stoczonej dnia 5. maja pod Rydzewem.
Kuczyński, felczer, zginął w bitwie pod Budami r. 1863.
Kukwa Antoni, włościanin z pod Połtuska, niegdyś wojskowy, ojciec ośmiu synów, zakończył życie 11. stycznia 1863. wśród powszechnego udziału całej okolicy. Ostatnie jego słowa były upomnienia swych ziomków do wytrwania w wierze katolickiej.
Kullak Wacław, filolog z Poznania, zginął w powstaniu roku 1863.
Kulczycki, były rotmistrz wojsk moskiewskich, dowodząc oddziałem powstańczym na Litwie, w potyczce dnia 19. kwietnia 1863. pod Sapieżosadami ciężko raniony, dobity został przez żołnierzy nieprzyjacielskich.
Kulesza, dowódzca kosynierów, były oficer wojsk moskiewskich , zginął w utarczce pod Białą we wrze¬śniu 1863. ugodzony kulą w same piersi.
Konstanty, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łomży d. 16 listo¬pada 1862.
Tadeusz, uczeń gimnazjum Poznańskiego, rodem z Gostynia, poległ w utarczce pod Olszową 22: marca 1863. K.
Kułaczkowski, poległ w bitwie pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Kulma Jan, rodem z Dobczyc pod Gdowem, poległ pod Miechowem 17. lutego 1863.
Kułagowski Antoni, urzędnik bióra powiatowego w Kongresówce, zamordowany przez Moskali w Miechowie dnia 17. lutego 1863.
Kupriański Andrzej, zołnierz dragonów moskiewskich, za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, powieszony w Szawlach dnia 22. lutego 1864.
Kurowski Józef, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863,
Inny tego nazwiska, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Kurulski Łucjan, poległ w bitwie pod Szklarami roku 1863.
Kwiatkowski Eustachy, stracony przez sąd wojenny moskiewski w Szawlach na Litwie r. 1863.
Władysław, zakończył życie w Krakowie dnia 26. lutego 1863. w skutek ran otrzymanych pod Miechowem.
Kwieciński, dymisjonowany oficer moskiewski, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej w wrześniu 1864.
Laskowicz Albert, obywatel ziemski, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Lasocki Ludwik, były oficer wojsk polskich, inży¬nier warszawskiej kolei żelaznej, poległ w bitwie stoczonej pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Wawrzyniec, poległ pod Zaborowskiemi Budami r. 18tj3. odznaczywszy się walecznością.
Laskowski Michał, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Surażu dnia 2. kwietnia 1864.
Lauszka, porucznik oddziału Topora, poległ w walce pod Opatowem w lutym r. 1864.
Lech, wachmistrz gwardji sułtańskiej, były wojskowy z ostatniego powstania, umarł w Konstantynopolu na cholerę r. 1865.
Leman Karol, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Lemiński, poległ w walce z Moskalami pod Gropłem dnia 20. lutego 1863.
Leniewski, za wyrokiem sądu moskiewskiego powie¬szony w Pruchnie w Sieradzkiem r. 1864.
Lentowski Józef, ojciec licznej rodziny aresztowany w Siedleckiem i oddany pod sąd wojenny, w cza¬sie śledztwa postradał zmysły i umarł w szpitalu obłąkanych w Warszawie r 1864.
Leśniewicz Włodzimierz, rodem z Podola uszedłszy do Turcji, wstąpił do gwardji sułtańskiej, i umarł w Konstantynopolu na cholerę r. 1865.
Leśniewski Julian, obywatel ziemski, stracony za wyrokiem Murawiewa w Wilnie dnia 10. czerwca 1863. r.
Letowt, obywatel powiatu Kalwaryjskiego, za wyrokiem s^du moskiewskiego rozstrzelany w Suwałkach dnia 9. kwietnia 1^64.
Lewandowicz Walenty, z Jarocina w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem r. 1863.
Lewandowski, kapłan katolicki, stracony w Siedlcach w r. 1864. Całą jego winą było, iż skłonił chłopów do puszczenia na wolność przytrzymanych dwóch powstańców.
Lewartowski Bronisław, poległ w utarczce z Moskalami pod Komorowem dnia 20. czerwca 1863.
Lewicki Łukasz, z Radomia, ojciec 6 ga dzieci, umarł w Krakowie w marcu 1863. z ran odniesionych w bitwie pod Pieskową Skałą
Libek, zamordowany przez Moskali w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Libelt Karol, akademik, syn literata i dziedzica dóbr Czeszewa w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Brdowem 29. kwietnia 1863.
Limberger Adam, z Podkamienia w Brzeżańskiem, zginął w powstaniu r. 1863.
Limiński Ludwik, porucznik, poległ w utarczce z Moskalami stoczonej dnia 8. listopada 1863. pod Żelechowem.
Lindner .Karol, podoficer wojsk pruskich, umarł w skutek rany odniesionej w potyczce z Moskalami pod Dartką na Wołyniu r. 1863.
Linde , z oddziału Leszka Wiśniewskiego, zamordowany przez Moskali w Tuczampach r. 1863.
Lipczyński Antoni, były kapitan wojsk polskich z r. 1831., kawaler orderu Virtuti militari, zamianowany pułkownikiem kawalerji w wyprawie Radzi- wiłowskiej ciężko raniony, umarł we Lwowie dnia 22. sierpnia 1864.
Lipiński, poległ w bitwie stoczonej z Moskalami pod Rudką dnia 21. stycznia 1864.
Lipka, w pierwszych dniach powstania r. 1863. dostawszy się w niewolę moskiewską, stracony został przez tychże bez wszelkiego śledztwa.
Litwiński, dziedzic Korytek w Augustowskiem, zakatowany przez Moskali podczas napadu na dom jego w styczniu 1864.
Lityński, poległ w walce z Moskalami pod Hruślinem w czerwcu 1863.
Longin, litwin, poległ w rozprawie z Moskalami pod Wolą Korystowską w Lubelskiem dnia 9. grudnia 1863.
Lorenc, poległ w bitwie pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Lubiah Jan, gospodarz rolnik z Srewnicy, poległ w utarczce z Moskwą pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Lubieniecki, kapitan oddziału powstańczego, poległ pod Dartką na Wołyniu r. 1863.
Ludgajło, były oficer moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Kownie 15. marca 1864.
Lukot Henryk, wyrokiem moskiewskiego sądu wo¬jennego za udział w powstaniu skazany na szubienicę , zakończył życie w Włocławku dnia 16. stycznia 1864.Ludowska Agnieszka, podejrzywana o jakieś zamiary przeci Murawiewowi, z rozkazu tegoż uduszona w Wilnie r. 1863.
Łabęcki, oficer oddziału Kononowicza, dostawszy się w niewolę Moskali, rozstrzelany w Warcie dnia 4. czerwca 1863.
Laguna Apolinary, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami dnia 3. września 1863.
Łakiński Józef, agronom, syn obywatela ziemskiego w Poznańskiem, zginął w utarczce pod Kunkami dnia 15. maja r. 1863.
Łapiński Czesław, poległ w utarczce pod Chruślicami dnia 28. kwietnia 1863.
Jan, umarł w szpitalu w Cieszanowie d. 17. maja 1863. z ran odniesionych w walce z Moskalami.
Łaszkiewicz , kapitan oddziału powstańczego na Litwie, poległ w potyczce pod Nalibokami w maju 1863. przeszyty siedmio kulami.
Łatwiński, Władysław, umarł w Krakowie r. i863. z ran odniesionych w bitwie pod Miechowem d. 17. lutego 1863.
Łatyszew, artylerzysta moskiewski za udział w powstaniu polskiem wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany dnia 14. listopada 1863. w Kalwarji augu¬stowskiej.
Ławiński Jan, rzemieślnik z Bochni, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Łaziewicz Karol, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Łazowski Marceli, członek bióra zabezpieczienia krajowego we Lwowie, umarł w Cieszanowie z ran odniesionych w bitwie pod Kobylanką 8. maja 1863.
Antoni, podporucznik, poległ w potyczce z Moskalami stoczonej pod Żelazną dnia 6. listop. 1863.
Łącki, dymisionowany oficer moskiewski, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w wrześniu 1864. w cytadeli warszawskiej.
Łębiński Leopold, ze Stążek w Prusiech zachodnich, umarł zaraz po potyczce pod Szycami dnia 2. maja 1863. w skutek umęczenia w boju. K.
Łopaciński, z Warszawy, urzędnik umarł w Poznaniu w skutek rany odniesionej w powstaniu r. 1863. K.
Łoziński Wicenty, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 10. listopada 1863.
Łucki Józef, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Łudgajło Bronisław, były porucznik moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Kownie dnia 19. marca 1864.
Łuszczewski Franciszek, junkier smoleńskiego pułku piechoty, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Radomiu dnia 30. grudnia 1863.
Macewicz, chorąży moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Mohylewie d. 6. czerwca 1863.
Macieliński Leon, syn gr. kat. plebana śmiertelnie raniony w utarczce pod Rudką dnia 21. marca 1863., zakończył życie w Ulanowie.
Maciewicz, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1863.
Mackiewicz Antoni, proboszcz w Poniewieżu, przewodząc powstaniu na Litwie dostawszy się przez zdradę w ręce Moskałów, za wyrokiem sądu wo¬jennego stracony w Kownie 1864.
Piotr, stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 10. listopada 1863.
Mackiewicz Henryk, rozstrzelany w Słonimie na Litwie r. 1863.
Madurski Antoni, dostawszy się ranny w niewolę moskiewską, umarł w lazarecie w Stopnicy r. 1863. I
Majewski Stanisław, akademik krakowski, umarł z ran odniesionych w bitwie pod Miechowem d. 17. lutego 1863.
Antoni, reformat z klasztoru Stopnickiego, udzielając rannym i umierającym na polu walki posługę kapłańską, zamordowany przez Moskali dnia 19. marca 1863.
Wiktor, umarł w Krakowie w r. 1863. z ran rO odniesionych w walce z Moskalami pod Pieskową Skałą.
Konstanty, poległ w bitwie z Moskalami pod Górą dnia 18. czerwca 1863.
Jeszcze jeden tego nazwiska, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Kazaniu dnia 14. czerwca 1864.
Majkowski, z Augustowskiego, zginął w powstaniu roku 1863.
Makarewicz, były wojskowy moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Modlinie dnia 21. listopada 1863.
Makowiecki, oficer moskiewski, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego stracony w Wilnie dnia 1. sierpnia 1863.
Henryk, poległ w bitwie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Inny tego nazwiska, chorąży korpusu leśnych, za udział w powstaniu rozstrzelany w Kownie dnia 29. sierpnia 1863.
Makurski Antoni, ciężko raniony dostawszy się w niewolę moskiewską, umarł w lazarecie w Sto¬pnicy 1863.
Malacina Wojciech, poległ w walce z Moskalami w lasach Iłżyckich w Rodomskiem dnia 23. kwietnia 1864.
Małecki Dominik, były podporucznik moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Wilkomierzu na Żmudzi dnia 21. grudnia 1863.
Malicki, dróżnik rządowy 60 letni starzec, zamordowany przez Moskali pod Kielcami dnia 3. lutego 1863.
Malinowski Józef, lwowianin, umarł w Krakowie we wrześniu 1863. z ran otrzymanych w utarczce pod Igołomią.
Malnowski, sierżant z oddziału Waligórskiego, poległ w bitwie pod Hutą Ireną dnia 22. paźdz. 1863.
Józef, rodem z Litwy, przybywszy z Cuneo (z Włoch) i raniony w utarczce pod Poryckiem dnia 2. listopada, umarł w Walawce dnia 23. listopada 1863.
Tomasz, przedmieszczanin, za udział w powstaniu r. 1863., stracony na szubienicy w Warszawie.
Jeszcze jeden tego nazwiska, za udział w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Płocku dnia 6. maja 1864.
Marcinkowski. dymisjonowany oficer moskiewski, za wzięcie udziału w powstaniu rozstrzelany w Skę- pem w Płockiem r. 1863.
Inny tego nazwiska, poległ w rozprawie z Moskałami pod Radęcinem dnia 26. kwietnia 1863.
Marcinowski, obywatel ziemski, zastrzelony na granicy pruskiej przez pogoń moskiewską d. 21. listopada 1863.
Jan, stracony na szubienicy w Lipnie d. 7. grudnia 1863. za udział w powstaniu.
Marczewski Leon, poległ w bitwie pod Żyzynym dnia 8. sierpnia 1803.
Jan, obwiniony o zamach na marszałka gubernialnego Domejkę, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Wilnie dnia 9. sierpnia 1863.
Marecki, uczestnik wyprawy Łapińskiego na Kaukaz, następnie w Garibaldego kampanji do Kalabrji, w której dekorowanym został medalem za waleczność, na odgłos powstania w Polsce pośpieszył na plac walki, gdzie dostawszy się w niewolę Moskali, zginął na rusztowaniu d.12 lutego 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Kozakowski Stanisław, dymisjonowany oficer gwardji moskiewskiej, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Wilnie d. 8. lipca 1864. r.
Stefan, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Włocławku dnia 27. stycznia 1864.
Kozankiewicz Jan, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Kozicki, wachmistrz kosynierów, poległ w walce z Moskalami pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Koziegródzki, pod przybranem nazwiskem „Nowina" dowodząc swym oddziałem wytrwał aż do końca powstania, lecz raniony w jednej z potyczek gdy uchodził na pruskie tyretorjum, zastrzelonym został od pogoni moskiewskiej d. 11. kwietnia 1864.
Kozejewski, umarł z ran otrzymanych w Tomaszowie roku 1863.
Kozielski Feliks, szlachcic dymisjonowany żołnierz moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach dnia 10. marca 1864.
Kozieło Wicenty, dowódzca oddziału Wilejskiego na Litwie, zasłaniając przerżnięcie się swoich ludzi pod Władykami przez otaczających go na około Moskali, poległ od kuli nieprzyjacielskiej d. 24. maja 1863., trafiony w same czoło.
Kozieradzki Józef, akademik Krakowski, poległ w bitwie pod Borowem dnia 22. paźd. 1863.
Kozłowski Ignacy, zabity przez Moskali pod Berezyną dnia 3. maja 1863.
Jan, zginął w walce pod Broszencinem dnia 10. kwietnia 1863.
Józef, dowódzca oddziału ujęty w niewolę, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Szadku dnia 8. stycznia 1864.
Kozłowski Adam, umarł z ran odniesionych w walce nad Tanwią w Lubelskiem 1863.
Jan, stracony za wyrokiem sądu wojennego moskiewskiego w Włocławku r. 1863.
Cesar, poległ w utarczce pod Dartką na "Wołyniu roku 1863.
Krajewski Ignacy, z oddziału Komorowskiego, poległ pod Starą Wsią dnia 18. stycznia 1864
Rafał, budowniczy, ujęty w niewolę moskiewską powieszony w Warszawie dnia 5. sierpnia 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska stracony w Łomży roku 1864.
Kranich, kapitan strzelców, poległ pod Kleczewem (w czerwcu) 1863.
Krąkowski, poległ w utarczce pod Broszeńcinem dnia 10. kwietnia 1863.
Krassowski Rajmund, ukończony agronom, jadąc przez Radzyń i pochwycony przez Moskali, jako mniemany przewódzca napadu przez powstańców na to miasto, zastrzelony w styczniu 1863.
Krasuski, ujęty w niewolę moskiewską, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radzyniu r. 1863.
Inny tego nazwiska powieszony dnia 5. sierpnia 1864. w Warszawie za mniemany zamach na życie namiestnika jen. Berga.
Kraszewski Stefan, poległ pod Minkowcami na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Konstanty, oficer oddziału powstańczego, za wy¬rokiem sądu wojennego powieszony w Dzbowie w Kaliskiem dnia i 2. października 1863.
Kraszyński, reformat z Gostkowa pod Połtuskiem, przydybany przez Moskali w domu obywatelskim, zamordowany przez tychże dnia 5. sierpnia 1863.
Krewniak Jan, podoficer, w utarczce z Rumanami pod Kastangalią na Wołoszczyznie dnia 15. lipca 1864., poległ na placu boju.
Kriczmon Franciszek, włościanin polski, za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach r. 1863.
Krosiński Jan, dnia 5. lutego 1864. rozstrzelany w Suwałkach, za werbowanie ochotników do powstania.
Krotiuk, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Kalwarji na Litwie dnia 14 listopada 1863.
Kruszewski Laurenty, pleban zGostkowa, zamordowany przez Moskali dnia 10. sierpnia 1863. przy słuchaniu spowiedzi rannych na polu walki.
Krzymowski, podporucznik, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany przez Moskali w Łęczycy r. 1863.
Krzycki, ojciec major, i syn tegoż polegli w walce pod Kockiem na Podlasiu dnia 25. grudnia 1863.
Krynicki, podporucznik, poległ w walce pod Opato¬wem w lutym 1864.
Kryński Izajasz, student z Tarnowa, poległ w boju pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Bolesław, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Krypski, zabity przez rozhukane chłopstwo w Soło- wijówce pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Krysiński Jan, były żołnierz wojsk moskiewskich za branie udziału w powstaniu rozstrzelany w Suwałkach dnia 17 lutego 1«64.
Kryszka Andrzej, wyrokiem sądu moskiewskiego skazany na śmierć, odniósł takową przez powieszenie w Sieradzu roku 1863.
Knywański Edward, destylator, rodem z Niegolewa w Pozańskiem , zginął w powstaniu r. 1863.
Krzyżanowski P1aton, rusin, starzec 70 letni były oficer dowódzca oddziału Berdyczowskiego ujęty w niewolę moskiewską i zapędzony do Kijowa, tamże za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany dnia 13. września 1863.
Kubalak, cieśla z Kurnika w Poznańskiem, w skutek ran umarł w Strzelnie r. 1863.
Kubarzewpski Józef, raniony na polu walki i zabrany w niewolę, umarł w lazarecie w Stopnicy roku 1863.
Kucharski Walery, z Prus zachodnich, syn właściciela dóbr, umarł w Poznaniu w skutek ran odniesio¬nych w walce powstańczej roku 1863.
Zygmunt, umarł z ran odebranych w utarczce pod Olszową dnia 22. marca 1863.
Kucz, kapitan, poległ pod Korytnicą dnia 12. czerwca 1863.
Kuczborski, poległ w walce z Moskalami stoczonej dnia 5. maja pod Rydzewem.
Kuczyński, felczer, zginął w bitwie pod Budami r. 1863.
Kukwa Antoni, włościanin z pod Połtuska, niegdyś wojskowy, ojciec ośmiu synów, zakończył życie 11. stycznia 1863. wśród powszechnego udziału całej okolicy. Ostatnie jego słowa były upomnienia swych ziomków do wytrwania w wierze katolickiej.
Kullak Wacław, filolog z Poznania, zginął w powstaniu roku 1863.
Kulczycki, były rotmistrz wojsk moskiewskich, dowodząc oddziałem powstańczym na Litwie, w potyczce dnia 19. kwietnia 1863. pod Sapieżosadami ciężko raniony, dobity został przez żołnierzy nieprzyjacielskich.
Kulesza, dowódzca kosynierów, były oficer wojsk moskiewskich , zginął w utarczce pod Białą we wrze¬śniu 1863. ugodzony kulą w same piersi.
Konstanty, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łomży d. 16 listo¬pada 1862.
Tadeusz, uczeń gimnazjum Poznańskiego, rodem z Gostynia, poległ w utarczce pod Olszową 22: marca 1863. K.
Kułaczkowski, poległ w bitwie pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Kulma Jan, rodem z Dobczyc pod Gdowem, poległ pod Miechowem 17. lutego 1863.
Kułagowski Antoni, urzędnik bióra powiatowego w Kongresówce, zamordowany przez Moskali w Miechowie dnia 17. lutego 1863.
Kupriański Andrzej, zołnierz dragonów moskiewskich, za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, powieszony w Szawlach dnia 22. lutego 1864.
Kurowski Józef, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863,
Inny tego nazwiska, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Kurulski Łucjan, poległ w bitwie pod Szklarami roku 1863.
Kwiatkowski Eustachy, stracony przez sąd wojenny moskiewski w Szawlach na Litwie r. 1863.
Władysław, zakończył życie w Krakowie dnia 26. lutego 1863. w skutek ran otrzymanych pod Miechowem.
Kwieciński, dymisjonowany oficer moskiewski, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej w wrześniu 1864.
Laskowicz Albert, obywatel ziemski, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Lasocki Ludwik, były oficer wojsk polskich, inży¬nier warszawskiej kolei żelaznej, poległ w bitwie stoczonej pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Wawrzyniec, poległ pod Zaborowskiemi Budami r. 18tj3. odznaczywszy się walecznością.
Laskowski Michał, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Surażu dnia 2. kwietnia 1864.
Lauszka, porucznik oddziału Topora, poległ w walce pod Opatowem w lutym r. 1864.
Lech, wachmistrz gwardji sułtańskiej, były wojskowy z ostatniego powstania, umarł w Konstantynopolu na cholerę r. 1865.
Leman Karol, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Lemiński, poległ w walce z Moskalami pod Gropłem dnia 20. lutego 1863.
Leniewski, za wyrokiem sądu moskiewskiego powie¬szony w Pruchnie w Sieradzkiem r. 1864.
Lentowski Józef, ojciec licznej rodziny aresztowany w Siedleckiem i oddany pod sąd wojenny, w cza¬sie śledztwa postradał zmysły i umarł w szpitalu obłąkanych w Warszawie r 1864.
Leśniewicz Włodzimierz, rodem z Podola uszedłszy do Turcji, wstąpił do gwardji sułtańskiej, i umarł w Konstantynopolu na cholerę r. 1865.
Leśniewski Julian, obywatel ziemski, stracony za wyrokiem Murawiewa w Wilnie dnia 10. czerwca 1863. r.
Letowt, obywatel powiatu Kalwaryjskiego, za wyrokiem s^du moskiewskiego rozstrzelany w Suwałkach dnia 9. kwietnia 1^64.
Lewandowicz Walenty, z Jarocina w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem r. 1863.
Lewandowski, kapłan katolicki, stracony w Siedlcach w r. 1864. Całą jego winą było, iż skłonił chłopów do puszczenia na wolność przytrzymanych dwóch powstańców.
Lewartowski Bronisław, poległ w utarczce z Moskalami pod Komorowem dnia 20. czerwca 1863.
Lewicki Łukasz, z Radomia, ojciec 6 ga dzieci, umarł w Krakowie w marcu 1863. z ran odniesionych w bitwie pod Pieskową Skałą
Libek, zamordowany przez Moskali w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Libelt Karol, akademik, syn literata i dziedzica dóbr Czeszewa w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Brdowem 29. kwietnia 1863.
Limberger Adam, z Podkamienia w Brzeżańskiem, zginął w powstaniu r. 1863.
Limiński Ludwik, porucznik, poległ w utarczce z Moskalami stoczonej dnia 8. listopada 1863. pod Żelechowem.
Lindner .Karol, podoficer wojsk pruskich, umarł w skutek rany odniesionej w potyczce z Moskalami pod Dartką na Wołyniu r. 1863.
Linde , z oddziału Leszka Wiśniewskiego, zamordowany przez Moskali w Tuczampach r. 1863.
Lipczyński Antoni, były kapitan wojsk polskich z r. 1831., kawaler orderu Virtuti militari, zamianowany pułkownikiem kawalerji w wyprawie Radzi- wiłowskiej ciężko raniony, umarł we Lwowie dnia 22. sierpnia 1864.
Lipiński, poległ w bitwie stoczonej z Moskalami pod Rudką dnia 21. stycznia 1864.
Lipka, w pierwszych dniach powstania r. 1863. dostawszy się w niewolę moskiewską, stracony został przez tychże bez wszelkiego śledztwa.
Litwiński, dziedzic Korytek w Augustowskiem, zakatowany przez Moskali podczas napadu na dom jego w styczniu 1864.
Lityński, poległ w walce z Moskalami pod Hruślinem w czerwcu 1863.
Longin, litwin, poległ w rozprawie z Moskalami pod Wolą Korystowską w Lubelskiem dnia 9. grudnia 1863.
Lorenc, poległ w bitwie pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Lubiah Jan, gospodarz rolnik z Srewnicy, poległ w utarczce z Moskwą pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Lubieniecki, kapitan oddziału powstańczego, poległ pod Dartką na Wołyniu r. 1863.
Ludgajło, były oficer moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Kownie 15. marca 1864.
Lukot Henryk, wyrokiem moskiewskiego sądu wo¬jennego za udział w powstaniu skazany na szubienicę , zakończył życie w Włocławku dnia 16. stycznia 1864.Ludowska Agnieszka, podejrzywana o jakieś zamiary przeci Murawiewowi, z rozkazu tegoż uduszona w Wilnie r. 1863.
Łabęcki, oficer oddziału Kononowicza, dostawszy się w niewolę Moskali, rozstrzelany w Warcie dnia 4. czerwca 1863.
Laguna Apolinary, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami dnia 3. września 1863.
Łakiński Józef, agronom, syn obywatela ziemskiego w Poznańskiem, zginął w utarczce pod Kunkami dnia 15. maja r. 1863.
Łapiński Czesław, poległ w utarczce pod Chruślicami dnia 28. kwietnia 1863.
Jan, umarł w szpitalu w Cieszanowie d. 17. maja 1863. z ran odniesionych w walce z Moskalami.
Łaszkiewicz , kapitan oddziału powstańczego na Litwie, poległ w potyczce pod Nalibokami w maju 1863. przeszyty siedmio kulami.
Łatwiński, Władysław, umarł w Krakowie r. i863. z ran odniesionych w bitwie pod Miechowem d. 17. lutego 1863.
Łatyszew, artylerzysta moskiewski za udział w powstaniu polskiem wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany dnia 14. listopada 1863. w Kalwarji augu¬stowskiej.
Ławiński Jan, rzemieślnik z Bochni, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Łaziewicz Karol, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Łazowski Marceli, członek bióra zabezpieczienia krajowego we Lwowie, umarł w Cieszanowie z ran odniesionych w bitwie pod Kobylanką 8. maja 1863.
Antoni, podporucznik, poległ w potyczce z Moskalami stoczonej pod Żelazną dnia 6. listop. 1863.
Łącki, dymisionowany oficer moskiewski, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w wrześniu 1864. w cytadeli warszawskiej.
Łębiński Leopold, ze Stążek w Prusiech zachodnich, umarł zaraz po potyczce pod Szycami dnia 2. maja 1863. w skutek umęczenia w boju. K.
Łopaciński, z Warszawy, urzędnik umarł w Poznaniu w skutek rany odniesionej w powstaniu r. 1863. K.
Łoziński Wicenty, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 10. listopada 1863.
Łucki Józef, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Łudgajło Bronisław, były porucznik moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Kownie dnia 19. marca 1864.
Łuszczewski Franciszek, junkier smoleńskiego pułku piechoty, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Radomiu dnia 30. grudnia 1863.
Macewicz, chorąży moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Mohylewie d. 6. czerwca 1863.
Macieliński Leon, syn gr. kat. plebana śmiertelnie raniony w utarczce pod Rudką dnia 21. marca 1863., zakończył życie w Ulanowie.
Maciewicz, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1863.
Mackiewicz Antoni, proboszcz w Poniewieżu, przewodząc powstaniu na Litwie dostawszy się przez zdradę w ręce Moskałów, za wyrokiem sądu wo¬jennego stracony w Kownie 1864.
Piotr, stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 10. listopada 1863.
Mackiewicz Henryk, rozstrzelany w Słonimie na Litwie r. 1863.
Madurski Antoni, dostawszy się ranny w niewolę moskiewską, umarł w lazarecie w Stopnicy r. 1863. I
Majewski Stanisław, akademik krakowski, umarł z ran odniesionych w bitwie pod Miechowem d. 17. lutego 1863.
Antoni, reformat z klasztoru Stopnickiego, udzielając rannym i umierającym na polu walki posługę kapłańską, zamordowany przez Moskali dnia 19. marca 1863.
Wiktor, umarł w Krakowie w r. 1863. z ran rO odniesionych w walce z Moskalami pod Pieskową Skałą.
Konstanty, poległ w bitwie z Moskalami pod Górą dnia 18. czerwca 1863.
Jeszcze jeden tego nazwiska, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Kazaniu dnia 14. czerwca 1864.
Majkowski, z Augustowskiego, zginął w powstaniu roku 1863.
Makarewicz, były wojskowy moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Modlinie dnia 21. listopada 1863.
Makowiecki, oficer moskiewski, za udział w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego stracony w Wilnie dnia 1. sierpnia 1863.
Henryk, poległ w bitwie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Inny tego nazwiska, chorąży korpusu leśnych, za udział w powstaniu rozstrzelany w Kownie dnia 29. sierpnia 1863.
Makurski Antoni, ciężko raniony dostawszy się w niewolę moskiewską, umarł w lazarecie w Sto¬pnicy 1863.
Malacina Wojciech, poległ w walce z Moskalami w lasach Iłżyckich w Rodomskiem dnia 23. kwietnia 1864.
Małecki Dominik, były podporucznik moskiewski, za udział w powstaniu rozstrzelany w Wilkomierzu na Żmudzi dnia 21. grudnia 1863.
Malicki, dróżnik rządowy 60 letni starzec, zamordowany przez Moskali pod Kielcami dnia 3. lutego 1863.
Malinowski Józef, lwowianin, umarł w Krakowie we wrześniu 1863. z ran otrzymanych w utarczce pod Igołomią.
Malnowski, sierżant z oddziału Waligórskiego, poległ w bitwie pod Hutą Ireną dnia 22. paźdz. 1863.
Józef, rodem z Litwy, przybywszy z Cuneo (z Włoch) i raniony w utarczce pod Poryckiem dnia 2. listopada, umarł w Walawce dnia 23. listopada 1863.
Tomasz, przedmieszczanin, za udział w powstaniu r. 1863., stracony na szubienicy w Warszawie.
Jeszcze jeden tego nazwiska, za udział w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Płocku dnia 6. maja 1864.
Marcinkowski. dymisjonowany oficer moskiewski, za wzięcie udziału w powstaniu rozstrzelany w Skę- pem w Płockiem r. 1863.
Inny tego nazwiska, poległ w rozprawie z Moskałami pod Radęcinem dnia 26. kwietnia 1863.
Marcinowski, obywatel ziemski, zastrzelony na granicy pruskiej przez pogoń moskiewską d. 21. listopada 1863.
Jan, stracony na szubienicy w Lipnie d. 7. grudnia 1863. za udział w powstaniu.
Marczewski Leon, poległ w bitwie pod Żyzynym dnia 8. sierpnia 1803.
Jan, obwiniony o zamach na marszałka gubernialnego Domejkę, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Wilnie dnia 9. sierpnia 1863.
Marecki, uczestnik wyprawy Łapińskiego na Kaukaz, następnie w Garibaldego kampanji do Kalabrji, w której dekorowanym został medalem za waleczność, na odgłos powstania w Polsce pośpieszył na plac walki, gdzie dostawszy się w niewolę Moskali, zginął na rusztowaniu d.12 lutego 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
23.01.2011 17:39
Marecki, dowódzca oddziału powstańczego, poległ w bitwie pod "Wierzbicą w Lubelskiem dnia 22. stycznia 1863.
trzeci, umarł z ran odniesionych w utarczce pod Sucholipiem dnia 25. stycznia 18fi4.
Margoński, filolog z Poznańskiego, poległ w walce z Moskalami pod Nowąwsią. r 1863. K.
Marjański, kapitan, poległ w bitwie pod Radęcinem dnia 26. kwietnia 18C3.
Markowski, sierżant kosynierów, poległ w rozprawie z Moskalami pod Iłżą dnia 17. stycznia 1863.
Ksawery, za udział w powstaniu rozstrzelany w Choroszczy na Litwie dnia 2fi. paźdz. 1863.
Marszewski Mateusz, (Szulc) za udział w powstaniu polskiem stracony przez Moskali w Izbicy dnia 25. stycznia 18G4.
Masalski Karol, za udział w powstaniu rozstrzelany w Słonimie na Litwie dnia 1. sierpnia 1863.
Maślak Bazyli, rodem z Sarnek dolnych w Brzeżańskiem, raniony pod Radziwiłowem dnia 1. lipca 1863 , dostał się do niewoli moskiewskej i oddany do szpitalu w Dubnie, a ztamtąd posłany do Krzemieńca, zakończył tam życie.
Matysiewicz, lwowianin, szewc z profesji, były ułan polski w roku 1831., z dwoma synami wziął udział w wyprawie Radziwiłowskiej, w której też utracił życie dnia 1. lipca 1863.
Mażniewski. poległ w utarczce z Moskalami dnia 25. maja 1863.
Merecz, zamordowany przez Moskali w Częstochowie dnia 27. listopada 1863.
Micewicz Ludwik, wachmistrz jazdy powstańczej, w rozprawie pod Dumblewem dnia 11. sierpnia 1863. obskoczony przez Moskali po poddaniu się ścięty przez tychże na placu akcji.
Micewicz Konstanty, za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1864.
Inny tego nazwiska, stracony w Kownie dnia 17. listop. 1864. za udział w organizacji powstania.
Michalski Antoni, poległ w utarczce z Moskalami stoczonej pod Saniami dnia 3. września 1863.
Michelson, za udział w powstaniu rozstrzelany w Radzyniu dnia 18. września 1864. O.
Mićkiewicz Stanisław, adjutant Lenieckiego poległ w bitwie pod Wolą Korytowską w Lubelskiem dnia 9, grudnia 1863.
Miesznikowski Władysław, w powrocie z Syberji umarł z trudów w Aczińsku dnia 14. maja 1865.
Mielęcki Kazimierz, jeden z naj energiczniej szych przewódzcow powstania w Kaliskiem, po licznych utarczkach z przeważaj ącemi silami moskiewskiemi i odniesionych zwycięztwach pod Izbićą, Mieczownicą, Lądkiem, Kaziemierzem i Slezynem, otrzymał ciężką ranę i zmuszony był udać się w Poznańskie w celu leczenia się, gdzie atóli w skutek tej rany umarł w Mamliczu dnia 10. lipca 1863. w 32 roku życia swego, zostawiając rodziców, żonę i trojga dziatek.
Mierzyński Henryk, były oficer szaserów z roku 1831., poległ w potyczce z Moskalami pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863.
Mieszkowski Seweryn, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Inny tego nazwiska poległ w bitwie pod Batorzem dnia 6. sierpnia 1863.
Miketta Władysław , syn właściciela dóbr w Poznań-skiem, poległ pod Biskupicami r. 1863. K.
Mikoński Teofil, za wzięcie udziału w powstaniu stracony na szubienicy w Szczuczynie na Litwie w roku 1864.
Mikucki, za wyrokiem sądu wojennege stracony na szubienicy w Szczuczynie dnia 27. kwietnia 1864. jako winny udziału w powstaniu.
Milewski Franciszek, strzelec leśny powiatu sejneń¬skiego , zasieczony na śmierć rózgami przez setnika dońskiego pułku kozaków dnia 19. grudnia 1863.
Celestyn, z Poznańskiego, umarł z ran otrzyma¬nych d. 26. kwietnia 1863. w bitwie pod Nowąwsią.
Miiaszewski Szymon, wojskowy moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Poniewieżu na Żmudzi dnia 23. listopada 1863.
Miłkowski Feliks, z Gorlic, poległ w walce pod Kobylanką dnia 8. maja 1863.
Miłoczewski, powstaniec skazany na deportację na Sybir, umarł w drodze z trudów r. 1864.
Mirecki, podkomendny Boleskiego, poległ z nim razem w bezprzykładnie nierównej walce z Moskalami pod Poryckiem na Wołyniu dnia 2. listop. 1863.
Młyński, stabsrotmistrz moskiewski, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Nowym Aleklandrowsku (w Bracławiu) na Litwie dnia 9. lipca 1863.
Mojciuszka, zamordowany pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Molenda Stanisław, rodem z Krasiczyna, poległ w powstaniu r. 1863.
Molędziński, krakowianin, poległ w bitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Mondon, porucznik kosynierów, poległ pod Iłżą dnia 17. stycznia 1863.
Monseu Leopold, były oficer austrjacki, za wyro¬kiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu dnia 12. marca 1864.
Morytz Mikołaj, za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1863.
Mościcki, poległ w utarczce stoczonej z Moskalami d. 8. września 1863. pod Rydzewem.
Moszyński hr. Emanuel, prawnik akademii krakowskiej , poległ w bitwie pod Miechowem d. 17. lutego 1863.
Mozarowski, padł pod ciosami rozhukanego chłopstwa pod Sołowijówką na Wołyniu d. 10. maja 1863.
Mroczek, porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za mniemany zamiar wywołania powstania nad Wołgą, rozstrzelany w Kazaniu dnia 6. czerwca 1864.
Mroczkowski Mieczysław, były kapitan wojsk austrjackich, w wyprawie Wysockiego na Wołyń, pod Radziwiłowem ranny ciężko, umarł w Brodach dnia 24. lipca 1864.
Mroz Józef, za udział w powstaniu polskiem wyro¬kiem moskiewskiego sądu wojennego skazany na śmierć, odniósł takową przez powieszenie w Ostrowie dnia 4. marca 1864.
Mrozowski, poległ w bitwie pod Batorzem-w Lubelskiem dnia 6. sierpnia 1863.
Mycielski Ludwik, syn Teodora hrabi Mycielskiego z Chociszewic w Poznanskiezn, poległ w jednej z utarczek powstańczych z Moskalami w Lubelskiem r. 1863.
Drugi tego nazwiska, wziąwszy czynny udział w powstaniu, znalazł .śmierć pod Bojanówką dnia 4. listop. 1863., zagrząznąwszy z koniem w trzęsawiskach.
Myller Stanisław, abjurent z Trzemeszna wPoznańskiem, zginął w powstaniu r. 1863.
Mystkowski Ignacy inżynier warszawskiej kolei żelaznej , poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Inny tego nazwiska, poległ w walce z Moskalami pod Małchinią na wiosnę r. 1863.
Nagraba Jan, gospodarz rolnik z Międzylesia, polegj w walce z Moskalami pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Narbutt Ludwig, (syn Teodora znanego dziejopisarza), dymisjonowany porucznik wojsk moskiewskich, stanąwszy jeden z pierwszych na czele powstania litewskiego, zasłynął w krotce zwycięztwy nad Moskalami. Niemogąc zwalczyć go w otwartym boju, pułkownik Timofijew wziął się do podstępu: przekupił leśnika, który kolumnę moskiewską podprowadził pod obóz powstańczy rozłożony w puszczy nad jeziorem
Dubickim. Obskoczony w około, nieustraszony Narburtt na czele garstki swoich rzucił się na Moskali, i niezawodnie byłby sobie utorował drogę przez łańcuch bagnetów, gdyby nie kula, która go ugodziła w nogę, a wkrótce druga przeszywająca pierś jego. Zwłoki oddane rodzinie, pogrzebano z zwłokami kilku towarzyszy w spólnej mogile pod Dubiczem dnia 8. maja 1863.
Nawrocki, zrzucony ze schodów przez podoficera moskiewskiego podczas śledctwa , umarł w szpitalu w Kownie roku 1864.
Neyman Mieczysław, uczeń gimnazjum Poznańskiego, poległ w walce pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863
Neustrup Wacław, filolog z Poznania, zginął w powstaniu r. 1863.
Niczanowski, włościanin z Poznańskiego, poległ w bitwie pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Niedziałkowski za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy r. 1863.
Niemczykiewicz Teofil, ranny pod Wolbromem dnia 6. sierpnia 1863. i zabrany w niewolę, umarł w Miechowie.
Nieszkoć Telesfor, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego zkazany na śmicerć, odniósł takową przez rozstrzelanie w Dynaburgu d. 15 marca 1863.
Niewiadomski Juwenal, doktor medycyny zamordowany przez Moskali przy opatrywaniu rannych w Możołowie w r. 1863.
Nikolski, technik, poległ w walce zMoskalawi pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Nieprzecki Tomasz, umarł w Telczu na Morawii dnia 15. września 1864., gdzie był internowany w skutek rany odniesionej w powstaniu.
Nitkoioski Grzegorz, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Wołoszą pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Nikolai Władysław, wojskowy moskiewski za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Wilnie dnia 13. września 1863.
Nowicki, były oficer inżynierji moskiewskiej, uorganizowawszy oddział pod dowództwem Narbutta, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w r. 1683.
Jan, porucznik pod wodzą Chmielińskiego, w rozprawie z Moskalami pod Oksą w październiku 1863., idąc na czele plutonu na bagnety, poległ od kuli nieprzyjacielskiej ugodzony w same serce. Zwłoki pochowano w Włoszczowie.
Inny tego nazwiska, dowódzca oddziału powstańczego w Płockiem, zarąbany przez Moskali w roku 1863.
Franciszek, wyrobnik warszawski, podciągnięty przez sąd wojenny pod śledztwo, stracony w cytadeli dnia 25.lipca 1863.
Nowicki, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Kazaniu dnia 14. czerwca 1864.
Nowiński Walenty, umarł w Krakowie r. 1863. z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Pieskową Skałą.
Jan, akademik krakowski, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Nowakowski, stolarz z Świsłoczy pochwycony w domu przez Moskali jakoby wiedzący o obozie powstańców, i czele wojska zawleczony aż pod Prużany, tamże PO odcięciu mu obu rąk został powieszony dnia 14. lipca 1863.
Inny tego nazwiska, czeladnik szewski z Rogoźna w Poznańskiem, poległ w powstaniu r. 1863.
Oberski, kupiec z Poznańskiego, zginął w powstaniu w rok 1863
Obniski, były kapitan wojsk moskiewskich, za wzięty udział w powstaniu pod przybranem nazwiskiem Oksiński, wyrokiem sądu wojennego skazany na śmierć i rozstrzelany w r. 1864.
Oborski, obywatel ziemski, zamordowany przez Moskali w Siedlcach dnia 22.listopada 1863
Obuchowicz Julian, obywatel ziemski z Mińskiego za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiew¬skiego powieszony w Łomży dnia 1. czerwca 1864.
Ochenkowski, akademik z wydziału filozoficznego, poległ w walce z „Moskalami pod'Miechowem d. 17. lutego 1863.
Ofierski, z Poznańskiego, zginął w powstaniu w roku 1863. K.
Ogrodziński Piotr, zamordowany przez Moskali podczas rzezi Miechowa dnia 17. lutego 1863.
0jrzanowski, zamordowany przez naprowadzonych Moskali we dworze Kosymińskiem dnia 18. kwietnia 1863.
Oksiński, obacz Obniski.
Olędzki Antoni, podporucznik moskiewski za udział w powstaniu rozstrzelany w Mińsku dnia 11. kwietnia 1864.
Olszański Romuald, obywatel z Kijowskiego, ojciec 8 ga dzieci w skutek podejrzenia o należenie do spisku , wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Kijowie dnia 29. stycznia 1684.
Jan, obywatel ziemski, pochwycony w drodze przez Moskali, jako uczestnik napadu na Stock lacki, rozstrzelany w lutym 1863.
Aleksander, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Siedlcach 4. marca 1863.
Aleksander, umarł w Gałaczu dnia 15. lipca 1864. z ran odniesionych w walce z Rumunami pod Kastangalią na Mułtanach.
Ołtarzewski Ferdynand, umarł w Krakowie z ran otrzymanych w bitwie pod Pieskową Skałą.
Opąla Jan, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863.
Orlicki Edward, z Tarnowa, poległ pod Radziwiłowem dnia 1. lij^ca 1863.
Orlik, major stracony w Prasnyszczu w r. 1863.
Orłowski Władysław, przewódzca oddziału Gostyńskiego, były kapitan wojsk moskiewskich , poległ w bitwie pod Slezynem dnia 27, września 1863
Konstanty, umarł 26. kwietnia ] 863. w Krakowie z ran otrzymanych pod Szklarami, gdzie go kula na wskroś przeszyła.
Orzechwa, dowódzca kosynierów w oddziale Wawry, w jednej z utarczek ciężko raniony wpadł w niewolę Moskali, w której też w krotce umarł w Suwałkach w roku 1863.
Orzechowski Piotr, burmistrz Miechowa, podczas rzezi i rabunku miasta tego przez Moskali dnia 17. lutego 1863., zamordowany przez rozpasane żołdactwo.
Inny tego nazwiska, poległ w bitwie pod Serejami dnia 21. czerwca 1863.
Orzeszko, zginął pod Borodianką na Ukrainie r. 1863. w otoczeniu przez przeważające siły moskiewskie.
Osakowski, z oddziału Wiszniewskiego, umarł w Włodzimierzu na Wołyniu z ran otrzymanych w utarczce z Moskalami w r. 1863.
Oskierko Michał, lekarz w Mińsku, za należenie do składu organizacji powstania na Litwie, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Mohilewie dnia 29. kwietnia 1863.
Oświęcimski Wicenty, stracony przez Moskali w Choroszczy na Litwie dnia 26. października 1863.
Ostaszewski Władysław, inżynier kolei żelaznej warszawskiej, poległ w bitwie pod Czyżewem d. 13. maja 1863.
Ostrowski, były junkier w wojsku moskiewskiem, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany za udział w powstaniu polskiem w Płocku w r. 1863.
Władysław, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Bolesław, hrabia, umarł w Krzeszowicach dnia 7. kwietnia 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Szklarami.
Andrzej, za ucieczkę z rot aresztanckich w Orle naSyberji, rozstrzelany tamże dnia 14. marca 1864.
Owczarek Franciszek, stracony przez Moskali w Łęczycy dnia 9. listopada 1863.
Owczyński Aleksander, rolnik z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Netrebą r. 1863. K.
Pachulski Jan, 67 letni starzec, zakłuty bagnetami zwycięztwy upojonych Moskali w r. 1863.
Padlewski Zygmunt, kapitan - profesor szkoły artylerji w Petersburgu, w podróży do Francji i Włoch dowiedziawszy się o ruchach w
Polsce, spiesznie powrócił do ojczyzny, gdzie najczynniejszy wziął udział w organizacji powstania. Następnie sformowawszy oddział i
stanąwszy na jego czele, bezprzestannie ścierał się z dziesięćkroć liczniejszym nieprzyjacielem, aż dostawszy się w niewolę, za
wyrokiem sądu wojennego został rozstrzelany w Płocku dnia 15. maja 1863., odrzuciwszy poprzednio wszelkie nęcące propozycje podawane
przez jenerała moskiewskiego, aby się dał użyć za narzędzie złamania powstania. Władysław, obywatel ziemski, oj ciec podciągnięty
pod śledztwo za udział w na Wołyniu, za wyrokiem moskiewski wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia pada 1863.
Paduchowski Ludwik, z pod Suwałk, więziony przez kilka miesięcy przez Prusaków a potem wydany Moskalom, powieszony przez tychże na samej granicy na wiosnę r. 1865.
Pajkowski, dymisjonowany oficer moskiewski, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Gojsku w Płockiem r. 1863.
Palan Wawrzyniec, włościanin z Gorczyna pod Poznaniem, poległ w rozprawie z Moskałami pod Nowąwsią r. 1863.
Pałeczek Franciszek, syn ubogich rodziców z Szczurowy, dobiwszy się do studjów akademickich (w Krakowie na wydziale medycznym),
poległ w utarczce z Moskalami dnia 23. kwietnia 1864. pod Jaworznikiem (Żarkami).
Drugi tego nazwiska słuchacz teologji w Tarnowie, poległ pod Krzykawką dnia 1. maja 1863.
Paluch Franciszek, z Dukli, zginął w utarczce stoczonej pod Komorowem dnia 20. czerwca 1863.
Pareński Franciszek, technik akademii krakowskiej, umarł dnia 23. lipca 1863. z ran odniesionych pod Imbramowicami.
Paśnicki, oficer moskiewski za wyrokiem sądu wojen¬nego rozstrzelany w "Włocławku za dawanie pomocy powstańcom r. 1863. 0.
Pastuszek Tomasz, włościanin z Radomskiego, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Augustowie dnia 23 czerwca 1864.
Paszek Franciszek, wojskowy moskiewski wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Radomiu d. 16. maja 1864.
Patke, były oficer wojsk moskiewskich wziął udział w powstaniu, a dostawszy się w niewolę, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu w maju 1864.
Paliński, naczelnik powiatu Gostyńskiego, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony tamże w roku 1863.
Pawlik Dominik, oberżysta w Borze, za udzielenie ochrony kilku rannym powstańcom skazany na śmierć przez powieszenie , którą odniósł w Siedlcach dnia 6. lutego 1864.
Pawłowicz Bogusław, chorąży artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu polskiem rozstrzelany w Brześciu litewskim dnia 1. sierpnia 1863.
Pawłowski Wicenty i Piotr, polegli w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Ferdynand, poległ pod Kobylanką dnia 8. ma¬ja 1863.
Antoni, uczeń szewski z Poznania, zginął w boju pod Mieczownicą dnia 5. grudnia 1863 K.
Jeszcze jeden tego nazwiska poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Pągowski, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w Kaliskiem w sierpniu r. 1863.
Peretiatkiewicz Adolf, zamordowany pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Peszyński Tytus, w bitwie pod Panasówką dnia 4. września 1863. śmiertelnie raniony i unoszony przez kolegów z placu boju, czując zgon bliski prosił ich, by go zostawili, a sami szli do walki ; jakoż mówiąc „Pod twoją' obronę" wyzionął wzniosłego ducha.
Piaszczyński Maciej, dzierzawca dóbr Cienia pod Opatowem, zamordowany przez Moskali w sierpniu 1863.
Piątkowski Bohdan, poległ w bitwie pod Szycami dnia 2. maja 1863.
Piciński, zginął w powstaniu r. 1863.
Piekarski, z Sącza , umarł w Tarnowie z ran otrzy¬manych w utarczce z Moskalami pod Graczą dnia 20. czerwca 1863.
Piekosiński, doktor medycyny, z oddziału Komorowskiego poległ w bitwie pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
trzeci, umarł z ran odniesionych w utarczce pod Sucholipiem dnia 25. stycznia 18fi4.
Margoński, filolog z Poznańskiego, poległ w walce z Moskalami pod Nowąwsią. r 1863. K.
Marjański, kapitan, poległ w bitwie pod Radęcinem dnia 26. kwietnia 18C3.
Markowski, sierżant kosynierów, poległ w rozprawie z Moskalami pod Iłżą dnia 17. stycznia 1863.
Ksawery, za udział w powstaniu rozstrzelany w Choroszczy na Litwie dnia 2fi. paźdz. 1863.
Marszewski Mateusz, (Szulc) za udział w powstaniu polskiem stracony przez Moskali w Izbicy dnia 25. stycznia 18G4.
Masalski Karol, za udział w powstaniu rozstrzelany w Słonimie na Litwie dnia 1. sierpnia 1863.
Maślak Bazyli, rodem z Sarnek dolnych w Brzeżańskiem, raniony pod Radziwiłowem dnia 1. lipca 1863 , dostał się do niewoli moskiewskej i oddany do szpitalu w Dubnie, a ztamtąd posłany do Krzemieńca, zakończył tam życie.
Matysiewicz, lwowianin, szewc z profesji, były ułan polski w roku 1831., z dwoma synami wziął udział w wyprawie Radziwiłowskiej, w której też utracił życie dnia 1. lipca 1863.
Mażniewski. poległ w utarczce z Moskalami dnia 25. maja 1863.
Merecz, zamordowany przez Moskali w Częstochowie dnia 27. listopada 1863.
Micewicz Ludwik, wachmistrz jazdy powstańczej, w rozprawie pod Dumblewem dnia 11. sierpnia 1863. obskoczony przez Moskali po poddaniu się ścięty przez tychże na placu akcji.
Micewicz Konstanty, za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1864.
Inny tego nazwiska, stracony w Kownie dnia 17. listop. 1864. za udział w organizacji powstania.
Michalski Antoni, poległ w utarczce z Moskalami stoczonej pod Saniami dnia 3. września 1863.
Michelson, za udział w powstaniu rozstrzelany w Radzyniu dnia 18. września 1864. O.
Mićkiewicz Stanisław, adjutant Lenieckiego poległ w bitwie pod Wolą Korytowską w Lubelskiem dnia 9, grudnia 1863.
Miesznikowski Władysław, w powrocie z Syberji umarł z trudów w Aczińsku dnia 14. maja 1865.
Mielęcki Kazimierz, jeden z naj energiczniej szych przewódzcow powstania w Kaliskiem, po licznych utarczkach z przeważaj ącemi silami moskiewskiemi i odniesionych zwycięztwach pod Izbićą, Mieczownicą, Lądkiem, Kaziemierzem i Slezynem, otrzymał ciężką ranę i zmuszony był udać się w Poznańskie w celu leczenia się, gdzie atóli w skutek tej rany umarł w Mamliczu dnia 10. lipca 1863. w 32 roku życia swego, zostawiając rodziców, żonę i trojga dziatek.
Mierzyński Henryk, były oficer szaserów z roku 1831., poległ w potyczce z Moskalami pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863.
Mieszkowski Seweryn, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Inny tego nazwiska poległ w bitwie pod Batorzem dnia 6. sierpnia 1863.
Miketta Władysław , syn właściciela dóbr w Poznań-skiem, poległ pod Biskupicami r. 1863. K.
Mikoński Teofil, za wzięcie udziału w powstaniu stracony na szubienicy w Szczuczynie na Litwie w roku 1864.
Mikucki, za wyrokiem sądu wojennege stracony na szubienicy w Szczuczynie dnia 27. kwietnia 1864. jako winny udziału w powstaniu.
Milewski Franciszek, strzelec leśny powiatu sejneń¬skiego , zasieczony na śmierć rózgami przez setnika dońskiego pułku kozaków dnia 19. grudnia 1863.
Celestyn, z Poznańskiego, umarł z ran otrzyma¬nych d. 26. kwietnia 1863. w bitwie pod Nowąwsią.
Miiaszewski Szymon, wojskowy moskiewski, za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Poniewieżu na Żmudzi dnia 23. listopada 1863.
Miłkowski Feliks, z Gorlic, poległ w walce pod Kobylanką dnia 8. maja 1863.
Miłoczewski, powstaniec skazany na deportację na Sybir, umarł w drodze z trudów r. 1864.
Mirecki, podkomendny Boleskiego, poległ z nim razem w bezprzykładnie nierównej walce z Moskalami pod Poryckiem na Wołyniu dnia 2. listop. 1863.
Młyński, stabsrotmistrz moskiewski, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Nowym Aleklandrowsku (w Bracławiu) na Litwie dnia 9. lipca 1863.
Mojciuszka, zamordowany pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Molenda Stanisław, rodem z Krasiczyna, poległ w powstaniu r. 1863.
Molędziński, krakowianin, poległ w bitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Mondon, porucznik kosynierów, poległ pod Iłżą dnia 17. stycznia 1863.
Monseu Leopold, były oficer austrjacki, za wyro¬kiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu dnia 12. marca 1864.
Morytz Mikołaj, za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Siedlcach dnia 15. czerwca 1863.
Mościcki, poległ w utarczce stoczonej z Moskalami d. 8. września 1863. pod Rydzewem.
Moszyński hr. Emanuel, prawnik akademii krakowskiej , poległ w bitwie pod Miechowem d. 17. lutego 1863.
Mozarowski, padł pod ciosami rozhukanego chłopstwa pod Sołowijówką na Wołyniu d. 10. maja 1863.
Mroczek, porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za mniemany zamiar wywołania powstania nad Wołgą, rozstrzelany w Kazaniu dnia 6. czerwca 1864.
Mroczkowski Mieczysław, były kapitan wojsk austrjackich, w wyprawie Wysockiego na Wołyń, pod Radziwiłowem ranny ciężko, umarł w Brodach dnia 24. lipca 1864.
Mroz Józef, za udział w powstaniu polskiem wyro¬kiem moskiewskiego sądu wojennego skazany na śmierć, odniósł takową przez powieszenie w Ostrowie dnia 4. marca 1864.
Mrozowski, poległ w bitwie pod Batorzem-w Lubelskiem dnia 6. sierpnia 1863.
Mycielski Ludwik, syn Teodora hrabi Mycielskiego z Chociszewic w Poznanskiezn, poległ w jednej z utarczek powstańczych z Moskalami w Lubelskiem r. 1863.
Drugi tego nazwiska, wziąwszy czynny udział w powstaniu, znalazł .śmierć pod Bojanówką dnia 4. listop. 1863., zagrząznąwszy z koniem w trzęsawiskach.
Myller Stanisław, abjurent z Trzemeszna wPoznańskiem, zginął w powstaniu r. 1863.
Mystkowski Ignacy inżynier warszawskiej kolei żelaznej , poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Inny tego nazwiska, poległ w walce z Moskalami pod Małchinią na wiosnę r. 1863.
Nagraba Jan, gospodarz rolnik z Międzylesia, polegj w walce z Moskalami pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Narbutt Ludwig, (syn Teodora znanego dziejopisarza), dymisjonowany porucznik wojsk moskiewskich, stanąwszy jeden z pierwszych na czele powstania litewskiego, zasłynął w krotce zwycięztwy nad Moskalami. Niemogąc zwalczyć go w otwartym boju, pułkownik Timofijew wziął się do podstępu: przekupił leśnika, który kolumnę moskiewską podprowadził pod obóz powstańczy rozłożony w puszczy nad jeziorem
Dubickim. Obskoczony w około, nieustraszony Narburtt na czele garstki swoich rzucił się na Moskali, i niezawodnie byłby sobie utorował drogę przez łańcuch bagnetów, gdyby nie kula, która go ugodziła w nogę, a wkrótce druga przeszywająca pierś jego. Zwłoki oddane rodzinie, pogrzebano z zwłokami kilku towarzyszy w spólnej mogile pod Dubiczem dnia 8. maja 1863.
Nawrocki, zrzucony ze schodów przez podoficera moskiewskiego podczas śledctwa , umarł w szpitalu w Kownie roku 1864.
Neyman Mieczysław, uczeń gimnazjum Poznańskiego, poległ w walce pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863
Neustrup Wacław, filolog z Poznania, zginął w powstaniu r. 1863.
Niczanowski, włościanin z Poznańskiego, poległ w bitwie pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Niedziałkowski za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy r. 1863.
Niemczykiewicz Teofil, ranny pod Wolbromem dnia 6. sierpnia 1863. i zabrany w niewolę, umarł w Miechowie.
Nieszkoć Telesfor, za udział w powstaniu wyrokiem sądu wojennego zkazany na śmicerć, odniósł takową przez rozstrzelanie w Dynaburgu d. 15 marca 1863.
Niewiadomski Juwenal, doktor medycyny zamordowany przez Moskali przy opatrywaniu rannych w Możołowie w r. 1863.
Nikolski, technik, poległ w walce zMoskalawi pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Nieprzecki Tomasz, umarł w Telczu na Morawii dnia 15. września 1864., gdzie był internowany w skutek rany odniesionej w powstaniu.
Nitkoioski Grzegorz, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Wołoszą pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Nikolai Władysław, wojskowy moskiewski za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Wilnie dnia 13. września 1863.
Nowicki, były oficer inżynierji moskiewskiej, uorganizowawszy oddział pod dowództwem Narbutta, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w r. 1683.
Jan, porucznik pod wodzą Chmielińskiego, w rozprawie z Moskalami pod Oksą w październiku 1863., idąc na czele plutonu na bagnety, poległ od kuli nieprzyjacielskiej ugodzony w same serce. Zwłoki pochowano w Włoszczowie.
Inny tego nazwiska, dowódzca oddziału powstańczego w Płockiem, zarąbany przez Moskali w roku 1863.
Franciszek, wyrobnik warszawski, podciągnięty przez sąd wojenny pod śledztwo, stracony w cytadeli dnia 25.lipca 1863.
Nowicki, za wyrokiem sądu wojennego stracony w Kazaniu dnia 14. czerwca 1864.
Nowiński Walenty, umarł w Krakowie r. 1863. z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Pieskową Skałą.
Jan, akademik krakowski, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Nowakowski, stolarz z Świsłoczy pochwycony w domu przez Moskali jakoby wiedzący o obozie powstańców, i czele wojska zawleczony aż pod Prużany, tamże PO odcięciu mu obu rąk został powieszony dnia 14. lipca 1863.
Inny tego nazwiska, czeladnik szewski z Rogoźna w Poznańskiem, poległ w powstaniu r. 1863.
Oberski, kupiec z Poznańskiego, zginął w powstaniu w rok 1863
Obniski, były kapitan wojsk moskiewskich, za wzięty udział w powstaniu pod przybranem nazwiskiem Oksiński, wyrokiem sądu wojennego skazany na śmierć i rozstrzelany w r. 1864.
Oborski, obywatel ziemski, zamordowany przez Moskali w Siedlcach dnia 22.listopada 1863
Obuchowicz Julian, obywatel ziemski z Mińskiego za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiew¬skiego powieszony w Łomży dnia 1. czerwca 1864.
Ochenkowski, akademik z wydziału filozoficznego, poległ w walce z „Moskalami pod'Miechowem d. 17. lutego 1863.
Ofierski, z Poznańskiego, zginął w powstaniu w roku 1863. K.
Ogrodziński Piotr, zamordowany przez Moskali podczas rzezi Miechowa dnia 17. lutego 1863.
0jrzanowski, zamordowany przez naprowadzonych Moskali we dworze Kosymińskiem dnia 18. kwietnia 1863.
Oksiński, obacz Obniski.
Olędzki Antoni, podporucznik moskiewski za udział w powstaniu rozstrzelany w Mińsku dnia 11. kwietnia 1864.
Olszański Romuald, obywatel z Kijowskiego, ojciec 8 ga dzieci w skutek podejrzenia o należenie do spisku , wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Kijowie dnia 29. stycznia 1684.
Jan, obywatel ziemski, pochwycony w drodze przez Moskali, jako uczestnik napadu na Stock lacki, rozstrzelany w lutym 1863.
Aleksander, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Siedlcach 4. marca 1863.
Aleksander, umarł w Gałaczu dnia 15. lipca 1864. z ran odniesionych w walce z Rumunami pod Kastangalią na Mułtanach.
Ołtarzewski Ferdynand, umarł w Krakowie z ran otrzymanych w bitwie pod Pieskową Skałą.
Opąla Jan, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863.
Orlicki Edward, z Tarnowa, poległ pod Radziwiłowem dnia 1. lij^ca 1863.
Orlik, major stracony w Prasnyszczu w r. 1863.
Orłowski Władysław, przewódzca oddziału Gostyńskiego, były kapitan wojsk moskiewskich , poległ w bitwie pod Slezynem dnia 27, września 1863
Konstanty, umarł 26. kwietnia ] 863. w Krakowie z ran otrzymanych pod Szklarami, gdzie go kula na wskroś przeszyła.
Orzechwa, dowódzca kosynierów w oddziale Wawry, w jednej z utarczek ciężko raniony wpadł w niewolę Moskali, w której też w krotce umarł w Suwałkach w roku 1863.
Orzechowski Piotr, burmistrz Miechowa, podczas rzezi i rabunku miasta tego przez Moskali dnia 17. lutego 1863., zamordowany przez rozpasane żołdactwo.
Inny tego nazwiska, poległ w bitwie pod Serejami dnia 21. czerwca 1863.
Orzeszko, zginął pod Borodianką na Ukrainie r. 1863. w otoczeniu przez przeważające siły moskiewskie.
Osakowski, z oddziału Wiszniewskiego, umarł w Włodzimierzu na Wołyniu z ran otrzymanych w utarczce z Moskalami w r. 1863.
Oskierko Michał, lekarz w Mińsku, za należenie do składu organizacji powstania na Litwie, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Mohilewie dnia 29. kwietnia 1863.
Oświęcimski Wicenty, stracony przez Moskali w Choroszczy na Litwie dnia 26. października 1863.
Ostaszewski Władysław, inżynier kolei żelaznej warszawskiej, poległ w bitwie pod Czyżewem d. 13. maja 1863.
Ostrowski, były junkier w wojsku moskiewskiem, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany za udział w powstaniu polskiem w Płocku w r. 1863.
Władysław, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Bolesław, hrabia, umarł w Krzeszowicach dnia 7. kwietnia 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Szklarami.
Andrzej, za ucieczkę z rot aresztanckich w Orle naSyberji, rozstrzelany tamże dnia 14. marca 1864.
Owczarek Franciszek, stracony przez Moskali w Łęczycy dnia 9. listopada 1863.
Owczyński Aleksander, rolnik z Poznańskiego, poległ w utarczce pod Netrebą r. 1863. K.
Pachulski Jan, 67 letni starzec, zakłuty bagnetami zwycięztwy upojonych Moskali w r. 1863.
Padlewski Zygmunt, kapitan - profesor szkoły artylerji w Petersburgu, w podróży do Francji i Włoch dowiedziawszy się o ruchach w
Polsce, spiesznie powrócił do ojczyzny, gdzie najczynniejszy wziął udział w organizacji powstania. Następnie sformowawszy oddział i
stanąwszy na jego czele, bezprzestannie ścierał się z dziesięćkroć liczniejszym nieprzyjacielem, aż dostawszy się w niewolę, za
wyrokiem sądu wojennego został rozstrzelany w Płocku dnia 15. maja 1863., odrzuciwszy poprzednio wszelkie nęcące propozycje podawane
przez jenerała moskiewskiego, aby się dał użyć za narzędzie złamania powstania. Władysław, obywatel ziemski, oj ciec podciągnięty
pod śledztwo za udział w na Wołyniu, za wyrokiem moskiewski wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia pada 1863.
Paduchowski Ludwik, z pod Suwałk, więziony przez kilka miesięcy przez Prusaków a potem wydany Moskalom, powieszony przez tychże na samej granicy na wiosnę r. 1865.
Pajkowski, dymisjonowany oficer moskiewski, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Gojsku w Płockiem r. 1863.
Palan Wawrzyniec, włościanin z Gorczyna pod Poznaniem, poległ w rozprawie z Moskałami pod Nowąwsią r. 1863.
Pałeczek Franciszek, syn ubogich rodziców z Szczurowy, dobiwszy się do studjów akademickich (w Krakowie na wydziale medycznym),
poległ w utarczce z Moskalami dnia 23. kwietnia 1864. pod Jaworznikiem (Żarkami).
Drugi tego nazwiska słuchacz teologji w Tarnowie, poległ pod Krzykawką dnia 1. maja 1863.
Paluch Franciszek, z Dukli, zginął w utarczce stoczonej pod Komorowem dnia 20. czerwca 1863.
Pareński Franciszek, technik akademii krakowskiej, umarł dnia 23. lipca 1863. z ran odniesionych pod Imbramowicami.
Paśnicki, oficer moskiewski za wyrokiem sądu wojen¬nego rozstrzelany w "Włocławku za dawanie pomocy powstańcom r. 1863. 0.
Pastuszek Tomasz, włościanin z Radomskiego, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Augustowie dnia 23 czerwca 1864.
Paszek Franciszek, wojskowy moskiewski wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu polskiem rozstrzelany w Radomiu d. 16. maja 1864.
Patke, były oficer wojsk moskiewskich wziął udział w powstaniu, a dostawszy się w niewolę, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Radomiu w maju 1864.
Paliński, naczelnik powiatu Gostyńskiego, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony tamże w roku 1863.
Pawlik Dominik, oberżysta w Borze, za udzielenie ochrony kilku rannym powstańcom skazany na śmierć przez powieszenie , którą odniósł w Siedlcach dnia 6. lutego 1864.
Pawłowicz Bogusław, chorąży artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu polskiem rozstrzelany w Brześciu litewskim dnia 1. sierpnia 1863.
Pawłowski Wicenty i Piotr, polegli w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Ferdynand, poległ pod Kobylanką dnia 8. ma¬ja 1863.
Antoni, uczeń szewski z Poznania, zginął w boju pod Mieczownicą dnia 5. grudnia 1863 K.
Jeszcze jeden tego nazwiska poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Pągowski, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w Kaliskiem w sierpniu r. 1863.
Peretiatkiewicz Adolf, zamordowany pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Peszyński Tytus, w bitwie pod Panasówką dnia 4. września 1863. śmiertelnie raniony i unoszony przez kolegów z placu boju, czując zgon bliski prosił ich, by go zostawili, a sami szli do walki ; jakoż mówiąc „Pod twoją' obronę" wyzionął wzniosłego ducha.
Piaszczyński Maciej, dzierzawca dóbr Cienia pod Opatowem, zamordowany przez Moskali w sierpniu 1863.
Piątkowski Bohdan, poległ w bitwie pod Szycami dnia 2. maja 1863.
Piciński, zginął w powstaniu r. 1863.
Piekarski, z Sącza , umarł w Tarnowie z ran otrzy¬manych w utarczce z Moskalami pod Graczą dnia 20. czerwca 1863.
Piekosiński, doktor medycyny, z oddziału Komorowskiego poległ w bitwie pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
24.01.2011 10:43
Piekszewicz Heronim, warszawianin, w wyprawie Komorowskiego w utarczce pod Starąwsią raniony w głowę,umarł w Poturzycy d. 19. lutego 1864. K.
Pierzchalski Jan, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 20. lipca 1863.
Pietraszewski Maciej, poległ w utarczce z Moskalami pod Szymborowem w lipcu 1863.
Pietraszkiewicz, kapitan, w odwrocie z utarczki pod Rudnikiem dnia 25.listopada 1863.dogoniony od moskiewskich dragonów we wsi Załężu, porąbany na sztuki.Zwłoki jego pochowano w Koniecpolu.
Pikulski Wojciech, syn nauczyciela z Kraszewic, w odwrocie z potyczki pod Czajkowem w Kaliskiem dnia 27. lutego 1863., trafiony kulą
gdy spadł z konia, ujęty przez Moskali i przywiązany do ogona końskiego,zatratowany na śmierć.
Piotrowiczowa z domu Michalska, będąca przy mężu w obozie, w zażartej walce z Moskalami pod Łodzią dnia 15. lutego 1863., gdzie
powstańcy podczas gotowania obiadu zostali napadnęci, po stracie męża poległego od kuli nieprzyjacielskiej, zginęła toż samo broniąc
się do upadłego rewolwerem. Moskale poznawszy w niej kobietę, jakby w tryumfie jakim topili w jej zwłokach bagnety swoje.
Piotrowski Piotr, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Karol, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Feliks, wyrokiem tego sądu powieszony w Ko- bryniu na Litwie dnia 5. października 1863.
Jerzy, utonął dnia U. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Jeden tego nazwiska zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863.
a jeszcze inny stracony w Warszawie dnia 20. listopada 1863.
Pisanecki, umarł z ran odniesionych pod Piasecznemw roku 1863.
Pisarski, dowódzca jednego z oddziałów na Litwie, poległ w utarczce z Moskalami pod Danieliszkami w roku 1863.
Pisarzowski Adam, poległ w bitwie pod Komorowem dnia 25. kwietnia 1863.
Piwowarski Paweł, poległ w bitwie pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1863.stoczonej zlicznym zastępem armii rumuńskiej.
Plater Leon, hrabia, 201etni młodzieniec na zarzut, jakoby na czele powstańców miał zabrać transport broni i amunicji prowadzony
przez Moskali, porwany i osadzony w cytadeli, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Dynaburgu w Inflantach dnia 8. czerwca 1863.
Przytomność umysłu i śmiałość w ostatniej chwili życia, ściągnęły na się podziwienie nawet jego siepaczów.
Pleszyński Ignacy, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863
Pluciński Leopold, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 33. maja 1863.
Plachecki Antoni, z Poznańskiego, umarł w lazarecie w Strzelnie z ran odniesionych w powstaniu roku 1863.
Plawiński, rolnik z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem r. 1863.
Pluciński, poległ w walce z Moskalami stoczonej pod Małchinią na wiosnę r. 1863.
Pobóg Władysław, wychodźca litewski wydany władzom moskiewskim, za branie udziału wpowstniu rozstrzelany r. 1864.
Podbielski, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Podczaski Mieczysław, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Podgórski Aleksander,z Tarnopolskiego poległ w walce pod Tyszowcami dnia 18. maja 1863.
Podhorodeński Stanisław, z Sambora, poległ w utarczce z Moskalami pod Skromowską Wolą dnia 17. stycznia 1864.
Podsiadłowoski Walenty, krakowianin, umarł w sierpniu 1863. z rany odniesionej w bitwie pod Imbramowicami.
Poleski, z Poznańskiego, poległ w rozprawie z Moskalami pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863. K.
Polkowski Franciszek, za wyrokiem mosk. sądu wojennego stracony na szubienicy w Szadku w Sieradzkiem r. 1863.
Połtowidcz,zginął pod Borodianką na Ukrainie w r. 1863. w otoczeniu przez przeważające siły moskiewskie.
Ponda., wieśniak, ujęty w gminie Ochota pod Warszawą, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 26. lutego 1864
Poniewieski Feliks, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Poniński Karol, książę, w walce powstańczej wstąpił jako szeregowy, gdzie przeniósłszy się z oddziału Wróblewskiego do oddziału
Ponińskiego, został posunięty na podporucznika kawalerji. W bitwie pod Uścimowem, po kilkogodzinnej rycerskiej walce ranny ciężko w twarz, umarł dnia 23. grudnia w szpitalu w Milanowie.
Poniński Józef, syn Henryka właściciela Komornik w Poznańskiem, wyświęcony w Warszawie na kapłaństwo, poległ w utarczce pod Mieczownicą w roku 1863.
Popowski, oficer, poległ w bitwie stoczonej dnia 21. października 1863. pod Jurkowcami.
Parczewski Franciszek, dowódzca oddziału kaliskiego, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w sierpniu 1863.
Potebnia, zginął w walce z Moskalami pod Skałą w roku 1863.
Potocki Wiktor, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 30. lipca 1863.
Powidzki, poległ w utarczce z Moskalami pod Racięcinem dnia 26. kwietnia 1863.
Pragłowski, student z Tarnowa, poległ pod Komarowem dnia 20. czerwca 1863.
Pramyski, poległ w smutnej rozprawie pod Miechowem dnia i 7. lutego 1863.
Prąckiejtys Jerzy, włościanin litewski, za udział w po-wstaniu polskiem powieszony wSzawlach dnia 20. lutego 1864.
Prewot, poległ pod Salichą na Wołyniu w maju 1863.
Pręźyna, wyrokiem mosk. sądu wojennego powieszony w Janowie dnia 6. czerwca 1864.
Proniewicz Zygmunt, szlachcic gubernii kowieńskiej, wyrokiem mosk. sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864,
Prackiejtus Jerzy, włościanin litewski za udział w powstaniu polskiem, stracony przez Moskali w Szawlach na Żmudzi dnia 3. marca 1864.
Przedpełski Julian, umarł w Krakowie z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Inny tego nazwiska zginął w rozprawie pod Sołowijówką pod Berdyczowem 10. maja i 863.
Przedwojewski Wicenty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w grudniu 1863.
Przemyski Władysław, były oficer austrjacki wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ pod Starym Zamościem dnia 13. stycznia 1864.
Przedrzemirski, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Ludwik, poległ w bitwie pod Tuczampami dnia 19. maja 863.
Przybycien Hipolit, rodem z Gorlic, uczeń szkół tarnowskich, odznaczywszy się podczas szturmu Moskali na budynki jurkowieckie, i śmiertelnie raniony, zakończył życie w szpitalu w Klimuntowie dnia 20. listopada 1863.
Przybyłowicz Jan, dowódzca nowo tworzącego się oddziału, popadłszy przez zdradę kolonisty w niewolę moskiewską, powieszony w Częstochowie dnia 29. lutego 1864.
Przybyłowski, kapelan oddziału Topora, poległ podczas utarczki pod Opatowem d. 6. marca i 864.
Przykorski, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Górą dnia 20. czerwca 1863.
Przyłęcki, Galicjanin, po udaremnionym powstaniu wyszedłszy za granicę, wstąpił do gwardji sułtanskiej, gdzie jako wzorowy żołnierz umarł w Konstantynopolu na cholerę w r. 1865.
Przytyka. Bolesław, sierżant strzelców poległ pod Korytnicą dnia 12. czerwca 1863.
Psarski Władysław, 161etni młodzieniec z Wielkiego księztwa Poznańskiego, odznaczywszy się w kilku ważniejszych bitwach, poległ pod Jurkowcami dnia 21. październia 1863.
Puchaczewski Konstanty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 14. listopada 1863.
Puchalski, oficer z oddziału wołyńskiego, poległ "W obronie placówki na moście pod Miropolem dnia 15. maja 1863.
Pulitowski, poległ w bitwie pod Szycami dnia 7. maja 1863.
Puławski Czesław, właściciel Grymiszowa zabrany przez przechodzących Moskali i wywleczony w pole, tamże zamordowany srodze 13 pchnięciami bagnetów, dnia 2. czerwca 1863
Inny tego nazwiska, obywatel ziemski dziedzic dóbr Pułazia w Lubelskiem, starzec 80 letni zaaresztowany przez władze moskiewskie i
odstawiony do Bielska, tamże podczas indygacji zakatowany na śmierć w r. 1863.
Pusłowski Adam, akademik krakowski za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Nowogrodku dnia lipca 1863.
Puzia Marcin, umarł w Krakowie dnia 24. marca 1863. z ran zadanych mu od Moskali przy przekroczeniu granicy austryackiej.
Pyszyński, poległ w smutnej rozprawie pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Racławski Stanisław, utonął przy lądowaniu pod Kłajpedą dnia 11. czerwca I 863.
Raczkowski Teofil, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Włocławku dnia 6, stycznia 1864.
Inny tego nazwiska, duchowny katolicki rozstrzelany przez Moskali w Słonimie na Litwie r. 1863.
Raczyński Tymoteusz, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Radoński Stanisław, syn Józefa dziedzica dóbr Rudnicza w Poznańskiem, poległ pod Miechowem dnia 17.lutego 1863.
Radowicki Adolf, dziedzic dóbr Dziatkowiec na Litwie, poległ w walce z Moskalami na Ostrowach pod Kobryniem dnia 21. maja 1863.
Radowicz Romuald, z Jarocina w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem r. 1863 K.
Radziejowski, naczelnik powiatu Łodzkiego, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany dnia 16. lutego 1864.
Radzikowski, były urzędnik, wyrokiem sądu wojennego stracony w Radzyniu na Podlasiu dnia 31. grudnia 1863.
Radziszewski Piotr, poległ pod Długim Kątem na Litwie r. 1863.
Rajek Mikołaj, włościanin z Radomskiego, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Słupcy dnia 9. czerwca 1864.
Rajewski, duchowny katolicki , za wyrokiem moskiew-skiego sądu wojennego rozstrzelany w Kownie w roku 1865.
Rakowski Zygmunt, uczeń uniwersytetu kijowskiego, pojmany po potyczce pod Bułhajami, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 21. listopada 1863.
Rakowski Jerzy,chorąży moskiewski pułku Udymow-skiego, za wzięcie udziału w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w r. 1863,
Inny tego nazwiska obywatel ziemski z Podola, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ratkowski Ignacy, poległ w utarczce pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Ratowski Stanisław, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ wbitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Ratyński, poległ w utarczce z Moskalami pod Władyką dnia 28. maja 1863.
Inny tego nazwiska, za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony przez Moskali w Dłoczewie dnia 8. maja 1864.
Rawicz, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Siedlcach dnia 21. listopada 1863.
Reman Feliks,, słuchacz wydziału prawniczego w Krakowie, umarł z ran odniesionych w rozprawie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Remiszewski Walery, dowódzca oddziału poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Resler Ferdynand, technikakademilwowskiej rodem z Podkamienia w Brzeżańskiem, poległ w bitwie pod Kobylanką dnia 8. maja 1863.
Rewkowski Józef i Aleksander, bracia rodzeni stanu rzemieślniczego, z rozkazu Murawiewa powieszeni bez sądu w Wilnie dnia 17.
sierpnia 1863. — posądzeni o wiedzę zamachu na gub: marszałka Domejkę.
Ridel ranciszek, z Sambora, raniony wbitwie pod Panasówką, umarł w Kraśniku, dokąd był z placu boju sprowadzony.
Rodziewicz Ksawery, poległ w utarczce z Moskalami pod Paczkowskim Ostrowem dnia 9. sierpnia 1S63.
Inny tego nazwiska, poległ w walce z Moskalami dnia 24. maja 1863. zasłaniając odwrót powstańców litewskich z pod Władyki.
Rogowski Jan, obywatel ziemski, za wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Choroszczy na Litwie dnia 26. października 1863.
Rotter, rotmistrz ułanów, poległ 3. września 1863. w bitwie pod Panasówką w Lubelskiem.
Romanowski Mieczysław, jeden ze znakomitszych naszych poetów, na odgłos powstania pierwszy zamienił pióro na pałasz, i stawiwszy się
pod rozkazy Lelewela, z zapałem pełnił obowiązki adjutanta. Krótki atoli był zawód wojenny młodego żołnierza poety; w potyczce z
dziczą moskiewską pod Józefowem dnia 24. kwietnia 1863. poległ na polu walki, gdzie zwłoki jego doznały jeszcze zwierzęcego pastwienia się nad niemi.
Inny tego nazwiska, żołnierz z oddziału Ryęhlewskiego,zamordowany przez Moskali po poddaniu ąię pod Dumblewem dnia 11. sierpnia 1863.
Romer Władysław, hr, akademik krakowski, poległ pod Krzykawką pierwszych dni maja 1863.
Romiszowski Adam, adjutant Wierzbickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Polichną w Lubelskiem dnia 18. lipca 1863.
Ropelewski, akademik warszawski, porucznik wojsk powstańczych, umarł w skutek rany odebranej w bitwie pod Oksą w październiku 1863. w szpitalu w Żarkach, wytrwawszy trzy amputacje nogi.
Rosentowski, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Brześciu litewskim w sierpniu I863.
Rowicki Tomasz, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Rozner, z Tarnowa, poległ w bitwie pod Batorzem dnia 0. września 1863.
Rubczewski Paweł, poległ wbitwie pod Częstoborowicami dnia 30 lipca 1863.
Rudecki, gospodarz rolnik z Przezdziatki, poległ w boju z Moskalami pod Żyzynem dnia 8. sier¬pnia 1863.
Rudnicki, stabskapitan moskiewski za wyrokiem sądu wojennego za zamiar wzięcia udziału w powstaniu polskiem, stracony w Kijowie r. 1864.
Rudowski, kapitan, pojmany przez Moskali i stracony przez tychże w Kielcach r. 1864.
Rudzki Karol, pośrednik mirowy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 6. października 1864.
Jan, zginął pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Inny tego nazwiska, pisarz prowentowy w Magnuszewie, zamordowany tamże przez rabujących Moskali dnia 10. sierpnia 1863.
Rulikowski Józef, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Korytnicą dnia 28. lipca 1863.
Rusocki Romuald, zabity przez pierzchających z potyczki Moskali pod Wierzchosławicami dnia 31. grudnia 1863.
Rutkowski Jan. urzędnik, poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Szczuczynie w Augustowskiem dnia 27. kwietnia 1864.
Inny tego nazwiska, stary żołnierz z r. 1831., dzierzawca dóbr Grlanowa, zastrzelony przez Moskali przy napadzie dworu tamże w sierpniu 1863.
Rozwadowski Tadeusz, poległ pod Starą wsią dnia 19. maja 1863.
Rybeń Jerzy, włościanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Radomiu r. 1864.
Rychfer, z oddziału Waligórskiego poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Rydecki Wacław, porucznik kosynierów poległ w walce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Rylski E., student szkół tarnowskich, poległ pod Jurkowicami dnia 21. października 1863.
Rynarzewski, major, w bitwie pod Żelazną dnia 6. listopada 1863. raniony śmiertelnie.
Rząśnicki Ryszard, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu , poległ pod Seceminem dnia 27. lipca 1863.
Rzempołowski, poległ w bitwie pod Rydzewem dnia 5. maja 1863.
Rzepecki Walerjan, uczeń gimnazjalny, poległ w bitwie z Moskalami pod Batorzem dnia 6. wrześ. 1863.
Rzeźniewski Hipolit, kupczyk z Poznania, zginął w powstaniu na Litwie r. 1863.
Sadkowski, z oddziału Kononowicza , wyrokiem sądu mosk. rozstrzelany w Warcie d. 4. czerwca 1863.
Sadowki Julian, były żołnierz moskiewski, za przejście do obozu powstańczego rozstrzelany w Kaliszu dnia 11. lutego 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Pierzchalski Jan, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 20. lipca 1863.
Pietraszewski Maciej, poległ w utarczce z Moskalami pod Szymborowem w lipcu 1863.
Pietraszkiewicz, kapitan, w odwrocie z utarczki pod Rudnikiem dnia 25.listopada 1863.dogoniony od moskiewskich dragonów we wsi Załężu, porąbany na sztuki.Zwłoki jego pochowano w Koniecpolu.
Pikulski Wojciech, syn nauczyciela z Kraszewic, w odwrocie z potyczki pod Czajkowem w Kaliskiem dnia 27. lutego 1863., trafiony kulą
gdy spadł z konia, ujęty przez Moskali i przywiązany do ogona końskiego,zatratowany na śmierć.
Piotrowiczowa z domu Michalska, będąca przy mężu w obozie, w zażartej walce z Moskalami pod Łodzią dnia 15. lutego 1863., gdzie
powstańcy podczas gotowania obiadu zostali napadnęci, po stracie męża poległego od kuli nieprzyjacielskiej, zginęła toż samo broniąc
się do upadłego rewolwerem. Moskale poznawszy w niej kobietę, jakby w tryumfie jakim topili w jej zwłokach bagnety swoje.
Piotrowski Piotr, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Karol, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Feliks, wyrokiem tego sądu powieszony w Ko- bryniu na Litwie dnia 5. października 1863.
Jerzy, utonął dnia U. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Jeden tego nazwiska zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863.
a jeszcze inny stracony w Warszawie dnia 20. listopada 1863.
Pisanecki, umarł z ran odniesionych pod Piasecznemw roku 1863.
Pisarski, dowódzca jednego z oddziałów na Litwie, poległ w utarczce z Moskalami pod Danieliszkami w roku 1863.
Pisarzowski Adam, poległ w bitwie pod Komorowem dnia 25. kwietnia 1863.
Piwowarski Paweł, poległ w bitwie pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1863.stoczonej zlicznym zastępem armii rumuńskiej.
Plater Leon, hrabia, 201etni młodzieniec na zarzut, jakoby na czele powstańców miał zabrać transport broni i amunicji prowadzony
przez Moskali, porwany i osadzony w cytadeli, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Dynaburgu w Inflantach dnia 8. czerwca 1863.
Przytomność umysłu i śmiałość w ostatniej chwili życia, ściągnęły na się podziwienie nawet jego siepaczów.
Pleszyński Ignacy, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863
Pluciński Leopold, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 33. maja 1863.
Plachecki Antoni, z Poznańskiego, umarł w lazarecie w Strzelnie z ran odniesionych w powstaniu roku 1863.
Plawiński, rolnik z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem r. 1863.
Pluciński, poległ w walce z Moskalami stoczonej pod Małchinią na wiosnę r. 1863.
Pobóg Władysław, wychodźca litewski wydany władzom moskiewskim, za branie udziału wpowstniu rozstrzelany r. 1864.
Podbielski, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Podczaski Mieczysław, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Podgórski Aleksander,z Tarnopolskiego poległ w walce pod Tyszowcami dnia 18. maja 1863.
Podhorodeński Stanisław, z Sambora, poległ w utarczce z Moskalami pod Skromowską Wolą dnia 17. stycznia 1864.
Podsiadłowoski Walenty, krakowianin, umarł w sierpniu 1863. z rany odniesionej w bitwie pod Imbramowicami.
Poleski, z Poznańskiego, poległ w rozprawie z Moskalami pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863. K.
Polkowski Franciszek, za wyrokiem mosk. sądu wojennego stracony na szubienicy w Szadku w Sieradzkiem r. 1863.
Połtowidcz,zginął pod Borodianką na Ukrainie w r. 1863. w otoczeniu przez przeważające siły moskiewskie.
Ponda., wieśniak, ujęty w gminie Ochota pod Warszawą, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 26. lutego 1864
Poniewieski Feliks, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Poniński Karol, książę, w walce powstańczej wstąpił jako szeregowy, gdzie przeniósłszy się z oddziału Wróblewskiego do oddziału
Ponińskiego, został posunięty na podporucznika kawalerji. W bitwie pod Uścimowem, po kilkogodzinnej rycerskiej walce ranny ciężko w twarz, umarł dnia 23. grudnia w szpitalu w Milanowie.
Poniński Józef, syn Henryka właściciela Komornik w Poznańskiem, wyświęcony w Warszawie na kapłaństwo, poległ w utarczce pod Mieczownicą w roku 1863.
Popowski, oficer, poległ w bitwie stoczonej dnia 21. października 1863. pod Jurkowcami.
Parczewski Franciszek, dowódzca oddziału kaliskiego, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w sierpniu 1863.
Potebnia, zginął w walce z Moskalami pod Skałą w roku 1863.
Potocki Wiktor, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 30. lipca 1863.
Powidzki, poległ w utarczce z Moskalami pod Racięcinem dnia 26. kwietnia 1863.
Pragłowski, student z Tarnowa, poległ pod Komarowem dnia 20. czerwca 1863.
Pramyski, poległ w smutnej rozprawie pod Miechowem dnia i 7. lutego 1863.
Prąckiejtys Jerzy, włościanin litewski, za udział w po-wstaniu polskiem powieszony wSzawlach dnia 20. lutego 1864.
Prewot, poległ pod Salichą na Wołyniu w maju 1863.
Pręźyna, wyrokiem mosk. sądu wojennego powieszony w Janowie dnia 6. czerwca 1864.
Proniewicz Zygmunt, szlachcic gubernii kowieńskiej, wyrokiem mosk. sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864,
Prackiejtus Jerzy, włościanin litewski za udział w powstaniu polskiem, stracony przez Moskali w Szawlach na Żmudzi dnia 3. marca 1864.
Przedpełski Julian, umarł w Krakowie z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Inny tego nazwiska zginął w rozprawie pod Sołowijówką pod Berdyczowem 10. maja i 863.
Przedwojewski Wicenty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w grudniu 1863.
Przemyski Władysław, były oficer austrjacki wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ pod Starym Zamościem dnia 13. stycznia 1864.
Przedrzemirski, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Ludwik, poległ w bitwie pod Tuczampami dnia 19. maja 863.
Przybycien Hipolit, rodem z Gorlic, uczeń szkół tarnowskich, odznaczywszy się podczas szturmu Moskali na budynki jurkowieckie, i śmiertelnie raniony, zakończył życie w szpitalu w Klimuntowie dnia 20. listopada 1863.
Przybyłowicz Jan, dowódzca nowo tworzącego się oddziału, popadłszy przez zdradę kolonisty w niewolę moskiewską, powieszony w Częstochowie dnia 29. lutego 1864.
Przybyłowski, kapelan oddziału Topora, poległ podczas utarczki pod Opatowem d. 6. marca i 864.
Przykorski, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Górą dnia 20. czerwca 1863.
Przyłęcki, Galicjanin, po udaremnionym powstaniu wyszedłszy za granicę, wstąpił do gwardji sułtanskiej, gdzie jako wzorowy żołnierz umarł w Konstantynopolu na cholerę w r. 1865.
Przytyka. Bolesław, sierżant strzelców poległ pod Korytnicą dnia 12. czerwca 1863.
Psarski Władysław, 161etni młodzieniec z Wielkiego księztwa Poznańskiego, odznaczywszy się w kilku ważniejszych bitwach, poległ pod Jurkowcami dnia 21. październia 1863.
Puchaczewski Konstanty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 14. listopada 1863.
Puchalski, oficer z oddziału wołyńskiego, poległ "W obronie placówki na moście pod Miropolem dnia 15. maja 1863.
Pulitowski, poległ w bitwie pod Szycami dnia 7. maja 1863.
Puławski Czesław, właściciel Grymiszowa zabrany przez przechodzących Moskali i wywleczony w pole, tamże zamordowany srodze 13 pchnięciami bagnetów, dnia 2. czerwca 1863
Inny tego nazwiska, obywatel ziemski dziedzic dóbr Pułazia w Lubelskiem, starzec 80 letni zaaresztowany przez władze moskiewskie i
odstawiony do Bielska, tamże podczas indygacji zakatowany na śmierć w r. 1863.
Pusłowski Adam, akademik krakowski za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Nowogrodku dnia lipca 1863.
Puzia Marcin, umarł w Krakowie dnia 24. marca 1863. z ran zadanych mu od Moskali przy przekroczeniu granicy austryackiej.
Pyszyński, poległ w smutnej rozprawie pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Racławski Stanisław, utonął przy lądowaniu pod Kłajpedą dnia 11. czerwca I 863.
Raczkowski Teofil, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Włocławku dnia 6, stycznia 1864.
Inny tego nazwiska, duchowny katolicki rozstrzelany przez Moskali w Słonimie na Litwie r. 1863.
Raczyński Tymoteusz, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Radoński Stanisław, syn Józefa dziedzica dóbr Rudnicza w Poznańskiem, poległ pod Miechowem dnia 17.lutego 1863.
Radowicki Adolf, dziedzic dóbr Dziatkowiec na Litwie, poległ w walce z Moskalami na Ostrowach pod Kobryniem dnia 21. maja 1863.
Radowicz Romuald, z Jarocina w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem r. 1863 K.
Radziejowski, naczelnik powiatu Łodzkiego, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany dnia 16. lutego 1864.
Radzikowski, były urzędnik, wyrokiem sądu wojennego stracony w Radzyniu na Podlasiu dnia 31. grudnia 1863.
Radziszewski Piotr, poległ pod Długim Kątem na Litwie r. 1863.
Rajek Mikołaj, włościanin z Radomskiego, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Słupcy dnia 9. czerwca 1864.
Rajewski, duchowny katolicki , za wyrokiem moskiew-skiego sądu wojennego rozstrzelany w Kownie w roku 1865.
Rakowski Zygmunt, uczeń uniwersytetu kijowskiego, pojmany po potyczce pod Bułhajami, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 21. listopada 1863.
Rakowski Jerzy,chorąży moskiewski pułku Udymow-skiego, za wzięcie udziału w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w r. 1863,
Inny tego nazwiska obywatel ziemski z Podola, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ratkowski Ignacy, poległ w utarczce pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Ratowski Stanisław, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ wbitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Ratyński, poległ w utarczce z Moskalami pod Władyką dnia 28. maja 1863.
Inny tego nazwiska, za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony przez Moskali w Dłoczewie dnia 8. maja 1864.
Rawicz, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Siedlcach dnia 21. listopada 1863.
Reman Feliks,, słuchacz wydziału prawniczego w Krakowie, umarł z ran odniesionych w rozprawie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Remiszewski Walery, dowódzca oddziału poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Resler Ferdynand, technikakademilwowskiej rodem z Podkamienia w Brzeżańskiem, poległ w bitwie pod Kobylanką dnia 8. maja 1863.
Rewkowski Józef i Aleksander, bracia rodzeni stanu rzemieślniczego, z rozkazu Murawiewa powieszeni bez sądu w Wilnie dnia 17.
sierpnia 1863. — posądzeni o wiedzę zamachu na gub: marszałka Domejkę.
Ridel ranciszek, z Sambora, raniony wbitwie pod Panasówką, umarł w Kraśniku, dokąd był z placu boju sprowadzony.
Rodziewicz Ksawery, poległ w utarczce z Moskalami pod Paczkowskim Ostrowem dnia 9. sierpnia 1S63.
Inny tego nazwiska, poległ w walce z Moskalami dnia 24. maja 1863. zasłaniając odwrót powstańców litewskich z pod Władyki.
Rogowski Jan, obywatel ziemski, za wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Choroszczy na Litwie dnia 26. października 1863.
Rotter, rotmistrz ułanów, poległ 3. września 1863. w bitwie pod Panasówką w Lubelskiem.
Romanowski Mieczysław, jeden ze znakomitszych naszych poetów, na odgłos powstania pierwszy zamienił pióro na pałasz, i stawiwszy się
pod rozkazy Lelewela, z zapałem pełnił obowiązki adjutanta. Krótki atoli był zawód wojenny młodego żołnierza poety; w potyczce z
dziczą moskiewską pod Józefowem dnia 24. kwietnia 1863. poległ na polu walki, gdzie zwłoki jego doznały jeszcze zwierzęcego pastwienia się nad niemi.
Inny tego nazwiska, żołnierz z oddziału Ryęhlewskiego,zamordowany przez Moskali po poddaniu ąię pod Dumblewem dnia 11. sierpnia 1863.
Romer Władysław, hr, akademik krakowski, poległ pod Krzykawką pierwszych dni maja 1863.
Romiszowski Adam, adjutant Wierzbickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Polichną w Lubelskiem dnia 18. lipca 1863.
Ropelewski, akademik warszawski, porucznik wojsk powstańczych, umarł w skutek rany odebranej w bitwie pod Oksą w październiku 1863. w szpitalu w Żarkach, wytrwawszy trzy amputacje nogi.
Rosentowski, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Brześciu litewskim w sierpniu I863.
Rowicki Tomasz, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Rozner, z Tarnowa, poległ w bitwie pod Batorzem dnia 0. września 1863.
Rubczewski Paweł, poległ wbitwie pod Częstoborowicami dnia 30 lipca 1863.
Rudecki, gospodarz rolnik z Przezdziatki, poległ w boju z Moskalami pod Żyzynem dnia 8. sier¬pnia 1863.
Rudnicki, stabskapitan moskiewski za wyrokiem sądu wojennego za zamiar wzięcia udziału w powstaniu polskiem, stracony w Kijowie r. 1864.
Rudowski, kapitan, pojmany przez Moskali i stracony przez tychże w Kielcach r. 1864.
Rudzki Karol, pośrednik mirowy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 6. października 1864.
Jan, zginął pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Inny tego nazwiska, pisarz prowentowy w Magnuszewie, zamordowany tamże przez rabujących Moskali dnia 10. sierpnia 1863.
Rulikowski Józef, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Korytnicą dnia 28. lipca 1863.
Rusocki Romuald, zabity przez pierzchających z potyczki Moskali pod Wierzchosławicami dnia 31. grudnia 1863.
Rutkowski Jan. urzędnik, poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Szczuczynie w Augustowskiem dnia 27. kwietnia 1864.
Inny tego nazwiska, stary żołnierz z r. 1831., dzierzawca dóbr Grlanowa, zastrzelony przez Moskali przy napadzie dworu tamże w sierpniu 1863.
Rozwadowski Tadeusz, poległ pod Starą wsią dnia 19. maja 1863.
Rybeń Jerzy, włościanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Radomiu r. 1864.
Rychfer, z oddziału Waligórskiego poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Rydecki Wacław, porucznik kosynierów poległ w walce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Rylski E., student szkół tarnowskich, poległ pod Jurkowicami dnia 21. października 1863.
Rynarzewski, major, w bitwie pod Żelazną dnia 6. listopada 1863. raniony śmiertelnie.
Rząśnicki Ryszard, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu , poległ pod Seceminem dnia 27. lipca 1863.
Rzempołowski, poległ w bitwie pod Rydzewem dnia 5. maja 1863.
Rzepecki Walerjan, uczeń gimnazjalny, poległ w bitwie z Moskalami pod Batorzem dnia 6. wrześ. 1863.
Rzeźniewski Hipolit, kupczyk z Poznania, zginął w powstaniu na Litwie r. 1863.
Sadkowski, z oddziału Kononowicza , wyrokiem sądu mosk. rozstrzelany w Warcie d. 4. czerwca 1863.
Sadowki Julian, były żołnierz moskiewski, za przejście do obozu powstańczego rozstrzelany w Kaliszu dnia 11. lutego 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
24.01.2011 10:54
Piekszewicz Heronim, warszawianin, w wyprawie Komorowskiego w utarczce pod Starąwsią raniony w głowę,umarł w Poturzycy d. 19. lutego 1864.
Pierzchalski Jan, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 20. lipca 1863.
Pietraszewski Maciej, poległ w utarczce z Moskalami pod Szymborowem w lipcu 1863.
Pietraszkiewicz, kapitan, w odwrocie z utarczki pod Rudnikiem dnia 25.listopada 1863.dogoniony od moskiewskich dragonów we wsi Załężu, porąbany na sztuki.Zwłoki jego pochowano w Koniecpolu.
Pikulski Wojciech, syn nauczyciela z Kraszewic, w odwrocie z potyczki pod Czajkowem w Kaliskiem dnia 27. lutego 1863., trafiony kulą
gdy spadł z konia, ujęty przez Moskali i przywiązany do ogona końskiego,zatratowany na śmierć.
Piotrowiczowa z domu Michalska, będąca przy mężu w obozie, w zażartej walce z Moskalami pod Łodzią dnia 15. lutego 1863., gdzie
powstańcy podczas gotowania obiadu zostali napadnęci, po stracie męża poległego od kuli nieprzyjacielskiej, zginęła toż samo broniąc
się do upadłego rewolwerem. Moskale poznawszy w niej kobietę, jakby w tryumfie jakim topili w jej zwłokach bagnety swoje.
Piotrowski Piotr, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Karol, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Feliks, wyrokiem tego sądu powieszony w Ko- bryniu na Litwie dnia 5. października 1863.
Jerzy, utonął dnia U. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Jeden tego nazwiska zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863.
a jeszcze inny stracony w Warszawie dnia 20. listopada 1863.
Pisanecki, umarł z ran odniesionych pod Piasecznemw roku 1863.
Pisarski, dowódzca jednego z oddziałów na Litwie, poległ w utarczce z Moskalami pod Danieliszkami w roku 1863.
Pisarzowski Adam, poległ w bitwie pod Komorowem dnia 25. kwietnia 1863.
Piwowarski Paweł, poległ w bitwie pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1863.stoczonej zlicznym zastępem armii rumuńskiej.
Plater Leon, hrabia, 201etni młodzieniec na zarzut, jakoby na czele powstańców miał zabrać transport broni i amunicji prowadzony
przez Moskali, porwany i osadzony w cytadeli, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Dynaburgu w Inflantach dnia 8. czerwca 1863.
Przytomność umysłu i śmiałość w ostatniej chwili życia, ściągnęły na się podziwienie nawet jego siepaczów.
Pleszyński Ignacy, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863
Pluciński Leopold, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 33. maja 1863.
Plachecki Antoni, z Poznańskiego, umarł w lazarecie w Strzelnie z ran odniesionych w powstaniu roku 1863.
Plawiński, rolnik z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem r. 1863.
Pluciński, poległ w walce z Moskalami stoczonej pod Małchinią na wiosnę r. 1863.
Pobóg Władysław, wychodźca litewski wydany władzom moskiewskim, za branie udziału wpowstniu rozstrzelany r. 1864.
Podbielski, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Podczaski Mieczysław, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Podgórski Aleksander,z Tarnopolskiego poległ w walce pod Tyszowcami dnia 18. maja 1863.
Podhorodeński Stanisław, z Sambora, poległ w utarczce z Moskalami pod Skromowską Wolą dnia 17. stycznia 1864.
Podsiadłowoski Walenty, krakowianin, umarł w sierpniu 1863. z rany odniesionej w bitwie pod Imbramowicami.
Poleski, z Poznańskiego, poległ w rozprawie z Moskalami pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Polkowski Franciszek, za wyrokiem mosk. sądu wojennego stracony na szubienicy w Szadku w Sieradzkiem r. 1863.
Połtowidcz,zginął pod Borodianką na Ukrainie w r. 1863. w otoczeniu przez przeważające siły moskiewskie.
Ponda., wieśniak, ujęty w gminie Ochota pod Warszawą, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 26. lutego 1864
Poniewieski Feliks, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Poniński Karol, książę, w walce powstańczej wstąpił jako szeregowy, gdzie przeniósłszy się z oddziału Wróblewskiego do oddziału
Ponińskiego, został posunięty na podporucznika kawalerji. W bitwie pod Uścimowem, po kilkogodzinnej rycerskiej walce ranny ciężko w twarz, umarł dnia 23. grudnia w szpitalu w Milanowie.
Poniński Józef, syn Henryka właściciela Komornik w Poznańskiem, wyświęcony w Warszawie na kapłaństwo, poległ w utarczce pod Mieczownicą w roku 1863.
Popowski, oficer, poległ w bitwie stoczonej dnia 21. października 1863. pod Jurkowcami.
Parczewski Franciszek, dowódzca oddziału kaliskiego, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w sierpniu 1863.
Potebnia, zginął w walce z Moskalami pod Skałą w roku 1863.
Potocki Wiktor, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 30. lipca 1863.
Powidzki, poległ w utarczce z Moskalami pod Racięcinem dnia 26. kwietnia 1863.
Pragłowski, student z Tarnowa, poległ pod Komarowem dnia 20. czerwca 1863.
Pramyski, poległ w smutnej rozprawie pod Miechowem dnia i 7. lutego 1863.
Prąckiejtys Jerzy, włościanin litewski, za udział w po-wstaniu polskiem powieszony wSzawlach dnia 20. lutego 1864.
Prewot, poległ pod Salichą na Wołyniu w maju 1863.
Pręźyna, wyrokiem mosk. sądu wojennego powieszony w Janowie dnia 6. czerwca 1864.
Proniewicz Zygmunt, szlachcic gubernii kowieńskiej, wyrokiem mosk. sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864,
Prackiejtus Jerzy, włościanin litewski za udział w powstaniu polskiem, stracony przez Moskali w Szawlach na Żmudzi dnia 3. marca 1864.
Przedpełski Julian, umarł w Krakowie z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Inny tego nazwiska zginął w rozprawie pod Sołowijówką pod Berdyczowem 10. maja i 863.
Przedwojewski Wicenty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w grudniu 1863.
Przemyski Władysław, były oficer austrjacki wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ pod Starym Zamościem dnia 13. stycznia 1864.
Przedrzemirski, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Ludwik, poległ w bitwie pod Tuczampami dnia 19. maja 863.
Przybycien Hipolit, rodem z Gorlic, uczeń szkół tarnowskich, odznaczywszy się podczas szturmu Moskali na budynki jurkowieckie, i śmiertelnie raniony, zakończył życie w szpitalu w Klimuntowie dnia 20. listopada 1863.
Przybyłowicz Jan, dowódzca nowo tworzącego się oddziału, popadłszy przez zdradę kolonisty w niewolę moskiewską, powieszony w Częstochowie dnia 29. lutego 1864.
Przybyłowski, kapelan oddziału Topora, poległ podczas utarczki pod Opatowem d. 6. marca i 864.
Przykorski, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Górą dnia 20. czerwca 1863.
Przyłęcki, Galicjanin, po udaremnionym powstaniu wyszedłszy za granicę, wstąpił do gwardji sułtanskiej, gdzie jako wzorowy żołnierz umarł w Konstantynopolu na cholerę w r. 1865.
Przytyka. Bolesław, sierżant strzelców poległ pod Korytnicą dnia 12. czerwca 1863.
Psarski Władysław, 161etni młodzieniec z Wielkiego księztwa Poznańskiego, odznaczywszy się w kilku ważniejszych bitwach, poległ pod Jurkowcami dnia 21. październia 1863.
Puchaczewski Konstanty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 14. listopada 1863.
Puchalski, oficer z oddziału wołyńskiego, poległ "W obronie placówki na moście pod Miropolem dnia 15. maja 1863.
Pulitowski, poległ w bitwie pod Szycami dnia 7. maja 1863.
Puławski Czesław, właściciel Grymiszowa zabrany przez przechodzących Moskali i wywleczony w pole, tamże zamordowany srodze 13 pchnięciami bagnetów, dnia 2. czerwca 1863
Inny tego nazwiska, obywatel ziemski dziedzic dóbr Pułazia w Lubelskiem, starzec 80 letni zaaresztowany przez władze moskiewskie i odstawiony do Bielska, tamże podczas indygacji zakatowany na śmierć w r. 1863.
Pusłowski Adam, akademik krakowski za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Nowogrodku dnia lipca 1863.
Puzia Marcin, umarł w Krakowie dnia 24. marca 1863. z ran zadanych mu od Moskali przy przekroczeniu granicy austryackiej.
Pyszyński, poległ w smutnej rozprawie pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Racławski Stanisław, utonął przy lądowaniu pod Kłajpedą dnia 11. czerwca I 863.
Raczkowski Teofil, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Włocławku dnia 6, stycznia 1864.
Inny tego nazwiska, duchowny katolicki rozstrzelany przez Moskali w Słonimie na Litwie r. 1863.
Raczyński Tymoteusz, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Radoński Stanisław, syn Józefa dziedzica dóbr Rudnicza w Poznańskiem, poległ pod Miechowem dnia 17.lutego 1863.
Radowicki Adolf, dziedzic dóbr Dziatkowiec na Litwie, poległ w walce z Moskalami na Ostrowach pod Kobryniem dnia 21. maja 1863.
Radowicz Romuald, z Jarocina w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem r. 1863 .
Radziejowski, naczelnik powiatu Łodzkiego, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany dnia 16. lutego 1864.
Radzikowski, były urzędnik, wyrokiem sądu wojennego stracony w Radzyniu na Podlasiu dnia 31. grudnia 1863.
Radziszewski Piotr, poległ pod Długim Kątem na Litwie r. 1863.
Rajek Mikołaj, włościanin z Radomskiego, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Słupcy dnia 9. czerwca 1864.
Rajewski, duchowny katolicki , za wyrokiem moskiew-skiego sądu wojennego rozstrzelany w Kownie w roku 1865.
Rakowski Zygmunt, uczeń uniwersytetu kijowskiego, pojmany po potyczce pod Bułhajami, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 21. listopada 1863.
Rakowski Jerzy,chorąży moskiewski pułku Udymow-skiego, za wzięcie udziału w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w r. 1863,
Inny tego nazwiska obywatel ziemski z Podola, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ratkowski Ignacy, poległ w utarczce pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Ratowski Stanisław, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ wbitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Ratyński, poległ w utarczce z Moskalami pod Władyką dnia 28. maja 1863.
Inny tego nazwiska, za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony przez Moskali w Dłoczewie dnia 8. maja 1864.
Rawicz, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Siedlcach dnia 21. listopada 1863.
Reman Feliks,, słuchacz wydziału prawniczego w Krakowie, umarł z ran odniesionych w rozprawie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Remiszewski Walery, dowódzca oddziału poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Resler Ferdynand, technikakademilwowskiej rodem z Podkamienia w Brzeżańskiem, poległ w bitwie pod Kobylanką dnia 8. maja 1863.
Rewkowski Józef i Aleksander, bracia rodzeni stanu rzemieślniczego, z rozkazu Murawiewa powieszeni bez sądu w Wilnie dnia 17. sierpnia 1863. — posądzeni o wiedzę zamachu na gub: marszałka Domejkę.
Ridel ranciszek, z Sambora, raniony wbitwie pod Panasówką, umarł w Kraśniku, dokąd był z placu boju sprowadzony.
Rodziewicz Ksawery, poległ w utarczce z Moskalami pod Paczkowskim Ostrowem dnia 9. sierpnia 1S63.
Inny tego nazwiska, poległ w walce z Moskalami dnia 24. maja 1863. zasłaniając odwrót powstańców litewskich z pod Władyki.
Rogowski Jan, obywatel ziemski, za wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Choroszczy na Litwie dnia 26. października 1863.
Rotter, rotmistrz ułanów, poległ 3. września 1863. w bitwie pod Panasówką w Lubelskiem.
Romanowski Mieczysław, jeden ze znakomitszych naszych poetów, na odgłos powstania pierwszy zamienił pióro na pałasz, i stawiwszy się
pod rozkazy Lelewela, z zapałem pełnił obowiązki adjutanta. Krótki atoli był zawód wojenny młodego żołnierza poety; w potyczce z dziczą moskiewską pod Józefowem dnia 24. kwietnia 1863. poległ na polu walki, gdzie zwłoki jego doznały jeszcze zwierzęcego pastwienia się nad niemi.
Inny tego nazwiska, żołnierz z oddziału Ryęhlewskiego,zamordowany przez Moskali po poddaniu ąię pod Dumblewem dnia 11. sierpnia 1863.
Romer Władysław, hr, akademik krakowski, poległ pod Krzykawką pierwszych dni maja 1863.
Romiszowski Adam, adjutant Wierzbickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Polichną w Lubelskiem dnia 18. lipca 1863.
Ropelewski, akademik warszawski, porucznik wojsk powstańczych, umarł w skutek rany odebranej w bitwie pod Oksą w październiku 1863. w szpitalu w Żarkach, wytrwawszy trzy amputacje nogi.
Rosentowski, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Brześciu litewskim w sierpniu I863.
Rowicki Tomasz, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Rozner, z Tarnowa, poległ w bitwie pod Batorzem września 1863.
Rubczewski Paweł, poległ wbitwie pod Częstoborowicami dnia 30 lipca 1863.
Rudecki, gospodarz rolnik z Przezdziatki, poległ w boju z Moskalami pod Żyzynem dnia 8. sier¬pnia 1863.
Rudnicki, stabskapitan moskiewski za wyrokiem sądu wojennego za zamiar wzięcia udziału w powstaniu polskiem, stracony w Kijowie r. 1864.
Rudowski, kapitan, pojmany przez Moskali i stracony przez tychże w Kielcach r. 1864.
Rudzki Karol, pośrednik mirowy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 6. października 1864.
Jan, zginął pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Inny tego nazwiska, pisarz prowentowy w Magnuszewie, zamordowany tamże przez rabujących Moskali dnia 10. sierpnia 1863.
Rulikowski Józef, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Korytnicą dnia 28. lipca 1863.
Rusocki Romuald, zabity przez pierzchających z potyczki Moskali pod Wierzchosławicami dnia 31. grudnia 1863.
Rutkowski Jan. urzędnik, poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Szczuczynie w Augustowskiem dnia 27. kwietnia 1864.
Inny tego nazwiska, stary żołnierz z r. 1831., dzierzawca dóbr Grlanowa, zastrzelony przez Moskali przy napadzie dworu tamże w sierpniu 1863.
Rozwadowski Tadeusz, poległ pod Starą wsią dnia 19. maja 1863.
Rybeń Jerzy, włościanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Radomiu r. 1864.
Rychfer, z oddziału Waligórskiego poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Rydecki Wacław, porucznik kosynierów poległ w walce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Rylski E., student szkół tarnowskich, poległ pod Jurkowicami dnia 21. października 1863.
Rynarzewski, major, w bitwie pod Żelazną dnia 6. listopada 1863. raniony śmiertelnie.
Rząśnicki Ryszard, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu , poległ pod Seceminem dnia 27. lipca 1863.
Rzempołowski, poległ w bitwie pod Rydzewem dnia 5. maja 1863.
Rzepecki Walerjan, uczeń gimnazjalny, poległ w bitwie z Moskalami pod Batorzem dnia 6. wrześ. 1863.
Rzeźniewski Hipolit, kupczyk z Poznania, zginął w powstaniu na Litwie r. 1863.
Sadkowski, z oddziału Kononowicza , wyrokiem sądu mosk. rozstrzelany w Warcie d. 4. czerwca 1863.
Sadowki Julian, były żołnierz moskiewski, za przejście do obozu powstańczego rozstrzelany w Kaliszu dnia 11. lutego 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Pierzchalski Jan, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 20. lipca 1863.
Pietraszewski Maciej, poległ w utarczce z Moskalami pod Szymborowem w lipcu 1863.
Pietraszkiewicz, kapitan, w odwrocie z utarczki pod Rudnikiem dnia 25.listopada 1863.dogoniony od moskiewskich dragonów we wsi Załężu, porąbany na sztuki.Zwłoki jego pochowano w Koniecpolu.
Pikulski Wojciech, syn nauczyciela z Kraszewic, w odwrocie z potyczki pod Czajkowem w Kaliskiem dnia 27. lutego 1863., trafiony kulą
gdy spadł z konia, ujęty przez Moskali i przywiązany do ogona końskiego,zatratowany na śmierć.
Piotrowiczowa z domu Michalska, będąca przy mężu w obozie, w zażartej walce z Moskalami pod Łodzią dnia 15. lutego 1863., gdzie
powstańcy podczas gotowania obiadu zostali napadnęci, po stracie męża poległego od kuli nieprzyjacielskiej, zginęła toż samo broniąc
się do upadłego rewolwerem. Moskale poznawszy w niej kobietę, jakby w tryumfie jakim topili w jej zwłokach bagnety swoje.
Piotrowski Piotr, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Karol, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Suwałkach dnia 4. grudnia 1863.
Feliks, wyrokiem tego sądu powieszony w Ko- bryniu na Litwie dnia 5. października 1863.
Jerzy, utonął dnia U. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą na Żmudzi.
Jeden tego nazwiska zginął przy przejściu Wisły pod Gaczą dnia 20. czerwca 1863.
a jeszcze inny stracony w Warszawie dnia 20. listopada 1863.
Pisanecki, umarł z ran odniesionych pod Piasecznemw roku 1863.
Pisarski, dowódzca jednego z oddziałów na Litwie, poległ w utarczce z Moskalami pod Danieliszkami w roku 1863.
Pisarzowski Adam, poległ w bitwie pod Komorowem dnia 25. kwietnia 1863.
Piwowarski Paweł, poległ w bitwie pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1863.stoczonej zlicznym zastępem armii rumuńskiej.
Plater Leon, hrabia, 201etni młodzieniec na zarzut, jakoby na czele powstańców miał zabrać transport broni i amunicji prowadzony
przez Moskali, porwany i osadzony w cytadeli, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Dynaburgu w Inflantach dnia 8. czerwca 1863.
Przytomność umysłu i śmiałość w ostatniej chwili życia, ściągnęły na się podziwienie nawet jego siepaczów.
Pleszyński Ignacy, poległ w bitwie pod Borowem dnia 16. kwietnia 1863
Pluciński Leopold, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 33. maja 1863.
Plachecki Antoni, z Poznańskiego, umarł w lazarecie w Strzelnie z ran odniesionych w powstaniu roku 1863.
Plawiński, rolnik z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem r. 1863.
Pluciński, poległ w walce z Moskalami stoczonej pod Małchinią na wiosnę r. 1863.
Pobóg Władysław, wychodźca litewski wydany władzom moskiewskim, za branie udziału wpowstniu rozstrzelany r. 1864.
Podbielski, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ w bitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Podczaski Mieczysław, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Podgórski Aleksander,z Tarnopolskiego poległ w walce pod Tyszowcami dnia 18. maja 1863.
Podhorodeński Stanisław, z Sambora, poległ w utarczce z Moskalami pod Skromowską Wolą dnia 17. stycznia 1864.
Podsiadłowoski Walenty, krakowianin, umarł w sierpniu 1863. z rany odniesionej w bitwie pod Imbramowicami.
Poleski, z Poznańskiego, poległ w rozprawie z Moskalami pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Polkowski Franciszek, za wyrokiem mosk. sądu wojennego stracony na szubienicy w Szadku w Sieradzkiem r. 1863.
Połtowidcz,zginął pod Borodianką na Ukrainie w r. 1863. w otoczeniu przez przeważające siły moskiewskie.
Ponda., wieśniak, ujęty w gminie Ochota pod Warszawą, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 26. lutego 1864
Poniewieski Feliks, utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Poniński Karol, książę, w walce powstańczej wstąpił jako szeregowy, gdzie przeniósłszy się z oddziału Wróblewskiego do oddziału
Ponińskiego, został posunięty na podporucznika kawalerji. W bitwie pod Uścimowem, po kilkogodzinnej rycerskiej walce ranny ciężko w twarz, umarł dnia 23. grudnia w szpitalu w Milanowie.
Poniński Józef, syn Henryka właściciela Komornik w Poznańskiem, wyświęcony w Warszawie na kapłaństwo, poległ w utarczce pod Mieczownicą w roku 1863.
Popowski, oficer, poległ w bitwie stoczonej dnia 21. października 1863. pod Jurkowcami.
Parczewski Franciszek, dowódzca oddziału kaliskiego, poległ w jednej z utarczek z Moskalami w sierpniu 1863.
Potebnia, zginął w walce z Moskalami pod Skałą w roku 1863.
Potocki Wiktor, poległ w bitwie pod Częstoborowem dnia 30. lipca 1863.
Powidzki, poległ w utarczce z Moskalami pod Racięcinem dnia 26. kwietnia 1863.
Pragłowski, student z Tarnowa, poległ pod Komarowem dnia 20. czerwca 1863.
Pramyski, poległ w smutnej rozprawie pod Miechowem dnia i 7. lutego 1863.
Prąckiejtys Jerzy, włościanin litewski, za udział w po-wstaniu polskiem powieszony wSzawlach dnia 20. lutego 1864.
Prewot, poległ pod Salichą na Wołyniu w maju 1863.
Pręźyna, wyrokiem mosk. sądu wojennego powieszony w Janowie dnia 6. czerwca 1864.
Proniewicz Zygmunt, szlachcic gubernii kowieńskiej, wyrokiem mosk. sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864,
Prackiejtus Jerzy, włościanin litewski za udział w powstaniu polskiem, stracony przez Moskali w Szawlach na Żmudzi dnia 3. marca 1864.
Przedpełski Julian, umarł w Krakowie z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Inny tego nazwiska zginął w rozprawie pod Sołowijówką pod Berdyczowem 10. maja i 863.
Przedwojewski Wicenty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w grudniu 1863.
Przemyski Władysław, były oficer austrjacki wziąwszy udział w powstaniu polskiem, poległ pod Starym Zamościem dnia 13. stycznia 1864.
Przedrzemirski, poległ pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Ludwik, poległ w bitwie pod Tuczampami dnia 19. maja 863.
Przybycien Hipolit, rodem z Gorlic, uczeń szkół tarnowskich, odznaczywszy się podczas szturmu Moskali na budynki jurkowieckie, i śmiertelnie raniony, zakończył życie w szpitalu w Klimuntowie dnia 20. listopada 1863.
Przybyłowicz Jan, dowódzca nowo tworzącego się oddziału, popadłszy przez zdradę kolonisty w niewolę moskiewską, powieszony w Częstochowie dnia 29. lutego 1864.
Przybyłowski, kapelan oddziału Topora, poległ podczas utarczki pod Opatowem d. 6. marca i 864.
Przykorski, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Górą dnia 20. czerwca 1863.
Przyłęcki, Galicjanin, po udaremnionym powstaniu wyszedłszy za granicę, wstąpił do gwardji sułtanskiej, gdzie jako wzorowy żołnierz umarł w Konstantynopolu na cholerę w r. 1865.
Przytyka. Bolesław, sierżant strzelców poległ pod Korytnicą dnia 12. czerwca 1863.
Psarski Władysław, 161etni młodzieniec z Wielkiego księztwa Poznańskiego, odznaczywszy się w kilku ważniejszych bitwach, poległ pod Jurkowcami dnia 21. październia 1863.
Puchaczewski Konstanty, za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 14. listopada 1863.
Puchalski, oficer z oddziału wołyńskiego, poległ "W obronie placówki na moście pod Miropolem dnia 15. maja 1863.
Pulitowski, poległ w bitwie pod Szycami dnia 7. maja 1863.
Puławski Czesław, właściciel Grymiszowa zabrany przez przechodzących Moskali i wywleczony w pole, tamże zamordowany srodze 13 pchnięciami bagnetów, dnia 2. czerwca 1863
Inny tego nazwiska, obywatel ziemski dziedzic dóbr Pułazia w Lubelskiem, starzec 80 letni zaaresztowany przez władze moskiewskie i odstawiony do Bielska, tamże podczas indygacji zakatowany na śmierć w r. 1863.
Pusłowski Adam, akademik krakowski za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Nowogrodku dnia lipca 1863.
Puzia Marcin, umarł w Krakowie dnia 24. marca 1863. z ran zadanych mu od Moskali przy przekroczeniu granicy austryackiej.
Pyszyński, poległ w smutnej rozprawie pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Racławski Stanisław, utonął przy lądowaniu pod Kłajpedą dnia 11. czerwca I 863.
Raczkowski Teofil, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Włocławku dnia 6, stycznia 1864.
Inny tego nazwiska, duchowny katolicki rozstrzelany przez Moskali w Słonimie na Litwie r. 1863.
Raczyński Tymoteusz, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Warszawie dnia 30. września 1863.
Radoński Stanisław, syn Józefa dziedzica dóbr Rudnicza w Poznańskiem, poległ pod Miechowem dnia 17.lutego 1863.
Radowicki Adolf, dziedzic dóbr Dziatkowiec na Litwie, poległ w walce z Moskalami na Ostrowach pod Kobryniem dnia 21. maja 1863.
Radowicz Romuald, z Jarocina w Poznańskiem, poległ w bitwie pod Ignacewem r. 1863 .
Radziejowski, naczelnik powiatu Łodzkiego, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany dnia 16. lutego 1864.
Radzikowski, były urzędnik, wyrokiem sądu wojennego stracony w Radzyniu na Podlasiu dnia 31. grudnia 1863.
Radziszewski Piotr, poległ pod Długim Kątem na Litwie r. 1863.
Rajek Mikołaj, włościanin z Radomskiego, za udział w powstaniu powieszony przez Moskali w Słupcy dnia 9. czerwca 1864.
Rajewski, duchowny katolicki , za wyrokiem moskiew-skiego sądu wojennego rozstrzelany w Kownie w roku 1865.
Rakowski Zygmunt, uczeń uniwersytetu kijowskiego, pojmany po potyczce pod Bułhajami, za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 21. listopada 1863.
Rakowski Jerzy,chorąży moskiewski pułku Udymow-skiego, za wzięcie udziału w powstaniu za wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w r. 1863,
Inny tego nazwiska obywatel ziemski z Podola, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ratkowski Ignacy, poległ w utarczce pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Ratowski Stanisław, urzędnik warszawskiej kolei żelaznej, poległ wbitwie pod Czyżewem dnia 13. maja 1863.
Ratyński, poległ w utarczce z Moskalami pod Władyką dnia 28. maja 1863.
Inny tego nazwiska, za wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony przez Moskali w Dłoczewie dnia 8. maja 1864.
Rawicz, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Siedlcach dnia 21. listopada 1863.
Reman Feliks,, słuchacz wydziału prawniczego w Krakowie, umarł z ran odniesionych w rozprawie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Remiszewski Walery, dowódzca oddziału poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Resler Ferdynand, technikakademilwowskiej rodem z Podkamienia w Brzeżańskiem, poległ w bitwie pod Kobylanką dnia 8. maja 1863.
Rewkowski Józef i Aleksander, bracia rodzeni stanu rzemieślniczego, z rozkazu Murawiewa powieszeni bez sądu w Wilnie dnia 17. sierpnia 1863. — posądzeni o wiedzę zamachu na gub: marszałka Domejkę.
Ridel ranciszek, z Sambora, raniony wbitwie pod Panasówką, umarł w Kraśniku, dokąd był z placu boju sprowadzony.
Rodziewicz Ksawery, poległ w utarczce z Moskalami pod Paczkowskim Ostrowem dnia 9. sierpnia 1S63.
Inny tego nazwiska, poległ w walce z Moskalami dnia 24. maja 1863. zasłaniając odwrót powstańców litewskich z pod Władyki.
Rogowski Jan, obywatel ziemski, za wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Choroszczy na Litwie dnia 26. października 1863.
Rotter, rotmistrz ułanów, poległ 3. września 1863. w bitwie pod Panasówką w Lubelskiem.
Romanowski Mieczysław, jeden ze znakomitszych naszych poetów, na odgłos powstania pierwszy zamienił pióro na pałasz, i stawiwszy się
pod rozkazy Lelewela, z zapałem pełnił obowiązki adjutanta. Krótki atoli był zawód wojenny młodego żołnierza poety; w potyczce z dziczą moskiewską pod Józefowem dnia 24. kwietnia 1863. poległ na polu walki, gdzie zwłoki jego doznały jeszcze zwierzęcego pastwienia się nad niemi.
Inny tego nazwiska, żołnierz z oddziału Ryęhlewskiego,zamordowany przez Moskali po poddaniu ąię pod Dumblewem dnia 11. sierpnia 1863.
Romer Władysław, hr, akademik krakowski, poległ pod Krzykawką pierwszych dni maja 1863.
Romiszowski Adam, adjutant Wierzbickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Polichną w Lubelskiem dnia 18. lipca 1863.
Ropelewski, akademik warszawski, porucznik wojsk powstańczych, umarł w skutek rany odebranej w bitwie pod Oksą w październiku 1863. w szpitalu w Żarkach, wytrwawszy trzy amputacje nogi.
Rosentowski, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Brześciu litewskim w sierpniu I863.
Rowicki Tomasz, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Rozner, z Tarnowa, poległ w bitwie pod Batorzem września 1863.
Rubczewski Paweł, poległ wbitwie pod Częstoborowicami dnia 30 lipca 1863.
Rudecki, gospodarz rolnik z Przezdziatki, poległ w boju z Moskalami pod Żyzynem dnia 8. sier¬pnia 1863.
Rudnicki, stabskapitan moskiewski za wyrokiem sądu wojennego za zamiar wzięcia udziału w powstaniu polskiem, stracony w Kijowie r. 1864.
Rudowski, kapitan, pojmany przez Moskali i stracony przez tychże w Kielcach r. 1864.
Rudzki Karol, pośrednik mirowy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Kijowie dnia 6. października 1864.
Jan, zginął pod Sołowijówką pod Berdyczowem dnia 10. maja 1863.
Inny tego nazwiska, pisarz prowentowy w Magnuszewie, zamordowany tamże przez rabujących Moskali dnia 10. sierpnia 1863.
Rulikowski Józef, poległ w bitwie z Moskalami stoczonej pod Korytnicą dnia 28. lipca 1863.
Rusocki Romuald, zabity przez pierzchających z potyczki Moskali pod Wierzchosławicami dnia 31. grudnia 1863.
Rutkowski Jan. urzędnik, poległ pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Szczuczynie w Augustowskiem dnia 27. kwietnia 1864.
Inny tego nazwiska, stary żołnierz z r. 1831., dzierzawca dóbr Grlanowa, zastrzelony przez Moskali przy napadzie dworu tamże w sierpniu 1863.
Rozwadowski Tadeusz, poległ pod Starą wsią dnia 19. maja 1863.
Rybeń Jerzy, włościanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Radomiu r. 1864.
Rychfer, z oddziału Waligórskiego poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Rydecki Wacław, porucznik kosynierów poległ w walce z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Rylski E., student szkół tarnowskich, poległ pod Jurkowicami dnia 21. października 1863.
Rynarzewski, major, w bitwie pod Żelazną dnia 6. listopada 1863. raniony śmiertelnie.
Rząśnicki Ryszard, były oficer moskiewski wziąwszy udział w powstaniu , poległ pod Seceminem dnia 27. lipca 1863.
Rzempołowski, poległ w bitwie pod Rydzewem dnia 5. maja 1863.
Rzepecki Walerjan, uczeń gimnazjalny, poległ w bitwie z Moskalami pod Batorzem dnia 6. wrześ. 1863.
Rzeźniewski Hipolit, kupczyk z Poznania, zginął w powstaniu na Litwie r. 1863.
Sadkowski, z oddziału Kononowicza , wyrokiem sądu mosk. rozstrzelany w Warcie d. 4. czerwca 1863.
Sadowki Julian, były żołnierz moskiewski, za przejście do obozu powstańczego rozstrzelany w Kaliszu dnia 11. lutego 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
24.01.2011 16:02
Salomon August, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Sereszeniu na Litwie dnia 19. grudnia 1863.
Samkowicz, raniony w utarczce pod Piotrowicami d. 10. maja 1863., dostał się do niewoli, a zapędzony do Mińska, tamże dobity przez siepaczy wojennych.
Sawa, strażnik leśny, wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Małych Szakach na Litwie dnia 12. października 1863.
Sawicki Aleksander, syn dziedzica z Rybna w Poznańskiem , poległ pod Ignacewem r. 1863. K.
Inny tego nazwiska, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Segetyński Karol, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Semkowicz Władysław, samborzanin, będąc ciężko ranny żywcem został spalony przez Moskali we dworze Tyszowieckim.
Sendek Jan, dowódzca oddziału, poległ w utarczce pod Rudką w Augustowskiem dnia 21. sierpnia 1863.
Serkowski Wilhelm, uczeń gimnazjum lwowskiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Chruślinem dnia 28. kwietnia 1863,
Siekulicki Feliks, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Janowie dnia 9. lutego 1863.
Silewicz Włodzimierz, za branie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Słonimie dnia 11. sierpnia 1863.
Siemieński Seweryn, syn poety Lucjana z Krakowa, zamordowany we dworze Kosymińskich przez dzicz moskiewską dnia 18. kwietnia 1863.
Sierakowski Zygmunt, oficer wojsk moskiewskich, jeden z tych, którzy za wolnomyślność i miłość ojczyzny pokutowali wrotach karnych.
Dosłużywszy się rangi oficerskiej, przy względach jako główny apostoł reformy zniesienia kar cielesnych, wysłany został do Londynu na
kongres statystyczny do dalszego studjowania sprawy przez siebie poruszonej; jakoż jemu należy zasługa zmienienia kar cielesnych w wojsku
moskiewskiem. Powróciwszy do Petersburga z powtórnej misji wojskowo-naukowej do Algerji, właśnie gdy w uznaniu zasług miał awansować na
pułkownika jeneralnego sztabu, wybuchło powstanie na Litwie. Pomimo że uważał takowe za przedwczesne, nie omieszkał jednakże pospieszyć do
Wilna, gdzie objąwszy obowiązki naczelnika w powiecie kowieńskim , energicznie zajął się formowaniem oddziałów ochotniczych, z któremi
rozpoczął walkę z przeważającemi siłami moskiewskiemi. W bitwie dnia 9. maja 1863. stoczonej pod Łatwelami ciężko raniony, odwieziony
został na folwark w Popielach, gdzie nazajutrz zabrany został w niewolę i zawieziony do Wilna. Co najrychlej kazał go Murawiew leczyć ,
podczas czego niezaniedbywał rozmaitych pokus, obiecując mu zupełne przebaczenie i nowe względy, byle tylko podał projekt uśmierzenia
powstania. Przypuszczono doń nawet żonę jego; Sierakowski pozostał atoli stałym, wiedząc z doświadczenia , co przerzeczenia znaczą w
uściech Moskala. Łaknący krwi srogi Murawiew, nie czekał teraz na wyzdrowienie jeńca; dnia 17. czerwca wywleczono go na plac tracenia ,
gdzie z przytomnością umysłu wymawiając słowa: „Ojcze! bądź wola Twoja w niebie i na ziemi", uwisł na szubienicy.
Siencewicz Karol, syn parocha unickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. 1863.
Sierpiński, poległ w walce z Moskalami pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Sikorski Władysław, student gimnazjum tarnowskiego, poległ w walce pod Grochowiskami dnia 18: marca 1863.
Sipowicz Karol, za wyrokiem Murawiewa stracony w Wilnie dnia 7. sierpnia 1863.
Skałkowski Mieczysław, gimnazjalista, poległ w utarczce z Moskalami pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Skąpski, z Galicji, zginął w utarczce pod Białą we wrześniu 1863. ugodzony kulą w czoło. Zwłoki pochowano w Jędrzejowie.
Skalski Adolf, rodem z Lubelskiego, bawiąc w Konstantynopolu na odgłos o powstaniu przy¬był do Polski i przyjął służbę najprzód w oddziale
Matkowskiego, później Sieńkiewicza, zapadłszy atoli na zapalenie płuc, umarł w Walawce dnia 4. listopada 1863.
Skibiński Jan, z Będzina, umarł w Krakowie dnia 2. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Chrobrzem.
Skrajczyński, warszawianin, młodzieniec 161etni, pojmany przez Moskali i rozstrzelany w Płocku dnia 9. lutego 1863.
Skrzydlewski Władysław, uczeń gimnazjum trzemeszeńskiego, syn właściciela dóbr Sulenina w Poznańskiem, umarł w skutek ran odebranych w powstaniu w lazarecie w Strzelnie r. 1863.
Skrzyński, kapitan jazdy kujawskiej, poległ w utarczce z Moskalami pod Strzygowem dnia 9. lipca r. 1863.
Józef, rządca dóbr Brodnicy w Poznańskiem, dowódzca konnicy poległ pod Piotrkowem roku 1863.
Skuphiski. Stefan, reformat, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy spowiadaniu ran¬nych i umierających.
Skwarczyński Jan, lwowianin, w walce pod Porykiem dnia 2. listopada raniony w czoło i przeniesiony do Walawki, tamże zakończył życie dnia 7. listopada 1863.
Sławikoiwski Józef, z oddziału Wiśniewskiego, umarł z ran odebranych w powstaniu w Walawce dnia 4. października 1863.
Słobuda Franciszek, włościanin, za udział w powstaniu stracony wyrokiem sądu moskiewskiego w Łomży dnia 21. grudnia 1863.
Słomka Ferdynand, z Oświęcima, zginął w powstaniu r. 1863.
Słowikowski Józef, rybak z Wielichowa w Poznańskiem, poległ w powstaniu r. I863.
Śląski Edmund, były oficer austrjacki, następnie profesor gimnazjum lwowskiego, na odgłos powstania w kongresowej Polsce pierwszy
pospieszył na pole walki, gdzie niezważając jaki koniec uwieńczy trudy i poświęcenie, z gorliwością służył sprawie narodowej. Pod wodzą
Czechowskiego jako kapitan, a pod Waligórskim jako major dowodząc oddziałem , w potyczce pod Łążkiem d. 22. października ugodzony kulą w
ramie, w szpitalu w Chwałowicach zakończył życie dnia 30. października 1863.
Slaski, drugi tego nazwiska poległ w utarczce z Moskalami pod Piasecznem we wrześniu 1863.
Smoliński, zginął pod Miechowem dnia 17. lutego 1863. Uciętą głowę jego obnosiło żołdactwo carskie jakby w tryumfie po zwycięztwie.
Snarski Adrjan, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu rozstrzelany w Oszmianie na Litwie dnia 29. sierpnia 1863.
Inny tego nazwiska, zastrzelony na granicy pruskiej przez pogoń moskiewską d. 21. listop. 1863.
Sniadecki, włościanin, powieszony przez Moskali w Nieszawie koło Włocławka, za udział w powsta¬niu r. 1864.
Śnieżek, włościanin z dóbr Dołobużni na Litwie, zamordowany w domu wraz z żoną przez żołdactwo moskiewskie w r 1863.
Sobociński, kowal z Poznańskiego, pojmany przy granicy przez żołnierzy pruskich, umarł w drodze do więzienia z ciężkiego pobicia w r.1864.
Sobolewski Władysław, umarł dnia 4. kwietnia 1863. w skutek ran odniesionych w jednej z utarczek z Moskalami. Ojciec jego od lat 17tu jest na Sybirze.
Sochacki. zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10 maja 1863.
Sokolnicki Michał, dowódzca kosynierów poległł w jednej z utarczek z Moskalami w r. 18631
Piotr, uczeń gimnazjum Poznańskiego, peległ pod Ignacewem r. 1863.
Sokołowski, oficer wojsk moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.
Solman, właściciel dóbr Wolicy w Polsce, zabity sztyletem przez oficera moskiewskiego dnia 5. lutego 1863.
Sałuba Aleksander, szlachcic z guberni kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Szawlach dnia 22. lutego 1864.
Soroczyński Władysław, uczeń zakładu Dublańskiego, umarł z ran odniesionych w boju z Moskalami pod Zwierzyńcem w r. 1863.
Sosnowski Józef, z Popowa pod Wągrowem w Poznańskiem, poległ pod Mieczownicą dnia 5. gru¬dnia 1863.
Antoni, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 2. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Inny tego nazwiska, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Sowiński Józef, raniony w jednej z potyczek z Moskalami i zabrany w niewolę, umarł w lazarecie w Stopnicy r. 1863.
Antoni, stracony przez Moskali w Sieradzu dnia 11. listopada 1863.
Stadnicki Aleksander, umarł w Zaleszanach wTarnowskiem dnia 28. października 1863. z ran odniesionych w rozprawie z Moskalami pod Łążkiem.
Stalczewski, zginął w nieszczęśliwej rozprawie pod So- łowijówką na Wołyniu dnia 10 maja 1863.
Staniewicz Edward, stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 29. listopada 1863.
Stanisławski Adam, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 18. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Stankiewicz, były podporucznik moskiewski, za zamiar wywołania powstania nad Wołgą, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kazaniu dnia 6. czerwca 1864.
Piotr, podporucznik, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1364.
Staranowicz, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu d. 10. maja 1863.
Starzyński Ludwik, ukończony technik z Brzeżan, zginął w powstaniu wr. 1863.
Stasinkiewicz, poległ w utarczce z Moskalami pod Pozorowem dnia 8. sierpnia 1863.
Staszkiewicz Jan, włościanin wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu, powieszony w Suwałkach w r. 1863.
Staszakowski Rafał, bernadyn, zabity przez Moskali przy szafowaniu śś. Sakramentów na placu walki, r. 1863.
Stefański, leśniczy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Gondach w pow. lipniowskim dnia 11. maja 1864.
Wawrzyniec, zamordowany w Ozerkowie przez weselących się Moskali dnia 10. lutego 1864.
Stetkiewicz Franciszek, aplikant sądowy z Kielc, umarł w Krakowie dnia 3. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Skałą.
Stępnieicski Konstanty, umarł w Krakowie dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Stolarom Jędrzej, artelerzysta moskiewski wyrokiem sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Kutnie dnia 27. stycznia r. 1864.
Stroka, sierżant z oddziału Waligórskiego, poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Straszewski Kazimierz, akademik krakowski, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Strupczewski Zefiryn, bernardyn, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy szafowaniu Sakramentów.
Struski, poległ pod Chmielowem dnia 5. maja 1863. Unosząc z pola bitwy rannego kolegę na barkach, ugodzony kulą, oddał życie.
Strzelecki, major, poległ w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Strzyżewski, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, poległ pod Nowąwsią w r. 1863.
Stupnicki, młodzieniec 20 1etni napadnięty przez Moskali w domu i skłuty bagnetami, wleczony potem do Suwałk, skonał w drodze w r. 1863.
Styczyński Jan, leśniczy z dóbr zamojskich, raniony pod Tuczampami po wyleczeniu rany umarł w Sokalu od przypadkowego wystrzału w grudniu r. 1863.
Apolinary, mydlarz z Kielc, raniony pod Skałą, umarł w szpitalu w Krakowie przy amputacji nogi dnia 18. marca 1863.
Mieczysław, kupiec z Buku w Poznańskiem, poległ w powstaniu w r. 1863.
Steczyński, porucznik, poległ pod Żelechowem dnia 8.listopada 1863.
Suchorzewski, z Poznańskiego9 poległ w potyczce z Moskalami pod Ratyniem w Kaliskiem w marcu roku 1864.
Sulżycki Wicenty, włościanin z Wisztyńca, za udzielenie pomocy rannym powstańcom, wyrokiem sądu moskiewskiego skazany na powieszenie.
Suzin Paweł, oficer artylerji moskiewskiej (syn wygnańca litewskiego Kajetana Suzina i arabki Sary Abbasidy poślubionej na Sibirze)
lękając się - - przeciw własnym braciom być wysłanym, w r.1861. wystąpił z wojska, i pierwszy raz w życiu przybył na Litwę. Podejrzywany o
tajne zamiary i ścigany . przez wielkorządzcę kraju jenerała Wasilewa, upuścił ojczyznę i udał się do Francji, gdzie pracując na chleb
powszedni, ożenił się z córką emigranta. Na wiadomość o wybuchłym powstaniu, pomimo smutnych przeczuć śmierci i żalu rozstania się z żoną
będącą przy nadziei, wyruszył na początku lutego 1863. do Polski, gdzie w Augustowskiem sformowawszy oddział ochotników, dzielnie i
szczęśliwie ścierał się z Moskalami , manewrując zręcznie po obu brzegach Niemna. Pod Straciszkami zająwszy dogodne stanowisko , przyjął
dnia 21. czerwca walkę z przeważającymi siłami Moskwy, w której pochwyciwszy kosę w rękę, z okrzykiem: „ "Wiara! za mną na przód!" natarł na linię nieprzyjacielską, lecz w tej chwili przeszyty kulą, poległ śmiercią bohaterską.
Suryn Ignacy, z Frydrychowic, młodzieniec 20 lat mający, umarł w Krakowie dnia 30. marca 1863. z ran odebranych w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863.
Suszycki Bronisław, poległ w utarczce pod Kozim-rogiem w lipcu w r. 1863.
Swaryczowski Mikołaj, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalją na Mułtanach dnia 15. lipca 1864.
Świderski, dziedzic Białoszewa w Augustowskiem, napadnięty w domu przez Moskali dnia 30. marca 1863.,zamordowany w raz z żoną i córką Kalikstą.
Hipolit, poległ w utarczce pod Szycami dnia 8. maja 1863.
Switalski Józef, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Kikołu d. 9. listopada 1863.
Swiątołdysz, zamordowany przez Moskali pod Mołodeczną na Litwie dnia 4. kwietnia 1863.
Świetnicki Ferdynand, z Sieradzkiego, umarł w Krakowie dnia 17. kwietnia 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Skałą.
Swigtorzecki Jan, mieszczanin z Tykocina, wyrokiem sądu moskiewskiego za należenie niegdyś do ruchów powstania, powieszony w Bajkach w gubernii grodzieńskiej dnia 11. lutego 1865.
Syczuk Kazimierz, żołnierz artylerji fortecznej, za należenie do ruchu powstańczego za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Wilnie dnia 10. grudnia 1863.
Symonowicz Wojciech, z oddziału Dunajewskiego utonął w Wiśle w czerwcu 1863. ustępując przed przewagą moskiewską.
Szablewicz, szlachcic gubernii kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Szadurski August, właściciel ziemski na Litwie, umarł w Orenburgu w skutek ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Szafarczyk Emanuel, za udział w powstaniu stracony dnia' 17. lutego 1864.
Szatkowski Aleksander, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, rodem z Podgorzyna w Poznańskiem, przy przejściu granicy pod Raschowem, poległ w starciu się z Prusakami r. 1863.
Szameit Mieczysław, major, poległ w utarcze z Moskalami pod Jeziorkiem dnia 29. października r.1863.
Szaniawski Stefan, dowódzca oddziału powstańczego, poległ w utarczce pod Białą w lutym 1863.
Szarkiewicz, z oddziału Komorowskiego, poległ pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
Szarmatowski, poległ w potyczce z Moskalami pod Netrebą dnia 22. kwietnia 1863.
Szawlewicz Damazy, szlachcic litewski, stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 17. czerwca 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Samkowicz, raniony w utarczce pod Piotrowicami d. 10. maja 1863., dostał się do niewoli, a zapędzony do Mińska, tamże dobity przez siepaczy wojennych.
Sawa, strażnik leśny, wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Małych Szakach na Litwie dnia 12. października 1863.
Sawicki Aleksander, syn dziedzica z Rybna w Poznańskiem , poległ pod Ignacewem r. 1863. K.
Inny tego nazwiska, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Segetyński Karol, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Semkowicz Władysław, samborzanin, będąc ciężko ranny żywcem został spalony przez Moskali we dworze Tyszowieckim.
Sendek Jan, dowódzca oddziału, poległ w utarczce pod Rudką w Augustowskiem dnia 21. sierpnia 1863.
Serkowski Wilhelm, uczeń gimnazjum lwowskiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Chruślinem dnia 28. kwietnia 1863,
Siekulicki Feliks, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Janowie dnia 9. lutego 1863.
Silewicz Włodzimierz, za branie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Słonimie dnia 11. sierpnia 1863.
Siemieński Seweryn, syn poety Lucjana z Krakowa, zamordowany we dworze Kosymińskich przez dzicz moskiewską dnia 18. kwietnia 1863.
Sierakowski Zygmunt, oficer wojsk moskiewskich, jeden z tych, którzy za wolnomyślność i miłość ojczyzny pokutowali wrotach karnych.
Dosłużywszy się rangi oficerskiej, przy względach jako główny apostoł reformy zniesienia kar cielesnych, wysłany został do Londynu na
kongres statystyczny do dalszego studjowania sprawy przez siebie poruszonej; jakoż jemu należy zasługa zmienienia kar cielesnych w wojsku
moskiewskiem. Powróciwszy do Petersburga z powtórnej misji wojskowo-naukowej do Algerji, właśnie gdy w uznaniu zasług miał awansować na
pułkownika jeneralnego sztabu, wybuchło powstanie na Litwie. Pomimo że uważał takowe za przedwczesne, nie omieszkał jednakże pospieszyć do
Wilna, gdzie objąwszy obowiązki naczelnika w powiecie kowieńskim , energicznie zajął się formowaniem oddziałów ochotniczych, z któremi
rozpoczął walkę z przeważającemi siłami moskiewskiemi. W bitwie dnia 9. maja 1863. stoczonej pod Łatwelami ciężko raniony, odwieziony
został na folwark w Popielach, gdzie nazajutrz zabrany został w niewolę i zawieziony do Wilna. Co najrychlej kazał go Murawiew leczyć ,
podczas czego niezaniedbywał rozmaitych pokus, obiecując mu zupełne przebaczenie i nowe względy, byle tylko podał projekt uśmierzenia
powstania. Przypuszczono doń nawet żonę jego; Sierakowski pozostał atoli stałym, wiedząc z doświadczenia , co przerzeczenia znaczą w
uściech Moskala. Łaknący krwi srogi Murawiew, nie czekał teraz na wyzdrowienie jeńca; dnia 17. czerwca wywleczono go na plac tracenia ,
gdzie z przytomnością umysłu wymawiając słowa: „Ojcze! bądź wola Twoja w niebie i na ziemi", uwisł na szubienicy.
Siencewicz Karol, syn parocha unickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. 1863.
Sierpiński, poległ w walce z Moskalami pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Sikorski Władysław, student gimnazjum tarnowskiego, poległ w walce pod Grochowiskami dnia 18: marca 1863.
Sipowicz Karol, za wyrokiem Murawiewa stracony w Wilnie dnia 7. sierpnia 1863.
Skałkowski Mieczysław, gimnazjalista, poległ w utarczce z Moskalami pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Skąpski, z Galicji, zginął w utarczce pod Białą we wrześniu 1863. ugodzony kulą w czoło. Zwłoki pochowano w Jędrzejowie.
Skalski Adolf, rodem z Lubelskiego, bawiąc w Konstantynopolu na odgłos o powstaniu przy¬był do Polski i przyjął służbę najprzód w oddziale
Matkowskiego, później Sieńkiewicza, zapadłszy atoli na zapalenie płuc, umarł w Walawce dnia 4. listopada 1863.
Skibiński Jan, z Będzina, umarł w Krakowie dnia 2. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Chrobrzem.
Skrajczyński, warszawianin, młodzieniec 161etni, pojmany przez Moskali i rozstrzelany w Płocku dnia 9. lutego 1863.
Skrzydlewski Władysław, uczeń gimnazjum trzemeszeńskiego, syn właściciela dóbr Sulenina w Poznańskiem, umarł w skutek ran odebranych w powstaniu w lazarecie w Strzelnie r. 1863.
Skrzyński, kapitan jazdy kujawskiej, poległ w utarczce z Moskalami pod Strzygowem dnia 9. lipca r. 1863.
Józef, rządca dóbr Brodnicy w Poznańskiem, dowódzca konnicy poległ pod Piotrkowem roku 1863.
Skuphiski. Stefan, reformat, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy spowiadaniu ran¬nych i umierających.
Skwarczyński Jan, lwowianin, w walce pod Porykiem dnia 2. listopada raniony w czoło i przeniesiony do Walawki, tamże zakończył życie dnia 7. listopada 1863.
Sławikoiwski Józef, z oddziału Wiśniewskiego, umarł z ran odebranych w powstaniu w Walawce dnia 4. października 1863.
Słobuda Franciszek, włościanin, za udział w powstaniu stracony wyrokiem sądu moskiewskiego w Łomży dnia 21. grudnia 1863.
Słomka Ferdynand, z Oświęcima, zginął w powstaniu r. 1863.
Słowikowski Józef, rybak z Wielichowa w Poznańskiem, poległ w powstaniu r. I863.
Śląski Edmund, były oficer austrjacki, następnie profesor gimnazjum lwowskiego, na odgłos powstania w kongresowej Polsce pierwszy
pospieszył na pole walki, gdzie niezważając jaki koniec uwieńczy trudy i poświęcenie, z gorliwością służył sprawie narodowej. Pod wodzą
Czechowskiego jako kapitan, a pod Waligórskim jako major dowodząc oddziałem , w potyczce pod Łążkiem d. 22. października ugodzony kulą w
ramie, w szpitalu w Chwałowicach zakończył życie dnia 30. października 1863.
Slaski, drugi tego nazwiska poległ w utarczce z Moskalami pod Piasecznem we wrześniu 1863.
Smoliński, zginął pod Miechowem dnia 17. lutego 1863. Uciętą głowę jego obnosiło żołdactwo carskie jakby w tryumfie po zwycięztwie.
Snarski Adrjan, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu rozstrzelany w Oszmianie na Litwie dnia 29. sierpnia 1863.
Inny tego nazwiska, zastrzelony na granicy pruskiej przez pogoń moskiewską d. 21. listop. 1863.
Sniadecki, włościanin, powieszony przez Moskali w Nieszawie koło Włocławka, za udział w powsta¬niu r. 1864.
Śnieżek, włościanin z dóbr Dołobużni na Litwie, zamordowany w domu wraz z żoną przez żołdactwo moskiewskie w r 1863.
Sobociński, kowal z Poznańskiego, pojmany przy granicy przez żołnierzy pruskich, umarł w drodze do więzienia z ciężkiego pobicia w r.1864.
Sobolewski Władysław, umarł dnia 4. kwietnia 1863. w skutek ran odniesionych w jednej z utarczek z Moskalami. Ojciec jego od lat 17tu jest na Sybirze.
Sochacki. zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10 maja 1863.
Sokolnicki Michał, dowódzca kosynierów poległł w jednej z utarczek z Moskalami w r. 18631
Piotr, uczeń gimnazjum Poznańskiego, peległ pod Ignacewem r. 1863.
Sokołowski, oficer wojsk moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.
Solman, właściciel dóbr Wolicy w Polsce, zabity sztyletem przez oficera moskiewskiego dnia 5. lutego 1863.
Sałuba Aleksander, szlachcic z guberni kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Szawlach dnia 22. lutego 1864.
Soroczyński Władysław, uczeń zakładu Dublańskiego, umarł z ran odniesionych w boju z Moskalami pod Zwierzyńcem w r. 1863.
Sosnowski Józef, z Popowa pod Wągrowem w Poznańskiem, poległ pod Mieczownicą dnia 5. gru¬dnia 1863.
Antoni, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 2. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Inny tego nazwiska, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Sowiński Józef, raniony w jednej z potyczek z Moskalami i zabrany w niewolę, umarł w lazarecie w Stopnicy r. 1863.
Antoni, stracony przez Moskali w Sieradzu dnia 11. listopada 1863.
Stadnicki Aleksander, umarł w Zaleszanach wTarnowskiem dnia 28. października 1863. z ran odniesionych w rozprawie z Moskalami pod Łążkiem.
Stalczewski, zginął w nieszczęśliwej rozprawie pod So- łowijówką na Wołyniu dnia 10 maja 1863.
Staniewicz Edward, stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 29. listopada 1863.
Stanisławski Adam, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 18. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Stankiewicz, były podporucznik moskiewski, za zamiar wywołania powstania nad Wołgą, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kazaniu dnia 6. czerwca 1864.
Piotr, podporucznik, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1364.
Staranowicz, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu d. 10. maja 1863.
Starzyński Ludwik, ukończony technik z Brzeżan, zginął w powstaniu wr. 1863.
Stasinkiewicz, poległ w utarczce z Moskalami pod Pozorowem dnia 8. sierpnia 1863.
Staszkiewicz Jan, włościanin wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu, powieszony w Suwałkach w r. 1863.
Staszakowski Rafał, bernadyn, zabity przez Moskali przy szafowaniu śś. Sakramentów na placu walki, r. 1863.
Stefański, leśniczy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Gondach w pow. lipniowskim dnia 11. maja 1864.
Wawrzyniec, zamordowany w Ozerkowie przez weselących się Moskali dnia 10. lutego 1864.
Stetkiewicz Franciszek, aplikant sądowy z Kielc, umarł w Krakowie dnia 3. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Skałą.
Stępnieicski Konstanty, umarł w Krakowie dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Stolarom Jędrzej, artelerzysta moskiewski wyrokiem sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Kutnie dnia 27. stycznia r. 1864.
Stroka, sierżant z oddziału Waligórskiego, poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Straszewski Kazimierz, akademik krakowski, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Strupczewski Zefiryn, bernardyn, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy szafowaniu Sakramentów.
Struski, poległ pod Chmielowem dnia 5. maja 1863. Unosząc z pola bitwy rannego kolegę na barkach, ugodzony kulą, oddał życie.
Strzelecki, major, poległ w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Strzyżewski, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, poległ pod Nowąwsią w r. 1863.
Stupnicki, młodzieniec 20 1etni napadnięty przez Moskali w domu i skłuty bagnetami, wleczony potem do Suwałk, skonał w drodze w r. 1863.
Styczyński Jan, leśniczy z dóbr zamojskich, raniony pod Tuczampami po wyleczeniu rany umarł w Sokalu od przypadkowego wystrzału w grudniu r. 1863.
Apolinary, mydlarz z Kielc, raniony pod Skałą, umarł w szpitalu w Krakowie przy amputacji nogi dnia 18. marca 1863.
Mieczysław, kupiec z Buku w Poznańskiem, poległ w powstaniu w r. 1863.
Steczyński, porucznik, poległ pod Żelechowem dnia 8.listopada 1863.
Suchorzewski, z Poznańskiego9 poległ w potyczce z Moskalami pod Ratyniem w Kaliskiem w marcu roku 1864.
Sulżycki Wicenty, włościanin z Wisztyńca, za udzielenie pomocy rannym powstańcom, wyrokiem sądu moskiewskiego skazany na powieszenie.
Suzin Paweł, oficer artylerji moskiewskiej (syn wygnańca litewskiego Kajetana Suzina i arabki Sary Abbasidy poślubionej na Sibirze)
lękając się - - przeciw własnym braciom być wysłanym, w r.1861. wystąpił z wojska, i pierwszy raz w życiu przybył na Litwę. Podejrzywany o
tajne zamiary i ścigany . przez wielkorządzcę kraju jenerała Wasilewa, upuścił ojczyznę i udał się do Francji, gdzie pracując na chleb
powszedni, ożenił się z córką emigranta. Na wiadomość o wybuchłym powstaniu, pomimo smutnych przeczuć śmierci i żalu rozstania się z żoną
będącą przy nadziei, wyruszył na początku lutego 1863. do Polski, gdzie w Augustowskiem sformowawszy oddział ochotników, dzielnie i
szczęśliwie ścierał się z Moskalami , manewrując zręcznie po obu brzegach Niemna. Pod Straciszkami zająwszy dogodne stanowisko , przyjął
dnia 21. czerwca walkę z przeważającymi siłami Moskwy, w której pochwyciwszy kosę w rękę, z okrzykiem: „ "Wiara! za mną na przód!" natarł na linię nieprzyjacielską, lecz w tej chwili przeszyty kulą, poległ śmiercią bohaterską.
Suryn Ignacy, z Frydrychowic, młodzieniec 20 lat mający, umarł w Krakowie dnia 30. marca 1863. z ran odebranych w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863.
Suszycki Bronisław, poległ w utarczce pod Kozim-rogiem w lipcu w r. 1863.
Swaryczowski Mikołaj, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalją na Mułtanach dnia 15. lipca 1864.
Świderski, dziedzic Białoszewa w Augustowskiem, napadnięty w domu przez Moskali dnia 30. marca 1863.,zamordowany w raz z żoną i córką Kalikstą.
Hipolit, poległ w utarczce pod Szycami dnia 8. maja 1863.
Switalski Józef, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Kikołu d. 9. listopada 1863.
Swiątołdysz, zamordowany przez Moskali pod Mołodeczną na Litwie dnia 4. kwietnia 1863.
Świetnicki Ferdynand, z Sieradzkiego, umarł w Krakowie dnia 17. kwietnia 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Skałą.
Swigtorzecki Jan, mieszczanin z Tykocina, wyrokiem sądu moskiewskiego za należenie niegdyś do ruchów powstania, powieszony w Bajkach w gubernii grodzieńskiej dnia 11. lutego 1865.
Syczuk Kazimierz, żołnierz artylerji fortecznej, za należenie do ruchu powstańczego za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Wilnie dnia 10. grudnia 1863.
Symonowicz Wojciech, z oddziału Dunajewskiego utonął w Wiśle w czerwcu 1863. ustępując przed przewagą moskiewską.
Szablewicz, szlachcic gubernii kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Szadurski August, właściciel ziemski na Litwie, umarł w Orenburgu w skutek ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Szafarczyk Emanuel, za udział w powstaniu stracony dnia' 17. lutego 1864.
Szatkowski Aleksander, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, rodem z Podgorzyna w Poznańskiem, przy przejściu granicy pod Raschowem, poległ w starciu się z Prusakami r. 1863.
Szameit Mieczysław, major, poległ w utarcze z Moskalami pod Jeziorkiem dnia 29. października r.1863.
Szaniawski Stefan, dowódzca oddziału powstańczego, poległ w utarczce pod Białą w lutym 1863.
Szarkiewicz, z oddziału Komorowskiego, poległ pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
Szarmatowski, poległ w potyczce z Moskalami pod Netrebą dnia 22. kwietnia 1863.
Szawlewicz Damazy, szlachcic litewski, stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 17. czerwca 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
24.01.2011 16:04
Salomon August, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Sereszeniu na Litwie dnia 19. grudnia 1863.
Samkowicz, raniony w utarczce pod Piotrowicami d. 10. maja 1863., dostał się do niewoli, a zapędzony do Mińska, tamże dobity przez siepaczy wojennych.
Sawa, strażnik leśny, wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Małych Szakach na Litwie dnia 12. października 1863.
Sawicki Aleksander, syn dziedzica z Rybna w Poznańskiem , poległ pod Ignacewem r. 1863. K.
Inny tego nazwiska, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Segetyński Karol, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Semkowicz Władysław, samborzanin, będąc ciężko ranny żywcem został spalony przez Moskali we dworze Tyszowieckim.
Sendek Jan, dowódzca oddziału, poległ w utarczce pod Rudką w Augustowskiem dnia 21. sierpnia 1863.
Serkowski Wilhelm, uczeń gimnazjum lwowskiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Chruślinem dnia 28. kwietnia 1863,
Siekulicki Feliks, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Janowie dnia 9. lutego 1863.
Silewicz Włodzimierz, za branie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Słonimie dnia 11. sierpnia 1863.
Siemieński Seweryn, syn poety Lucjana z Krakowa, zamordowany we dworze Kosymińskich przez dzicz moskiewską dnia 18. kwietnia 1863.
Sierakowski Zygmunt, oficer wojsk moskiewskich, jeden z tych, którzy za wolnomyślność i miłość ojczyzny pokutowali wrotach karnych.
Dosłużywszy się rangi oficerskiej, przy względach jako główny apostoł reformy zniesienia kar cielesnych, wysłany został do Londynu na
kongres statystyczny do dalszego studjowania sprawy przez siebie poruszonej; jakoż jemu należy zasługa zmienienia kar cielesnych w wojsku
moskiewskiem. Powróciwszy do Petersburga z powtórnej misji wojskowo-naukowej do Algerji, właśnie gdy w uznaniu zasług miał awansować na
pułkownika jeneralnego sztabu, wybuchło powstanie na Litwie. Pomimo że uważał takowe za przedwczesne, nie omieszkał jednakże pospieszyć do
Wilna, gdzie objąwszy obowiązki naczelnika w powiecie kowieńskim , energicznie zajął się formowaniem oddziałów ochotniczych, z któremi
rozpoczął walkę z przeważającemi siłami moskiewskiemi. W bitwie dnia 9. maja 1863. stoczonej pod Łatwelami ciężko raniony, odwieziony
został na folwark w Popielach, gdzie nazajutrz zabrany został w niewolę i zawieziony do Wilna. Co najrychlej kazał go Murawiew leczyć ,
podczas czego niezaniedbywał rozmaitych pokus, obiecując mu zupełne przebaczenie i nowe względy, byle tylko podał projekt uśmierzenia
powstania. Przypuszczono doń nawet żonę jego; Sierakowski pozostał atoli stałym, wiedząc z doświadczenia , co przerzeczenia znaczą w
uściech Moskala. Łaknący krwi srogi Murawiew, nie czekał teraz na wyzdrowienie jeńca; dnia 17. czerwca wywleczono go na plac tracenia ,
gdzie z przytomnością umysłu wymawiając słowa: „Ojcze! bądź wola Twoja w niebie i na ziemi", uwisł na szubienicy.
Siencewicz Karol, syn parocha unickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. 1863.
Sierpiński, poległ w walce z Moskalami pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Sikorski Władysław, student gimnazjum tarnowskiego, poległ w walce pod Grochowiskami dnia 18: marca 1863.
Sipowicz Karol, za wyrokiem Murawiewa stracony w Wilnie dnia 7. sierpnia 1863.
Skałkowski Mieczysław, gimnazjalista, poległ w utarczce z Moskalami pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Skąpski, z Galicji, zginął w utarczce pod Białą we wrześniu 1863. ugodzony kulą w czoło. Zwłoki pochowano w Jędrzejowie.
Skalski Adolf, rodem z Lubelskiego, bawiąc w Konstantynopolu na odgłos o powstaniu przy¬był do Polski i przyjął służbę najprzód w oddziale
Matkowskiego, później Sieńkiewicza, zapadłszy atoli na zapalenie płuc, umarł w Walawce dnia 4. listopada 1863.
Skibiński Jan, z Będzina, umarł w Krakowie dnia 2. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Chrobrzem.
Skrajczyński, warszawianin, młodzieniec 161etni, pojmany przez Moskali i rozstrzelany w Płocku dnia 9. lutego 1863.
Skrzydlewski Władysław, uczeń gimnazjum trzemeszeńskiego, syn właściciela dóbr Sulenina w Poznańskiem, umarł w skutek ran odebranych w powstaniu w lazarecie w Strzelnie r. 1863.
Skrzyński, kapitan jazdy kujawskiej, poległ w utarczce z Moskalami pod Strzygowem dnia 9. lipca r. 1863.
Józef, rządca dóbr Brodnicy w Poznańskiem, dowódzca konnicy poległ pod Piotrkowem roku 1863.
Skuphiski. Stefan, reformat, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy spowiadaniu ran¬nych i umierających.
Skwarczyński Jan, lwowianin, w walce pod Porykiem dnia 2. listopada raniony w czoło i przeniesiony do Walawki, tamże zakończył życie dnia 7. listopada 1863.
Sławikoiwski Józef, z oddziału Wiśniewskiego, umarł z ran odebranych w powstaniu w Walawce dnia 4. października 1863.
Słobuda Franciszek, włościanin, za udział w powstaniu stracony wyrokiem sądu moskiewskiego w Łomży dnia 21. grudnia 1863.
Słomka Ferdynand, z Oświęcima, zginął w powstaniu r. 1863.
Słowikowski Józef, rybak z Wielichowa w Poznańskiem, poległ w powstaniu r. I863.
Śląski Edmund, były oficer austrjacki, następnie profesor gimnazjum lwowskiego, na odgłos powstania w kongresowej Polsce pierwszy
pospieszył na pole walki, gdzie niezważając jaki koniec uwieńczy trudy i poświęcenie, z gorliwością służył sprawie narodowej. Pod wodzą
Czechowskiego jako kapitan, a pod Waligórskim jako major dowodząc oddziałem , w potyczce pod Łążkiem d. 22. października ugodzony kulą w
ramie, w szpitalu w Chwałowicach zakończył życie dnia 30. października 1863.
Slaski, drugi tego nazwiska poległ w utarczce z Moskalami pod Piasecznem we wrześniu 1863.
Smoliński, zginął pod Miechowem dnia 17. lutego 1863. Uciętą głowę jego obnosiło żołdactwo carskie jakby w tryumfie po zwycięztwie.
Snarski Adrjan, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu rozstrzelany w Oszmianie na Litwie dnia 29. sierpnia 1863.
Inny tego nazwiska, zastrzelony na granicy pruskiej przez pogoń moskiewską d. 21. listop. 1863.
Sniadecki, włościanin, powieszony przez Moskali w Nieszawie koło Włocławka, za udział w powsta¬niu r. 1864.
Śnieżek, włościanin z dóbr Dołobużni na Litwie, zamordowany w domu wraz z żoną przez żołdactwo moskiewskie w r 1863.
Sobociński, kowal z Poznańskiego, pojmany przy granicy przez żołnierzy pruskich, umarł w drodze do więzienia z ciężkiego pobicia w r.1864.
Sobolewski Władysław, umarł dnia 4. kwietnia 1863. w skutek ran odniesionych w jednej z utarczek z Moskalami. Ojciec jego od lat 17tu jest na Sybirze.
Sochacki. zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10 maja 1863.
Sokolnicki Michał, dowódzca kosynierów poległł w jednej z utarczek z Moskalami w r. 18631
Piotr, uczeń gimnazjum Poznańskiego, peległ pod Ignacewem r. 1863.
Sokołowski, oficer wojsk moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.
Solman, właściciel dóbr Wolicy w Polsce, zabity sztyletem przez oficera moskiewskiego dnia 5. lutego 1863.
Sałuba Aleksander, szlachcic z guberni kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Szawlach dnia 22. lutego 1864.
Soroczyński Władysław, uczeń zakładu Dublańskiego, umarł z ran odniesionych w boju z Moskalami pod Zwierzyńcem w r. 1863.
Sosnowski Józef, z Popowa pod Wągrowem w Poznańskiem, poległ pod Mieczownicą dnia 5. gru¬dnia 1863.
Antoni, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 2. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Inny tego nazwiska, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Sowiński Józef, raniony w jednej z potyczek z Moskalami i zabrany w niewolę, umarł w lazarecie w Stopnicy r. 1863.
Antoni, stracony przez Moskali w Sieradzu dnia 11. listopada 1863.
Stadnicki Aleksander, umarł w Zaleszanach wTarnowskiem dnia 28. października 1863. z ran odniesionych w rozprawie z Moskalami pod Łążkiem.
Stalczewski, zginął w nieszczęśliwej rozprawie pod So- łowijówką na Wołyniu dnia 10 maja 1863.
Staniewicz Edward, stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 29. listopada 1863.
Stanisławski Adam, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 18. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Stankiewicz, były podporucznik moskiewski, za zamiar wywołania powstania nad Wołgą, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kazaniu dnia 6. czerwca 1864.
Piotr, podporucznik, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1364.
Staranowicz, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu d. 10. maja 1863.
Starzyński Ludwik, ukończony technik z Brzeżan, zginął w powstaniu wr. 1863.
Stasinkiewicz, poległ w utarczce z Moskalami pod Pozorowem dnia 8. sierpnia 1863.
Staszkiewicz Jan, włościanin wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu, powieszony w Suwałkach w r. 1863.
Staszakowski Rafał, bernadyn, zabity przez Moskali przy szafowaniu śś. Sakramentów na placu walki, r. 1863.
Stefański, leśniczy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Gondach w pow. lipniowskim dnia 11. maja 1864.
Wawrzyniec, zamordowany w Ozerkowie przez weselących się Moskali dnia 10. lutego 1864.
Stetkiewicz Franciszek, aplikant sądowy z Kielc, umarł w Krakowie dnia 3. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Skałą.
Stępnieicski Konstanty, umarł w Krakowie dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Stolarom Jędrzej, artelerzysta moskiewski wyrokiem sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Kutnie dnia 27. stycznia r. 1864.
Stroka, sierżant z oddziału Waligórskiego, poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Straszewski Kazimierz, akademik krakowski, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Strupczewski Zefiryn, bernardyn, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy szafowaniu Sakramentów.
Struski, poległ pod Chmielowem dnia 5. maja 1863. Unosząc z pola bitwy rannego kolegę na barkach, ugodzony kulą, oddał życie.
Strzelecki, major, poległ w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Strzyżewski, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, poległ pod Nowąwsią w r. 1863.
Stupnicki, młodzieniec 20 letni napadnięty przez Moskali w domu i skłuty bagnetami, wleczony potem do Suwałk, skonał w drodze w r. 1863.
Styczyński Jan, leśniczy z dóbr zamojskich, raniony pod Tuczampami po wyleczeniu rany umarł w Sokalu od przypadkowego wystrzału w grudniu r. 1863.
Apolinary, mydlarz z Kielc, raniony pod Skałą, umarł w szpitalu w Krakowie przy amputacji nogi dnia 18. marca 1863.
Mieczysław, kupiec z Buku w Poznańskiem, poległ w powstaniu w r. 1863.
Steczyński, porucznik, poległ pod Żelechowem dnia 8.listopada 1863.
Suchorzewski, z Poznańskiego9 poległ w potyczce z Moskalami pod Ratyniem w Kaliskiem w marcu roku 1864.
Sulżycki Wicenty, włościanin z Wisztyńca, za udzielenie pomocy rannym powstańcom, wyrokiem sądu moskiewskiego skazany na powieszenie.
Suzin Paweł, oficer artylerji moskiewskiej (syn wygnańca litewskiego Kajetana Suzina i arabki Sary Abbasidy poślubionej na Sibirze)
lękając się - - przeciw własnym braciom być wysłanym, w r.1861. wystąpił z wojska, i pierwszy raz w życiu przybył na Litwę. Podejrzywany o
tajne zamiary i ścigany . przez wielkorządzcę kraju jenerała Wasilewa, upuścił ojczyznę i udał się do Francji, gdzie pracując na chleb
powszedni, ożenił się z córką emigranta. Na wiadomość o wybuchłym powstaniu, pomimo smutnych przeczuć śmierci i żalu rozstania się z żoną
będącą przy nadziei, wyruszył na początku lutego 1863. do Polski, gdzie w Augustowskiem sformowawszy oddział ochotników, dzielnie i
szczęśliwie ścierał się z Moskalami , manewrując zręcznie po obu brzegach Niemna. Pod Straciszkami zająwszy dogodne stanowisko , przyjął
dnia 21. czerwca walkę z przeważającymi siłami Moskwy, w której pochwyciwszy kosę w rękę, z okrzykiem: „ "Wiara! za mną na przód!" natarł na linię nieprzyjacielską, lecz w tej chwili przeszyty kulą, poległ śmiercią bohaterską.
Suryn Ignacy, z Frydrychowic, młodzieniec 20 lat mający, umarł w Krakowie dnia 30. marca 1863. z ran odebranych w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863.
Suszycki Bronisław, poległ w utarczce pod Kozim-rogiem w lipcu w r. 1863.
Swaryczowski Mikołaj, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalją na Mułtanach dnia 15. lipca 1864.
Świderski, dziedzic Białoszewa w Augustowskiem, napadnięty w domu przez Moskali dnia 30. marca 1863.,zamordowany w raz z żoną i córką Kalikstą.
Hipolit, poległ w utarczce pod Szycami dnia 8. maja 1863.
Switalski Józef, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Kikołu d. 9. listopada 1863.
Swiątołdysz, zamordowany przez Moskali pod Mołodeczną na Litwie dnia 4. kwietnia 1863.
Świetnicki Ferdynand, z Sieradzkiego, umarł w Krakowie dnia 17. kwietnia 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Skałą.
Swigtorzecki Jan, mieszczanin z Tykocina, wyrokiem sądu moskiewskiego za należenie niegdyś do ruchów powstania, powieszony w Bajkach w gubernii grodzieńskiej dnia 11. lutego 1865.
Syczuk Kazimierz, żołnierz artylerji fortecznej, za należenie do ruchu powstańczego za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Wilnie dnia 10. grudnia 1863.
Symonowicz Wojciech, z oddziału Dunajewskiego utonął w Wiśle w czerwcu 1863. ustępując przed przewagą moskiewską.
Szablewicz, szlachcic gubernii kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Szadurski August, właściciel ziemski na Litwie, umarł w Orenburgu w skutek ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Szafarczyk Emanuel, za udział w powstaniu stracony dnia' 17. lutego 1864.
Szatkowski Aleksander, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, rodem z Podgorzyna w Poznańskiem, przy przejściu granicy pod Raschowem, poległ w starciu się z Prusakami r. 1863.
Szameit Mieczysław, major, poległ w utarcze z Moskalami pod Jeziorkiem dnia 29. października r.1863.
Szaniawski Stefan, dowódzca oddziału powstańczego, poległ w utarczce pod Białą w lutym 1863.
Szarkiewicz, z oddziału Komorowskiego, poległ pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
Szarmatowski, poległ w potyczce z Moskalami pod Netrebą dnia 22. kwietnia 1863.
Szawlewicz Damazy, szlachcic litewski, stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 17. czerwca 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Samkowicz, raniony w utarczce pod Piotrowicami d. 10. maja 1863., dostał się do niewoli, a zapędzony do Mińska, tamże dobity przez siepaczy wojennych.
Sawa, strażnik leśny, wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Małych Szakach na Litwie dnia 12. października 1863.
Sawicki Aleksander, syn dziedzica z Rybna w Poznańskiem , poległ pod Ignacewem r. 1863. K.
Inny tego nazwiska, umarł z ran otrzymanych w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Segetyński Karol, poległ w utarczce z Moskalami pod Zdżarami dnia 23. września 1863.
Semkowicz Władysław, samborzanin, będąc ciężko ranny żywcem został spalony przez Moskali we dworze Tyszowieckim.
Sendek Jan, dowódzca oddziału, poległ w utarczce pod Rudką w Augustowskiem dnia 21. sierpnia 1863.
Serkowski Wilhelm, uczeń gimnazjum lwowskiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Chruślinem dnia 28. kwietnia 1863,
Siekulicki Feliks, za wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Janowie dnia 9. lutego 1863.
Silewicz Włodzimierz, za branie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Słonimie dnia 11. sierpnia 1863.
Siemieński Seweryn, syn poety Lucjana z Krakowa, zamordowany we dworze Kosymińskich przez dzicz moskiewską dnia 18. kwietnia 1863.
Sierakowski Zygmunt, oficer wojsk moskiewskich, jeden z tych, którzy za wolnomyślność i miłość ojczyzny pokutowali wrotach karnych.
Dosłużywszy się rangi oficerskiej, przy względach jako główny apostoł reformy zniesienia kar cielesnych, wysłany został do Londynu na
kongres statystyczny do dalszego studjowania sprawy przez siebie poruszonej; jakoż jemu należy zasługa zmienienia kar cielesnych w wojsku
moskiewskiem. Powróciwszy do Petersburga z powtórnej misji wojskowo-naukowej do Algerji, właśnie gdy w uznaniu zasług miał awansować na
pułkownika jeneralnego sztabu, wybuchło powstanie na Litwie. Pomimo że uważał takowe za przedwczesne, nie omieszkał jednakże pospieszyć do
Wilna, gdzie objąwszy obowiązki naczelnika w powiecie kowieńskim , energicznie zajął się formowaniem oddziałów ochotniczych, z któremi
rozpoczął walkę z przeważającemi siłami moskiewskiemi. W bitwie dnia 9. maja 1863. stoczonej pod Łatwelami ciężko raniony, odwieziony
został na folwark w Popielach, gdzie nazajutrz zabrany został w niewolę i zawieziony do Wilna. Co najrychlej kazał go Murawiew leczyć ,
podczas czego niezaniedbywał rozmaitych pokus, obiecując mu zupełne przebaczenie i nowe względy, byle tylko podał projekt uśmierzenia
powstania. Przypuszczono doń nawet żonę jego; Sierakowski pozostał atoli stałym, wiedząc z doświadczenia , co przerzeczenia znaczą w
uściech Moskala. Łaknący krwi srogi Murawiew, nie czekał teraz na wyzdrowienie jeńca; dnia 17. czerwca wywleczono go na plac tracenia ,
gdzie z przytomnością umysłu wymawiając słowa: „Ojcze! bądź wola Twoja w niebie i na ziemi", uwisł na szubienicy.
Siencewicz Karol, syn parocha unickiego, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. 1863.
Sierpiński, poległ w walce z Moskalami pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Sikorski Władysław, student gimnazjum tarnowskiego, poległ w walce pod Grochowiskami dnia 18: marca 1863.
Sipowicz Karol, za wyrokiem Murawiewa stracony w Wilnie dnia 7. sierpnia 1863.
Skałkowski Mieczysław, gimnazjalista, poległ w utarczce z Moskalami pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Skąpski, z Galicji, zginął w utarczce pod Białą we wrześniu 1863. ugodzony kulą w czoło. Zwłoki pochowano w Jędrzejowie.
Skalski Adolf, rodem z Lubelskiego, bawiąc w Konstantynopolu na odgłos o powstaniu przy¬był do Polski i przyjął służbę najprzód w oddziale
Matkowskiego, później Sieńkiewicza, zapadłszy atoli na zapalenie płuc, umarł w Walawce dnia 4. listopada 1863.
Skibiński Jan, z Będzina, umarł w Krakowie dnia 2. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Chrobrzem.
Skrajczyński, warszawianin, młodzieniec 161etni, pojmany przez Moskali i rozstrzelany w Płocku dnia 9. lutego 1863.
Skrzydlewski Władysław, uczeń gimnazjum trzemeszeńskiego, syn właściciela dóbr Sulenina w Poznańskiem, umarł w skutek ran odebranych w powstaniu w lazarecie w Strzelnie r. 1863.
Skrzyński, kapitan jazdy kujawskiej, poległ w utarczce z Moskalami pod Strzygowem dnia 9. lipca r. 1863.
Józef, rządca dóbr Brodnicy w Poznańskiem, dowódzca konnicy poległ pod Piotrkowem roku 1863.
Skuphiski. Stefan, reformat, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy spowiadaniu ran¬nych i umierających.
Skwarczyński Jan, lwowianin, w walce pod Porykiem dnia 2. listopada raniony w czoło i przeniesiony do Walawki, tamże zakończył życie dnia 7. listopada 1863.
Sławikoiwski Józef, z oddziału Wiśniewskiego, umarł z ran odebranych w powstaniu w Walawce dnia 4. października 1863.
Słobuda Franciszek, włościanin, za udział w powstaniu stracony wyrokiem sądu moskiewskiego w Łomży dnia 21. grudnia 1863.
Słomka Ferdynand, z Oświęcima, zginął w powstaniu r. 1863.
Słowikowski Józef, rybak z Wielichowa w Poznańskiem, poległ w powstaniu r. I863.
Śląski Edmund, były oficer austrjacki, następnie profesor gimnazjum lwowskiego, na odgłos powstania w kongresowej Polsce pierwszy
pospieszył na pole walki, gdzie niezważając jaki koniec uwieńczy trudy i poświęcenie, z gorliwością służył sprawie narodowej. Pod wodzą
Czechowskiego jako kapitan, a pod Waligórskim jako major dowodząc oddziałem , w potyczce pod Łążkiem d. 22. października ugodzony kulą w
ramie, w szpitalu w Chwałowicach zakończył życie dnia 30. października 1863.
Slaski, drugi tego nazwiska poległ w utarczce z Moskalami pod Piasecznem we wrześniu 1863.
Smoliński, zginął pod Miechowem dnia 17. lutego 1863. Uciętą głowę jego obnosiło żołdactwo carskie jakby w tryumfie po zwycięztwie.
Snarski Adrjan, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu rozstrzelany w Oszmianie na Litwie dnia 29. sierpnia 1863.
Inny tego nazwiska, zastrzelony na granicy pruskiej przez pogoń moskiewską d. 21. listop. 1863.
Sniadecki, włościanin, powieszony przez Moskali w Nieszawie koło Włocławka, za udział w powsta¬niu r. 1864.
Śnieżek, włościanin z dóbr Dołobużni na Litwie, zamordowany w domu wraz z żoną przez żołdactwo moskiewskie w r 1863.
Sobociński, kowal z Poznańskiego, pojmany przy granicy przez żołnierzy pruskich, umarł w drodze do więzienia z ciężkiego pobicia w r.1864.
Sobolewski Władysław, umarł dnia 4. kwietnia 1863. w skutek ran odniesionych w jednej z utarczek z Moskalami. Ojciec jego od lat 17tu jest na Sybirze.
Sochacki. zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10 maja 1863.
Sokolnicki Michał, dowódzca kosynierów poległł w jednej z utarczek z Moskalami w r. 18631
Piotr, uczeń gimnazjum Poznańskiego, peległ pod Ignacewem r. 1863.
Sokołowski, oficer wojsk moskiewskich, za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 12. czerwca 1863.
Solman, właściciel dóbr Wolicy w Polsce, zabity sztyletem przez oficera moskiewskiego dnia 5. lutego 1863.
Sałuba Aleksander, szlachcic z guberni kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Szawlach dnia 22. lutego 1864.
Soroczyński Władysław, uczeń zakładu Dublańskiego, umarł z ran odniesionych w boju z Moskalami pod Zwierzyńcem w r. 1863.
Sosnowski Józef, z Popowa pod Wągrowem w Poznańskiem, poległ pod Mieczownicą dnia 5. gru¬dnia 1863.
Antoni, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 2. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Inny tego nazwiska, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu 10. maja 1863.
Sowiński Józef, raniony w jednej z potyczek z Moskalami i zabrany w niewolę, umarł w lazarecie w Stopnicy r. 1863.
Antoni, stracony przez Moskali w Sieradzu dnia 11. listopada 1863.
Stadnicki Aleksander, umarł w Zaleszanach wTarnowskiem dnia 28. października 1863. z ran odniesionych w rozprawie z Moskalami pod Łążkiem.
Stalczewski, zginął w nieszczęśliwej rozprawie pod So- łowijówką na Wołyniu dnia 10 maja 1863.
Staniewicz Edward, stracony przez Moskali w Oszmianie na Litwie dnia 29. listopada 1863.
Stanisławski Adam, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 18. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Stankiewicz, były podporucznik moskiewski, za zamiar wywołania powstania nad Wołgą, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Kazaniu dnia 6. czerwca 1864.
Piotr, podporucznik, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalią na Mułtanach dnia 15. lipca 1364.
Staranowicz, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu d. 10. maja 1863.
Starzyński Ludwik, ukończony technik z Brzeżan, zginął w powstaniu wr. 1863.
Stasinkiewicz, poległ w utarczce z Moskalami pod Pozorowem dnia 8. sierpnia 1863.
Staszkiewicz Jan, włościanin wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu, powieszony w Suwałkach w r. 1863.
Staszakowski Rafał, bernadyn, zabity przez Moskali przy szafowaniu śś. Sakramentów na placu walki, r. 1863.
Stefański, leśniczy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu stracony w Gondach w pow. lipniowskim dnia 11. maja 1864.
Wawrzyniec, zamordowany w Ozerkowie przez weselących się Moskali dnia 10. lutego 1864.
Stetkiewicz Franciszek, aplikant sądowy z Kielc, umarł w Krakowie dnia 3. kwietnia 1863. z ran odebranych w bitwie pod Skałą.
Stępnieicski Konstanty, umarł w Krakowie dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w bitwie pod Małagoszczą.
Stolarom Jędrzej, artelerzysta moskiewski wyrokiem sądu wojennego za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, rozstrzelany w Kutnie dnia 27. stycznia r. 1864.
Stroka, sierżant z oddziału Waligórskiego, poległ pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Straszewski Kazimierz, akademik krakowski, poległ w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Strupczewski Zefiryn, bernardyn, zabity przez Moskali na polu walki w r. 1863. przy szafowaniu Sakramentów.
Struski, poległ pod Chmielowem dnia 5. maja 1863. Unosząc z pola bitwy rannego kolegę na barkach, ugodzony kulą, oddał życie.
Strzelecki, major, poległ w bitwie pod Sampolinem dnia 8. maja 1863.
Strzyżewski, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, poległ pod Nowąwsią w r. 1863.
Stupnicki, młodzieniec 20 letni napadnięty przez Moskali w domu i skłuty bagnetami, wleczony potem do Suwałk, skonał w drodze w r. 1863.
Styczyński Jan, leśniczy z dóbr zamojskich, raniony pod Tuczampami po wyleczeniu rany umarł w Sokalu od przypadkowego wystrzału w grudniu r. 1863.
Apolinary, mydlarz z Kielc, raniony pod Skałą, umarł w szpitalu w Krakowie przy amputacji nogi dnia 18. marca 1863.
Mieczysław, kupiec z Buku w Poznańskiem, poległ w powstaniu w r. 1863.
Steczyński, porucznik, poległ pod Żelechowem dnia 8.listopada 1863.
Suchorzewski, z Poznańskiego9 poległ w potyczce z Moskalami pod Ratyniem w Kaliskiem w marcu roku 1864.
Sulżycki Wicenty, włościanin z Wisztyńca, za udzielenie pomocy rannym powstańcom, wyrokiem sądu moskiewskiego skazany na powieszenie.
Suzin Paweł, oficer artylerji moskiewskiej (syn wygnańca litewskiego Kajetana Suzina i arabki Sary Abbasidy poślubionej na Sibirze)
lękając się - - przeciw własnym braciom być wysłanym, w r.1861. wystąpił z wojska, i pierwszy raz w życiu przybył na Litwę. Podejrzywany o
tajne zamiary i ścigany . przez wielkorządzcę kraju jenerała Wasilewa, upuścił ojczyznę i udał się do Francji, gdzie pracując na chleb
powszedni, ożenił się z córką emigranta. Na wiadomość o wybuchłym powstaniu, pomimo smutnych przeczuć śmierci i żalu rozstania się z żoną
będącą przy nadziei, wyruszył na początku lutego 1863. do Polski, gdzie w Augustowskiem sformowawszy oddział ochotników, dzielnie i
szczęśliwie ścierał się z Moskalami , manewrując zręcznie po obu brzegach Niemna. Pod Straciszkami zająwszy dogodne stanowisko , przyjął
dnia 21. czerwca walkę z przeważającymi siłami Moskwy, w której pochwyciwszy kosę w rękę, z okrzykiem: „ "Wiara! za mną na przód!" natarł na linię nieprzyjacielską, lecz w tej chwili przeszyty kulą, poległ śmiercią bohaterską.
Suryn Ignacy, z Frydrychowic, młodzieniec 20 lat mający, umarł w Krakowie dnia 30. marca 1863. z ran odebranych w bitwie pod Małagoszczą dnia 23. lutego 1863.
Suszycki Bronisław, poległ w utarczce pod Kozim-rogiem w lipcu w r. 1863.
Swaryczowski Mikołaj, poległ w bitwie z Rumanami pod Kastangalją na Mułtanach dnia 15. lipca 1864.
Świderski, dziedzic Białoszewa w Augustowskiem, napadnięty w domu przez Moskali dnia 30. marca 1863.,zamordowany w raz z żoną i córką Kalikstą.
Hipolit, poległ w utarczce pod Szycami dnia 8. maja 1863.
Switalski Józef, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Kikołu d. 9. listopada 1863.
Swiątołdysz, zamordowany przez Moskali pod Mołodeczną na Litwie dnia 4. kwietnia 1863.
Świetnicki Ferdynand, z Sieradzkiego, umarł w Krakowie dnia 17. kwietnia 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Skałą.
Swigtorzecki Jan, mieszczanin z Tykocina, wyrokiem sądu moskiewskiego za należenie niegdyś do ruchów powstania, powieszony w Bajkach w gubernii grodzieńskiej dnia 11. lutego 1865.
Syczuk Kazimierz, żołnierz artylerji fortecznej, za należenie do ruchu powstańczego za wyrokiem sądu moskiewskiego rozstrzelany w Wilnie dnia 10. grudnia 1863.
Symonowicz Wojciech, z oddziału Dunajewskiego utonął w Wiśle w czerwcu 1863. ustępując przed przewagą moskiewską.
Szablewicz, szlachcic gubernii kowieńskiej, za udział w powstaniu stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Szadurski August, właściciel ziemski na Litwie, umarł w Orenburgu w skutek ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Szafarczyk Emanuel, za udział w powstaniu stracony dnia' 17. lutego 1864.
Szatkowski Aleksander, uczeń gimnazjum Trzemeszeńskiego, rodem z Podgorzyna w Poznańskiem, przy przejściu granicy pod Raschowem, poległ w starciu się z Prusakami r. 1863.
Szameit Mieczysław, major, poległ w utarcze z Moskalami pod Jeziorkiem dnia 29. października r.1863.
Szaniawski Stefan, dowódzca oddziału powstańczego, poległ w utarczce pod Białą w lutym 1863.
Szarkiewicz, z oddziału Komorowskiego, poległ pod Starąwsią dnia 18. stycznia 1864.
Szarmatowski, poległ w potyczce z Moskalami pod Netrebą dnia 22. kwietnia 1863.
Szawlewicz Damazy, szlachcic litewski, stracony przez Moskali w Ibianach na Litwie dnia 17. czerwca 1864.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
24.01.2011 20:19
Wędrychowski Franciszek, doktorand praw i praktykant prokuratoryi skarbowej w Krakowie, wziąwszy udział w powstaniu, w skutek ran odniesionych w bitwie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863. dostał się w niewolę moskiowską, w której też życia dokonał.
Węgierkiewicz Władysław, uczeń gimnazium radomskiego, umarł w klinice krakowskiej dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Uniejowem.
Węgierski Józef, z Poznańskiego, poległ pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Węsierski Stanisław, z Poznańskiego, nie czekając ukończenia wojskowości obowiązkowej w 4. pułku ułanów pruskich, przyłączył się do oddziału Garczyńskiego, z którym przeszedłszy granicę polską pod Słupcą, przy pierwszem spotkaniu z Moskalami między Dobrosołowem aMieczowniczą, poległ na placu utarczki dnia 1. marca 18B3. Ciało zrąbane do niepoznania, złożono w wspólnym grobie na cmentarzu w Dobrosołowie.
Władysław, podobnie z Poznańskiego, poległ pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863. K.
Wiciejewski Franciszek, utonął w morzu przy lą¬dowaniu pod Kłajpędą dnia 11. czerwca 1863.
Wiedzka Maria, wdowa i matka sześciorga dzieci, za wyrokiem sądu wojennego wywieziona z Suwałk do Moskwy i pędzona piechoto dalej na Sybir,zakończyła życie w drodze z trudów i znużenia w grudniu 1863.
Wieczorkowski, rozstrzelany przez Moskali w Siedlcach w marcu 1863.
Inny tego nazwiska, oficialista dworu w Giebułtowie , zamordowany przez rozpasane żołdactwo moskiewskie w marcu 1863.
Wielhorski hr. Michał, właściciel dóbr na Litwie, zasłany na Sybir, umarł w Orenburgu z ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Wielowiejski Adam, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Wierzbicki Aleksander, technik lwowski, zginął w bitwie pod Korytnicą dnia 24. września 1863.
Hieronim, były oficer pruski, w powstaniu dowodząc pod pseudonimem „Boruta", dostawszy się w niewolę moskiewską, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy dnia 3. czerwca 1864.
Jeszcze inny tego nazwiska,ranny pod Piotrowiczami dostał się do niewoli moskiewskiej,i zapędzony do Mińska,tamże zakończył życie wr. 1863.
Więckowski Franciszek, dymisyowany porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach w grudniu 1863.
Ignacy, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Wilkiewicz Marceli, szlachcic litewski, za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Ibianach na Litwie dnia 1 7. czerwca 1864.
Winiarz Edward, lwowianin, zginął w utarczce z Moskalami pod Tarnogrodem w r. 1863.
Wisłocki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony na szubienicy dnia 29. kwietnia 1864. w Wieluniu.
Wiśniakowski Aleksander, poległ w bitwie pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Wiśniewski Kazimierz, lekarz i dowódzca oddziału przez Moskali, stracony w Radomiu dnia 18. lipca 1863.
Feliks, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Łęczycy dnia 16. stycznia 1864.
Jan utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Wiśniowski Leszek, rodem z Sambora, za udział w powstaniu węgierskiem oddany do kompanii karnej w fortecy Komornie, uszedł z tamtąd za granicę, a dostawszy się do Francyi, poświęcił się naukom technicznym, i jako dyplomowany inżynier przyjął czynność przy budowie kolei żelaznej w kongresowej Polsce. Tamże z powodów manifestacyi uwięziony a potem wywieziony za granicę, z Wrocławia udał się do Wiednia, gdzie przedstawiwszy się ministrowi wojny, za wpływem ziomków swoich uzyskał ułaskawienie. We Lwowie oddając się powołaniu nauczycielskiemu i dziennikarstwu, w czasie wybuchu powstania sformował mały oddział ochotników, na którego czele wstargnął na Wołyń, gdzie atoli w okolicy miasteczka Świniuch otoczony od przeważającej siły moskiewskiej, po krótkiej walce rozbity w szybkim odwrocie szukał ocalenia.Już blisko granicy wstąpiwszy do młyna dla pokrzepienia sił, ujęty został przez naprowadzonych objeżdczyków i odstawiony do Włodzimierza, tamże wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego skazany na śmierć, którą z pełną rezygnacyą odebrał przez rozstrzelanie dnia 27. listopada 1863.
Witkiewicz, szlachcic guberni kowieńskiej, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu, powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Witkowski Piotr, porucznik, poległ w rozprawie z Mo-skalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Jan, zamordowany we dworze kosymińskimprzez naprowadzonych Moskali dnia 18. kwietnia 1863.
Antoni, włościanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach na Litwie dnia 10. marca 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska, poległ w utarczce z Moskalami pod Broszeńcinem d. 10. kwietnia 1863.
Witosławski, uwięziony przez Moskali w Kamieńcu podolskim, umarł tamże w styczniu 1864.
Władyczański Teofil, oficer gwardyi moskiewskiej, na hasło powstania wziął w nim udział najpierw na Litwie, zkąd przeniósł się do Kongresówki, gdzie pod nazwą „Zaręby" prowadząc oddziałem, poległ w bitwie pod Lelowem d 30. września 1863.
Włoszkiewicz, z Kobylnik w Poznańskiem, zginął w postaniu w r. 1863.
Wnętowski Władysław, malarz, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Wodziński, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Łęczycy dnia 6. maja 1864.
Wojciechowski Michał, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Rumanami pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Józef, dzierzawca dóbr, zabity przez Moskałów przy najeździe Wojsławic w Lubelskiem w r. 1863.
Inny tego nazwiska, sekretarz z Wągrowca w Po-nańskiem, poległ pod Nowąwsią r. 1863.
Wojcikowski, porucznik poległ w bitwie pod Żyzy- nem w r. 1863.
Wojewódzki, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Siedlcach w r. 1864.
Woydt Kazimierz, z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem w r. 1863.
Wojtkowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami w r. 1863.
Wolęcki, burmistrz miasteczka Dubienki w Hrubieszowskim, zakatowany przez Moskali w styczniu 1864 w czasie 'rabunku tego miejsca.
Woliński, uczeń gimnazyum tarnopolskiego, walczył w powstaniu w oddziałach Czechowskiego i Lele¬wela; w potyczce pod Chruślinem trafiony wpierś kulą karabinową, żyć przestał dnia 31. maja 1863.
Wolschleger Antoni, z Chraplewa w Poznańskiem, poległ pod Dobrosołowem dnia 1. marca 1863.
Wolski Antoni, przewódzca oddziału, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Gontarze w Łomżyńskiem dnia 15. czerwca 1864.
Kazimierz, towarzysz Garibaldego w wyprawie sycylijskiej, rozstrzelany przez Moskali w Modli¬nie w r. 1863.
Oskar, poległ w bitwie pod Żelazną, dnia 6. listopada 1863.
Woltalewicz Andrzej, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 4. września 1863.
Wołkowski Franciszek, poległ w bitwie pod Ba¬bicami dnia 14. kwietnia i 863.
Wróblewski Ignacy, szlachcic zagrodowy wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu razem z żoną został rozstrzelany w Kownie na Litwie w sierpniu 1863.
Wyciułkowski, zginął pod Sołowijówką *na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Wysocki Edward, właściciel ziemski z Brzeskiego, uwięziony przez Moskali i skazany na wygnanie na Sybir do Tomska, umarł w drodze w Kazaniu wr. 1864.
Jan, włościanin polski za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach w sierpniu 1863.
Wyszomierski, z nakazu jenerała moskiewskiego Belgarda, powieszony w Opatowie bez sądu w r. 1863.
Wyszyński, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Wywilski Paweł, dowódzca kosynierów, ranny w potyczce z Moskalami dostawszy się w niewolę i zawieziony do Wilna, umarł tamże przy amputacji nogi r. 1864.
Zabielski, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu stracony w Radzyniu dnia 6. listopada 1863.
Zabierzowski Anto ni, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Mierzwinem dnia 5. grudnia 1863.
Zaborek Wawrzyniec, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Zaborowski Nikodem, syn dziedzica dóbr Wygaowa wp poznańskiem, poległ pod Ignacewem w 1863
Zaleski Adam, poledł w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Stanisław, poległ pod Królowym Mostem dnia 9. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, emigrant francuzki, poległ wbitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Zaleski, szeregowiec z oddziału Rychlewskiego, po poddaniu się pod Domblewem dnia 11. sierpnia 1863., zamordowany przez Moskali.
Zaleszyński August, poległ wbitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Załuskowski Karol, z Poznańskiego, umarł w Sokalu dnia 28. maja 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Tyszowcami.
Zaremba, z oddziału Komorowskiego, poległ w bitwie pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Zaremba, obacz Władyszański.
Zaręba, krakowianin, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Zarzycki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Jan, przedmieszczanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Warszawie 28. września 1864.
Zawadzki, naczelnik powiatu Stopnickiego, pod przybranym nazwiskiem „Czeczot", pochwycony przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Stopnicy w lutym 1864. r. K.
Stanisław, samborzanin, poległ w utarczce pod Skromowcami dnia 17. stycznia 1864.
Aleksander, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. ^863
Jeszcze jeden tego nazwiska, major, za wyrokiem Murawiewa powieszony na Litwie dnia 21. kwietnia 1864.
Zawirski Józef, uczeń szkół lwowskich, zginął w utarczce pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Zawora Marcin, rolnik z Balina, umarł w Krzeszowicach w skutek ran odniesionych w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17 lutego 1863.
Zawistowski August, wyrobnik warszawski, za branie udziału w organizacji powstania, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 25. lipca 1863.
Inny tego nazwiska sztabskapitan wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Wołkowyskach dnia 23. lipca 1863
Zbijewski Franciszek, właściciel Chorzewa i sędzia pokoju w Radomskiem, wywieziony na Sybir, umarł 11. sierpnia 1864 w Petrowsku pod Irkuckiem.
Zbrożek Józef, umarł w Krakowie dnia 2. lutego 1863. z rany otrzymanej w rozprawie pod Miechowem.
Zdanowicz Ignacy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w organizacji powstania na Litwie, powieszony w Wilnie dnia 10. sierpnia roku 1864.
Zduńesyk Adolf, porucznik, poległ w walce z Moskalami pod Magnuszowem d. 10.sierpnia 1863.
Zelner Leopold, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 30. września 1863.
Zelmic Włodzimierz, wyrokiem sądu wojennego za uczestnictwo w powstaniu, rozstrzelany w Jeziernicach dnia 19. sierpnia 1863.
Zembrzucki Wicenty, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Zembrzycki Stefan, poległ w bitwie pod Pniową d. 11. lipca 1863.
Zieliński, dowódzca powiatu Taraszczańskiego, były oficer moskiewski, wyrokiem sądu wejennego roz¬strzelany w Kijowie dnia 30. maja 1863.
Zieliński. Wojciech, umarł dnia 20. czerwca 1863. w Kępie Żabieckiej nad Wisłą, z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Gaczą.
Jan, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, znalazł śmierć na polu walki.
Jeszcze jeden tego nazwiska obywatel podolski, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ziemacki Rajmund, proboszcz wiewiorski 70 letni starzec, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Zimmerman Ignacy, obywatel rolnik rodem z Trzemeszna w Poznańskiem, poległ pod Olszową; brat tegoż zaś Kazimierz, akademik, poległ pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863.
Zwoliński Seweryn, dziedzic włości Kobyle wjasielskiem, poległ wbitwie z Moskalami pod Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Zoll Ludwik, akademik krakowski, umarł w Podgórzu dnia 27. grudnia 1863. w skutek ran odniesionych w powstaniu.
Zwierzdowski, dowodząc oddziałem pod nazwiskiem Topora , w utarczce z Moskalami ranny ciężko dostał się do nifewoli, a zawieziony do Opatowa, tamże rozstrzelany dnia 23. lutego 1864.
Zybers Józef, włościanin litewski, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie w sierpniu 1863.
Zygardłowicz Stanisław, mieszczanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Bodzentynie dnia 23. czerwca 1864.
Zygmontowski, z Poznańskiego, biorący udział w powstaniu, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Źminkowski Adam, poległ w utarczce z Moskalami pod Możołowerń w r. 1863.
Żaboklicki, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ na placu walki pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Żaliński Julian, umarł w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Żebrowski, były oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, zginał w tymże w jednej z wielu utarczek.
Konstanty, porucznik artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Borysowie dnia 6. lipca 1863.
Żegliński Józef, inżynier, wyrokiem sądu mokiewskiego stracony w Włocławku dnia 17. sierpnia r. 1863.
Żelechowski, utonął w Wiśle w czerwcu 1863. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.
Żelicha , krakowianin, poległ w nieszczęśliwej rozprawie z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego r. 1863.
Żochowski Stanisław, były oficer wosk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Seceminem dnia 17. lipca 1863.
Żółkiewski , poległ pod Salichą na Wołyniu w maju r. 1863.
ZołnieroWski, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłejpedą dnia II. czerwca 1863.
Żoltowski Mścisław, syn dziedzica dóbr Zajęczkowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu 1863.
Michał, kapelan oddziału Lelewela, poległ na placu walki pod Borowcem dnia 16. kwietnia 1833.
Żukowski, były oficer wojsk moskiewskich, w powstaniu polskiem przewodząc jako major, w rozprawie pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863.
achęcając swoich do boju wykrzykiem : „zwyciężyć wiara, lub umrzeć z honorem!" ugodzony kulą w piersi, oddał swego ducha. Zwłoki pochowano w Chorzelowie.
Źuliński Roman, nauczyciel gimnazjalny zawiadujący wydział Rządu narodowego, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w cytadeli warszawskiej dnia 5. sierpnia 1864.
Żułkowski Walenty, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Żurkowski Grzegorz, umarł w Krakowie z ran od-niesionych w bitwie pod Skałą.
Życki Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony przez rozstrzelanie w Rosieniach na Żmudzi dnia 25. września 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Węgierkiewicz Władysław, uczeń gimnazium radomskiego, umarł w klinice krakowskiej dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Uniejowem.
Węgierski Józef, z Poznańskiego, poległ pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Węsierski Stanisław, z Poznańskiego, nie czekając ukończenia wojskowości obowiązkowej w 4. pułku ułanów pruskich, przyłączył się do oddziału Garczyńskiego, z którym przeszedłszy granicę polską pod Słupcą, przy pierwszem spotkaniu z Moskalami między Dobrosołowem aMieczowniczą, poległ na placu utarczki dnia 1. marca 18B3. Ciało zrąbane do niepoznania, złożono w wspólnym grobie na cmentarzu w Dobrosołowie.
Władysław, podobnie z Poznańskiego, poległ pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863. K.
Wiciejewski Franciszek, utonął w morzu przy lą¬dowaniu pod Kłajpędą dnia 11. czerwca 1863.
Wiedzka Maria, wdowa i matka sześciorga dzieci, za wyrokiem sądu wojennego wywieziona z Suwałk do Moskwy i pędzona piechoto dalej na Sybir,zakończyła życie w drodze z trudów i znużenia w grudniu 1863.
Wieczorkowski, rozstrzelany przez Moskali w Siedlcach w marcu 1863.
Inny tego nazwiska, oficialista dworu w Giebułtowie , zamordowany przez rozpasane żołdactwo moskiewskie w marcu 1863.
Wielhorski hr. Michał, właściciel dóbr na Litwie, zasłany na Sybir, umarł w Orenburgu z ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Wielowiejski Adam, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Wierzbicki Aleksander, technik lwowski, zginął w bitwie pod Korytnicą dnia 24. września 1863.
Hieronim, były oficer pruski, w powstaniu dowodząc pod pseudonimem „Boruta", dostawszy się w niewolę moskiewską, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy dnia 3. czerwca 1864.
Jeszcze inny tego nazwiska,ranny pod Piotrowiczami dostał się do niewoli moskiewskiej,i zapędzony do Mińska,tamże zakończył życie wr. 1863.
Więckowski Franciszek, dymisyowany porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach w grudniu 1863.
Ignacy, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Wilkiewicz Marceli, szlachcic litewski, za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Ibianach na Litwie dnia 1 7. czerwca 1864.
Winiarz Edward, lwowianin, zginął w utarczce z Moskalami pod Tarnogrodem w r. 1863.
Wisłocki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony na szubienicy dnia 29. kwietnia 1864. w Wieluniu.
Wiśniakowski Aleksander, poległ w bitwie pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Wiśniewski Kazimierz, lekarz i dowódzca oddziału przez Moskali, stracony w Radomiu dnia 18. lipca 1863.
Feliks, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Łęczycy dnia 16. stycznia 1864.
Jan utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Wiśniowski Leszek, rodem z Sambora, za udział w powstaniu węgierskiem oddany do kompanii karnej w fortecy Komornie, uszedł z tamtąd za granicę, a dostawszy się do Francyi, poświęcił się naukom technicznym, i jako dyplomowany inżynier przyjął czynność przy budowie kolei żelaznej w kongresowej Polsce. Tamże z powodów manifestacyi uwięziony a potem wywieziony za granicę, z Wrocławia udał się do Wiednia, gdzie przedstawiwszy się ministrowi wojny, za wpływem ziomków swoich uzyskał ułaskawienie. We Lwowie oddając się powołaniu nauczycielskiemu i dziennikarstwu, w czasie wybuchu powstania sformował mały oddział ochotników, na którego czele wstargnął na Wołyń, gdzie atoli w okolicy miasteczka Świniuch otoczony od przeważającej siły moskiewskiej, po krótkiej walce rozbity w szybkim odwrocie szukał ocalenia.Już blisko granicy wstąpiwszy do młyna dla pokrzepienia sił, ujęty został przez naprowadzonych objeżdczyków i odstawiony do Włodzimierza, tamże wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego skazany na śmierć, którą z pełną rezygnacyą odebrał przez rozstrzelanie dnia 27. listopada 1863.
Witkiewicz, szlachcic guberni kowieńskiej, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu, powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Witkowski Piotr, porucznik, poległ w rozprawie z Mo-skalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Jan, zamordowany we dworze kosymińskimprzez naprowadzonych Moskali dnia 18. kwietnia 1863.
Antoni, włościanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach na Litwie dnia 10. marca 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska, poległ w utarczce z Moskalami pod Broszeńcinem d. 10. kwietnia 1863.
Witosławski, uwięziony przez Moskali w Kamieńcu podolskim, umarł tamże w styczniu 1864.
Władyczański Teofil, oficer gwardyi moskiewskiej, na hasło powstania wziął w nim udział najpierw na Litwie, zkąd przeniósł się do Kongresówki, gdzie pod nazwą „Zaręby" prowadząc oddziałem, poległ w bitwie pod Lelowem d 30. września 1863.
Włoszkiewicz, z Kobylnik w Poznańskiem, zginął w postaniu w r. 1863.
Wnętowski Władysław, malarz, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Wodziński, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Łęczycy dnia 6. maja 1864.
Wojciechowski Michał, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Rumanami pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Józef, dzierzawca dóbr, zabity przez Moskałów przy najeździe Wojsławic w Lubelskiem w r. 1863.
Inny tego nazwiska, sekretarz z Wągrowca w Po-nańskiem, poległ pod Nowąwsią r. 1863.
Wojcikowski, porucznik poległ w bitwie pod Żyzy- nem w r. 1863.
Wojewódzki, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Siedlcach w r. 1864.
Woydt Kazimierz, z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem w r. 1863.
Wojtkowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami w r. 1863.
Wolęcki, burmistrz miasteczka Dubienki w Hrubieszowskim, zakatowany przez Moskali w styczniu 1864 w czasie 'rabunku tego miejsca.
Woliński, uczeń gimnazyum tarnopolskiego, walczył w powstaniu w oddziałach Czechowskiego i Lele¬wela; w potyczce pod Chruślinem trafiony wpierś kulą karabinową, żyć przestał dnia 31. maja 1863.
Wolschleger Antoni, z Chraplewa w Poznańskiem, poległ pod Dobrosołowem dnia 1. marca 1863.
Wolski Antoni, przewódzca oddziału, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Gontarze w Łomżyńskiem dnia 15. czerwca 1864.
Kazimierz, towarzysz Garibaldego w wyprawie sycylijskiej, rozstrzelany przez Moskali w Modli¬nie w r. 1863.
Oskar, poległ w bitwie pod Żelazną, dnia 6. listopada 1863.
Woltalewicz Andrzej, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 4. września 1863.
Wołkowski Franciszek, poległ w bitwie pod Ba¬bicami dnia 14. kwietnia i 863.
Wróblewski Ignacy, szlachcic zagrodowy wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu razem z żoną został rozstrzelany w Kownie na Litwie w sierpniu 1863.
Wyciułkowski, zginął pod Sołowijówką *na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Wysocki Edward, właściciel ziemski z Brzeskiego, uwięziony przez Moskali i skazany na wygnanie na Sybir do Tomska, umarł w drodze w Kazaniu wr. 1864.
Jan, włościanin polski za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach w sierpniu 1863.
Wyszomierski, z nakazu jenerała moskiewskiego Belgarda, powieszony w Opatowie bez sądu w r. 1863.
Wyszyński, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Wywilski Paweł, dowódzca kosynierów, ranny w potyczce z Moskalami dostawszy się w niewolę i zawieziony do Wilna, umarł tamże przy amputacji nogi r. 1864.
Zabielski, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu stracony w Radzyniu dnia 6. listopada 1863.
Zabierzowski Anto ni, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Mierzwinem dnia 5. grudnia 1863.
Zaborek Wawrzyniec, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Zaborowski Nikodem, syn dziedzica dóbr Wygaowa wp poznańskiem, poległ pod Ignacewem w 1863
Zaleski Adam, poledł w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Stanisław, poległ pod Królowym Mostem dnia 9. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, emigrant francuzki, poległ wbitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Zaleski, szeregowiec z oddziału Rychlewskiego, po poddaniu się pod Domblewem dnia 11. sierpnia 1863., zamordowany przez Moskali.
Zaleszyński August, poległ wbitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Załuskowski Karol, z Poznańskiego, umarł w Sokalu dnia 28. maja 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Tyszowcami.
Zaremba, z oddziału Komorowskiego, poległ w bitwie pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Zaremba, obacz Władyszański.
Zaręba, krakowianin, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Zarzycki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Jan, przedmieszczanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Warszawie 28. września 1864.
Zawadzki, naczelnik powiatu Stopnickiego, pod przybranym nazwiskiem „Czeczot", pochwycony przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Stopnicy w lutym 1864. r. K.
Stanisław, samborzanin, poległ w utarczce pod Skromowcami dnia 17. stycznia 1864.
Aleksander, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. ^863
Jeszcze jeden tego nazwiska, major, za wyrokiem Murawiewa powieszony na Litwie dnia 21. kwietnia 1864.
Zawirski Józef, uczeń szkół lwowskich, zginął w utarczce pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Zawora Marcin, rolnik z Balina, umarł w Krzeszowicach w skutek ran odniesionych w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17 lutego 1863.
Zawistowski August, wyrobnik warszawski, za branie udziału w organizacji powstania, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 25. lipca 1863.
Inny tego nazwiska sztabskapitan wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Wołkowyskach dnia 23. lipca 1863
Zbijewski Franciszek, właściciel Chorzewa i sędzia pokoju w Radomskiem, wywieziony na Sybir, umarł 11. sierpnia 1864 w Petrowsku pod Irkuckiem.
Zbrożek Józef, umarł w Krakowie dnia 2. lutego 1863. z rany otrzymanej w rozprawie pod Miechowem.
Zdanowicz Ignacy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w organizacji powstania na Litwie, powieszony w Wilnie dnia 10. sierpnia roku 1864.
Zduńesyk Adolf, porucznik, poległ w walce z Moskalami pod Magnuszowem d. 10.sierpnia 1863.
Zelner Leopold, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 30. września 1863.
Zelmic Włodzimierz, wyrokiem sądu wojennego za uczestnictwo w powstaniu, rozstrzelany w Jeziernicach dnia 19. sierpnia 1863.
Zembrzucki Wicenty, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Zembrzycki Stefan, poległ w bitwie pod Pniową d. 11. lipca 1863.
Zieliński, dowódzca powiatu Taraszczańskiego, były oficer moskiewski, wyrokiem sądu wejennego roz¬strzelany w Kijowie dnia 30. maja 1863.
Zieliński. Wojciech, umarł dnia 20. czerwca 1863. w Kępie Żabieckiej nad Wisłą, z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Gaczą.
Jan, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, znalazł śmierć na polu walki.
Jeszcze jeden tego nazwiska obywatel podolski, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ziemacki Rajmund, proboszcz wiewiorski 70 letni starzec, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Zimmerman Ignacy, obywatel rolnik rodem z Trzemeszna w Poznańskiem, poległ pod Olszową; brat tegoż zaś Kazimierz, akademik, poległ pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863.
Zwoliński Seweryn, dziedzic włości Kobyle wjasielskiem, poległ wbitwie z Moskalami pod Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Zoll Ludwik, akademik krakowski, umarł w Podgórzu dnia 27. grudnia 1863. w skutek ran odniesionych w powstaniu.
Zwierzdowski, dowodząc oddziałem pod nazwiskiem Topora , w utarczce z Moskalami ranny ciężko dostał się do nifewoli, a zawieziony do Opatowa, tamże rozstrzelany dnia 23. lutego 1864.
Zybers Józef, włościanin litewski, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie w sierpniu 1863.
Zygardłowicz Stanisław, mieszczanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Bodzentynie dnia 23. czerwca 1864.
Zygmontowski, z Poznańskiego, biorący udział w powstaniu, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Źminkowski Adam, poległ w utarczce z Moskalami pod Możołowerń w r. 1863.
Żaboklicki, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ na placu walki pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Żaliński Julian, umarł w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Żebrowski, były oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, zginał w tymże w jednej z wielu utarczek.
Konstanty, porucznik artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Borysowie dnia 6. lipca 1863.
Żegliński Józef, inżynier, wyrokiem sądu mokiewskiego stracony w Włocławku dnia 17. sierpnia r. 1863.
Żelechowski, utonął w Wiśle w czerwcu 1863. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.
Żelicha , krakowianin, poległ w nieszczęśliwej rozprawie z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego r. 1863.
Żochowski Stanisław, były oficer wosk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Seceminem dnia 17. lipca 1863.
Żółkiewski , poległ pod Salichą na Wołyniu w maju r. 1863.
ZołnieroWski, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłejpedą dnia II. czerwca 1863.
Żoltowski Mścisław, syn dziedzica dóbr Zajęczkowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu 1863.
Michał, kapelan oddziału Lelewela, poległ na placu walki pod Borowcem dnia 16. kwietnia 1833.
Żukowski, były oficer wojsk moskiewskich, w powstaniu polskiem przewodząc jako major, w rozprawie pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863.
achęcając swoich do boju wykrzykiem : „zwyciężyć wiara, lub umrzeć z honorem!" ugodzony kulą w piersi, oddał swego ducha. Zwłoki pochowano w Chorzelowie.
Źuliński Roman, nauczyciel gimnazjalny zawiadujący wydział Rządu narodowego, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w cytadeli warszawskiej dnia 5. sierpnia 1864.
Żułkowski Walenty, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Żurkowski Grzegorz, umarł w Krakowie z ran od-niesionych w bitwie pod Skałą.
Życki Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony przez rozstrzelanie w Rosieniach na Żmudzi dnia 25. września 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
24.01.2011 20:33
Wędrychowski Franciszek, doktorand praw i praktykant prokuratoryi skarbowej w Krakowie, wziąwszy udział w powstaniu, w skutek ran odniesionych w bitwie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863. dostał się w niewolę moskiowską, w której też życia dokonał.
Węgierkiewicz Władysław, uczeń gimnazium radomskiego, umarł w klinice krakowskiej dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Uniejowem.
Węgierski Józef, z Poznańskiego, poległ pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Węsierski Stanisław, z Poznańskiego, nie czekając ukończenia wojskowości obowiązkowej w 4. pułku ułanów pruskich, przyłączył się do oddziału Garczyńskiego, z którym przeszedłszy granicę polską pod Słupcą, przy pierwszem spotkaniu z Moskalami między Dobrosołowem aMieczowniczą, poległ na placu utarczki dnia 1. marca 18B3. Ciało zrąbane do niepoznania, złożono w wspólnym grobie na cmentarzu w Dobrosołowie.
Władysław, podobnie z Poznańskiego, poległ pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Wiciejewski Franciszek, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłajpędą dnia 11. czerwca 1863.
Wiedzka Maria, wdowa i matka sześciorga dzieci, za wyrokiem sądu wojennego wywieziona z Suwałk do Moskwy i pędzona piechoto dalej na Sybir,zakończyła życie w drodze z trudów i znużenia w grudniu 1863.
Wieczorkowski, rozstrzelany przez Moskali w Siedlcach w marcu 1863.
Inny tego nazwiska, oficialista dworu w Giebułtowie , zamordowany przez rozpasane żołdactwo moskiewskie w marcu 1863.
Wielhorski hr. Michał, właściciel dóbr na Litwie, zasłany na Sybir, umarł w Orenburgu z ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Wielowiejski Adam, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Wierzbicki Aleksander, technik lwowski, zginął w bitwie pod Korytnicą dnia 24. września 1863.
Hieronim, były oficer pruski, w powstaniu dowodząc pod pseudonimem „Boruta", dostawszy się w niewolę moskiewską, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy dnia 3. czerwca 1864.
Jeszcze inny tego nazwiska,ranny pod Piotrowiczami dostał się do niewoli moskiewskiej,i zapędzony do Mińska,tamże zakończył życie wr. 1863.
Więckowski Franciszek, dymisyowany porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach w grudniu 1863.
Ignacy, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Wilkiewicz Marceli, szlachcic litewski, za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Ibianach na Litwie dnia 1 7. czerwca 1864.
Winiarz Edward, lwowianin, zginął w utarczce z Moskalami pod Tarnogrodem w r. 1863.
Wisłocki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony na szubienicy dnia 29. kwietnia 1864. w Wieluniu.
Wiśniakowski Aleksander, poległ w bitwie pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Wiśniewski Kazimierz, lekarz i dowódzca oddziału przez Moskali, stracony w Radomiu dnia 18. lipca 1863.
Feliks, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Łęczycy dnia 16. stycznia 1864.
Jan,utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Wiśniowski Leszek, rodem z Sambora, za udział w powstaniu węgierskiem oddany do kompanii karnej w fortecy Komornie, uszedł z tamtąd za granicę, a dostawszy się do Francyi, poświęcił się naukom technicznym, i jako dyplomowany inżynier przyjął czynność przy budowie kolei żelaznej w kongresowej Polsce. Tamże z powodów manifestacyi uwięziony a potem wywieziony za granicę, z Wrocławia udał się do Wiednia, gdzie przedstawiwszy się ministrowi wojny, za wpływem ziomków swoich uzyskał ułaskawienie. We Lwowie oddając się powołaniu nauczycielskiemu i dziennikarstwu, w czasie wybuchu powstania sformował mały oddział ochotników, na którego czele wstargnął na Wołyń, gdzie atoli w okolicy miasteczka Świniuch otoczony od przeważającej siły moskiewskiej, po krótkiej walce rozbity w szybkim odwrocie szukał ocalenia.Już blisko granicy wstąpiwszy do młyna dla pokrzepienia sił, ujęty został przez naprowadzonych objeżdczyków i odstawiony do Włodzimierza, tamże wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego skazany na śmierć, którą z pełną rezygnacyą odebrał przez rozstrzelanie dnia 27. listopada 1863.
Witkiewicz, szlachcic guberni kowieńskiej, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu, powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Witkowski Piotr, porucznik, poległ w rozprawie z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Jan, zamordowany we dworze kosymińskimprzez naprowadzonych Moskali dnia 18. kwietnia 1863.
Antoni, włościanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach na Litwie dnia 10. marca 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska, poległ w utarczce z Moskalami pod Broszeńcinem d. 10. kwietnia 1863.
Witosławski, uwięziony przez Moskali w Kamieńcu podolskim, umarł tamże w styczniu 1864.
Władyczański Teofil, oficer gwardyi moskiewskiej, na hasło powstania wziął w nim udział najpierw na Litwie, zkąd przeniósł się do Kongresówki, gdzie pod nazwą „Zaręby" prowadząc oddziałem, poległ w bitwie pod Lelowem d. 30. września 1863.
Włoszkiewicz, z Kobylnik w Poznańskiem, zginął w postaniu w r. 1863.
Wnętowski Władysław, malarz, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Wodziński, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Łęczycy dnia 6. maja 1864.
Wojciechowski Michał, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Rumanami pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Józef, dzierzawca dóbr, zabity przez Moskałów przy najeździe Wojsławic w Lubelskiem w r. 1863.
Inny tego nazwiska, sekretarz z Wągrowca w Po-nańskiem, poległ pod Nowąwsią r. 1863.
Wojcikowski, porucznik poległ w bitwie pod Żyzynem w r. 1863.
Wojewódzki, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Siedlcach w r. 1864.
Woydt Kazimierz, z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem w r. 1863.
Wojtkowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami w r. 1863.
Wolęcki, burmistrz miasteczka Dubienki w Hrubieszowskim, zakatowany przez Moskali w styczniu 1864 w czasie rabunku tego miejsca.
Woliński, uczeń gimnazyum tarnopolskiego, walczył w powstaniu w oddziałach Czechowskiego i Lelewela; w potyczce pod Chruślinem trafiony wpierś kulą karabinową, żyć przestał dnia 31. maja 1863.
Wolschleger Antoni, z Chraplewa w Poznańskiem, poległ pod Dobrosołowem dnia 1. marca 1863.
Wolski Antoni, przewódzca oddziału, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Gontarze w Łomżyńskiem dnia 15. czerwca 1864.
Kazimierz, towarzysz Garibaldego w wyprawie sycylijskiej, rozstrzelany przez Moskali w Modlinie w r. 1863.
Oskar, poległ w bitwie pod Żelazną, dnia 6. listopada 1863.
Woltalewicz Andrzej, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 4. września 1863.
Wołkowski Franciszek, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia i 863.
Wróblewski Ignacy, szlachcic zagrodowy wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu razem z żoną został rozstrzelany w Kownie na Litwie w sierpniu 1863.
Wyciułkowski, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Wysocki Edward, właściciel ziemski z Brzeskiego, uwięziony przez Moskali i skazany na wygnanie na Sybir do Tomska, umarł w drodze w Kazaniu wr. 1864.
Jan, włościanin polski za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach w sierpniu 1863.
Wyszomierski, z nakazu jenerała moskiewskiego Belgarda, powieszony w Opatowie bez sądu w r. 1863.
Wyszyński, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Wywilski Paweł, dowódzca kosynierów, ranny w potyczce z Moskalami dostawszy się w niewolę i zawieziony do Wilna, umarł tamże przy amputacji nogi r. 1864.
Zabielski, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu stracony w Radzyniu dnia 6. listopada 1863.
Zabierzowski Anto ni, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Mierzwinem dnia 5. grudnia 1863.
Zaborek Wawrzyniec, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Zaborowski Nikodem, syn dziedzica dóbr Wygaowa wp poznańskiem, poległ pod Ignacewem w 1863
Zaleski Adam, poledł w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Stanisław, poległ pod Królowym Mostem dnia 9. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, emigrant francuzki, poległ wbitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Zaleski, szeregowiec z oddziału Rychlewskiego, po poddaniu się pod Domblewem dnia 11. sierpnia 1863., zamordowany przez Moskali.
Zaleszyński August, poległ wbitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Załuskowski Karol, z Poznańskiego, umarł w Sokalu dnia 28. maja 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Tyszowcami.
Zaremba, z oddziału Komorowskiego, poległ w bitwie pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Zaremba, obacz Władyszański.
Zaręba, krakowianin, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Zarzycki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Jan, przedmieszczanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Warszawie 28. września 1864.
Zawadzki, naczelnik powiatu Stopnickiego, pod przybranym nazwiskiem „Czeczot", pochwycony przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Stopnicy w lutym 1864. r. K.
Stanisław, samborzanin, poległ w utarczce pod Skromowcami dnia 17. stycznia 1864.
Aleksander, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. ^863
Jeszcze jeden tego nazwiska, major, za wyrokiem Murawiewa powieszony na Litwie dnia 21. kwietnia 1864.
Zawirski Józef, uczeń szkół lwowskich, zginął w utarczce pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Zawora Marcin, rolnik z Balina, umarł w Krzeszowicach w skutek ran odniesionych w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17 lutego 1863.
Zawistowski August, wyrobnik warszawski, za branie udziału w organizacji powstania, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 25. lipca 1863.
Inny tego nazwiska sztabskapitan wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Wołkowyskach dnia 23. lipca 1863
Zbijewski Franciszek, właściciel Chorzewa i sędzia pokoju w Radomskiem, wywieziony na Sybir, umarł 11. sierpnia 1864 w Petrowsku pod Irkuckiem.
Zbrożek Józef, umarł w Krakowie dnia 2. lutego 1863. z rany otrzymanej w rozprawie pod Miechowem.
Zdanowicz Ignacy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w organizacji powstania na Litwie, powieszony w Wilnie dnia 10. sierpnia roku 1864.
Zduńesyk Adolf, porucznik, poległ w walce z Moskalami pod Magnuszowem d. 10.sierpnia 1863.
Zelner Leopold, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 30. września 1863.
Zelmic Włodzimierz, wyrokiem sądu wojennego za uczestnictwo w powstaniu, rozstrzelany w Jeziernicach dnia 19. sierpnia 1863.
Zembrzucki Wicenty, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Zembrzycki Stefan, poległ w bitwie pod Pniową d. 11. lipca 1863.
Zieliński, dowódzca powiatu Taraszczańskiego, były oficer moskiewski, wyrokiem sądu wejennego roz¬strzelany w Kijowie dnia 30. maja 1863.
Zieliński. Wojciech, umarł dnia 20. czerwca 1863. w Kępie Żabieckiej nad Wisłą, z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Gaczą.
Jan, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, znalazł śmierć na polu walki.
Jeszcze jeden tego nazwiska obywatel podolski, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ziemacki Rajmund, proboszcz wiewiorski 70 letni starzec, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Zimmerman Ignacy, obywatel rolnik rodem z Trzemeszna w Poznańskiem, poległ pod Olszową; brat tegoż zaś Kazimierz, akademik, poległ pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863.
Zwoliński Seweryn, dziedzic włości Kobyle wjasielskiem, poległ wbitwie z Moskalami pod Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Zoll Ludwik, akademik krakowski, umarł w Podgórzu dnia 27. grudnia 1863. w skutek ran odniesionych w powstaniu.
Zwierzdowski, dowodząc oddziałem pod nazwiskiem Topora , w utarczce z Moskalami ranny ciężko dostał się do nifewoli, a zawieziony do Opatowa, tamże rozstrzelany dnia 23. lutego 1864.
Zybers Józef, włościanin litewski, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie w sierpniu 1863.
Zygardłowicz Stanisław, mieszczanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Bodzentynie dnia 23. czerwca 1864.
Zygmontowski, z Poznańskiego, biorący udział w powstaniu, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Źminkowski Adam, poległ w utarczce z Moskalami pod Możołowerń w r. 1863.
Żaboklicki, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ na placu walki pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Żaliński Julian, umarł w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Żebrowski, były oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, zginał w tymże w jednej z wielu utarczek.
Konstanty, porucznik artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Borysowie dnia 6. lipca 1863.
Żegliński Józef, inżynier, wyrokiem sądu mokiewskiego stracony w Włocławku dnia 17. sierpnia r. 1863.
Żelechowski, utonął w Wiśle w czerwcu 1863. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.
Żelicha , krakowianin, poległ w nieszczęśliwej rozprawie z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego r. 1863.
Żochowski Stanisław, były oficer wosk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Seceminem dnia 17. lipca 1863.
Żółkiewski , poległ pod Salichą na Wołyniu w maju r. 1863.
ZołnieroWski, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłejpedą dnia II. czerwca 1863.
Żoltowski Mścisław, syn dziedzica dóbr Zajęczkowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu 1863.
Michał, kapelan oddziału Lelewela, poległ na placu walki pod Borowcem dnia 16. kwietnia 1833.
Żukowski, były oficer wojsk moskiewskich, w powstaniu polskiem przewodząc jako major, w rozprawie pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863.
achęcając swoich do boju wykrzykiem : „zwyciężyć wiara, lub umrzeć z honorem!" ugodzony kulą w piersi, oddał swego ducha. Zwłoki pochowano w Chorzelowie.
Źuliński Roman, nauczyciel gimnazjalny zawiadujący wydział Rządu narodowego, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w cytadeli warszawskiej dnia 5. sierpnia 1864.
Żułkowski Walenty, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Żurkowski Grzegorz, umarł w Krakowie z ran odniesionych w bitwie pod Skałą.
Życki Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony przez rozstrzelanie w Rosieniach na Żmudzi dnia 25. września 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Węgierkiewicz Władysław, uczeń gimnazium radomskiego, umarł w klinice krakowskiej dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Uniejowem.
Węgierski Józef, z Poznańskiego, poległ pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Węsierski Stanisław, z Poznańskiego, nie czekając ukończenia wojskowości obowiązkowej w 4. pułku ułanów pruskich, przyłączył się do oddziału Garczyńskiego, z którym przeszedłszy granicę polską pod Słupcą, przy pierwszem spotkaniu z Moskalami między Dobrosołowem aMieczowniczą, poległ na placu utarczki dnia 1. marca 18B3. Ciało zrąbane do niepoznania, złożono w wspólnym grobie na cmentarzu w Dobrosołowie.
Władysław, podobnie z Poznańskiego, poległ pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Wiciejewski Franciszek, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłajpędą dnia 11. czerwca 1863.
Wiedzka Maria, wdowa i matka sześciorga dzieci, za wyrokiem sądu wojennego wywieziona z Suwałk do Moskwy i pędzona piechoto dalej na Sybir,zakończyła życie w drodze z trudów i znużenia w grudniu 1863.
Wieczorkowski, rozstrzelany przez Moskali w Siedlcach w marcu 1863.
Inny tego nazwiska, oficialista dworu w Giebułtowie , zamordowany przez rozpasane żołdactwo moskiewskie w marcu 1863.
Wielhorski hr. Michał, właściciel dóbr na Litwie, zasłany na Sybir, umarł w Orenburgu z ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Wielowiejski Adam, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Wierzbicki Aleksander, technik lwowski, zginął w bitwie pod Korytnicą dnia 24. września 1863.
Hieronim, były oficer pruski, w powstaniu dowodząc pod pseudonimem „Boruta", dostawszy się w niewolę moskiewską, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy dnia 3. czerwca 1864.
Jeszcze inny tego nazwiska,ranny pod Piotrowiczami dostał się do niewoli moskiewskiej,i zapędzony do Mińska,tamże zakończył życie wr. 1863.
Więckowski Franciszek, dymisyowany porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach w grudniu 1863.
Ignacy, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Wilkiewicz Marceli, szlachcic litewski, za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Ibianach na Litwie dnia 1 7. czerwca 1864.
Winiarz Edward, lwowianin, zginął w utarczce z Moskalami pod Tarnogrodem w r. 1863.
Wisłocki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony na szubienicy dnia 29. kwietnia 1864. w Wieluniu.
Wiśniakowski Aleksander, poległ w bitwie pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Wiśniewski Kazimierz, lekarz i dowódzca oddziału przez Moskali, stracony w Radomiu dnia 18. lipca 1863.
Feliks, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Łęczycy dnia 16. stycznia 1864.
Jan,utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Wiśniowski Leszek, rodem z Sambora, za udział w powstaniu węgierskiem oddany do kompanii karnej w fortecy Komornie, uszedł z tamtąd za granicę, a dostawszy się do Francyi, poświęcił się naukom technicznym, i jako dyplomowany inżynier przyjął czynność przy budowie kolei żelaznej w kongresowej Polsce. Tamże z powodów manifestacyi uwięziony a potem wywieziony za granicę, z Wrocławia udał się do Wiednia, gdzie przedstawiwszy się ministrowi wojny, za wpływem ziomków swoich uzyskał ułaskawienie. We Lwowie oddając się powołaniu nauczycielskiemu i dziennikarstwu, w czasie wybuchu powstania sformował mały oddział ochotników, na którego czele wstargnął na Wołyń, gdzie atoli w okolicy miasteczka Świniuch otoczony od przeważającej siły moskiewskiej, po krótkiej walce rozbity w szybkim odwrocie szukał ocalenia.Już blisko granicy wstąpiwszy do młyna dla pokrzepienia sił, ujęty został przez naprowadzonych objeżdczyków i odstawiony do Włodzimierza, tamże wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego skazany na śmierć, którą z pełną rezygnacyą odebrał przez rozstrzelanie dnia 27. listopada 1863.
Witkiewicz, szlachcic guberni kowieńskiej, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu, powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Witkowski Piotr, porucznik, poległ w rozprawie z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Jan, zamordowany we dworze kosymińskimprzez naprowadzonych Moskali dnia 18. kwietnia 1863.
Antoni, włościanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach na Litwie dnia 10. marca 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska, poległ w utarczce z Moskalami pod Broszeńcinem d. 10. kwietnia 1863.
Witosławski, uwięziony przez Moskali w Kamieńcu podolskim, umarł tamże w styczniu 1864.
Władyczański Teofil, oficer gwardyi moskiewskiej, na hasło powstania wziął w nim udział najpierw na Litwie, zkąd przeniósł się do Kongresówki, gdzie pod nazwą „Zaręby" prowadząc oddziałem, poległ w bitwie pod Lelowem d. 30. września 1863.
Włoszkiewicz, z Kobylnik w Poznańskiem, zginął w postaniu w r. 1863.
Wnętowski Władysław, malarz, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Wodziński, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Łęczycy dnia 6. maja 1864.
Wojciechowski Michał, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Rumanami pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Józef, dzierzawca dóbr, zabity przez Moskałów przy najeździe Wojsławic w Lubelskiem w r. 1863.
Inny tego nazwiska, sekretarz z Wągrowca w Po-nańskiem, poległ pod Nowąwsią r. 1863.
Wojcikowski, porucznik poległ w bitwie pod Żyzynem w r. 1863.
Wojewódzki, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Siedlcach w r. 1864.
Woydt Kazimierz, z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem w r. 1863.
Wojtkowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami w r. 1863.
Wolęcki, burmistrz miasteczka Dubienki w Hrubieszowskim, zakatowany przez Moskali w styczniu 1864 w czasie rabunku tego miejsca.
Woliński, uczeń gimnazyum tarnopolskiego, walczył w powstaniu w oddziałach Czechowskiego i Lelewela; w potyczce pod Chruślinem trafiony wpierś kulą karabinową, żyć przestał dnia 31. maja 1863.
Wolschleger Antoni, z Chraplewa w Poznańskiem, poległ pod Dobrosołowem dnia 1. marca 1863.
Wolski Antoni, przewódzca oddziału, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Gontarze w Łomżyńskiem dnia 15. czerwca 1864.
Kazimierz, towarzysz Garibaldego w wyprawie sycylijskiej, rozstrzelany przez Moskali w Modlinie w r. 1863.
Oskar, poległ w bitwie pod Żelazną, dnia 6. listopada 1863.
Woltalewicz Andrzej, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 4. września 1863.
Wołkowski Franciszek, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia i 863.
Wróblewski Ignacy, szlachcic zagrodowy wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu razem z żoną został rozstrzelany w Kownie na Litwie w sierpniu 1863.
Wyciułkowski, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Wysocki Edward, właściciel ziemski z Brzeskiego, uwięziony przez Moskali i skazany na wygnanie na Sybir do Tomska, umarł w drodze w Kazaniu wr. 1864.
Jan, włościanin polski za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach w sierpniu 1863.
Wyszomierski, z nakazu jenerała moskiewskiego Belgarda, powieszony w Opatowie bez sądu w r. 1863.
Wyszyński, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Wywilski Paweł, dowódzca kosynierów, ranny w potyczce z Moskalami dostawszy się w niewolę i zawieziony do Wilna, umarł tamże przy amputacji nogi r. 1864.
Zabielski, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu stracony w Radzyniu dnia 6. listopada 1863.
Zabierzowski Anto ni, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Mierzwinem dnia 5. grudnia 1863.
Zaborek Wawrzyniec, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Zaborowski Nikodem, syn dziedzica dóbr Wygaowa wp poznańskiem, poległ pod Ignacewem w 1863
Zaleski Adam, poledł w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Stanisław, poległ pod Królowym Mostem dnia 9. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, emigrant francuzki, poległ wbitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Zaleski, szeregowiec z oddziału Rychlewskiego, po poddaniu się pod Domblewem dnia 11. sierpnia 1863., zamordowany przez Moskali.
Zaleszyński August, poległ wbitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Załuskowski Karol, z Poznańskiego, umarł w Sokalu dnia 28. maja 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Tyszowcami.
Zaremba, z oddziału Komorowskiego, poległ w bitwie pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Zaremba, obacz Władyszański.
Zaręba, krakowianin, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Zarzycki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Jan, przedmieszczanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Warszawie 28. września 1864.
Zawadzki, naczelnik powiatu Stopnickiego, pod przybranym nazwiskiem „Czeczot", pochwycony przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Stopnicy w lutym 1864. r. K.
Stanisław, samborzanin, poległ w utarczce pod Skromowcami dnia 17. stycznia 1864.
Aleksander, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. ^863
Jeszcze jeden tego nazwiska, major, za wyrokiem Murawiewa powieszony na Litwie dnia 21. kwietnia 1864.
Zawirski Józef, uczeń szkół lwowskich, zginął w utarczce pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Zawora Marcin, rolnik z Balina, umarł w Krzeszowicach w skutek ran odniesionych w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17 lutego 1863.
Zawistowski August, wyrobnik warszawski, za branie udziału w organizacji powstania, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 25. lipca 1863.
Inny tego nazwiska sztabskapitan wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Wołkowyskach dnia 23. lipca 1863
Zbijewski Franciszek, właściciel Chorzewa i sędzia pokoju w Radomskiem, wywieziony na Sybir, umarł 11. sierpnia 1864 w Petrowsku pod Irkuckiem.
Zbrożek Józef, umarł w Krakowie dnia 2. lutego 1863. z rany otrzymanej w rozprawie pod Miechowem.
Zdanowicz Ignacy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w organizacji powstania na Litwie, powieszony w Wilnie dnia 10. sierpnia roku 1864.
Zduńesyk Adolf, porucznik, poległ w walce z Moskalami pod Magnuszowem d. 10.sierpnia 1863.
Zelner Leopold, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 30. września 1863.
Zelmic Włodzimierz, wyrokiem sądu wojennego za uczestnictwo w powstaniu, rozstrzelany w Jeziernicach dnia 19. sierpnia 1863.
Zembrzucki Wicenty, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Zembrzycki Stefan, poległ w bitwie pod Pniową d. 11. lipca 1863.
Zieliński, dowódzca powiatu Taraszczańskiego, były oficer moskiewski, wyrokiem sądu wejennego roz¬strzelany w Kijowie dnia 30. maja 1863.
Zieliński. Wojciech, umarł dnia 20. czerwca 1863. w Kępie Żabieckiej nad Wisłą, z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Gaczą.
Jan, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, znalazł śmierć na polu walki.
Jeszcze jeden tego nazwiska obywatel podolski, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ziemacki Rajmund, proboszcz wiewiorski 70 letni starzec, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Zimmerman Ignacy, obywatel rolnik rodem z Trzemeszna w Poznańskiem, poległ pod Olszową; brat tegoż zaś Kazimierz, akademik, poległ pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863.
Zwoliński Seweryn, dziedzic włości Kobyle wjasielskiem, poległ wbitwie z Moskalami pod Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Zoll Ludwik, akademik krakowski, umarł w Podgórzu dnia 27. grudnia 1863. w skutek ran odniesionych w powstaniu.
Zwierzdowski, dowodząc oddziałem pod nazwiskiem Topora , w utarczce z Moskalami ranny ciężko dostał się do nifewoli, a zawieziony do Opatowa, tamże rozstrzelany dnia 23. lutego 1864.
Zybers Józef, włościanin litewski, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie w sierpniu 1863.
Zygardłowicz Stanisław, mieszczanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Bodzentynie dnia 23. czerwca 1864.
Zygmontowski, z Poznańskiego, biorący udział w powstaniu, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Źminkowski Adam, poległ w utarczce z Moskalami pod Możołowerń w r. 1863.
Żaboklicki, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ na placu walki pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Żaliński Julian, umarł w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Żebrowski, były oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, zginał w tymże w jednej z wielu utarczek.
Konstanty, porucznik artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Borysowie dnia 6. lipca 1863.
Żegliński Józef, inżynier, wyrokiem sądu mokiewskiego stracony w Włocławku dnia 17. sierpnia r. 1863.
Żelechowski, utonął w Wiśle w czerwcu 1863. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.
Żelicha , krakowianin, poległ w nieszczęśliwej rozprawie z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego r. 1863.
Żochowski Stanisław, były oficer wosk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Seceminem dnia 17. lipca 1863.
Żółkiewski , poległ pod Salichą na Wołyniu w maju r. 1863.
ZołnieroWski, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłejpedą dnia II. czerwca 1863.
Żoltowski Mścisław, syn dziedzica dóbr Zajęczkowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu 1863.
Michał, kapelan oddziału Lelewela, poległ na placu walki pod Borowcem dnia 16. kwietnia 1833.
Żukowski, były oficer wojsk moskiewskich, w powstaniu polskiem przewodząc jako major, w rozprawie pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863.
achęcając swoich do boju wykrzykiem : „zwyciężyć wiara, lub umrzeć z honorem!" ugodzony kulą w piersi, oddał swego ducha. Zwłoki pochowano w Chorzelowie.
Źuliński Roman, nauczyciel gimnazjalny zawiadujący wydział Rządu narodowego, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w cytadeli warszawskiej dnia 5. sierpnia 1864.
Żułkowski Walenty, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Żurkowski Grzegorz, umarł w Krakowie z ran odniesionych w bitwie pod Skałą.
Życki Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony przez rozstrzelanie w Rosieniach na Żmudzi dnia 25. września 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
24.01.2011 20:44
Wędrychowski Franciszek, doktorand praw i praktykant prokuratoryi skarbowej w Krakowie, wziąwszy udział w powstaniu, w skutek ran odniesionych w bitwie pod Miechowem dnia 17. lutego 1863. dostał się w niewolę moskiowską, w której też życia dokonał.
Węgierkiewicz Władysław, uczeń gimnazium radomskiego, umarł w klinice krakowskiej dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Uniejowem.
Węgierski Józef, z Poznańskiego, poległ pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Węsierski Stanisław, z Poznańskiego, nie czekając ukończenia wojskowości obowiązkowej w 4. pułku ułanów pruskich, przyłączył się do oddziału Garczyńskiego, z którym przeszedłszy granicę polską pod Słupcą, przy pierwszem spotkaniu z Moskalami między Dobrosołowem aMieczowniczą, poległ na placu utarczki dnia 1. marca 18B3. Ciało zrąbane do niepoznania, złożono w wspólnym grobie na cmentarzu w Dobrosołowie.
Władysław, podobnie z Poznańskiego, poległ pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Wiciejewski Franciszek, utonął w morzu przy lą¬dowaniu pod Kłajpędą dnia 11. czerwca 1863.
Wiedzka Maria, wdowa i matka sześciorga dzieci, za wyrokiem sądu wojennego wywieziona z Suwałk do Moskwy i pędzona piechoto dalej na Sybir,zakończyła życie w drodze z trudów i znużenia w grudniu 1863.
Wieczorkowski, rozstrzelany przez Moskali w Siedlcach w marcu 1863.
Inny tego nazwiska, oficialista dworu w Giebułtowie , zamordowany przez rozpasane żołdactwo moskiewskie w marcu 1863.
Wielhorski hr. Michał, właściciel dóbr na Litwie, zasłany na Sybir, umarł w Orenburgu z ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Wielowiejski Adam, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Wierzbicki Aleksander, technik lwowski, zginął w bitwie pod Korytnicą dnia 24. września 1863.
Hieronim, były oficer pruski, w powstaniu dowodząc pod pseudonimem „Boruta", dostawszy się w niewolę moskiewską, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy dnia 3. czerwca 1864.
Jeszcze inny tego nazwiska,ranny pod Piotrowiczami dostał się do niewoli moskiewskiej,i zapędzony do Mińska,tamże zakończył życie wr. 1863.
Więckowski Franciszek, dymisyowany porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach w grudniu 1863.
Ignacy, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Wilkiewicz Marceli, szlachcic litewski, za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Ibianach na Litwie dnia 1 7. czerwca 1864.
Winiarz Edward, lwowianin, zginął w utarczce z Moskalami pod Tarnogrodem w r. 1863.
Wisłocki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony na szubienicy dnia 29. kwietnia 1864. w Wieluniu.
Wiśniakowski Aleksander, poległ w bitwie pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Wiśniewski Kazimierz, lekarz i dowódzca oddziału przez Moskali, stracony w Radomiu dnia 18. lipca 1863.
Feliks, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Łęczycy dnia 16. stycznia 1864.
Jan,,utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Wiśniowski Leszek, rodem z Sambora, za udział w powstaniu węgierskiem oddany do kompanii karnej w fortecy Komornie, uszedł z tamtąd za granicę, a dostawszy się do Francyi, poświęcił się naukom technicznym, i jako dyplomowany inżynier przyjął czynność przy budowie kolei żelaznej w kongresowej Polsce. Tamże z powodów manifestacyi uwięziony a potem wywieziony za granicę, z Wrocławia udał się do Wiednia, gdzie przedstawiwszy się ministrowi wojny, za wpływem ziomków swoich uzyskał ułaskawienie. We Lwowie oddając się powołaniu nauczycielskiemu i dziennikarstwu, w czasie wybuchu powstania sformował mały oddział ochotników, na którego czele wstargnął na Wołyń, gdzie atoli w okolicy miasteczka Świniuch otoczony od przeważającej siły moskiewskiej, po krótkiej walce rozbity w szybkim odwrocie szukał ocalenia.Już blisko granicy wstąpiwszy do młyna dla pokrzepienia sił, ujęty został przez naprowadzonych objeżdczyków i odstawiony do Włodzimierza, tamże wyrokiem moskiewskiego «ądu wojennego skazany na śmierć, którą z pełną rezygnacyą odebrał przez rozstrzelanie dnia 27. listopada 1863.
Witkiewicz, szlachcic guberni kowieńskiej, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu, powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Witkowski Piotr, porucznik, poległ w rozprawie z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Jan, zamordowany we dworze kosymińskimprzez naprowadzonych Moskali dnia 18. kwietnia 1863.
Antoni, włościanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach na Litwie dnia 10. marca 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska, poległ w utarczce z Moskalami pod Broszeńcinem d. 10. kwietnia 1863.
Witosławski, uwięziony przez Moskali w Kamieńcu podolskim, umarł tamże w styczniu 1864.
Władyczański Teofil, oficer gwardyi moskiewskiej, na hasło powstania wziął w nim udział najpierw na Litwie, zkąd przeniósł się do Kongresówki, gdzie pod nazwą „Zaręby" prowadząc oddziałem, poległ w bitwie pod Lelowem d. 30. września 1863.
Włoszkiewicz, z Kobylnik w Poznańskiem, zginął w postaniu w r. 1863.
Wnętowski Władysław, malarz, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Wodziński, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Łęczycy dnia 6. maja 1864.
Wojciechowski Michał, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Rumanami pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Józef, dzierzawca dóbr, zabity przez Moskałów przy najeździe Wojsławic w Lubelskiem w r. 1863.
Inny tego nazwiska, sekretarz z Wągrowca w Po-nańskiem, poległ pod Nowąwsią r. 1863.
Wojcikowski, porucznik poległ w bitwie pod Żyzy- nem w r. 1863.
Wojewódzki, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Siedlcach w r. 1864.
Woydt Kazimierz, z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem w r. 1863.
Wojtkowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami w r. 1863.
Wolęcki, burmistrz miasteczka Dubienki w Hrubieszowskim, zakatowany przez Moskali w styczniu 1864 w czasie 'rabunku tego miejsca.
Woliński, uczeń gimnazyum tarnopolskiego, walczył w powstaniu w oddziałach Czechowskiego i Lelewela; w potyczce pod Chruślinem trafiony wpierś kulą karabinową, żyć przestał dnia 31. maja 1863.
Wolschleger Antoni, z Chraplewa w Poznańskiem, poległ pod Dobrosołowem dnia 1. marca 1863.
Wolski Antoni, przewódzca oddziału, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Gontarze w Łomżyńskiem dnia 15. czerwca 1864.
Kazimierz, towarzysz Garibaldego w wyprawie sycylijskiej, rozstrzelany przez Moskali w Modli¬nie w r. 1863.
Oskar, poległ w bitwie pod Żelazną, dnia 6. listopada 1863.
Woltalewicz Andrzej, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 4. września 1863.
Wołkowski Franciszek, poległ w bitwie pod Ba¬bicami dnia 14. kwietnia i 863.
Wróblewski Ignacy, szlachcic zagrodowy wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu razem z żoną został rozstrzelany w Kownie na Litwie w sierpniu 1863.
Wyciułkowski, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Wysocki Edward, właściciel ziemski z Brzeskiego, uwięziony przez Moskali i skazany na wygnanie na Sybir do Tomska, umarł w drodze w Kazaniu wr. 1864.
Jan, włościanin polski za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach w sierpniu 1863.
Wyszomierski, z nakazu jenerała moskiewskiego Belgarda, powieszony w Opatowie bez sądu w r. 1863.
Wyszyński, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Wywilski Paweł, dowódzca kosynierów, ranny w potyczce z Moskalami dostawszy się w niewolę i zawieziony do Wilna, umarł tamże przy amputacji nogi r. 1864.
Zabielski, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu stracony w Radzyniu dnia 6. listopada 1863.
Zabierzowski Anto ni, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Mierzwinem dnia 5. grudnia 1863.
Zaborek Wawrzyniec, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Zaborowski Nikodem, syn dziedzica dóbr Wygaowa wp poznańskiem, poległ pod Ignacewem w 1863
Zaleski Adam, poledł w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Stanisław, poległ pod Królowym Mostem dnia 9. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, emigrant francuzki, poległ wbitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Zaleski, szeregowiec z oddziału Rychlewskiego, po poddaniu się pod Domblewem dnia 11. sierpnia 1863., zamordowany przez Moskali.
Zaleszyński August, poległ wbitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Załuskowski Karol, z Poznańskiego, umarł w Sokalu dnia 28. maja 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Tyszowcami.
Zaremba, z oddziału Komorowskiego, poległ w bitwie pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Zaremba, obacz Władyszański.
Zaręba, krakowianin, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Zarzycki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Jan, przedmieszczanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Warszawie 28. września 1864.
Zawadzki, naczelnik powiatu Stopnickiego, pod przybranym nazwiskiem „Czeczot", pochwycony przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Stopnicy w lutym 1864. r. K.
Stanisław, samborzanin, poległ w utarczce pod Skromowcami dnia 17. stycznia 1864.
Aleksander, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. 1863
Jeszcze jeden tego nazwiska, major, za wyrokiem Murawiewa powieszony na Litwie dnia 21. kwietnia 1864.
Zawirski Józef, uczeń szkół lwowskich, zginął w utarczce pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Zawora Marcin, rolnik z Balina, umarł w Krzeszowicach w skutek ran odniesionych w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17 lutego 1863.
Zawistowski August, wyrobnik warszawski, za branie udziału w organizacji powstania, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 25. lipca 1863.
Inny tego nazwiska sztabskapitan wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Wołkowyskach dnia 23. lipca 1863
Zbijewski Franciszek, właściciel Chorzewa i sędzia pokoju w Radomskiem, wywieziony na Sybir, umarł 11. sierpnia 1864 w Petrowsku pod Irkuckiem.
Zbrożek Józef, umarł w Krakowie dnia 2. lutego 1863. z rany otrzymanej w rozprawie pod Miechowem.
Zdanowicz Ignacy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w organizacji powstania na Litwie, powieszony w Wilnie dnia 10. sierpnia roku 1864.
Zduńesyk Adolf, porucznik, poległ w walce z Moskalami pod Magnuszowem d. 10.sierpnia 1863.
Zelner Leopold, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 30. września 1863.
Zelmic Włodzimierz, wyrokiem sądu wojennego za uczestnictwo w powstaniu, rozstrzelany w Jeziernicach dnia 19. sierpnia 1863.
Zembrzucki Wicenty, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Zembrzycki Stefan, poległ w bitwie pod Pniową d. 11. lipca 1863.
Zieliński, dowódzca powiatu Taraszczańskiego, były oficer moskiewski, wyrokiem sądu wejennego rozstrzelany w Kijowie dnia 30. maja 1863.
Zieliński. Wojciech, umarł dnia 20. czerwca 1863. w Kępie Żabieckiej nad Wisłą, z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Gaczą.
Jan, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, znalazł śmierć na polu walki.
Jeszcze jeden tego nazwiska obywatel podolski, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ziemacki Rajmund, proboszcz wiewiorski 70 letni starzec, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Zimmerman Ignacy, obywatel rolnik rodem z Trzemeszna w Poznańskiem, poległ pod Olszową; brat tegoż zaś Kazimierz, akademik, poległ pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863. K.
Zwoliński Seweryn, dziedzic włości Kobyle wjasielskiem, poległ wbitwie z Moskalami pod Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Zoll Ludwik, akademik krakowski, umarł w Podgórzu dnia 27. grudnia 1863. w skutek ran odniesionych w powstaniu.
Zwierzdowski, dowodząc oddziałem pod nazwiskiem Topora , w utarczce z Moskalami ranny ciężko dostał się do nifewoli, a zawieziony do Opatowa, tamże rozstrzelany dnia 23. lutego 1864.
Zybers Józef, włościanin litewski, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie w sierpniu 1863.
Zygardłowicz Stanisław, mieszczanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Bodzentynie dnia 23. czerwca 1864.
Zygmontowski, z Poznańskiego, biorący udział w powstaniu, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Źminkowski Adam, poległ w utarczce z Moskalami pod Możołowerń w r. 1863.
Żaboklicki, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ na placu walki pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Żaliński Julian, umarł w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Żebrowski, były oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, zginał w tymże w jednej z wielu utarczek.
Konstanty, porucznik artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Borysowie dnia 6. lipca 1863.
Żegliński Józef, inżynier, wyrokiem sądu mokiewskiego stracony w Włocławku dnia 17. sierpnia r. 1863.
Żelechowski, utonął w Wiśle w czerwcu 1863. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.
Żelicha , krakowianin, poległ w nieszczęśliwej rozprawie z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego r. 1863.
Żochowski Stanisław, były oficer wosk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Seceminem dnia 17. lipca 1863.
Żółkiewski , poległ pod Salichą na Wołyniu w maju r. 1863.
ZołnieroWski, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłejpedą dnia II. czerwca 1863.
Żoltowski Mścisław, syn dziedzica dóbr Zajęczkowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu 1863.
Michał, kapelan oddziału Lelewela, poległ na placu walki pod Borowcem dnia 16. kwietnia 1833.
Żukowski, były oficer wojsk moskiewskich, w powstaniu polskiem przewodząc jako major, w rozprawie pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863.
achęcając swoich do boju wykrzykiem : „zwyciężyć wiara, lub umrzeć z honorem!" ugodzony kulą w piersi, oddał swego ducha. Zwłoki pochowano w Chorzelowie.
Źuliński Roman, nauczyciel gimnazjalny zawiadujący wydział Rządu narodowego, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w cytadeli warszawskiej dnia 5. sierpnia 1864.
Żułkowski Walenty, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Żurkowski Grzegorz, umarł w Krakowie z ran od-niesionych w bitwie pod Skałą.
Życki Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony przez rozstrzelanie w Rosieniach na Żmudzi dnia 25. września 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication
Węgierkiewicz Władysław, uczeń gimnazium radomskiego, umarł w klinice krakowskiej dnia 26. marca 1863. z ran odniesionych w utarczce pod Uniejowem.
Węgierski Józef, z Poznańskiego, poległ pod Rudnikami dnia 25. listopada 1863.
Węsierski Stanisław, z Poznańskiego, nie czekając ukończenia wojskowości obowiązkowej w 4. pułku ułanów pruskich, przyłączył się do oddziału Garczyńskiego, z którym przeszedłszy granicę polską pod Słupcą, przy pierwszem spotkaniu z Moskalami między Dobrosołowem aMieczowniczą, poległ na placu utarczki dnia 1. marca 18B3. Ciało zrąbane do niepoznania, złożono w wspólnym grobie na cmentarzu w Dobrosołowie.
Władysław, podobnie z Poznańskiego, poległ pod Brdowem dnia 29. kwietnia 1863.
Wiciejewski Franciszek, utonął w morzu przy lą¬dowaniu pod Kłajpędą dnia 11. czerwca 1863.
Wiedzka Maria, wdowa i matka sześciorga dzieci, za wyrokiem sądu wojennego wywieziona z Suwałk do Moskwy i pędzona piechoto dalej na Sybir,zakończyła życie w drodze z trudów i znużenia w grudniu 1863.
Wieczorkowski, rozstrzelany przez Moskali w Siedlcach w marcu 1863.
Inny tego nazwiska, oficialista dworu w Giebułtowie , zamordowany przez rozpasane żołdactwo moskiewskie w marcu 1863.
Wielhorski hr. Michał, właściciel dóbr na Litwie, zasłany na Sybir, umarł w Orenburgu z ran odniesionych w powstaniu r. 1864.
Wielowiejski Adam, padł pod ciosami rozpasanego żołdactwa moskiewskiego przy rabunku dworu w Giebułtowie w marcu 1863.
Wierzbicki Aleksander, technik lwowski, zginął w bitwie pod Korytnicą dnia 24. września 1863.
Hieronim, były oficer pruski, w powstaniu dowodząc pod pseudonimem „Boruta", dostawszy się w niewolę moskiewską, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Łęczycy dnia 3. czerwca 1864.
Jeszcze inny tego nazwiska,ranny pod Piotrowiczami dostał się do niewoli moskiewskiej,i zapędzony do Mińska,tamże zakończył życie wr. 1863.
Więckowski Franciszek, dymisyowany porucznik wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Siedlcach w grudniu 1863.
Ignacy, poległ w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Wilkiewicz Marceli, szlachcic litewski, za udział w powstaniu wyrokiem sądu moskiewskiego powieszony w Ibianach na Litwie dnia 1 7. czerwca 1864.
Winiarz Edward, lwowianin, zginął w utarczce z Moskalami pod Tarnogrodem w r. 1863.
Wisłocki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony na szubienicy dnia 29. kwietnia 1864. w Wieluniu.
Wiśniakowski Aleksander, poległ w bitwie pod Żyzynem dnia 8. sierpnia 1863.
Wiśniewski Kazimierz, lekarz i dowódzca oddziału przez Moskali, stracony w Radomiu dnia 18. lipca 1863.
Feliks, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego powieszony w Łęczycy dnia 16. stycznia 1864.
Jan,,utonął w morzu dnia 11. czerwca 1863. przy lądowaniu pod Kłajpedą.
Wiśniowski Leszek, rodem z Sambora, za udział w powstaniu węgierskiem oddany do kompanii karnej w fortecy Komornie, uszedł z tamtąd za granicę, a dostawszy się do Francyi, poświęcił się naukom technicznym, i jako dyplomowany inżynier przyjął czynność przy budowie kolei żelaznej w kongresowej Polsce. Tamże z powodów manifestacyi uwięziony a potem wywieziony za granicę, z Wrocławia udał się do Wiednia, gdzie przedstawiwszy się ministrowi wojny, za wpływem ziomków swoich uzyskał ułaskawienie. We Lwowie oddając się powołaniu nauczycielskiemu i dziennikarstwu, w czasie wybuchu powstania sformował mały oddział ochotników, na którego czele wstargnął na Wołyń, gdzie atoli w okolicy miasteczka Świniuch otoczony od przeważającej siły moskiewskiej, po krótkiej walce rozbity w szybkim odwrocie szukał ocalenia.Już blisko granicy wstąpiwszy do młyna dla pokrzepienia sił, ujęty został przez naprowadzonych objeżdczyków i odstawiony do Włodzimierza, tamże wyrokiem moskiewskiego «ądu wojennego skazany na śmierć, którą z pełną rezygnacyą odebrał przez rozstrzelanie dnia 27. listopada 1863.
Witkiewicz, szlachcic guberni kowieńskiej, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu, powieszony w Ibianach na Litwie dnia 5. czerwca 1864.
Witkowski Piotr, porucznik, poległ w rozprawie z Moskalami pod Janowem na Podlasiu dnia 18. lipca 1863.
Jan, zamordowany we dworze kosymińskimprzez naprowadzonych Moskali dnia 18. kwietnia 1863.
Antoni, włościanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Sejnach na Litwie dnia 10. marca 1864.
Jeszcze jeden tego nazwiska, poległ w utarczce z Moskalami pod Broszeńcinem d. 10. kwietnia 1863.
Witosławski, uwięziony przez Moskali w Kamieńcu podolskim, umarł tamże w styczniu 1864.
Władyczański Teofil, oficer gwardyi moskiewskiej, na hasło powstania wziął w nim udział najpierw na Litwie, zkąd przeniósł się do Kongresówki, gdzie pod nazwą „Zaręby" prowadząc oddziałem, poległ w bitwie pod Lelowem d. 30. września 1863.
Włoszkiewicz, z Kobylnik w Poznańskiem, zginął w postaniu w r. 1863.
Wnętowski Władysław, malarz, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Warszawie dnia 16. grudnia 1864.
Wodziński, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony na szubienicy w Łęczycy dnia 6. maja 1864.
Wojciechowski Michał, umarł w Gałaczu z ran odniesionych w bitwie z Rumanami pod Kastangalią dnia 15. lipca 1864.
Józef, dzierzawca dóbr, zabity przez Moskałów przy najeździe Wojsławic w Lubelskiem w r. 1863.
Inny tego nazwiska, sekretarz z Wągrowca w Po-nańskiem, poległ pod Nowąwsią r. 1863.
Wojcikowski, porucznik poległ w bitwie pod Żyzy- nem w r. 1863.
Wojewódzki, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w Siedlcach w r. 1864.
Woydt Kazimierz, z Poznańskiego, poległ pod Ignacewem w r. 1863.
Wojtkowski, poległ w utarczce z Moskalami pod Saniami w r. 1863.
Wolęcki, burmistrz miasteczka Dubienki w Hrubieszowskim, zakatowany przez Moskali w styczniu 1864 w czasie 'rabunku tego miejsca.
Woliński, uczeń gimnazyum tarnopolskiego, walczył w powstaniu w oddziałach Czechowskiego i Lelewela; w potyczce pod Chruślinem trafiony wpierś kulą karabinową, żyć przestał dnia 31. maja 1863.
Wolschleger Antoni, z Chraplewa w Poznańskiem, poległ pod Dobrosołowem dnia 1. marca 1863.
Wolski Antoni, przewódzca oddziału, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego rozstrzelany w Gontarze w Łomżyńskiem dnia 15. czerwca 1864.
Kazimierz, towarzysz Garibaldego w wyprawie sycylijskiej, rozstrzelany przez Moskali w Modli¬nie w r. 1863.
Oskar, poległ w bitwie pod Żelazną, dnia 6. listopada 1863.
Woltalewicz Andrzej, żołnierz moskiewski za wzięcie udziału w powstaniu polskiem, wyrokiem sądu wojennego rozstrzelany w Poniewieżu na Litwie dnia 4. września 1863.
Wołkowski Franciszek, poległ w bitwie pod Ba¬bicami dnia 14. kwietnia i 863.
Wróblewski Ignacy, szlachcic zagrodowy wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w powstaniu razem z żoną został rozstrzelany w Kownie na Litwie w sierpniu 1863.
Wyciułkowski, zginął pod Sołowijówką na Wołyniu dnia 10. maja 1863.
Wysocki Edward, właściciel ziemski z Brzeskiego, uwięziony przez Moskali i skazany na wygnanie na Sybir do Tomska, umarł w drodze w Kazaniu wr. 1864.
Jan, włościanin polski za wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu powieszony w Suwałkach w sierpniu 1863.
Wyszomierski, z nakazu jenerała moskiewskiego Belgarda, powieszony w Opatowie bez sądu w r. 1863.
Wyszyński, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Wywilski Paweł, dowódzca kosynierów, ranny w potyczce z Moskalami dostawszy się w niewolę i zawieziony do Wilna, umarł tamże przy amputacji nogi r. 1864.
Zabielski, wyrokiem sądu moskiewskiego za udział w powstaniu stracony w Radzyniu dnia 6. listopada 1863.
Zabierzowski Anto ni, podporucznik, poległ w utarczce z Moskalami pod Mierzwinem dnia 5. grudnia 1863.
Zaborek Wawrzyniec, umarł w szpitalu w Cieszanowie dnia 9. maja 1863. z ran odniesionych w powstaniu.
Zaborowski Nikodem, syn dziedzica dóbr Wygaowa wp poznańskiem, poległ pod Ignacewem w 1863
Zaleski Adam, poledł w bitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Stanisław, poległ pod Królowym Mostem dnia 9. czerwca 1863.
Inny tego nazwiska, emigrant francuzki, poległ wbitwie pod Grochowiskami dnia 18. marca 1863.
Zaleski, szeregowiec z oddziału Rychlewskiego, po poddaniu się pod Domblewem dnia 11. sierpnia 1863., zamordowany przez Moskali.
Zaleszyński August, poległ wbitwie pod Babicami dnia 14. kwietnia 1863.
Załuskowski Karol, z Poznańskiego, umarł w Sokalu dnia 28. maja 1863. w skutek ran odniesionych w bitwie pod Tyszowcami.
Zaremba, z oddziału Komorowskiego, poległ w bitwie pod Starą wsią dnia 18. stycznia 1864.
Zaremba, obacz Władyszański.
Zaręba, krakowianin, poległ pod Miechowem dnia 17. lutego 1863.
Zarzycki, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wieluniu dnia 4. stycznia 1864.
Jan, przedmieszczanin, za udział w powstaniu stracony na szubienicy w Warszawie 28. września 1864.
Zawadzki, naczelnik powiatu Stopnickiego, pod przybranym nazwiskiem „Czeczot", pochwycony przez Moskali, za wyrokiem sądu wojennego stracony na szubienicy w Stopnicy w lutym 1864. r. K.
Stanisław, samborzanin, poległ w utarczce pod Skromowcami dnia 17. stycznia 1864.
Aleksander, poległ w utarczce z Moskalami pod Faisławicami w r. 1863
Jeszcze jeden tego nazwiska, major, za wyrokiem Murawiewa powieszony na Litwie dnia 21. kwietnia 1864.
Zawirski Józef, uczeń szkół lwowskich, zginął w utarczce pod Panasówką dnia 3. września 1863.
Zawora Marcin, rolnik z Balina, umarł w Krzeszowicach w skutek ran odniesionych w walce z Moskalami pod Miechowem dnia 17 lutego 1863.
Zawistowski August, wyrobnik warszawski, za branie udziału w organizacji powstania, stracony w cytadeli warszawskiej dnia 25. lipca 1863.
Inny tego nazwiska sztabskapitan wojsk moskiewskich, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w Wołkowyskach dnia 23. lipca 1863
Zbijewski Franciszek, właściciel Chorzewa i sędzia pokoju w Radomskiem, wywieziony na Sybir, umarł 11. sierpnia 1864 w Petrowsku pod Irkuckiem.
Zbrożek Józef, umarł w Krakowie dnia 2. lutego 1863. z rany otrzymanej w rozprawie pod Miechowem.
Zdanowicz Ignacy, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego za udział w organizacji powstania na Litwie, powieszony w Wilnie dnia 10. sierpnia roku 1864.
Zduńesyk Adolf, porucznik, poległ w walce z Moskalami pod Magnuszowem d. 10.sierpnia 1863.
Zelner Leopold, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu rozstrzelany w cytadeli warszawskiej dnia 30. września 1863.
Zelmic Włodzimierz, wyrokiem sądu wojennego za uczestnictwo w powstaniu, rozstrzelany w Jeziernicach dnia 19. sierpnia 1863.
Zembrzucki Wicenty, poległ pod Częstoborowicami dnia 30. lipca 1863.
Zembrzycki Stefan, poległ w bitwie pod Pniową d. 11. lipca 1863.
Zieliński, dowódzca powiatu Taraszczańskiego, były oficer moskiewski, wyrokiem sądu wejennego rozstrzelany w Kijowie dnia 30. maja 1863.
Zieliński. Wojciech, umarł dnia 20. czerwca 1863. w Kępie Żabieckiej nad Wisłą, z ran odniesionych w walce z Moskalami pod Gaczą.
Jan, oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, znalazł śmierć na polu walki.
Jeszcze jeden tego nazwiska obywatel podolski, zamordowany przez Moskali w r. 1863.
Ziemacki Rajmund, proboszcz wiewiorski 70 letni starzec, za wyrokiem Murawiewa rozstrzelany w Wilnie w czerwcu 1863.
Zimmerman Ignacy, obywatel rolnik rodem z Trzemeszna w Poznańskiem, poległ pod Olszową; brat tegoż zaś Kazimierz, akademik, poległ pod Kleczewem dnia 10. czerwca 1863. K.
Zwoliński Seweryn, dziedzic włości Kobyle wjasielskiem, poległ wbitwie z Moskalami pod Jurkowcami dnia 21. października 1863.
Zoll Ludwik, akademik krakowski, umarł w Podgórzu dnia 27. grudnia 1863. w skutek ran odniesionych w powstaniu.
Zwierzdowski, dowodząc oddziałem pod nazwiskiem Topora , w utarczce z Moskalami ranny ciężko dostał się do nifewoli, a zawieziony do Opatowa, tamże rozstrzelany dnia 23. lutego 1864.
Zybers Józef, włościanin litewski, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Wilnie w sierpniu 1863.
Zygardłowicz Stanisław, mieszczanin, wyrokiem sądu wojennego za udział w powstaniu powieszony w Bodzentynie dnia 23. czerwca 1864.
Zygmontowski, z Poznańskiego, biorący udział w powstaniu, wyrokiem moskiewskiego sądu wojennego stracony w Włocławku dnia 19. lutego 1863.
Źminkowski Adam, poległ w utarczce z Moskalami pod Możołowerń w r. 1863.
Żaboklicki, podoficer z oddziału Waligórskiego, poległ na placu walki pod Hutą Ireną dnia 22. października 1863.
Żaliński Julian, umarł w Cieszanowie dnia 6. maja 1863. z ran otrzymanych w powstaniu.
Żebrowski, były oficer wojsk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu polskiem, zginał w tymże w jednej z wielu utarczek.
Konstanty, porucznik artylerji moskiewskiej, za wzięcie udziału w powstaniu, rozstrzelany w Borysowie dnia 6. lipca 1863.
Żegliński Józef, inżynier, wyrokiem sądu mokiewskiego stracony w Włocławku dnia 17. sierpnia r. 1863.
Żelechowski, utonął w Wiśle w czerwcu 1863. przy ustępowaniu przed przeważającą siłą Moskali.
Żelicha , krakowianin, poległ w nieszczęśliwej rozprawie z Moskalami pod Miechowem dnia 17. lutego r. 1863.
Żochowski Stanisław, były oficer wosk moskiewskich, wziąwszy udział w powstaniu, poległ pod Seceminem dnia 17. lipca 1863.
Żółkiewski , poległ pod Salichą na Wołyniu w maju r. 1863.
ZołnieroWski, utonął w morzu przy lądowaniu pod Kłejpedą dnia II. czerwca 1863.
Żoltowski Mścisław, syn dziedzica dóbr Zajęczkowa w Poznańskiem, zginął w powstaniu 1863.
Michał, kapelan oddziału Lelewela, poległ na placu walki pod Borowcem dnia 16. kwietnia 1833.
Żukowski, były oficer wojsk moskiewskich, w powstaniu polskiem przewodząc jako major, w rozprawie pod Rudnikami dnia 25. lipca 1863.
achęcając swoich do boju wykrzykiem : „zwyciężyć wiara, lub umrzeć z honorem!" ugodzony kulą w piersi, oddał swego ducha. Zwłoki pochowano w Chorzelowie.
Źuliński Roman, nauczyciel gimnazjalny zawiadujący wydział Rządu narodowego, wyrokiem sądu moskiewskiego stracony w cytadeli warszawskiej dnia 5. sierpnia 1864.
Żułkowski Walenty, poległ w bitwie pod Pniową dnia 11. lipca 1863.
Żurkowski Grzegorz, umarł w Krakowie z ran od-niesionych w bitwie pod Skałą.
Życki Antoni, za wyrokiem sądu moskiewskiego stracony przez rozstrzelanie w Rosieniach na Żmudzi dnia 25. września 1863.
OCR:
Spis poległych i zmarłych 1863
Hipolit Stupnicki
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmeta ... ublication