Stanisław Korczyński - ur. 10.08.1895 r., w Zakliczynie, syn Błażeja i Marii z d. Kukułka. Pochodził z biednej rodziny. Przez pierwszy etap edukacji prowadziła go Zofia Fritze, która wprowadziła go na dobrą drogę. Uczęszczał do Gimnazjum Klasycznego im. św. Anny w Krakowie i I Gimnazjum w Nowym Sączu. Studia - na Wydziale Prawa UJ w Krakowie - doktor praw (2 sierpnia 1931). Od 1912 roku członek drużyny skautingu i polowych drużyn Sokoła. W sierpniu 1914 roku zgłasza się w Nowym Sączu do Legionów, bierze udział w kampanii karpackiej (1914 1915r.) ranny w drugiej połowie 1915 roku. Odmawia przysięgi w 1917 roku na braterstwo broni z wojskami centralnymi. Pisze "Odezwę do Narodu Polskiego" w imieniu wszystkich pułków legionowych. Walczy w wojsku austriackim w Czarnogórze i Albanii. Na Wołyniu - ranny w rękę. Po wyleczeniu z malarii, w 1918 roku zakłada rady robotniczo-chłopskie w dolinie Dunajca. Pracuje jako kierownik szkoły podstawowej, następnie - w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz w Kuratorium Krakowskim. Aktywny członek zwyczajny Związku Legionów Polskich. Od 1934 roku prezes Związku Legionistów w Krakowie. Założyciel i redaktor naczelny czasopisma "Oleandry" (1936). We wrześniu 1939 r. ukrył i uratował oryginalne sztandary z powstania 1863 r., Legionów Józefa Piłsudskiego oraz Prezydenta RP. W czasie okupacji poszukiwany przez gestapo. Po drugiej wojnie światowej - radca prawny w kuratorium, z którego zostaje usunięty. Zakłada Towarzystwo Burs i Stypendiów, niebawem zlikwidowane. Zakłada Towarzystwo Warmii i Mazur. Pracuje w Technikum Elektrycznym w Krakowie i Technikum Kolejowym jako nauczyciel, aż do emerytury. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez UB i SB. Od września 1939 r. aż do śmierci był komendantem naczelnym Związku Legionistów Polskich (do 1956 - w konspiracji). Zmarł 14 grudnia 1974 roku w Krakowie. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, Orderem Virtuti Civili II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi i wieloma innymi. Córka: Zofia