Edytor, eseista, varsavianista. Syn pisarza Wiktora Gomulickiego i Franciszki Żelewskiej z d. Matuszewskiej. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego a także na Akademii Nauk Politycznych i tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1935 r. tekstem pt.: "Nauczyciel Norwida". W latach 1935-1939 był członkiem redakcji encyklopedii Ultima Thule, współpracował też z pismem "Pion". Następnie należał do zespołu redakcyjnego "Ateneum". W czasie II wojny światowej był działaczem konspiracyjnym, należał do podziemia kulturalnego. Prowadził dwa antykwariaty książkowe, publikował konspiracyjne wydania twórczości Norwida, Żeromskiego, czy Wiktora Gomulickiego. Jako żołnierz AK wziął udział w powstaniu warszawskim. Od grudnia 1945 do 1946 był naczelnikiem Wydziału Upowszechniania Literatury w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W latach 1947-1948 był był kierownikiem działu wydawniczego Centralnego Instytutu Kultury. Następnie był zastępcą red. naczelnego i redaktorem naczelnym "Nowych Książek". Od 1957 r. współpracował stale z "Rocznikiem Literackim". Wchodził w skład komitetu redakcyjnego "Encyklopedii współczesnej PWN", redagując tam dział literatury i sztuki. W latach 1957-1960 publikował w "Nowych Książkach" przedruki i pierwodruki tekstów Józefa Ignacego Kraszewskiego, Antoniego Magiera, Teofila Lenartowicza, Adama Naruszewicza, Stanisława Trembeckiego, Cypriana Kamila Norwida. Wykładał literaturę i tekstologię na Uniwersytecie Warszawskim. Był ponadto recenzentem w PIW, pracownikiem Instytutu Badań Literackich PAN, doradcą naukowym Ossolineum. W 1983 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako edytor zajmował się przede wszystkim twórczością Norwida, opracowując jego Pisma wybrane oraz Pisma wszystkie. Jego zainteresowania badawcze dotyczyły głównie literatury oświecenia i XIX w oraz historii Warszawy. Pochowany 17 lipca 2006 r. na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. gazetapetersburska.org