Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Dawne stroje kobiece łotewskie 1797 r.
18.11.2008 01:14
[blok]Gustaw Manteuffel w kwartalniku litewskim z 1910 roku barwnie opisuje dawne
odświętne kobiece stroje noszone w XVIII wieku przez kobiety łotewskie.
Kobiety
noszą niebieskie kurtki czerwonymi sznurkami obszyte, tudzież zielonymi i żółtymi kutasikami obwieszone. Spódnica niebieska lub biała różnobarwną sieczką przystrojona. Na szyi paciorki szklane, żółte, szafirowe lub czarne a przedzielają je rzędy drobnych muszelek.
Głowę ubiera czepiec z czerwono obszytymi szlarkami na wierzch którego narzucona namiotka tzw. <pawoj> ma końce czerwono haftowane, z pod niej wystaje jedwabna chusteczka.
Ramiona przykrywa rodzaj narzutki zwanej paponną, naszytej z pręgowanego płótna na którą spadają na plecach końce namiotki.
Fartuch płócienny. Stan opasuje czarny rzemyk nabity cynkowymi blaszkami. Paponnę spina na piersiach duża srebrna klamra, z pod niej wychodzą różnobarwne jedwabne wstążeczki.
Panna młoda
w dzień ślubu otrzymuje czerwoną sukienną czapkę u dołu obszytą kunien futerkiem ponad którem połyskuje złoty galon. Czapki takie w dni uroczyste są
Zamiast skórzanych chodaków charakteryzujących obuwie szwedzko -inflandzkie noszą włościanki Starostwa Maryenhauskiego, plecione łapcie przywiązane do nogi około białych pończoch czarnymi szerokimi taśmami.
Dziewczęta
Splatają włosy w jeden warkocz. Głowę zaś zdobi wianek ze sztucznych kwiatów a czasem i kwiecia naturalnego. Na wielki zaś strój kładą rodzaj korony z niebieskiego sukna, objętego na korze. Korona ta naszyta jest sieczką, a z pod spodu wychodzi czarny płat sukna z czerwoną wypustką. Sam wierch ozdabiają pióra albo czerwone i niebieskie wązkie wełniane kliniki. Z pod korony spływają na plecy liczne jedwabne i wełniane wstęgi.
Zamiast zausznic w powszechnym są u dziewcząt użyciu paseczki ze splecionej ze sobą szklanej sieczki. Do nich przytwierdzają parę lub więcej drobnych monet.
Na szyi połyskują cale rzędy szklanych paciorek, muszelek. A czasem monet.
Obuwie i fartuch biały, takie jak u mężatek. Poponna bogaciej u dołu obszyta,. powyżej łokcia opasuje ja, do koła niekiedy z lekka narzucona szeroka wstęga.
Żródło
http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent? ... &dirids=21
(zapis jak w publikacji)
odświętne kobiece stroje noszone w XVIII wieku przez kobiety łotewskie.
Kobiety
noszą niebieskie kurtki czerwonymi sznurkami obszyte, tudzież zielonymi i żółtymi kutasikami obwieszone. Spódnica niebieska lub biała różnobarwną sieczką przystrojona. Na szyi paciorki szklane, żółte, szafirowe lub czarne a przedzielają je rzędy drobnych muszelek.
Głowę ubiera czepiec z czerwono obszytymi szlarkami na wierzch którego narzucona namiotka tzw. <pawoj> ma końce czerwono haftowane, z pod niej wystaje jedwabna chusteczka.
Ramiona przykrywa rodzaj narzutki zwanej paponną, naszytej z pręgowanego płótna na którą spadają na plecach końce namiotki.
Fartuch płócienny. Stan opasuje czarny rzemyk nabity cynkowymi blaszkami. Paponnę spina na piersiach duża srebrna klamra, z pod niej wychodzą różnobarwne jedwabne wstążeczki.
Panna młoda
w dzień ślubu otrzymuje czerwoną sukienną czapkę u dołu obszytą kunien futerkiem ponad którem połyskuje złoty galon. Czapki takie w dni uroczyste są
Zamiast skórzanych chodaków charakteryzujących obuwie szwedzko -inflandzkie noszą włościanki Starostwa Maryenhauskiego, plecione łapcie przywiązane do nogi około białych pończoch czarnymi szerokimi taśmami.
Dziewczęta
Splatają włosy w jeden warkocz. Głowę zaś zdobi wianek ze sztucznych kwiatów a czasem i kwiecia naturalnego. Na wielki zaś strój kładą rodzaj korony z niebieskiego sukna, objętego na korze. Korona ta naszyta jest sieczką, a z pod spodu wychodzi czarny płat sukna z czerwoną wypustką. Sam wierch ozdabiają pióra albo czerwone i niebieskie wązkie wełniane kliniki. Z pod korony spływają na plecy liczne jedwabne i wełniane wstęgi.
Zamiast zausznic w powszechnym są u dziewcząt użyciu paseczki ze splecionej ze sobą szklanej sieczki. Do nich przytwierdzają parę lub więcej drobnych monet.
Na szyi połyskują cale rzędy szklanych paciorek, muszelek. A czasem monet.
Obuwie i fartuch biały, takie jak u mężatek. Poponna bogaciej u dołu obszyta,. powyżej łokcia opasuje ja, do koła niekiedy z lekka narzucona szeroka wstęga.
Żródło
http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent? ... &dirids=21
(zapis jak w publikacji)