Pokolnie, Pokalnie,

13.11.2011 16:49

Pokolnie, Pokalnie, żm. Pokahiej (lit. kalnas—góra, pokalne—podgórze), wś, pow. wiłkomierski, okr. pol. Uciany, par. Leluny, o 49 w. od Wiłkomierza, w pobliżu starego gościńca z Kowna do Dyneburga. W 1859 r. było tu 16 dm., 122 mk. Posiada kościół fil. p. w. św. Trójcy, wzniesiony z drzewa w 1768 r.kosztem właściciela Kuleszy. Podług podania stał tutaj w XII w. zamek ks. Utenesa, udzielnego księcia Litwy Zawilejskiej. Odwieczna własność rodziny Kuleszów. Posiadała niegdyś prawo miejskie. Król Stanisław August przywilejem danym w Warszawie d. 3 stycznia 1774 r. Józefowi Onufremu Kuleszy, sędziemu ziemskiemu smoleńskiemu, ustanawia w dobrach jego dziedzicznych mku Pokolnie /Pokalnie. cztery jarmarki doroczne: na św. Józefa, na Znalezienie Krzyża Św., na św. Annę i w dzień św. Apostołów Szymona i Judy według kalendarza rzymskiego, przy zachowaniu praw wówczas jarmarkom służących (Akty wyd. przez Wil. Kom. Archeogr., t. XIII). /. Krz.
SGKP s. 541