Łukawa, pow. sandomierski

Łukawa, r. 1271 Łuchawa, wś, pow. sandomierski. W dok. z r. 1260 śród włości klasztoru wąchockiego podano: „predium ad Łukowa ad pontem Slemszyn (Niewierszyn?) super ipsius fluviumw (Kod. kat. krak., I, 79). W dok. z r. 1271 śród włości klasztoru wąchockiego, które otrzymują prawo niemieckie (Kod. mał., II, 130). Przy wsi był most Niewierszyn, przy którym istniało targowisko z poborem cła. Targowisko to otrzymuje nowy przywilej w r. 1275 (Kod. mał., II, 136). Wedle Długosza wś Ł. własność klasztoru wąchockiego. położona nad rzką Łukawą przy moście Niewierszyn, ma kościół par. p. w. św. Katarzyny. Pleban miał trzy łany, karczmę, 1 zagr. Kmiecie dawali mu po 3 kor. żyta i 3 owsa z łanu. Łanów km. było 24, płacono po 40 gr. czynszu z łanu. Były też dwie karezmy dające dziesięcinę plebanowi a klasztorowi 1 grz. Kmiecie dawali dziesięcinę klasztorowi wartości do 20 grz. (L. B., III, 410).
[SGKP]