Witkowski Kalikst

Witkowski Kalikst (1818 – 1887), generał major armii cesarsko-rosyjskiej. Urodził się 17 (29) kwietnia w Kobryniu, guberni grodzieńskiej, jako syn Kacpra i Józefy z Pęgowskich. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Petersburgu. Prezydent Warszawy od 4 września 1863 do 8 września 1875 r. Był przewodniczącym komisji śledczej na Pawiaku przeciwko uczestnikom Powstania Styczniowego. Jego rządy są kojarzone z bezlitosnym ściąganiem kontrybucji za zaangażowanie mieszkańców w Powstanie Styczniowe. Przebiegły, wyrachowany, przekupny i próżny, nie przebierał w środkach o awanse, co dla Polaka nie było sprawą prostą. Za jego prezydentury otwarto m.in.: Most Kierbedzia (1884) i pierwszy Most Kolejowy pod Cytadelą (1875), uruchomiono praski wodociąg Grotowskiego (1869) i pierwszy tramwaj konny (1866), wprowadzono oświetlenie gazowe na Pradze (1867), zbudowano pierwszy odcinek Wału Miedzeszyńskiego (1884-1887), przy ul. Ogrodowej 50 oddano przytułek dla rekonwalescentów (1870). Witkowski był właścicielem domu przy ul. Niecałej 2 w Warszawie. Zmarł nagle 12 (24) lipca, podczas pobytu na kuracji w Karlovych Varach (Karlsbad). Był kawalerem najwyższych orderów rosyjskich, austriackich i pruskich. Został pochowany w grobie rodzinnym na warszawskich Powązkach (kw. 16-1-8).
W 1880 r. na cześć prezydenta nadano imię Kaliksta nowej ulicy między Marszałkowską a folwarkiem Koszyki (obec. ul. Śniadeckich), a placem Witkowskiego nazwano teren między ul. Miedzianą a Wronią, na którym stanęły Hale Targowe. Od 1916 r. był nazwany pl. Kazimierza Wielkiego. Po wojnie stanął na tym miejscu Dom Słowa Polskiego.

Bibliografia
1. Kulik M.: „Polacy wśród wyższych oficerów armii rosyjskiej Warszawskiego Okręgu Wojskowego (1865 – 1915)” Warszawa 2008, s. 69, 103.
2. Petrozolin-Skowrońska B. (red.) Witkowski Kalikst [w] „Encyklopedia Warszawy” Warszawa 1994, s. 963.
3. Szmidt-Zawierucha D.: „Namiestnicy Warszawscy” Warszawa 2009, ss. 106, 166.
4. Sobieszczański Fr., M.: „Warszawa Wybór publikacji” Warszawa 1967, t. I. s. 376.