Fragment publikacji na stronie gminy Mokobody. Fakt dość późnego osadnictwa w tej części Podlasia potwierdza również nieliczny na tym terenie, najstarszy typ nazewniczy - nazwy TOPOGRAFICZNE tj. związane z właściwościami terenu i osady: - cechami gruntu: KISIELANY (od staropolskiego -kišel-tzn. podmokły teren, gdzie można było znaleźć żródła wody);-szatą roślinną:OSINY i DĄBROWA; położeniem względem innych obiektów: DOLNE, GÓRNE (Osiny); lokalizacją względem rzek: ZALIWIE - za rzeką Liwiec. Nazwy te świadczą nie tylko o tym, że gmina jest położona na nizinnym, podmokłym terenie, ale i o tym, że na takich właśnie terenach rosły przede wszystkim drzewa liściaste: osiki (osiny) i deby.
Niewiele jest nazw dzierżawczych - to jest określajacych pierwotnego właścicela: ŻUKÓW - gród Żuka (przezwisko) oraz MĘCZYN - gród Męka. Występuje też tylko jedna nazwa służebna: ŚWINIARY - w ten sposób w średniowieczu określano mieszkańców osad, świadczących określone usługi na rzecz dworu królewskiego lub książęcego. Jest też tylko jedna nazwa etniczna: KSIĘŻOPOLE. To potwierdza tezę, że, że masowe osadnictwo na Podlasiu (w tym - w gminie Mokobody) było stosunkowo późne.
Najwięcej jest nazw rodowych, aż 14: JAŁMUŻNY, JERUZALE, PIEŃKI, SKUPIE, SMOLAKI, ZEMŁY, ZIOMAKI, KUCE, ŻMICHY, PIEGAWKI, SZPINKI, BALE, KAPUŚCIAKI, MOKOBODY. Nazwy takie świadczą o kolektywnym zakładaniu osad przez rodziny drobnoszlacheckie, które przywędrowały w charakterze kolonizatorów przede wszyskim z sąsiedniego Mazowsza. Istnieją też pojedyncze nazwy świadczące o innych, niż mazowieccy osadnikach: Zemły (ród litewski), Smolaki (ród tatarski).