Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
KOROWAJ
21.04.2012 19:04
Chleb słowiański - pieczony specjalnie na wesele.
Wyrabiany z mąki pszennej, żytniej, przypominał bardziej bochen chleba lub placek.
Wedle tradycji korowaj mógł być pieczony tylko raz i od razu musiał się udać, aby stanowić dobrą i pomyślną wróżbę dla młodych.
Dzielenie korowaja było najważniejszym momentem wesela .Towarzyszył temu „taniec z korowajem” wykonywany przez wnoszącą chleb korowajnicę lub drużbę, który wieńczył taniec upadkiem, a goście wlewali mu do ust wódkę.
Przepis na wypiek :
Składniki :
10 szkl. mąki
4-5 szkl. mleka
100 g drożdży
8 jajek
1 szkl. śmietany
100 g masła
100 g rodzynek
miód
sól
rozpuścić drożdże w ciepłym mleku, dodać sól, połowę mąki, wymieszać na jednolitą masę. Odstawić na 2-3 godz. w ciepłe miejsce. Kiedy wyrośnie, wlać miód, jajka, dodać rodzynki, masło i śmietanę. Wyrabiać ciasto, podsypując mąką, dopóki nie zacznie odchodzić od ścian naczynia. Odstawić w ciepłe miejsce, aż podwoi objętość. Zagnieść raz jeszcze, znów odstawić do wyrośnięcia. Ubić na stole, włożyć do posmarowanej masłem formy. Wierzch ozdobić formami z ciasta. Piec w 200C, 30-45 min.
Wypiekiem zajmowały się kobiety, tzw. „korowajnice”. Były to najbardziej szanowane gospodynie lub krewne panny młodej.
Korowajnice musiały postępować w ściśle ustalony sposób i śpiewać obrzędowe pieśni. Przy obrzędzie przyrządzania nie mogli być obecni mężczyźni,cały obrządek z przyśpiewkami, często przepijany wódką.
Legenda - przed wiekami nowożeńcy obdarowywali feudalnego pana korowajem. Podziękowania za to, że rezygnował z prawa „pierwszej nocy”.
W czasach zaborów zaczął funkcjonować bardziej jako poczęstunek dla gości weselnych.
Wyrabiany z mąki pszennej, żytniej, przypominał bardziej bochen chleba lub placek.
Wedle tradycji korowaj mógł być pieczony tylko raz i od razu musiał się udać, aby stanowić dobrą i pomyślną wróżbę dla młodych.
Dzielenie korowaja było najważniejszym momentem wesela .Towarzyszył temu „taniec z korowajem” wykonywany przez wnoszącą chleb korowajnicę lub drużbę, który wieńczył taniec upadkiem, a goście wlewali mu do ust wódkę.
Przepis na wypiek :
Składniki :
10 szkl. mąki
4-5 szkl. mleka
100 g drożdży
8 jajek
1 szkl. śmietany
100 g masła
100 g rodzynek
miód
sól
rozpuścić drożdże w ciepłym mleku, dodać sól, połowę mąki, wymieszać na jednolitą masę. Odstawić na 2-3 godz. w ciepłe miejsce. Kiedy wyrośnie, wlać miód, jajka, dodać rodzynki, masło i śmietanę. Wyrabiać ciasto, podsypując mąką, dopóki nie zacznie odchodzić od ścian naczynia. Odstawić w ciepłe miejsce, aż podwoi objętość. Zagnieść raz jeszcze, znów odstawić do wyrośnięcia. Ubić na stole, włożyć do posmarowanej masłem formy. Wierzch ozdobić formami z ciasta. Piec w 200C, 30-45 min.
Wypiekiem zajmowały się kobiety, tzw. „korowajnice”. Były to najbardziej szanowane gospodynie lub krewne panny młodej.
Korowajnice musiały postępować w ściśle ustalony sposób i śpiewać obrzędowe pieśni. Przy obrzędzie przyrządzania nie mogli być obecni mężczyźni,cały obrządek z przyśpiewkami, często przepijany wódką.
Legenda - przed wiekami nowożeńcy obdarowywali feudalnego pana korowajem. Podziękowania za to, że rezygnował z prawa „pierwszej nocy”.
W czasach zaborów zaczął funkcjonować bardziej jako poczęstunek dla gości weselnych.