Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Daukszta Olga
24.04.2012 08:38
Daukszta Olga (ur. 1893 w Rydze zm. w 1956 r. w Daugavpils, pochowana na cmentarzu na Grzywie)
poetka, nauczycielka. Wydała kilka tomików poetyckich: "Dźwina o zmierzchu" (Dyneburg 1930), "Błękitne inicjały" (1933), "Walet kierowy" (1937). Ddrukowała wiersze w „Kamenie", w „Skamadrze", „Poezja polska 1914 - 1939" (antologia) wybór i opracowanie Ryszard Matuszewski, Seweryn Pollak, Warszawa, Czytelnik, 1962. Pozostawiła po sobie maszynopisy i rękopisy w języku polskim i rosyjskim. O sobie poetka pisała: „Nie jestem Rosjanką ani prawosławną, jak niektórzy myślą, jestem katoliczką ochrzczoną w Ryskim kościele (...) nazwisko moje jest żmudzkie, a może tatarskie (...) myślę, że jestem w zgodzie ze swym sumieniem i nazwiskiem, tylko mniej tu wikingów i prusów, ale przeważają Żmudzini, Jadźwingowie, Tatarzy. Wszak i ja mam kose oczy, szerokie plecy, nieduży wzrost (...) W rodzinie mojej nie brak przyzwoitych nazwisk polskich i niemieckich. Piszę po polsku i lubię Polaków, bo byli zawsze dla mnie dobrzy, czego nie mogę powiedzieć o innych narodach, z którymi mnie życie zetknęło" (fragmenty listów pisanych przez Dauksztę, przywołane przez K.A. Jaworskiego w książce "W kręgu Kameny" z 1966 r.). [www.ryga.polemb.net]
poetka, nauczycielka. Wydała kilka tomików poetyckich: "Dźwina o zmierzchu" (Dyneburg 1930), "Błękitne inicjały" (1933), "Walet kierowy" (1937). Ddrukowała wiersze w „Kamenie", w „Skamadrze", „Poezja polska 1914 - 1939" (antologia) wybór i opracowanie Ryszard Matuszewski, Seweryn Pollak, Warszawa, Czytelnik, 1962. Pozostawiła po sobie maszynopisy i rękopisy w języku polskim i rosyjskim. O sobie poetka pisała: „Nie jestem Rosjanką ani prawosławną, jak niektórzy myślą, jestem katoliczką ochrzczoną w Ryskim kościele (...) nazwisko moje jest żmudzkie, a może tatarskie (...) myślę, że jestem w zgodzie ze swym sumieniem i nazwiskiem, tylko mniej tu wikingów i prusów, ale przeważają Żmudzini, Jadźwingowie, Tatarzy. Wszak i ja mam kose oczy, szerokie plecy, nieduży wzrost (...) W rodzinie mojej nie brak przyzwoitych nazwisk polskich i niemieckich. Piszę po polsku i lubię Polaków, bo byli zawsze dla mnie dobrzy, czego nie mogę powiedzieć o innych narodach, z którymi mnie życie zetknęło" (fragmenty listów pisanych przez Dauksztę, przywołane przez K.A. Jaworskiego w książce "W kręgu Kameny" z 1966 r.). [www.ryga.polemb.net]