Stanisław Antoni Chaniewski (1859 – 1920) agronom, poseł do pierwszego Sejmu Ustawodawczego. Ur. się w Warszawie 4 listopada, jako syn Aleksandra, uczestnika powstania styczniowego i Józefiny z Niedziałkowskich. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, ale ojciec wyemigrował po powstaniu 1863 r. do Szwajcarii i tam zmarł. Stanisława wychowywała matka. W 1880 r. wstąpił na wydział rolniczy politechniki ryskiej, który ukończył z wynikiem celującym. Po powrocie do kraju osiadł w majątku Radzimowice w Ziemi Płockiej. Zajmowała go głównie hodowla bydła krajowego rasy czerwonej. Był rzecznikiem tezy, że gospodarstwo rolne w Polsce powinno oprzeć się głownie na produkcji zwierzęcej. Należał do komitetu redakcyjnego „Gazety Rolniczej” wydawanej w Warszawie pod red. dr Tadeusza Kowalskiego. W 1901 powołany na profesora hodowli zwierząt w Akademii Rolniczej w Dublanach, ogłosił szereg poważnych i cennych artykułów z dziedziny organizacji hodowli. Po 1904 r. wraz ze Stanisławem Chełchowskim przystąpił do organizacji Centralnego Towarzystwa Rolniczego w Warszawie i został jego wiceprezesem. Przyczynił się do rozwoju hodowli bydła w Królestwie Kongresowym. Od 1913 r. członek honorowy CTR. W 1918 r. jako wszedł do Sejmu Ustawodawczego jako poseł z okręgu garwolińskiego, gdzie od 1913 r. zamieszkiwał w majątku rodzinnym Rowy. Tam w czasie najazdu bolszewickiego w 1920 r. został aresztowany i wywieziony w nieludzkich warunkach w gąb Rosji. Zmarł 4 listopada pod Wołokdą w czasie podróży i został pochowany na miejscowym Cmentarzu Bogorodzkim. (Biogram na podstawie PSB, t. III, Kraków 1937)