Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Antysowiecka działalność księdza Romanowskiego
6.12.2008 16:15
Z dokumentów i legend
Ze sprawy sądowej:
Prezes sądu Szywieniew, prokurator Dragun.
Sądzony Romanowski jest proboszczem rzymsko-katolickiego kościoła w Porzeczu i, będąc wrogo nastawiony do władzy radzieckiej, na przestrzeni lat do czasu okupacji niemieckiej na terenie białoruskiej SRR, jak i po okupacji, przechowywał u siebie literaturę, która zawierała wiele antyradzieckich artykułów, a mianowicie są to książki: "Nauka historii katolickiego kościoła" wydana w 1931 r., dwie książki Tinomera Totna "Wierzę w Boga", wydane w 1938 r. i "Dekalog" wydany w 1934 r., książka Józefa Teodorowicza "Od Judy do Mesjasza" wydana w 1936 r. Przechowywał u siebie wiele książek o cynicznej treści skierowanej przeciwko państwu radzieckiemu i partii komunistycznej, w szczególności WKP(b), a także dwie gazety "Słowo" i "Codzienny Goniec", które wychodziły w Wilnie w latach 1938-1944. Treść tych gazet cyniczna i skierowana przeciwko Związkowi Radzieckiemu.
23 kwietnia, podczas nabożeństwa w nowogródzkim kościele, ksiądz Romanowski w trakcie kazania wypowiadał wobec obecnych w kościele antysowieckie wymyślne słowa przeciw ZSSR. Sądzony Romanowski w latach 1947-1948, przez okres dwóch miesięcy przyjmował w swoim domu uczestniczkę kontrrewolucyjnej polskiej nacjonalistycznej organizacji AK, Zuzannę Lebiedź. Wiedząc o przynależności tej osoby do nacjonalistycznej organizacji, nie powiadomił o tym władzy radzieckiej.
W związku z powyższym sąd uznał winę Romanowskiego i wydał wyrok za popełnione przestępstwa 25 lat z pozbawieniem praw publicznych.
Źródło: "Głos znad Niemna" 2003, nr 45.
[]
Ze sprawy sądowej:
Prezes sądu Szywieniew, prokurator Dragun.
Sądzony Romanowski jest proboszczem rzymsko-katolickiego kościoła w Porzeczu i, będąc wrogo nastawiony do władzy radzieckiej, na przestrzeni lat do czasu okupacji niemieckiej na terenie białoruskiej SRR, jak i po okupacji, przechowywał u siebie literaturę, która zawierała wiele antyradzieckich artykułów, a mianowicie są to książki: "Nauka historii katolickiego kościoła" wydana w 1931 r., dwie książki Tinomera Totna "Wierzę w Boga", wydane w 1938 r. i "Dekalog" wydany w 1934 r., książka Józefa Teodorowicza "Od Judy do Mesjasza" wydana w 1936 r. Przechowywał u siebie wiele książek o cynicznej treści skierowanej przeciwko państwu radzieckiemu i partii komunistycznej, w szczególności WKP(b), a także dwie gazety "Słowo" i "Codzienny Goniec", które wychodziły w Wilnie w latach 1938-1944. Treść tych gazet cyniczna i skierowana przeciwko Związkowi Radzieckiemu.
23 kwietnia, podczas nabożeństwa w nowogródzkim kościele, ksiądz Romanowski w trakcie kazania wypowiadał wobec obecnych w kościele antysowieckie wymyślne słowa przeciw ZSSR. Sądzony Romanowski w latach 1947-1948, przez okres dwóch miesięcy przyjmował w swoim domu uczestniczkę kontrrewolucyjnej polskiej nacjonalistycznej organizacji AK, Zuzannę Lebiedź. Wiedząc o przynależności tej osoby do nacjonalistycznej organizacji, nie powiadomił o tym władzy radzieckiej.
W związku z powyższym sąd uznał winę Romanowskiego i wydał wyrok za popełnione przestępstwa 25 lat z pozbawieniem praw publicznych.
Źródło: "Głos znad Niemna" 2003, nr 45.
[]