Marian Langiewicz (1827 Krotoszyn-1887) Studiował na uniwersytecie wrocławskim.Uczestnik powstania 1848. W wojsku pruskim dosłużył się stopnia porucznika artylerii. Wziąwszy dymisję zaciągnął się do szeregów Garibaldiego. W 1861 był wykładowcą w Polskiej Szkole Wojskowej we Włoszech. Jeden z najwybitniejszych dowódców powstania styczniowego. Uczestnik powstania poznańskiego.Wezwany do Warszawy. przez Komitet Centralny Narodowy, został mianowany pułkownikiem i naczelnikiem sił zbrojnych w woj. sandomierskim a w lutym i krakowskim. Na przestrzeni ok. miesiąca walczył z wojskami rosyjskimi na Kielecczyźnie. Zwycięstwa przyniosły mu dużą sławę. Wyniesiony 10 III przez intrygę białych na dyktatora i mianowany generałem, w dniu 19 III przeszedł granicę austriacką. Połączywszy się z Jeziorańskim dowodził oddziałem z 5000 żołnierza. Okrzyknięty w Goszczy dyktatorem po bitwie Małogoskiej, po utarczkach pod Wąchockiem i Świętym Krzyżem poniósł klęskę pod Małogoszczem, gdzie tracił 400 ludzi, a drugie tyle dostało się do niewoli. Odniósł porażkę pod Grochowiskami. Uszedłszy do Galicji, wkrótce schwytany przez Austriaków w Tyszniowcach i osadzony w więzieniu w Igławie został aresztowany. Od 1865 r. przebywał na emigracji w Szwajcarii gdzie związał się z Ludwikiem Bulewskim, a następnie wiele lat w Turcji, gdzie działał politycznie. Zamierzał osiąść w kraju, lecz niespodziewana śmierć w Konstantynopolu w 1887 zniweczyła te plany. Pochowany tamże na cmentarzu.
Bibliografia
CPAH 102-1-75, lista powstańców - rękopis Kozłowski E., (oprac) Zapomniane Wspomnienia... Powstanie styczniowe 1863-1864 na: http://www.mwb.com.pl