Bitwa pod Nawarzycami

Czas Nr. 138 i 139 według otrzymanych wiadomości, potwierdza podanie o tej potyczce z szczegółowym opisem, i tak: konny oddział Bończy złożony z szwadronu ułanów i to razem do 300 koni, ciągnąc ku Pińczowowi, napotkał pod wsią Góry oddział kozaków, który począł do tejże wsi uciekać. Bończa pozostawił w rezerwie ułanów a z małym szwadronem kawaleryi ścigał kozaków i tym sposobem wpadł w zasadzkę, gdyż rozstawione za domami i po za oknami dwie roty piechoty moskiewskiej dały ognia do jazdy gdy ta wbiegła w ulicę wsi, kilkunastu spada z koni zabitych i rannych, wskutek czego oddział polski cofnął się w wielkim nieładzie. Nr. 140 podaje, że Bończa w tej potyczce raniony 2ma kulami otrzymał kilkanaście cięć pałaszem, zmarł. Dowództwo nad oddziałem Bończy objął Dzianot. Dz. Pozn. w Nr. 148 podaje, że zmarł w Jędrzejowie 22 Czerwca i tam pochowany. Dz. Powszechny w Nr. 143 zamieszcza raport, w którym tylko donosi, „że porucznik Pleskaczewski na czele kompanii piechoty i 50 kozaków z 3ma secinami duńskiego pułku kozackiego pod dowództwem Essauły Boldyrewa stoczył bój z powstańcami, na czele których dowodził Bogdan Bończa.

Bibliografia

Kolumna Z., Pamiątka dla rodzin polskich...