Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Miniewicze, pow. grodzieński
7.12.2008 21:26
Miniewicze
Miniewicze w spisie Milewicze, wś i dobra, pow. grodzieński, gm. Łunna, 36 w. od Grodna. Wś 199 dz.; dobra Kamińskich, z folw. Poniżany i Lasogóry 763 dz.
[SGKP]
Miniewicze
Folwark, czyli Korczyn, według powieści "Nad Niemnem", znajdował się na skraju Bohatyrowiczów i należał do rodziny Kamieńskich. Jako wiano przeszło do rodziny Strzałkowskich. Od lat dwudziestych aż do agresji sowieckiej jego właścicielem był Klemens Strzałkowski. Miał on wówczas 282 dziesięciny ziemi ornej, 100 dz. łąki i 62 dz. lasu. Po roku 1886 dojechać można było tutaj nie tylko bryczką, ale i parostatkiem, który przypływał z Grodna trzy razy w tygodniu. Podróż, wedle słów pisarki, trwała sześć godzin i wcale nie była nudna. Obok Miniewiczów leży długa wieś na urwistym brzegu Niemna. Za dawnych, niewątpliwie trudnych czasów, wszystko tu kipiało życiem, bo sama natura o to dbała. U stóp wysokiego krętego brzegu w całej krasie leniwie pluska się Niemen.Obecnie mieszka w osiedlu dwadzieścia kilka osób, emerytów miejscowego kołchozu. Lud prawosławny, zaniedbany i porzucony, niereagujący nawet na licznie zwiedzające te miejsca grupy turystów. Wieś ożywa wiosną, podczas sadzenia kartofli, latem, kiedy z miasta przyjeżdżają wnuki i jesienią, przy wykopach ziemniaków.
Niedaleko, 300 metrów w głąb lasu, znaleźć można niewielki kurhanek usypany za czasów polskich, zwieńczony płasko ciosanym czarnym kamieniem. Smukły, drewniany, usztywniony krzyż z lakonicznym napisem: "Gloria Victis" – "Chwała zwyciężonym". Kto dowodził tymi powstańcami? Nie wiemy.
[kresy24.pl]
Miniewicze w spisie Milewicze, wś i dobra, pow. grodzieński, gm. Łunna, 36 w. od Grodna. Wś 199 dz.; dobra Kamińskich, z folw. Poniżany i Lasogóry 763 dz.
[SGKP]
Miniewicze
Folwark, czyli Korczyn, według powieści "Nad Niemnem", znajdował się na skraju Bohatyrowiczów i należał do rodziny Kamieńskich. Jako wiano przeszło do rodziny Strzałkowskich. Od lat dwudziestych aż do agresji sowieckiej jego właścicielem był Klemens Strzałkowski. Miał on wówczas 282 dziesięciny ziemi ornej, 100 dz. łąki i 62 dz. lasu. Po roku 1886 dojechać można było tutaj nie tylko bryczką, ale i parostatkiem, który przypływał z Grodna trzy razy w tygodniu. Podróż, wedle słów pisarki, trwała sześć godzin i wcale nie była nudna. Obok Miniewiczów leży długa wieś na urwistym brzegu Niemna. Za dawnych, niewątpliwie trudnych czasów, wszystko tu kipiało życiem, bo sama natura o to dbała. U stóp wysokiego krętego brzegu w całej krasie leniwie pluska się Niemen.Obecnie mieszka w osiedlu dwadzieścia kilka osób, emerytów miejscowego kołchozu. Lud prawosławny, zaniedbany i porzucony, niereagujący nawet na licznie zwiedzające te miejsca grupy turystów. Wieś ożywa wiosną, podczas sadzenia kartofli, latem, kiedy z miasta przyjeżdżają wnuki i jesienią, przy wykopach ziemniaków.
Niedaleko, 300 metrów w głąb lasu, znaleźć można niewielki kurhanek usypany za czasów polskich, zwieńczony płasko ciosanym czarnym kamieniem. Smukły, drewniany, usztywniony krzyż z lakonicznym napisem: "Gloria Victis" – "Chwała zwyciężonym". Kto dowodził tymi powstańcami? Nie wiemy.
[kresy24.pl]