Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kamionka
7.12.2008 21:45
Kamionka - W 1599 r. Kamionka zdobywa niektóre prawa miejskie. Sklepy, targi jarmarki, a lud wciąż biedny, kościół słomą kryty. Potem właścicielami Kamionki stają się Nonhartowie. Ale jeszcze w roku 1588 Kacper Kłodziński wznosi tutaj drewniany kościół pod wezwaniem Trzech Królów i św. Wawrzyńca. Podczas Wojny Północnej, w 1706 r., przez dwa tygodnie przebywał tu król Karol XII ze sztabem. Żołnierz głodny i w bitwach zdziczały łupi wszystko dookoła. Sto kilka lat później nowy sojusznik, Francuz, łakomi się nie tylko na żaby. Potem szarańcza ze wschodu wytrząsa to, co po lasach schowane. W XIX w. miasteczko należy do Tyzenhauzów, potem do Uruskich, a na początku XX w. do Sapiehów. Miasteczko jednak nie pękało w szwach i w 140 lat po założeniu miało tylko 47 domostw i 329 mieszkańców. Niewiele zmieniło się pod tym względem do roku 1878, bo wtedy doliczono się tutaj 410 osób. Na początku XX w. Kamionka liczy 484 mieszkańców plus majątek – 18 osób. W tym samym czasie w miasteczku znajdują 2 żydowskie domy modlitewne oraz szkoła ludowa z nauczycielem i uczniami. W 1908 r. było ich 70. W miasteczku odbywa się wówczas 7 jarmarków w roku. W tym samym czasie ksiądz Bolesław Jarocki z pomocą parafian i ziemian buduje ładny neogotycki kościół. Szczególnie dobrze wybrane proporcje czynią budynek lekkim, wewnątrz jakby unoszącym się w powietrzu.
Podczas rządów polskich Kamionka staje się centrum gminy wchodzącej w skład Powiatu Szczuczyńskiego. Jest znana z aktywności społecznej jej mieszkańców. W latach 1927-1930 mieszkańcy czynnie wspierają brukarzy, którzy w tym czasie wykładają 3380 m drogi kamieniem, trochę później 4000 m wijącej się drogi bitej, łączącej Kamionkę z gościńcem lidzkim. Wszystkie ulice zostały obsadzone drzewami. Pod koniec lat dwudziestych wzniesiono tu budynek szkolny oraz dom ludowy. Przed samą wojną mieszkańcy gotowi byli przystąpić do układania fundamentów szpitala, już nawet jakieś prace były rozpoczęte.
Aktywność społeczna mieszkańców Kamionki jest udokumentowana ich członkostwem w organizacjach gospodarczych i patriotycznych. Przed wojną działały tutaj: Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa, Kasa Oszczędnościowo-Pożyczkowa Franciszka Stefczyka, Spółdzielnia Mleczarsko-Jajcarska, Ochotnicza Straż Ogniowa, Koło Rolnicze, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Gminne Koło Osadników Wojskowych, Koło Związku Strzeleckiego oraz Towarzystwo Przyjaciół Harcerstwa. Mieszkało wtedy w Kamionce ponad 1500 osób, narodowości polskiej - 68%, żydowskiej - 27%, białoruskiej - około 5%. Utrzymywali się z rolnictwa, handlu i pracy poza miasteczkiem.
[]
Podczas rządów polskich Kamionka staje się centrum gminy wchodzącej w skład Powiatu Szczuczyńskiego. Jest znana z aktywności społecznej jej mieszkańców. W latach 1927-1930 mieszkańcy czynnie wspierają brukarzy, którzy w tym czasie wykładają 3380 m drogi kamieniem, trochę później 4000 m wijącej się drogi bitej, łączącej Kamionkę z gościńcem lidzkim. Wszystkie ulice zostały obsadzone drzewami. Pod koniec lat dwudziestych wzniesiono tu budynek szkolny oraz dom ludowy. Przed samą wojną mieszkańcy gotowi byli przystąpić do układania fundamentów szpitala, już nawet jakieś prace były rozpoczęte.
Aktywność społeczna mieszkańców Kamionki jest udokumentowana ich członkostwem w organizacjach gospodarczych i patriotycznych. Przed wojną działały tutaj: Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa, Kasa Oszczędnościowo-Pożyczkowa Franciszka Stefczyka, Spółdzielnia Mleczarsko-Jajcarska, Ochotnicza Straż Ogniowa, Koło Rolnicze, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Gminne Koło Osadników Wojskowych, Koło Związku Strzeleckiego oraz Towarzystwo Przyjaciół Harcerstwa. Mieszkało wtedy w Kamionce ponad 1500 osób, narodowości polskiej - 68%, żydowskiej - 27%, białoruskiej - około 5%. Utrzymywali się z rolnictwa, handlu i pracy poza miasteczkiem.
[]