Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Temruk Szymkowicz h.Leliwa
27.06.2012 09:23
TEMRUK Szymkowicz, h. Leliwa, rotmistrz Kr. J. Mści, w r. 1570 kwituje Skarb koronny z odbioru pieniędzy na utrzymanie 60 koni, licząc na każdego po 9 złot. poi.
A. b. K. S. ks. r. 7. f. 881.
Według Wolffa (365. i Ó96) w Polsce egzystowały dwa rody Temrukdw Szymkowiczów, — jeden kniaziowskiego pochodzenia, przyd. Petyhorski, na Żmudzi, w osobie słynnego rotmistrza królów Zygmunta Augusta i Batorego, drugi zaś szlachecki w Braeławszczyźnie, którego jeden z członków w końcu XVI wieku również rotmistrzował. Tożsamość nazwisk i rangi nie pozwalają stwierdzić z absolutną pewnością, który z Temruków podpisał dokument omawiany. Nam się zdaje, źe podpisał go kniaź Petyhorski, dlaczego jednak nie wymienił swego tytułu i przydomku, objaśnić nie umiemy. Vol. Leg. II. 1516. pod r. 1601 zaznaczają indygienat jakiegoś Temruka Szymkowicza; — indygienat ten bezwarunkowo odnosi się do kniazia, albowiem Temruk bracławski, gdyby miał zdobywać szlachectwo polskie (a zdaje się, że go posiadał), to mógłby uzyskać je tylko drogą nobilitacyi, w co również wątpić należy, zarówno jak i w stosunki ze stolicą, po udziale jego w napadzie w r. 1596 na zamek Kaniowski, a więc po sprawie zanadto świeżej i gardłem grożącej. Skoro zaś indygienat z r. 1601 uznany za odnoszący się do kniazia, to znak pieczętny, wyobrażony na sygnecie, nie będzie h. Leliwa, lecz będzie godłem przyniesionem z Petyhorska przez kniazia Temruka, pospolitem na Wschodzie, a nic wspólnego z h. Leliwa nie mającem.
Nieznana Szlachta Polska I Jej Herby
Wiktor Wittyg 1912
A. b. K. S. ks. r. 7. f. 881.
Według Wolffa (365. i Ó96) w Polsce egzystowały dwa rody Temrukdw Szymkowiczów, — jeden kniaziowskiego pochodzenia, przyd. Petyhorski, na Żmudzi, w osobie słynnego rotmistrza królów Zygmunta Augusta i Batorego, drugi zaś szlachecki w Braeławszczyźnie, którego jeden z członków w końcu XVI wieku również rotmistrzował. Tożsamość nazwisk i rangi nie pozwalają stwierdzić z absolutną pewnością, który z Temruków podpisał dokument omawiany. Nam się zdaje, źe podpisał go kniaź Petyhorski, dlaczego jednak nie wymienił swego tytułu i przydomku, objaśnić nie umiemy. Vol. Leg. II. 1516. pod r. 1601 zaznaczają indygienat jakiegoś Temruka Szymkowicza; — indygienat ten bezwarunkowo odnosi się do kniazia, albowiem Temruk bracławski, gdyby miał zdobywać szlachectwo polskie (a zdaje się, że go posiadał), to mógłby uzyskać je tylko drogą nobilitacyi, w co również wątpić należy, zarówno jak i w stosunki ze stolicą, po udziale jego w napadzie w r. 1596 na zamek Kaniowski, a więc po sprawie zanadto świeżej i gardłem grożącej. Skoro zaś indygienat z r. 1601 uznany za odnoszący się do kniazia, to znak pieczętny, wyobrażony na sygnecie, nie będzie h. Leliwa, lecz będzie godłem przyniesionem z Petyhorska przez kniazia Temruka, pospolitem na Wschodzie, a nic wspólnego z h. Leliwa nie mającem.
Nieznana Szlachta Polska I Jej Herby
Wiktor Wittyg 1912