Sabowski Władysław

Władysław Sabowski ps. "Wołody Skiba", "Bolesław Bolesny", "Omikron" (ur. 29 marca 1837 w Warszawie, zm. 19 marca 1888 tamże)

– polski poeta, pisarz, dramatopisarz, dziennikarz i tłumacz.
Urodził się w rodzinie urzędników. Absolwent budownictwa Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Współpracował z konspiracyjnymi pismami powstańczymi, był publicystą "Strażnicy" i redaktorem "Prawdy". Referent prasowy Rządu Narodowego. Pod koniec powstania styczniowego wyemigrował. Redaktor "Ojczyzny", w Brukseli od października roku 1864 wydawał pismo "Wytrwałość". Mieszkał także we Francji. W 1869 powrócił do Polski i osiadł w Krakowie. Od roku 1873 pracował w redakcji "Kraju". Założył dziennik "Kurier Krakowski" i dalej współpracował z wieloma pismami. W 1883 zamieszkał z powrotem w Warszawie. W latach 1884-1887 redaktor naczelny "Kuriera Warszawskiego", następnie "Kuriera Codziennego".

Twórczość
1859 – Wieczorek u kasjerowej
1860 – Ziarna i plewy
1867 – Samobójca
1867 – Igła i pióro
1868 – Na gorącym uczynku
1871 – Kręte drogi
1871 – Józef Hauke-Bosak (biografia)
1873 – Niepodobni (drugie wydanie w 1886 nosiło tytuł Na paryskim bruku)
1874 – Córka gajowego
1884 – Siedmioletnie wojny
1884 – Grzesiu
1888 – Nad poziomy
[wikipedia.org]