Wiktor Adam Zbyszewski herbu Topór (ur. 9 czerwca 1818 w Zatwarnicy koło Sanoka, zm. 27 grudnia 1896 w Rzeszowie) – polski doktor praw, adwokat krajowy. Uczył się w Przemyślu i Sanoku, studia ukończył na Uniwersytecie Lwowskim z wyróżnieniem. Tuż po tym poświęcił się pracy w roli adwokata. Brał udział w zrywie narodowym w 1848 we Lwowie, był w delegacji domagającej się zwiększenia praw Polaków w Galicji. W tym samym roku wraz z delegacją udał się do Wiednia, aby przedstawić swoje racje cesarzowi Franciszkowi Józefowi I. W 1851 roku został adwokatem miasta Lwowa. Po reformie sądownictwa i zrzeczeniu się funkcji adwokata lwowskiego zamieszkał w Rzeszowie. Był założycielem Kasy Oszczędnościowej (3. w Galicji). W czasie powstania styczniowego został mianowany konspiracyjnym komisarzem wojennym obwodu rzeszowskiego. Szybko aresztowany i wtrącony do więzienia na zamku. Na mocy powszechnej amnestii wypuszczony na wolność. Po odzyskaniu wolności założył garbarnię. Był cenzorem Banku Austrowęgierskiego, prezesem Towarzystwa Kasynowego i Opieki nad Dziećmi. Inicjator założenia Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Wchodził w skład komitetów budujących pomniki: Powstańców Styczniowych (Stary Cmentarz), Kościuszki (Stary Rynek) i Mickiewicza (obecnie ulica Mickiewicza)[1]. W 1872 Zbyszewski i Als założyli Koło Prawników Rzeszowskich. W późniejszym czasie przewodniczący Izby Adwokackiej w Krakowie[1]. W latach 1887 - 1890 naczelnik miasta Rzeszowa. Był współwłaścicielem "Dziennika Polskiego" i "Kuriera Rzeszowskiego". Jego grób znajduje się na Starym Cmentarzu w Rzeszowie [viki]