Kazimierz Mielęcki (ur. 11 sierpnia 1836 w Karnie k. Zbąszynia, zm. 9 lipca 1863) w Mamliczu – dowódca średniego szczebla w powstaniu styczniowym.
Urodził się w Karnie, w powiecie babimojskim w rodzinie Prota (kapitana wojsk napoleońskich, a majora z 1831 r.) i Wandy z Sokołowskich. Poślubił Salomeę z Pągowskich z Konińskiego i osiadł na stałe w Nowej Wsi koło Włocławka. Przyłączył się do powstania jako jeden z pierwszych ziemian. Był znanym i cenionym dowódcą powstańczym. 8 lutego uderzył na Przedecz, zdobywając magazyny wojskowe z bronią i amunicją. 10 lutego stoczył bój z kolumną rosyjską majora Nelidowa pod Cieplinami, po którym wycofał się w lasy lubostowskie. Poddawszy się pod rozkazy Ludwika Mierosławskiego przeżył klęskę pod Krzywosądzą w dniu 19 lutego i uformował nowy oddział. Po aresztowaniu Zygmunta Padlewskiego Rząd Narodowy mianował Mielęckiego pułkownikiem i naczelnikiem sił zbrojnych woj. mazowieckiego. Ciężko ranny w czasie bitwy pod Mikorzynem koło Ślesina w dniu 22 marca 1863 r. przewieziony został do Kuśnierza w Ks. Poznańskim. Zmarł w Mamliczu 9 lipca 1863 r. Dnia 13 lipca na jego pogrzebie w Łabiszynie zgromadziło się ok. 10 tys. ludzi, aby przy palących się beczkach smoły oddać mu hołd. Surowy w ocenach płk Edmund Callier pisał o nim:[wiki]