Szarłowski Alojzy ps. A. Sulima (ur. 2 grudnia 1845 w Żwirgżynie na Litwie, zm. 29 maja 1911 w Krakowie) – polski historyk, badacz dziejów Stanisławowa. Urodził się w w Zwirgzdynie w powiecie kowieńskim (rodzice: Ignacy Szarłowski i Anna Ginet). Ukończył gimnazjum w Kiejdanach i w Kownie. Wziął czynny udział w powstaniu styczniowym 1863 w oddziałach Bolesława Kołyszki na Żmudzi i Feliksa Wysłoucha w powiecie trockim. W bitwie pod Olkienikami 31 maja 1863 został ranny. Po wyleczeniu ran (w jednym z okolicznych dworków) udał się do rodzinnego miasta, gdzie został aresztowany i uwięziony wraz z ojcem w więzieniu w Trokach. Po wypuszczeniu z więzienia udał się do Galicji. Tam ukończył studia na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagielońskiego. Po studiach w latach 1874-1906 pracował jako nauczyciel w gimnazjach we Lwowie, Stanisławowie i Krakowie. Przez dłuższy czas mieszkał w Stanisławowie, gdzie zbierał dokumenty i przesiadywał w archiwach co zaowocowało napisaniem historii miasta i jego regionu. Następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie podjął w latach 1900-1906 pracę profesora w III Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego. Zmarł w Krakowie i został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim. Jego córką była Helena Halecka - żona historyka Oskara Haleckiego. Autor wspomnień z okresu powstania styczniowego na Litwie.