Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Jelski Kazimierz
16.12.2008 14:37
Ś.P. Kazimierz Jelski
Profesor katedry rzeźby Uniwersytetu Wileńskiego, radca dworu. Urodził się w Ejsmontach, powiat grodzieński, w 1782 r. Ukończył w Wilnie gimnazjum i na uniwersytecie Wydział Sztuk Pięknych. Miał wspaniałych nauczycieli: Le Bruna, F. Smuglewicza, J. Rustema. Na krótki okres, na koszt kanclerzowej Platerowej, wyjeżdża do stolicy nad Newą, gdzie podgląda prace wybitnych rzeźbiarzy rosyjskich, wchodzi w krąg inteligencji twórczej imperium.
Po powrocie, do czasu zamknięcia Uniwersytetu Wileńskiego, pracuje w stopniu profesora na katedrze rzeźby. Tworzy rzeźby sakralne. Wykonuje między innymi, sam lub w twórczej współpracy z innymi rzeźbiarzami, cyborium w kształcie arki i dwa posągi proroków, Daniela i Ezechiela oraz dwa inne - Jeremiasza i Izajasza, rzeźbi też dla kościoła Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie razem z bratem Janem. Prace rzeźbiarza możemy odnaleźć w wileńskich kościołach i kaplicach: św. Kazimierza, św. Jana, w kościele oo. Dominikanów. Znane są popiersia i medaliony współczesnych jego autorstwa, które zostawiły swój ślad w historii. Na ich wyliczenie potrzebowalibyśmy znacznych badań i wiele czasu. Byliby wśród nich bliscy mu koledzy "po fachu": bracia Śniadeccy, M. Poczobut, A. Czartoryski, Le Brun, F. Malewski, F. Smuglewicz.
Znaczną pozycję w historii kultury polskiej pan Kazimierz zdobył jako pedagog, nauczyciel licznej plejady polskich rzeźbiarzy. Uczniami jego byli: K. Boryczewski, H. Dmochowski, J. Ostrowski, F. Rumbowicz, K. Rusiecki, F. Siwicki, R. Ślizień, F. Smokowski, W. Smokowski. Kazimierz Jelski zmarł w 1867 roku.
[]
Profesor katedry rzeźby Uniwersytetu Wileńskiego, radca dworu. Urodził się w Ejsmontach, powiat grodzieński, w 1782 r. Ukończył w Wilnie gimnazjum i na uniwersytecie Wydział Sztuk Pięknych. Miał wspaniałych nauczycieli: Le Bruna, F. Smuglewicza, J. Rustema. Na krótki okres, na koszt kanclerzowej Platerowej, wyjeżdża do stolicy nad Newą, gdzie podgląda prace wybitnych rzeźbiarzy rosyjskich, wchodzi w krąg inteligencji twórczej imperium.
Po powrocie, do czasu zamknięcia Uniwersytetu Wileńskiego, pracuje w stopniu profesora na katedrze rzeźby. Tworzy rzeźby sakralne. Wykonuje między innymi, sam lub w twórczej współpracy z innymi rzeźbiarzami, cyborium w kształcie arki i dwa posągi proroków, Daniela i Ezechiela oraz dwa inne - Jeremiasza i Izajasza, rzeźbi też dla kościoła Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie razem z bratem Janem. Prace rzeźbiarza możemy odnaleźć w wileńskich kościołach i kaplicach: św. Kazimierza, św. Jana, w kościele oo. Dominikanów. Znane są popiersia i medaliony współczesnych jego autorstwa, które zostawiły swój ślad w historii. Na ich wyliczenie potrzebowalibyśmy znacznych badań i wiele czasu. Byliby wśród nich bliscy mu koledzy "po fachu": bracia Śniadeccy, M. Poczobut, A. Czartoryski, Le Brun, F. Malewski, F. Smuglewicz.
Znaczną pozycję w historii kultury polskiej pan Kazimierz zdobył jako pedagog, nauczyciel licznej plejady polskich rzeźbiarzy. Uczniami jego byli: K. Boryczewski, H. Dmochowski, J. Ostrowski, F. Rumbowicz, K. Rusiecki, F. Siwicki, R. Ślizień, F. Smokowski, W. Smokowski. Kazimierz Jelski zmarł w 1867 roku.
[]