Feliks Wiktor Riedl (Szczęsny) (ur. 6 sierpnia 1850, zm. ?) – powstaniec styczniowy, zesłaniec, pamiętnikarz. Urodził się w Dydni w 1850 r. w rodzinie zarządcy majątku Trzecieckich w Miejscu Piastowym jako syn Kazimierza Riedla, który był następnie sekretarzem starostwa Bohorodcza. Matką była Paulina Schiller. Miał siostrę Annę, brata Stanisława i Kazimierza (1841-1898), pisarza jezuickiego. Feliks Wiktor Riedl był prawdopodobnie najmłodszym uczestnikiem powstania styczniowego i (najmłodczym zesłańcem) - wziął w nim udział w wieku 13 lat - jako uczeń I kl. szkoły realnej w Samborze, gdzie ojciec był kancelistą w urzędzie. Walczył na Zamojszczyźnie i Lubelszczyźnie pod komendą Marcina Borelowskiego. 6 września 1863 roku w bitwie pod Batorzem koło Kraśnika jego oddział został rozbity, a on sam odniósł rany i dostał się do niewoli. Prawdopodobnie jako najmłodsza osoba został zesłany na katorgę do Tomska, ale dzięki gubernatorowi dotarł tylko do Tobolska, skąd udało mu się wrócić. Po powrocie z Syberii, mając 15 lat wstąpił w 1865 r. do jezuitów w Starej Wsi koło Brzozowa. Święcenia przyjął 16 czerwca 1869 r. z rąk bp. Antoniego Józefa Monastyrskiego (1803-1869). Studia filozoficzne odbył w Śremie w latach 1871-1872, w 1873 r. w Tarnopolu. Był też studentem I roku teologii moralnej w Krakowie. Około 1880 roku spisał swoje wspomnienia powstańcze i zesłańcze. Pracę Wspomnienie z powstania 1863 roku i z drogi na zesłanie w 1864 roku, opublikował w 1891 roku w książce Zapomniane wspomnienia profesor Eligiusz Kozłowski.[Źrodło:Powstańcy styczniowi pl.wikipedia.org]