Balcer Osiński (ur. 2 stycznia 1825 r. w Latowiczu, zm. 1 listopada 1863 r.) – syn Henryka i Heleny z Domu Gortat. Żona Elżbieta z domu Ozimek, dzieci: Ludwika, Wiktoria, Paulina i Franciszek. Działacz społeczny, powstaniec styczniowy. Walczył w oddziałach ppor. Pawła Ługowskiego z Latowicza i Marcina Borelowskiego z Siennicy. Brał udział w bitwach i potyczkach z Rosjanami w okolicach: Wielgolasu (23.II.1863r), Kamionki (11.III.1863r), Łukówca (15.III.1863r), Kuflewa (4.IV.1863r) i Walisk (18.X.1863r). Organizator skutecznej akcji odbicia ks. Antoniego Stępowskiego z rąk Rosjan w Wielgolesie. Zginął w lasach w pobliżu Wiciejowa, gmina Cegłów. Pochowany w zbiorczej mogile powstańców w Mieni, gmina Cegłów.[Źrodło:Powstańcy styczniowi pl.wikipedia.org]