Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bieliczany
16.12.2008 15:08
Bieliczany
Wioska zbudowana tradycyjnie, do drogi cisną się po obu stronach drewniane domy. Niegdyś tętniąca życiem, dzisiaj w większości cicha, milcząca. Dzieci rozjechały się po świecie, starsze pokolenia odeszły. Kto pozostał ma niewesołe życie. Chyba wyjątkiem jest senior osady, 93-letni Bronisław Sinkiewicz, żołnierz Września, obrońca Warszawy, strzelec 41PP z Suwałk. Syn Jan przyjechał z Litwy, aby trwać przy ojcu.
Ostatni domek po lewej stronie ma już chyba ponad sto lat, to dom pani Janiny Maksimiuk. Pani Jasia też mieszka z rodziną, jest dobrą kucharką i dobrze pamięta swoje przedwojenne szkolne dzieciństwo, po którym została jej piękna polszczyzna. W ogóle wszyscy tutaj rozmawiają po polsku, nawet ci, co nigdy Polski nie widzieli. Miejscową językową kolorystykę często zdobią słowa używane tylko w regionie sopoćkińskim, jak choćby od razu wpadające w ucho wyrażenie: "nima".
Bieliczany za nami, droga rozpada się na dwie – prosto Wojtowcy, w prawo Silwanowce. Jedziemy w prawo, zgodnie z naszym szlakiem, jednak pozwolimy sobie dorzucić do naszej opowieści kilka słów o Wojtowcach.
[]
Wioska zbudowana tradycyjnie, do drogi cisną się po obu stronach drewniane domy. Niegdyś tętniąca życiem, dzisiaj w większości cicha, milcząca. Dzieci rozjechały się po świecie, starsze pokolenia odeszły. Kto pozostał ma niewesołe życie. Chyba wyjątkiem jest senior osady, 93-letni Bronisław Sinkiewicz, żołnierz Września, obrońca Warszawy, strzelec 41PP z Suwałk. Syn Jan przyjechał z Litwy, aby trwać przy ojcu.
Ostatni domek po lewej stronie ma już chyba ponad sto lat, to dom pani Janiny Maksimiuk. Pani Jasia też mieszka z rodziną, jest dobrą kucharką i dobrze pamięta swoje przedwojenne szkolne dzieciństwo, po którym została jej piękna polszczyzna. W ogóle wszyscy tutaj rozmawiają po polsku, nawet ci, co nigdy Polski nie widzieli. Miejscową językową kolorystykę często zdobią słowa używane tylko w regionie sopoćkińskim, jak choćby od razu wpadające w ucho wyrażenie: "nima".
Bieliczany za nami, droga rozpada się na dwie – prosto Wojtowcy, w prawo Silwanowce. Jedziemy w prawo, zgodnie z naszym szlakiem, jednak pozwolimy sobie dorzucić do naszej opowieści kilka słów o Wojtowcach.
[]
Odpowiedzi (1)
20.11.2012 15:50
witam,
czy ktoś z Użytkowników orientuje się, w którym roku z Parafii Hoża wydzieliła się Parafia Sylwanowce?
Poszukuję metryki osoby urodzonej we wsi Bieliczany. Moja prapra... babka urodziła się tam ok. 1858 i ma w akcie ślubu z Parafii Sejny wpisane, że była to Parafia Sylwanowce.
Podobno wcześniej obszar ten należał do Parafii Hoża (Hoża-Sylwanowce - taką formę też spotkałam), ale w spisie miejscowości z Parafii Hoża z ok. połowy XIXw. wieś Bieliczany nie jest wymieniana.
Czy jest możliwe, że Bieliczany nie należały wcześniej do Parafii Hoża? A jeśli nie, to do jakiej parafii?
Gdzie można znaleźć księgi Parafii Sylwanowce? Nie ma ich w Wilnie, Grodnie, AAD Białystok, ani u Mormonów.
Z góry dziękuję za pomoc.
Marika
czy ktoś z Użytkowników orientuje się, w którym roku z Parafii Hoża wydzieliła się Parafia Sylwanowce?
Poszukuję metryki osoby urodzonej we wsi Bieliczany. Moja prapra... babka urodziła się tam ok. 1858 i ma w akcie ślubu z Parafii Sejny wpisane, że była to Parafia Sylwanowce.
Podobno wcześniej obszar ten należał do Parafii Hoża (Hoża-Sylwanowce - taką formę też spotkałam), ale w spisie miejscowości z Parafii Hoża z ok. połowy XIXw. wieś Bieliczany nie jest wymieniana.
Czy jest możliwe, że Bieliczany nie należały wcześniej do Parafii Hoża? A jeśli nie, to do jakiej parafii?
Gdzie można znaleźć księgi Parafii Sylwanowce? Nie ma ich w Wilnie, Grodnie, AAD Białystok, ani u Mormonów.
Z góry dziękuję za pomoc.
Marika