Józef Grajnert (ur. 1831 i zm. 1910 w Warszawie) – działacz oświatowy, folklorysta, etnograf, pisarz, tłumacz i wydawca. Jako uczestnik powstania styczniowego aresztowany i zesłany na Sybir, gdzie spędził trzy lata. Po powrocie w roku 1866 założył pierwsze w Królestwie czasopismo ludowe "Zorza", które redagował przez 20 lat. Założyciel czasopisma "Opiekun zwierząt". Badania nad folklorem rozpoczął w latach pięćdziesiątych XIX wieku. W 1859 wydał rozprawę "Studia nad podaniami ludu naszego". Był też autorem cennych materiałowo szkiców popularyzatorskich:"Wycieczka na Podlasie" (Biblioteka Warszawska 1857) "Legenda o osiczynie i leszczynie" (Tygodnik Ilustrowany 1862) "O Kaszubach" (Czytelnia Niedzielna 1863) "O św. Marynusie" (Tygodnik Ilustrowany 1863) "Drzewa podaniowe" (Tygodnik Ilustrowany 1863) "O podaniach słowiańskich, a w szczególności o naszych" (Koło Polskie 1866) "Sklepienie niebios w podaniach ludowych (Kalendarz Ungra 1867) "Kilka pieśni wojackich" (Kaliszanin 1882) "Zapiski etnograficzne z okolic Wielunia i Radomska" (ZWAK, t. VI, 1882) "Rok przedchrześcijański u nas" (Wędrowiec 1894) "Notatki o wsi Topoli" (Wisła t. XVII, 1903) Ponadto napisał "Podarunek dla ludu naszego" oraz "Podania, powiastki, pieśni i bajki" (1862-1863), "Legendy, powiastki i pieśni" (1893), "Legendy" (1904) oraz scenki rodzajowe dla teatrów amatorskich ("Pan Łapcewicz", "Natura wilka ciągnie do lasu").Przetłumaczył i wydał w 1873 (po raz pierwszy w języku polskim) powieść Juliusza Verne'a W osiemdziesiąt dni dookoła świata. Członek Akademii Umiejętności.Powstańcy styczniowi- [pl.wikipedia.org]