Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Longchamps de Berier Franciszek (1840-1914)
22.09.2012 17:12
Franciszek Longchamps de Berier, herbu własnego. Ur. 07.09.1840 Lwów, zm. 21.02.1914. Syn Bogusława (powstańca listopadowego) i Leokadii Deptuowicz. Powstanie styczniowe rozpoczęło się gdy był na studiach prawniczych we Lwowie. Wyszedł do walki 7 marca 1863. Brał udział w walkach na Podlasiu i Lubelszczyźnie w oddziałach „dublańczyków” Żuawów Śmierci pod dowództwem, Czachowskiego, Zapałowicza, Gołuchowskiego, Komorowskiego, Lelewela, Ponińskiego, Rocheforta oraz gen. Walerego Wróblewskiego, którego był adiutantem. Uczestniczył. Walczył w 22 bitwach, między innymi pod Księżopolem, Hutą krzeszowską, Potokiem, Tyszowcami, Tuczępami, Poryckiem, Baranimi Peretokami, Sawinem, Maziarnią, Garbowem, Małą Bukową, Uścimowem (awansowany na porucznika), Jedlanką, Lublinem, Wojciechowem itd.
Po powstaniu urzędnik banku oraz urzędnik kolei żelaznej. Żona Wanda Dybowska (uczestniczka ruchu "Klaudynek"). W wianie otrzymał Sokoliki nad Sanem, które jednak utracił. Pracował przy budowie linii kolejowej Lwów – Czerniowce jako kierownik odcinka, później jako zawiadowca stacji w Łużanach i Kołomyji. Od 1879 roku w spółce z Karolem Lewakowskim prowadził pionierskie wiercenia poszukiwawcze ropy naftowej w Rypnem i Słobodzie Runguskiej. Członek Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania 1863/4 we Lwowie. Od 1902 mieszkał w Ławocznej u syna Jana gdzie zmarł. Pochowany we Lwowie.
Gorący patriota, zaangażowany w życie społeczności lokalnej, czynnie pomagający weteranom powstań narodowych, miłośnik i znawca Huculszczyzny. Jego najmłodszy syn Bogusław II zanotował we wspomnieniach: "życie ojcowskie, użyteczne ojczyźnie ofiarną służbą bez wytchnienia, bez odpłaty, bez namysłu poświęcające sprawy osobiste”.
Dzieci: Helena (1870, zam. Estreicher), Jan (1872), Mieczysław (1876), Wanda (1878), Bogusław (884)
Genealogia rodziny Longchamps de Berier
Po powstaniu urzędnik banku oraz urzędnik kolei żelaznej. Żona Wanda Dybowska (uczestniczka ruchu "Klaudynek"). W wianie otrzymał Sokoliki nad Sanem, które jednak utracił. Pracował przy budowie linii kolejowej Lwów – Czerniowce jako kierownik odcinka, później jako zawiadowca stacji w Łużanach i Kołomyji. Od 1879 roku w spółce z Karolem Lewakowskim prowadził pionierskie wiercenia poszukiwawcze ropy naftowej w Rypnem i Słobodzie Runguskiej. Członek Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania 1863/4 we Lwowie. Od 1902 mieszkał w Ławocznej u syna Jana gdzie zmarł. Pochowany we Lwowie.
Gorący patriota, zaangażowany w życie społeczności lokalnej, czynnie pomagający weteranom powstań narodowych, miłośnik i znawca Huculszczyzny. Jego najmłodszy syn Bogusław II zanotował we wspomnieniach: "życie ojcowskie, użyteczne ojczyźnie ofiarną służbą bez wytchnienia, bez odpłaty, bez namysłu poświęcające sprawy osobiste”.
Dzieci: Helena (1870, zam. Estreicher), Jan (1872), Mieczysław (1876), Wanda (1878), Bogusław (884)
Bibliografia
[1] Białynia-Chołodecki J., Cmentarzyska ...
[2] Romanowiczówna Zofia, Z dni krwi i łez, wyd. Lwów 1913
[3] Gazeta Narodowa 23.1.1891
[4] Białynia-Chołodecki J., Pamiętnik powstania styczniowego...
[5] Strona rodzinna berier.pl
[6] SCIU (inf. o synu Janie)
[7] Longchamps de Berier Mieczysław Piotr, Historia służby w Powstaniu 1863/64 Porucznika Franciszka Longchamps de Berier na podstawie opracowań i dokumentów historycznych (dok. pdf)
Genealogia rodziny Longchamps de Berier