Ciundziewicki Michał

Michał Ciundziewicki (ur. w 1839 roku [1], zm. 2 czerwca (21 maja starego stylu) 1863 roku w Mińsku)

— żołnierz polski w służbie rosyjskiej, stracony w czasie powstania styczniowego między innymi za agitację powstańczą.
Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem Kamili Bohdanowicz i Melchiora Ciundziewickiego, byłego pułkownika armii rosyjskiej, weterana walk z Napoleonem I, właściciela majątku Wilanów w powiecie borysowskim. Po śmierci ojca Michał Ciundziewicki znajdował się pod kuratelą wuja, Seweryna Bohdanowicza. W chwili rozpoczęcia powstania styczniowego służył w 3 Baterii 8 Artyleryjskiej Brygady Lekkiej. Przyczyny skazania go na karę śmierci przez rozstrzelanie najlepiej wyjaśnić, przez cytat z opracowania Wacława Studnickiego, który z kolei tłumaczył materiały sądowe:
Rozstrzelany (...) za nie w swoim czasie stawienie się na służbę z przedtem udzielonego mu urlopu, rozjeżdżanie po gub. Mińskiej i Wileńskiej z celem niewiadomym, namowę włościan do powstania i sfotografowanie się, siedzącym na krześle z wyobrażeniem korony a pod nią herbu połączenia Litwy i Polski.
Wyrok wykonano w rejonie ulicy Sierzpuchowskiej (obecnie: Wołodarskiego). Egzekucja, celowo obliczona jako publiczna, była pierwszą tego roku w Mińsku. Miała ona spacyfikować mieszczaństwo Mińska, jednak mogiła oficera stała się miejscem publicznych modłów, które z czasem przybierały charakter demonstracji.

Powstańcy styczniowi- [pl.wikipedia.org]