Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Rayski - Korab Jan Nepomucen
1.11.2012 21:43
Jan Nepomucen Korab Rayski urodził się w dniu 15 maja 1831 r. Ukończył gimnazyum w Kaliszu
Studia ukończył w r. 1852 i złożył egzamin na geometrę przysięgłego klasy pierwszej w Wydziale Dóbr i Lasów koronnych, a w kilka lat później wyższy egzamin, z uprawnieniem do służby rządowej i praktyki prywatnej
Z czasem Rayski wydzierżawił na lat 12 dobra Studzianki pod Kraśnikiem, w Lubelskiem, składające się z większej włości i pięciu folwarków. Z córką właściciela owego majątku, p. Janiną z Chobrzyńskich Moreau ożenił się , nabywając wówczas od teścia dobra za cenę znacznie wyższą od umówionej
W r. 1861, siedział cztery razy w kazamatach, z czego trzykrotnie w Zamościu, raz był skazany na Sybir, raz na powieszenie. W Zamościu odbywał karę ze śp. X. Stanisławem Brzoską, X. Florentym Licken. Z wiosną 1864 r. musiał Rayski przejść granicę austryacką, a przytrzymany przez źandarmeryę, osadzony został w twierdzy w Ołomuńcu, następnie w Telczu, skąd zdołał umknąć z innymi towarzyszami wspólnej doli.
Nowy okres życia, przeważnie ciężkich przejść na emigracyi, zaprawianych nieraz skrajną nędzą, twardo go doświadczała, uczyła praktycznej strony życia. Przez Bawaryę i Szwajcaryę Rayski dotarł do Paryża, bez grosza kieszeni. Nie upada jednak na duchu, chwyta się ciężkiej pracy introligatora, pomocnika palacza w fabryce emaliowanych i rytowanych szkieł, zaklada pracownię robót artystycznych i haftów na kanwie.Tworzy „Towarzystwo Pracujących Polaków",a po piętnastu latach powołuje także„Towarzystwo Wzajemnej pomocy „..Brał Rayski czynny udział w życiu emigracyi polskiej w Paryżu. U siebie w domu dał przytułek emigrantowi z r. 1830, Sylwestrowi Staniewiczowi i domu swego gościnne podwoje na ścieżaj otworzył rodakom, którym nieraz prawdziwą, pomocną był ostoją. Pracował dla sprawy piórem, porywał żywem słowem, przykuwał i jednał ich dla siebie sercem gorącem i wrażliwem, oddanem niepodzielnie wszystkiemu, co wielkie, piękne i wzniosłe.
Pozostawia po sobie Rayski bogatą puściznę literacką, na którą się składa długi szereg dzieł, przeważnie powieściowych oraz artykułów dziennikarskich, drukowanych w pismach polskich.
Pragnieniem było, by jego „Karta z powstania styczniowego" mogła w niezmienionej formie dotrzeć do chat wiejskich, które tak bardzo ukochał,
Smierć Rayskiego w d. 19 sierpnia 1911 r. położyła kres jego dzielnemu, pracowitemu i zacnemu życiu.
Na podstawie
Społem i zgodą : karta z powstania styczniowego
Autor : Rayski, Jan Nepomucen (1831-1911)
Studia ukończył w r. 1852 i złożył egzamin na geometrę przysięgłego klasy pierwszej w Wydziale Dóbr i Lasów koronnych, a w kilka lat później wyższy egzamin, z uprawnieniem do służby rządowej i praktyki prywatnej
Z czasem Rayski wydzierżawił na lat 12 dobra Studzianki pod Kraśnikiem, w Lubelskiem, składające się z większej włości i pięciu folwarków. Z córką właściciela owego majątku, p. Janiną z Chobrzyńskich Moreau ożenił się , nabywając wówczas od teścia dobra za cenę znacznie wyższą od umówionej
W r. 1861, siedział cztery razy w kazamatach, z czego trzykrotnie w Zamościu, raz był skazany na Sybir, raz na powieszenie. W Zamościu odbywał karę ze śp. X. Stanisławem Brzoską, X. Florentym Licken. Z wiosną 1864 r. musiał Rayski przejść granicę austryacką, a przytrzymany przez źandarmeryę, osadzony został w twierdzy w Ołomuńcu, następnie w Telczu, skąd zdołał umknąć z innymi towarzyszami wspólnej doli.
Nowy okres życia, przeważnie ciężkich przejść na emigracyi, zaprawianych nieraz skrajną nędzą, twardo go doświadczała, uczyła praktycznej strony życia. Przez Bawaryę i Szwajcaryę Rayski dotarł do Paryża, bez grosza kieszeni. Nie upada jednak na duchu, chwyta się ciężkiej pracy introligatora, pomocnika palacza w fabryce emaliowanych i rytowanych szkieł, zaklada pracownię robót artystycznych i haftów na kanwie.Tworzy „Towarzystwo Pracujących Polaków",a po piętnastu latach powołuje także„Towarzystwo Wzajemnej pomocy „..Brał Rayski czynny udział w życiu emigracyi polskiej w Paryżu. U siebie w domu dał przytułek emigrantowi z r. 1830, Sylwestrowi Staniewiczowi i domu swego gościnne podwoje na ścieżaj otworzył rodakom, którym nieraz prawdziwą, pomocną był ostoją. Pracował dla sprawy piórem, porywał żywem słowem, przykuwał i jednał ich dla siebie sercem gorącem i wrażliwem, oddanem niepodzielnie wszystkiemu, co wielkie, piękne i wzniosłe.
Pozostawia po sobie Rayski bogatą puściznę literacką, na którą się składa długi szereg dzieł, przeważnie powieściowych oraz artykułów dziennikarskich, drukowanych w pismach polskich.
Pragnieniem było, by jego „Karta z powstania styczniowego" mogła w niezmienionej formie dotrzeć do chat wiejskich, które tak bardzo ukochał,
Smierć Rayskiego w d. 19 sierpnia 1911 r. położyła kres jego dzielnemu, pracowitemu i zacnemu życiu.
Na podstawie
Społem i zgodą : karta z powstania styczniowego
Autor : Rayski, Jan Nepomucen (1831-1911)