Korasiewicz

- Tomasz Korasiewicz, przypuszczalnie żył na przełomie XVIII/XIX wieku. Żonaty z Barbarą Lonar. Possesoris Villae. Ojciec Marcina Korasiewicza (1823-1880).

- Marcin Korasiewicz (1823-1880), syn Tomasza Korasiewicza. Powstaniec styczniowy. Żonaty z Marią Kunaszewską (syn Leon) oraz Anną Bukowską - dzieci: Teresa (1868-1936, po mężu Paszkiewicz), Antoni (1867-1935), Jadwiga (po mężu Hawrylak), Barbara (zmarła jako dziecko), Mieczysław (1870-1942) i Maria (po mężu Panenko). Po powstaniu nadleśniczy w Majdanie Sieniawskim (dobra Czartoryskich) oraz w miejscowości Głęboka (k. Sambora) w dobrach hr. Dunin-Suligosławskiego.

- Leon Korasiewicz (ok. 1846-1920), syn Marcina Korasiewicza (1823-1880), powstaniec. Leśniczy w Tarnawce, członek Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego. Bezdzietny.

- Antoni Korasiewicz (1867-1935), syn Marcina Korasiewicza. Wychowywał się wraz z rodzeństwem w leśniczówce w Jodłówce. Ukończył gimnazjum w Jarosławcu. Absolwent Politechniki Lwowskie, inżynier budowy dróg i mostów. Inspektor odpowiedzialny za drogi, mosty i rzeki (Dniestr i Stryj) w starostwie w Żydaczowie. Zbudował dom w Żydaczowie, tam mieszkał. Ożenił się z Heleną, córką Longina Duńczewskiego (starszy radca Dyrekcji Skarbu w Samborze) i Pauliny Theimer. Z tego małżeństwa była trójka dzieci: Kazimierz (1897-1939), Jan Korasiewicz (1903-1977), Zofia (1899-1977). Antoni Korasiewicz działał w Towarzystwie Sokół w Samborze założonym w 1890 roku. Wymieniony jest w wydawnictwie: "Czterdziestolecie. Sokół w Samborze 1890-1930", wydanie Zakłady Grfaficzne Ski Akc. Książnica-Atlas we Lwowie jako instruktor nauki szermierki. Po śmierci pierwszej żony, Antoni Korasiewicz ożenił się po raz drugi z Ukrainką Heleną Hołyńską (1895-1981), która była młodsza od niego o 28 lat. Z tego małżeństwa urodziła się córka Lidia.

- Lidia Graziadio z d. Korasiewicz (1914-1988), córka Antoniego Korasiewicza z drugiego małżeństwa. Wyszła za mąż za Antoniego Graziadio. Uczyła się we Lwowie u prof. Frankowskiej w szkole muzycznej i u Krzyżanowskiego na kursie dramatycznym. Przed wojną występowała w Teatrze Dramatycznym, Teatrze Akademickim w Stanisławowie i w rewiach Teatru Wojennego. Po wojnie jej talent i koloraturowy głos można było podziwiać w większości sztuk Teatru Ziemi Rzeszowskiej, w radiu i na estradzie rzeszowskiej, uczyła też w szkole muzycznej. Od 1954 występowała w Teatrze Muzycznym w Łodzi, a potem w Teatrze Muzycznym w Kaliszu.

- Kazimierz Korasiewicz (1897-1939), syn Antoniego. Ożenił się z Marią z Sypniewskich (córką Teofila Sypniewskiego herbu Odrowąż). Miał syna Jana. Służył w wojsku austriackim. Po 1918 roku oficer Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, dowódca 7. Batalionu Telegraficznego. W kampani wrześniowej 1939 roku w stopniu majora. Zaginął podczas działań wojennych.

- Jan Korasiewicz (1924-2011), syn Kazimierza. Podczas wojny wraz z matką Marią, ukrywali się w leśniczówce na Borowcu u Mariana Korasiewicza. Tam został zaprzysiężony jako żołnierz Armii Krajowej. Przez władze PRL został aresztowany i skazany na 2 lata więzienia za służbę w AK. Po wyjściu z komunistycznego więzienia ożenił się z Ludwiką Gondzik i mieszkał w Chorzowie.

- Mieczysław Korasiewicz (1870-1942), syn Marcina Korasiewicza (1823-1880), brat Antoniego Korasiewicza (1867-1935). Osiadł w okolicach Rudnika i Przemyśla. Miał czwórkę dzieci: Józefa (poślubił Janinę Kadzik, bezdzietni), Mariana Korasiewicza (1902-1970, córka Anna Korasiewicz, brak męskiego potomka), Stefanię (po mężu Majewska, bezdzietni) i Adama (1905-1973), kawaler, bezdzietny. Mieczysław zarządzał lasami i sporym majątkiem w Krzywczy koło Przemyśla należącym do pana Jocza. Pod koniec życia otrzymał posadę w lasach puszczy sandomierskiej należących do hrabiów Tarnowskich z Dzikowa koło Tarnobrzega. Mieszkał w leśniczówce "Groble" koło Rudnika n. Sanem. Wybudował dom w Rudniku n. Sanem, bliźniaczy do domu Antoniego w Żydaczowie.

- Marian Korasiewicz (1902-1970), syn Mieczysława. Podczas wojny był leśniczym w leśniczówce na Borowcu koło Przemyśla. Żołnierz Armii Krajowej. Po wojnie mieszkał w Rudniku, prowadził zakład wikliniarski.

- Zofia Kamińska z d. Korasiewicz (1899-1977). Córka Antoniego Korasiewicza (1867-1935). w 1929 r. wyszła za mąż za Zbigniewa Kamieńskiego, który był notariuszem. Po ślubie zamieszkali na Podkarpaciu w Dolinie, potem we Lwowie a tuż przed wojną w Zabłotowie koło Zaleszczyk, skąd w 1943 roku musieli uciekać z córką Krystyną przed mordującymi Polaków Ukraińcami. Schronili się w Rudniku u stryja Mieczysława Korasiewicza, brata ojca Zofii Antoniego. Po wojnie mieszkali w Tarnobrzegu.

- Jan Korasiewicz (1903-1977), syn Antoniego Korasiewicza (1867-1935). Urodził się w Tarnowie. Ukończył gimnazjum w Samborze a w 1928 roku Politechnikę Lwowską na Wydziale Mechanicznym. W 1930 roku ożenił się z Lidią Piątkiewicz, córką Kazimierza Piątkiewicza (1865-1957) i Stanisławy z domu von Zyller (1872-1931). Po studiach pracował jako inżynier w Łodzi, przed samą wojną w Jaśle. Ojciec Wojciecha i Barbary. 29 czerwca 1940 roku deportowany wraz z żoną i dwójką dzieci na Syberię. W 1943 roku więziony w łagrze w Aleksandrowsku. W 1946 r. wraca wraz z rodziną do Polski. Mieszka w Łodzi. Pracownik naukowy Politechniki Łódzkiej. Działacz NOT.

- Wojciech Korasiewicz (1936-1997), syn Jana Korasiewicza (1903-1977). Absolwent Wydziału Prawa Uniwersystetu Łódzkiego. Ukończył aplikację sędziowską i adwokacką. Pracował jako radca prawny. Sybirak, członkek Związku Sybiraków. W 1971 roku poślubił Grażynę (z domu Gosławską). Ojciec Andrzeja. Zmarł na raka płuc.

http://www.korasiewicz.art.pl/historia_ ... ewicz.html