Zawartość spiżarni drobnego szlachcica w XIIIw

Poniżej przypuszczalny opis produktów które znajdowały się stałe w typowej spiżarni bogatego kmiecia lub drobnego szlachcica, gospodarującego na jednej wsi, mniej więcej w XIIIw. Było tam kilka gatunków kasz, mąka pszenna i żytnia, groch, bób, olej konopny, grzyby suszone i kiszone, mięso wołowe i wieprzowe solone i wędzone, dziczyzna, wędliny, słonina, sery, masło, jaja, miód (do słodzenia potraw), miód pitny sycony, piwo w beczułkach (na ogół zielonkawe, jasne i musujące). Jarzyny używano głównie świeże, lub w przetworach na zimę - głównie ogórki, marchew, kapustę, rzepę, czosnek, cebulę. Stosowano też kminek i pietruszkę - wcześniej niż w innych krajach. . Z owoców głównie jabłka, śliwki, wiśnie, czereśnie, śliwy, nieco później gruszki. Uprawiano też winorośl, i produkowano wina, również owocowe słodzone miodem. Produkcja wina zmniejszył się w czasach późniejszych. Oczywiście były też jagody leśne i ryby. Stosowano na szeroką skalę sól - produkt eksportowy. Z racji prowadzenia przez Polskę szlaków handlowych mieliśmy w dużym stopniu, już od wczesnego średniowiecza kuchnie zaopatrzone w przyprawy wschodnie - głównie pieprz, imbir, goździki ale też z pewnością i inne.
Wymieniono podstawowe produkty, choć zapewne znano więcej rodzajów produktów, stosowanych lokalnie w zależności od dostępności. Z pewnością więcej przypraw stosowano w miastach, więcej produktów leśnych na wsiach.